پیام تبریک و حمایت دو  معلم زندانی

به مناسبت برگزاری مجمع عمومی

 شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

پس از پنج سال وقفه، مجمع عمومی #شورای_هماهنگی_تشکلهای_صنفی_فرهنگیان_ایران اخیراً برگزار شد. در طول این پنج سال، موانع و مانع‌تراشی‌های متعددی از سوی نهادهای امنیتی برای جلوگیری از برگزاری این مجمع صنفی مستقل کشوری صورت گرفت.

برگزاری موفق این مجمع نشان‌دهنده اهمیت این رویداد و نقش آن در تقویت فعالیت‌های صنفی است. همکاران ما از سراسر کشور، در اقدامی شجاعانه و با تکیه بر خرد جمعی، در برابر موانع و کارشکنی‌ها ایستادگی کردند. آن‌ها با برگزاری موفق مجمع در بستر فضای مجازی، مسیر تازه‌ای را پیش روی سایر تشکل‌های عضو شورای هماهنگی قرار دادند. این رویکرد، با بهره‌گیری مؤثر از ظرفیت‌های شبکه‌های اجتماعی، بار دیگر ثابت کرد که برگزاری مجمع عمومی نیازی به مجوزهای حکومتی ندارد. همچنین، این حرکت خط بطلانی بر توقف فعالیت‌های صنفی به بهانه‌های قانونی کشید. چرا که مشروعیت این مجموعه، به پذیرش و همراهی اعضا و فرهنگیان وابسته است، نه تأیید نهادهای حکومتی.

از سوی دیگر، دستاوردهای ناشی از مقاومت‌های اجتماعی اقشار مختلف در سال‌های اخیر، ما را ملزم می‌کند که همراه با جامعه، در برابر قوانین ناعادلانه حکومتی به مقاومت مدنی ادامه دهیم.

ما ضمن قدردانی از همکارانمان در مجموعه شورای هماهنگی، برگزاری موفقیت‌آمیز مجمع عمومی را صمیمانه تبریک می‌گوییم. امیدواریم سایر تشکل‌های صنفی معلمان، با الهام از همکارانمان در سنندج، مازندران، هرسین و اسلام‌آباد غرب که مسئولانه و شجاعانه مجامع عمومی خود را برگزار کردند، این رویکرد اتخاذ شده توسط شورای هماهنگی را سرلوحه و چراغ راه خود قرار دهند. همچنین، امیدواریم به زودی شاهد برگزاری مجامع عمومی در سایر استان‌ها و شهرهای کشور باشیم. چرا که باور داریم تداوم حیات نهادهای صنفی مدنی در گرو مشارکت دموکراتیک اعضای آن‌هاست.

 

محمدحسن پوره

محمد حبیبی

زندان اوین، بند چهار

۲۱ دی ۱۴۰۳

.............................

اطلاعیه کانون صنفی معلمان تهران

پیرامون مسائل مطرح شده بعد از مجمع عمومی مجازی شورای هماهنگی

 

به‌دنبال برگزاری مجمع عمومی عادی شورای هماهنگی فرهنگیان ایران در فضای مجازی، توسط برخی افراد و به نام برخی تشکل‌ها هجمه‌های مختلفی علیه کانون صنفی معلمان ایران(تهران) و به‌ویژه عضو قدیمی این تشکل صورت گرفت که ضرورتی را ایجاد کرد تا مواردی را جهت اطلاع و روشنگری افکار عمومی جامعه فرهنگیان کشور و برای افرادی که بدون حب‌وبغض تمایل به دانستن حقیقت دارند، مطرح شود.

۱. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران، نهادی است با مدیریت شورایی که ریشه در تشکل‌های صنفی معلمان سراسر کشور دارد و اصولاً یک تشکل نمی‌تواند به تنهایی تصمیمی برای این نهاد اتخاذ کند. برگزاری مجمع عمومی عادی در فضای مجازی نیز فرایندی طولانی از شور و مشورت و بررسی جوانب مختلف آن را در شورا طی کرد و اکثریت آراء اعضای شورا را داشت که با مدیریت دبیرخانه وقت و با دعوت از همه تشکل‌های عضو در فضایی کاملا شفاف و با رعایت اصول قانونی برگزار شد. در روزهای اخیر برای رفع هرگونه شبهه در صحت برگزاری این مجمع استعلام‌هایی از برخی از برجسته‌ترین وکلای کشور که با مسائل شورا هم آشنا هستند صورت گرفت که خوشبختانه با تایید و نظر مثبت همه آنان همراه شد.

۲. کانون صنفی معلمان ایران(تهران) در این مجمع صرفا به دلیل حضور در مرکز کشور و امکان دسترسی بیشتر به مراجع رسمی برای پیگیری مسائل متعدد صنفی، با رای موافق تمام تشکل‌های حاضر در مجمع به‌عنوان دبیرخانه جدید شورا انتخاب شد. بیان این نکته نیز ضروری است که با تاکید بر شورایی بودن روند تصمیم‌گیری در شورای هماهنگی، انتساب سمت دبیرخانه به یک تشکل، مزیت یا موقعیت ویژه‌ای را برای تشکل انتخاب شده به‌عنوان دبیرخانه در تصمیم گیری‌ها ایجاد نمی‌کند.

