بیانیه‌ جمعی از ایثارگران، خانواده‌های شهدا و دلسوزان کشور

 

- ادامه وضعیت فعلی ممکن است به انهدام بنیان‌های کشور بینجامد

- ما خود را در برابر نسل امروز کشور بدهکار و شرمنده می‌دانیم

- اعتراض حق قانونی همه مردم است

- حصر غیرقانونی محصوران هر چه سریع‌تر باید برداشته شود

- ما در روز ۲۵ بهمن ماه اعتراض خود را به ادامه حصر آقایان موسوی، کروبی و خانم رهنورد، در اجتماعی قانونی به نمایش خواهیم گذارد

 

به نام خدا

در سال ۱۳۵۷ تصور می‌کردیم با وقوع انقلاب، رفاه و آسایش، و پیشرفت و توسعه، به همراه عدالت و معنویت را به ایران عزیزمان هدیه می‌کنیم.

ما فکر می‌کردیم پس از شکست صدام و بیرون کردن متجاوزین از کشور، نوبت ساختن اساسی ایران می‌شود و هر روز با اخبار پیشرفت‌های جدید در کشور، دل مردم شاد خواهد شد.

اما به هزاران دلیل این اتفاق‌ها نیفتاد.

و امروز در برابر مطالبات به‌حق نسل جدید، ما جز شرمساری چیزی برای عرضه نداریم.

اینکه جامعه روزبه‌روز فقیرتر می‌شود، آزادی به بهانه‌های مختلف به محاق رفته و بسیاری اندیشمندان و مطالبه‌گران دلسوز ایران، در دادگاه های غیرعلنی به حبس‌ محکوم می‌شوند.

احکام اعدام، ابزاری شده برای ترساندن مردم، و ایران در صدر کشورهای با اعدام بالا در دنیا قرار گرفته.

دزدی و اختلاس و قاچاق در کشور امری عادی شده و افشاگران مفاسد به زندان انداخته می‌شوند.

بسیاری از جوانان و سرمایه‌های کشور جلای وطن نموده و یا به مهاجرت فکر می‌کنند.

بی‌توجه به مخالفت اکثریت مردم، سرمایه‌های کشور، صرف اموری در خارج از کشور می‌شود. و حاکمیت خود را مبرا از هر پرسشگری و به‌رسمیت شناختن حق اعتراض مردم دانسته و هر اعتراض قانونی را به سرعت سرکوب می‌کند.

ما هرگز انتظار چنین روزهایی را نداشتیم و خود را در برابر نسل امروز کشور بدهکار و شرمنده می‌دانیم.

اعتراض حق این مردم است.

برخورداری از زندگی‌ای بهتر از حقوق اولیه آنهاست.

امید به آینده بهتر، برخورداری از حاکمیتی که سرافرازی ایران و رفاه مردم ایران را اولین هدف خود بداند.

قرار نبود پس از تقدیم صدها هزار شهید و جانباز، کشوری در حال ورشکستگی، با صنعتی ناتوان، پول ملی به‌شدت سقوط کرده، جامعه‌ای ملتهب از تهدید جنگ، بی‌عدالتی و ناامنی به ارمغان آورده شود.

حاکمان چند دهه گذشته نقش اول را در این نابسامانی‌ها بر عهده داشته و امروز باید پاسخگوی عملکرد خود در برابر مردم باشند.

ما جمعی از دلسوزان کشور، که سوابق‌مان نشان از آن دارد هرگز هدفی جز سربلندی ایران و مردم دردکشیده‌اش نداشته‌ایم، و غالبأ از ایثارگران، خانواده‌های شهدا و اهالی علم و فرهنگ کشور می‌باشیم، امروز اعلام می‌کنیم ادامه وضعیت فعلی ممکن است به انهدام بنیان‌های کشور بیانجامد، لذا سکوت و بی‌تفاوتی را به هیچ عنوان جایز نمی‌دانیم.

اینک که در آستانه پانزدهمین سال حصر سه تن از بزرگانی هستیم که بدون برگزاری هیچ دادگاهی، به مجازات حصر درآمده‌اند و آن را مصداق بارز نقض اصول قانون اساسی جاری کشور و حقوق انسانی حصر شدگان می‌دانیم، تقاضای رفع سریع حصر و برگزاری اجتماعی اعتراضی را داریم.

اعتراض حق همه شهروندان است و حاکمیت موظف به اجابت درخواست هر اعتراض مسالمت‌آمیزی است.

اصول قانونی باید در کشور رعایت گردیده و احدی از فعالان سیاسی پیش از برگزاری دادگاهی علنی، با حضور هیات منصفه، به حبس یا حصر برده نشود.

