روایت

طاها زینالی

از اعتراضات پناهجویان در شهر «دن هاخ» (لاهه) هلند

آن زمان که تحریم‌های همه‌جانبه، عراق را به گورستانِ کودکان و نوزادان و به سرزمین قحطی و فقر بدل کرده بودند، آقای «پیتروان والسام» * سفیر هلند در سازمان ملل، و رئیس کمیته‌ی «تحریم» در این سازمان بود. وقتی آسمان عراق بر اثر آماج بسته‌های مخروطی شکل «حقوق بشر» غربی سیاه از دود بود، نیروی نظامی هلند دوشادوش آمریکا و سایر شرکا مشارکت داشت.

اما حالا که کمپانی «Shell» بزرگترین پروژه‌های نقتی در عراق را برده است؛ حالا که رکود اقتصادی است و بیکارهای هلندی به اندازه‌ی کافی هستند و کمتر به کارگران فوق ارزان غیرقانونی نیاز هست؛ حالا که عراق دیگر عراق نیست؛ حالا که ویرانه‌ای بر جای مانده است، دیگر کار تمام شده است و مسئله‌ی عراقی به خودشان مربوط است. و عراقی‌های آواره‌ای که با هزار بدبختی از مرزها عبور کرده و خود را به هلند، یعنی به سرزمین «دموکراسی» و «حقوق بشر» رسانده بودند و سال‌ها آواره‌وار عمرشان را در بلاتکلیفی در کمپ‌ها گذرانده بودند، به این امید که تحمل این همه فلاکت، روزی به پایان می‌رسد؛ همینطوری فله‌ای غیرقانونی شده‌اند. آنها ماه‌هاست که در خیابان‌ها به مثابه‌‌ی بشرِ بدون حق گذرانده‌اند؛ چرا که حالا به گفته‌ی دولت هلند «حقوق بشر» را در عراق مستقر کرده‌اند. طرفه آن که چند وقتی‌ست که آنها فقط ایلِخال (غیرقانونی) نیستند؛ بلکه به لطف طرح حزب سوسیال دمکرات که با استقبال دست راستی‌ها و فاشیست‌ها روبرو شده، آنها مجرم‌اند و در صورت بازداشت، ابتدا زندانی شده، و پس از ماه‌ها و چه بسا تا پس از یک یا دو سال، که نوبت‌شان رسید، با جیب‌های پر از «دموکراسی» و «حقوق بشر» به عراق برگردانده می‌شوند.

اما شما با در نظر گرفتن همه‌ی مشکلاتی که گریبان‌شان را گرفته و سال‌های عمرشان را تباه کرده، به چهره‌های پرشورشان نگاه کنید؛ هنوز پر امید و با نشاط هستند. پس از سه ساعت در نوردیدن خیابان‌های دن‌هاخ که که یک‌سره شعار داده‌اند؛ با این که بیست ساعت از آخرین باری که غذا خورده‌اند می‌گذرد و شب قبل را زیر باد و طوفان تا صبح لرزیده‌اند، اما هنوز پرانرژی و حتی شوخ‌طبع‌اند.

اغلب آنها ماه‌ها و یا حتی سال‌هاست که «غیر قانونی» شده‌اند و و در پی آن روزها و شب‌ها را بدون آن که دیده شوند و به حساب بیایند سپری کرده‌اند! ولی حالا با برپایی چادرهای اعتراضی و تحصن در آنجا، آن هم در جایی که بهتر و بیشتر از هر جای دیگر این شهر دیده می‌شوند، و تظاهرات‌های پیاپی در این پایتخت سیاسی کشور؛ آنها از حاشیه‌ها به وسط میدان آمده‌اند و با پدیدار نمودن خودشان، همه‌ این تضادها و تناقض‌ها، را نیز پدیدار کرده‌اند!

بی‌جهت نیست که شهرداری و پلیس دن‌هاخ، همه‌ی تلاش‌شان را می‌کنند که داداگاه به آنها اجازه‌ی پوشاندن چادرهایشان در برابر باد و باران را ندهد؛ که این آوارگان از پا دربیایند؛ و به حاشیه‌ها بر گردند. چرا که خوب ‌می‌دانند که اگر پناهجویان مقاومت کنند و خوابیدن زیر طوفان (مانند امشب) را به جان بخرند، روزبه‌روز بر تعدادشان افزوده خواهد شد، و روزبه‌روز میدان توسط این بشرهای بدون حقوق تصاحب خواهد شد. بی جهت نیست که وحشت برشان داشته، چون خودشان خوب می‌دانند چه بر سرشان آورده‌اند و خوب می‌دانند که اینها چیزی برای از دست دادن ندارند! بله، آنها می‌دانند که وقتی این ناشهروندانِ غیرقانونی جمع‌ شوند و شورش کنند، همه‌ی این تضادها و تناقض‌ها را بالا خواهند آورد، و همه‌ی این دربه‌دری‌ها و فلاکت‌ها را بر سر این شهرِ مرکزِ رسیدگی بر حق و حقوق در جهان، خواهند کوبید.

برگرفته از فیسبوک