چنانچه این حصر غیرقانونی تا ۲۵ بهمن ماه امسال خاتمه پیدا نکند، ما در تجمعی مسالمت آمیز خواهان پایان آن و پاسخگویی مسئولان در قبال وضعیت نابسامان کشور خواهیم شد.

حاکمیت ملزم به ایجاد زمینه های لازم برای این اعتراض قانونی بوده، و در همین رابطه آقایان رحیم قمیشی و ناصر دانشفر به عنوان هماهنگ کننده با وزارت کشور، برای تجمع ۲۵ بهمن ماه، به نمایندگی جمع، معرفی می‌شوند.

حصر غیرقانونی باید شکسته شود

مقامات باید پاسخگوی مطالبات مردم باشند.

زندانیان بی‌گناه با اتهامات واهی باید آزاد شوند.

احکام بی‌حساب اعدام‌ باید لغو شوند.

و تدابیری اتخاذ شود تا مردم از این وضعیت بغرنج اقتصادی و فقر ناشی از آن، رهایی یافته و در صورت مطالبه رفراندوم از این حق قانونی برخوردار باشند.

از جوانان عزیز تقاضا کرده‌ایم در این کنش، خود را به خطر نینداخته و اجازه دهند ما که خود در به‌وجود آمدن شرایط حاضر مقصر بوده‌ایم، در متن این اقدام و حرکت جمعی باشیم، شاید دریچه‌ای برای بیان سایر تقاضاهای به‌حق مردم و تغییرات اساسی در کشور، گشوده شود.

کشوری آباد، آزاد، سرافراز و پیشرفته، برای همه ایرانیان، هدف اصلی ماست و ما از این خواسته کوتاه نخواهیم آمد.

 

رحیم قمیشی

ناصر دانشفر

مهدی نصیری

سعید مدنی

ابوالفضل قدیانی

عیسی سحرخیز

احمد منتظری

اکبر دانش سرارودی

حسین رزاق

عبدالرحیم سلیمانی اردستانی

عبدالله مومنی

محمد جواد مظفر

عبدالله ناصری

محمدعلی ایازی

پروانه سلحشوری

مهدی محمودیان

کارزار حمایت از تقاضای ایثارگران  و خانواده‌های شهدا برای رفع حصر

کارزار حمایت از رفع حصر با همکاری سایت کارزار هم اینک راه اندازی گردیده و آماده دریافت حمایت مردم است.

لطفاً به منظور حمایت از این اقدام وارد لینک زیر شده و آن را تایید نمایید.

ما وقتی دست به دست هم بدهیم

رسیدن به اهداف کوچک و بزرگ

امکانپذیر است.

لطفاً دوستان خود را از این کارزار مطلع فرمایید.

https://www.karzar.net/177622

...................................

من هم ۲۵ بهمن هستم!

 

رحیم قمیشی

می‌گویم در حال تهیه متنی هستم تا با امضای گروهی از دوستانم، رفع حصر غیرقانونی آقایان میرحسین موسوی، مهدی کروبی و خانم زهرا رهنورد را خیلی جدی تقاضا کنیم. سعی می‌کنم آن دوستانم کسانی باشند که کسی در نیت خیرشان شک نکند. نتواند به آنها هم بگوید فریب خورده. عامل دشمن، بدون بصیرت!عده‌ای باشند که قبلاً در دفاع از کشور خود یا خانواده‌شان به خطر افتاده یا صدمه دیده‌اند. اساتید دانشگاه و افراد دلسوز کشور هم باشند. ما می‌خواهیم بگوییم اگر این کار تا ۲۵ بهمن عملی نشود بطور رسمی از وزارت کشور مجوز برگزاری اجتماعی را خواهیم خواست. برای بیان مسالمت‌آمیز این تقاضایمان.

می‌پرسد اگر وزارت کشور اجازه ندهد؟ می‌گویم چرا اجازه ندهد!

مگر می‌خواهیم بر علیه خدا تظاهرات کنیم، که آنهم خدا خودش راضی است!

مگر می‌خواهیم قانون اساسی را زیر پا بگذاریم؟

مگر می‌خواهیم شیشه بشکنیم، تخریب کنیم؟

ما می‌خواهیم خودمان را به زحمت بیندازیم، نگذاریم بیش از این آبروی کشور برود، فرزندان‌مان نگویند ایران که همه‌اش دیکتاتوری است! ایران خفقان است، همه دزدند، همه دروغگویند.

می‌خواهیم بگوییم ببینید در این کشور می‌شود اعتراض علنی هم کرد.

می‌شود گفت؛

چرا کسانی را بدون محاکمه، سال‌هاست حبس کرده‌اید؟ چرا اینهمه اعدام ، چرا گرانی...

می‌شود گفت شما که قانون اساسی خودتان را هم رعایت نمی‌کنید، چه انتظاری از مردم دارید، احترام به قانون کنند؟

آنها که حصرند در کدام دادگاه محاکمه شدند؟ چه حکمی برایشان صادر شده؟ چه دفاعی داشته‌اند؟ مگر خودشان بارها نگفته‌اند آماده‌اند در هر دادگاه "علنی" محاکمه شوند؟ چرا محاکمه‌شان نکردید... یعنی ممکن است اجازه تجمع ندهند؟

می‌گوید، حالا اگر اجازه ندهند!

می‌گویم یعنی در دولت پزشکیان که قول داده بر اساس قانون رفتار کند، هم اجازه نمی‌دهند؟

می‌گویم ما که از شورای نگهبان و قوه قضاییه و مجمع تشخیص نمی‌خواهیم اجازه بگیریم. آنها را می‌دانیم! ما از دولت می‌خواهیم اجازه بگیریم. دولتی که به ما قول داده اگر نتواند کار کند، رای ما را پس می‌دهد و کنار می‌رود! دولتی که شعارش صداقت و راستی است.

می‌گوید حالا اگر اجازه ندادند!

می‌گویم یعنی اگر به ما که بازمانده‌های جنگ و انقلابیم اجازه ندهند به چه کسی اجازه خواهند داد؟ می‌گویم ما را که دیگر توان خرابکاری نداریم، ما را که ثابت کرده‌ایم دلسوز کشوریم. ما که سلامتی‌ای برایمان نمانده، زندگی‌مان رو به غروب است...

می‌گوید حالا اگر اجازه ندادند؟

می‌گویم آن وقت ما می‌خواهیم علیه این اجازه ندادن تجمع کنیم! و باز رفع حصر را هم خواهیم خواست.

آن وقت انگیزه ما دو برابر می‌شود! ما می‌خواهیم بگوییم ما پولی برای مهاجرت نداریم. اصلأ نمی‌خواهیم برویم. نمی‌شود که ما میلیون‌ها نفر مهاجرت کنیم، شما تعداد اندک بمانید! آن وقت باز می‌خواهیم جمع بشویم و بگوییم؛ دیگر صد سال پیش نیست هر زورگویی بتوانید بکنید و پاسخگو نباشید. می‌خواهیم بگوییم ما که دیگر چیزی برای از دست دادن نداریم.

از ما بترسید!

ما که گوش‌هایمان از صدای بمباران‌ها ناشنوا شده،  موتورسوارهای چماق بدست را سراغ ما نفرستید! یگان ویژه سیاه‌پوش را نفرستید. ون‌ها را نیاورید! نه که از آنها  بترسیم... ما کتک خورمان خوبست! اگر هم بفرستید ما را بزنند. ما بعد از آن کتک‌ها، باز نزد مردم می‌رویم! می‌گوییم بشمارید تعداد باتوم‌ها  را.ببینید جای کتک خوردن‌های ما را. ببینید ما فقط خواستیم بگوییم قانون را اجرا کنید!

خواستیم بگوییم؛

هیچکس مافوق قانون نیست. آزادی لطفی به ما نیست. حقی است که از ما ضایع شده. فقری که به کشور داده‌اید حق این مردم نیست.

ما تنها خواستیم بگوییم؛

لااقل همان قانون خودتان را رعایت کنید! این حصر نه به نفع ایران است، نه به‌نفع شما، نه به‌نفع محصورین، نه به‌نفع انسانیت، نه ازادگی...چرا تمامش نمی‌کنید؟ این یک ظلم آشکار است! بگوییم؛ مردم، ببینید ما را هم کتک زدند!

آن وقت حتماً جوان‌ترها به کمک ما خواهند آمد..‌. می‌دانم نمی‌گذارند ما خیلی کتک بخوریم! ما نمی‌خواهیم به‌دست جوان‌های عصبانی بیفتید! پسرم بفهمد پدرش کتک خورده، دخترم بفهمد پدرش کتک خورده، دیگر پاسخشان با شماست!!

می‌گوید یعنی حتما مجوز می‌دهند؟ آن وقت ممکن است خیلی‌ها بیایند. می‌گویم شک ندارم مجوز می‌دهند! من فکر نمی‌کنم پزشکیان این بدنامی را برای خودش بخرد. بگویند پزشکی گفت جانبازها را هم بزنند. نه! او کمک‌مان می‌کند اصلا شاید تا قبل از ۲۵ بهمن حصر برداشته شد. آنوقت ما دیگر برای اعتراض به حصر جمع نمی‌شویم... کتک هم نمی‌خوریم .آبروی آنها هم کمتر می‌رود! مردم هم می‌فهمند می‌شود با شیوه مسالمت‌آمیز، همه کاری کرد. می‌خندد و می‌گوید؛ پس روی من هم حساب کن شهرستان هم باشمخودم را می‌رسانم!!

…………………

پیرامون کمپین

تلاش برای لغو حصر ظالمانه

رحیم قمیشی

 

دوستان عزیز

طبیعی است تا وقتی که پیشنهاد اقدام جدی برای رفع حصر، در حد سخنان و اعلام یک نفر باشد، هیچ کنش‌گر یا فعال سیاسی به خود اجازه نمی‌دهد در حمایت از آن اقدام، ورود پیدا کند.

به‌خصوص که نظام همه را مرعوب نموده و بسیاری کنش‌گران مانند زمان جنگ، احساس می‌کنند حفظ جان‌شان در این مقطع مهمترین رسالت‌شان است، تا فردای پیروزی بتوانند نقش‌آفرینی برای کشور داشته باشند!

اما بزودی متنی را برای جمع آوری امضای دوستان، منتشر خواهم نمود، و تنها از دوستانی که تا پای جان حاضر به پیگیری هستند خواهم خواست آن را امضا کنند.

اولویت با دوستانی خواهد بود که سابقه ایثارگری دارند و یا از خانواده‌های شهدا و ایثارگران می‌باشند. همچنین فعالین زندان رفته پیش و پس از انقلاب.

صرفا به این دلیل که نظام جرأت نداشته باشد آن جمع را متهم به اغتشاش، بدخواهی و یا سرسپردگی به اجانب نماید.

اگر آن دوستان اجابت نمایند.

به‌طور قطع در آن هنگام و چنانچه امضاها به عدد قابل توجهی برسد، کنش‌گران سیاسی مجبورند اعلام موضع نمایند.

و آن وقت معلوم خواهد شد، کدام کنش می‌کنند تا فردا کاره‌ای شوند، و کدام صادقانه به فکر آینده ایران هستند.

نه آنکه هر کس حمایت نکرد محکوم باشد، بلکه آنها که خود را پنهان می‌کنند تا بعد از ناکام ماندن یا موفقیت طرح بگویند از اول می‌دانستند! رسوا خواهند شد.

و مردم تکلیف خود را با عده‌ای که تنها مهمان روز پیروزی آنها باشند، روشن خواهند نمود.

کنشگرهای دروغین و خودخواهی که تعدادشان هم کم نیست، موانع مهم موفقیت مردم ایران هستند.

آنها که عملا باعث تقویت ظلم می‌شوند، چه در قالب احزابی رسمی و چه شخصیت‌هایی که خود را به عنوان منجیان ایران جا زده‌اند.

امیدوارم بزودی متنی برای امضا ارائه نمایم تا هم در ارائه به وزارت کشور دستم باز باشد و هم معلوم شود آیا مردم ما با وجود اختلاف سلیقه‌ها، آمادگی حرکتی محدود و مهم را دارا هستند یا نه.

شکی نیست وقتی ما نتوانیم هدف کوچکی را برآورده کنیم دادن شعارهای بزرگ، تنها یک فریب خواهد بود.

من صادقانه و صمیمانه دستم را بسوی هم‌نسلان خودم دراز می‌کنم و از آنها می‌خواهم کمک کنند ایران با مسالمت‌جویانه‌ترین شکل ممکن قدم‌هایی را برای آزادی و رفاه بردارد.

نگذاریم جوانان بیش از این آسیب ببینند.

کمک کنند سیاسیون دروغگو‌ رسوا شوند.

کمک کنند جلوی ظلم‌های طولانی‌مدت گرفته شود.

یقیناً فردا برای آزادی همه زندانیان بیگناه، برای جلوگیری از انتقال پول مردم ایران به خارج، برای رفع گرانی و بیکاری، برای همزیستی با جهان، برای رفراندوم و نظرخواهی از مردم در حکمرانی، اقداماتی را سازماندهی خواهیم کرد.

اگر در قدم اول

آیه‌های یأس برخی

و یا رعب نظام

ما را نترسانید.

در روزهای آینده، متنی جهت امضای دوستان با ذکر. مشخصات کامل، در کانال قرار خواهد گرفت.

ما اگر باران سنگ هم ببارد

برای ساختن ایران

هم‌پیمان خواهیم ماند

ما زنده ایم

و سرنوشت ایران را

به بیگانگان نخواهیم سپرد

تا آن وقتی که جان در بدن داریم.

………………………………………