۳. از زمان اعلام نتایج مجمع عمومی عادی شورا هجمه‌های مختلفی علیه شورا، مجمع برگزار شده، کانون تهران و به‌ویژه با سابقه‌ترین عضو آن، محمود بهشتی آغاز شد. این هجمه در ابتدا توسط برخی تشکل‌هایی صورت گرفت که همه آن‌ها رسماً به مجمع دعوت شده بودند و قبل از آن از همه تشکل‌ها خواسته شده بود در یک بازه زمانی مشخص چنانچه امکان میزبانی مجمع به صورت حضوری را دارند، اعلام کنند. به گمان ما پس از طی این مراحل هم، چنانچه حسن‌نیتی در قبال شورا و دلایل قابل قبولی برای عدم برگزاری در فضای مجازی داشتند، می‌توانستند با حضور در مجمع، مطرح کنند. اما به‌جای هر اقدام منطقی، هجوم همراه با افترا و توهین توسط افرادی که نام تشکل را هم غصب کرده‌اند، ادامه یافت و توسط افرادی که سال‌هاست سخنانی بی‌پایه را علیه کانون تهران و شخص محمود بهشتی تکرار می‌کنند، تشدید شد.

ادبیات اینان سخیف‌تر از آن است که شأن کانون اجازه پاسخگویی به آن را بدهد. اما به دلیل شبهه افکنی‌هایی که خود بیانگر جایگاه فرهنگی این شبهه‌افکنان است، و البته تنها به این کار هم اکتفا نکرده و به فعالان صنفی دیگری همچون اسماعیل عبدی، جعفر ابراهیمی، محمد فلاحی و ... نیز اتهامات ناروایی وارد کرده‌اند، کانون صنفی معلمان لازم می‌داند اعلام نماید:

اولا ما حمایت کامل خود را از محمود بهشتی عضو برجسته و با سابقه کانون، اعلام داشته و صراحتا اعلام می‌کنیم از نظر ما هیچ شبهه‌ای در هیچ زمینه‌ای که به فعالیت‌های مختلف ایشان مربوط می‌شود، وجود ندارد.

دوم، ساختار شورا نه‌تنها به فرد، حتی به هیچ تشکلی نیز امکان اعمال نظر شخصی را نمی‌دهد. لذا از نظر ما هجوم علیه کانون تهران به‌عنوان یک تشکل و تعدادی از اعضای آن که بعد از تغییرات اخیر، ادعا شده فرصت یا موقعیت ویژه‌ای را نصیب خود کرده باشند، جز تنگ‌نظری و عناد شخصی گویندگان نمی‌تواند باشد؛ گذشته از این که ادعای تاثیرگذاری مطلق یک فرد یا یک تشکل و تحت‌تأثیر قرار دادن سایر تشکل‌ها در تصمیم‌گیری‌ها، بیش از آن که فرد یا تشکل مورد نظر را تخریب کند، در واقع توهینی است به سایر اعضا یا تشکل‌های عضو شورا که گویا اراده و توان فکری از آن خود را نداشته و به سادگی تحت‌تأثیر و نفوذ یک فرد یا یک تشکل قرار می‌گیرند.

کانون صنفی معلمان تهران و به طریق اولی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران همواره براین باور بوده‌اند که چنان‌چه حسن‌نیتی وجود داشته باشد و معیار، قانونی بودن عملکرد باشد، هیچگاه مسیر گفتگوهای درون تشکیلاتی مسدود نبوده و نخواهد بود.

 

کانون صنفی معلمان ایران(تهران)

۱۴۰۳/۱۰/۲۲

.....................................

پیام انجمن صنفی معلمان فارس

به مناسبت برگزاری مجمع عمومی عادی

شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران

مجمع عمومی عادی شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران از تاریخ ١٧آذر ماه تا ١٩آذرماه ١۴٠٣ با حضور ١۵ تشکل، در فضای مجازی پس از حدود دو سال تاخیر برگزار شد.

انجمن صنفی معلمان فارس ضمن تبریک به تشکل های فرهنگیان سراسر کشور برای حضور هوشمندانه در این مجمع، شرط پویایی و پیشرفت تشکل های معلمی برای رسیدن به خواسته های مشترک دانش آموزان و معلمان و کودکان این سرزمین را هم اندیشی در بستر اتحاد می داند.

یک دست صدا ندارد،جایی تشکل ها تحت عنوان شورای هماهنگی موفق خواهند شد صدای همکاران خود باشند، که هم اندیشی و دوراندیشی را بر محور اتحاد و دوستی قرار دهند.

منیت ها را کنار بگذارند و به ما تبدیل شوند وگرنه چگونه می توانند صدای اقشار مختلف مخصوصا فرهنگیان باشند.

منیت و انحصار طلبی آفتی ست که اگر به جان قوی ترین اپوزیسیون ها بیفتد  قطعا  به جز نابودی ثمره ای در پی نخواهد داشت.

انجمن صنفی معلمان فارس با استقلال فکری در عین حال هماهنگ با تشکل های دیگر نقاط کشور چون همیشه، هر جا احساس کند به نفع  معلمان و دانش آموزان است در کنار انها خواهد ایستاد و به وظیفه خود عمل خواهد کرد.، با امید به این که برگزاری مجمع عمومی عادی باعث شود شورا با تصمیمات صحیح، پربارتر از گذشته به راه خود ادامه دهد و وظایف خویش را در قبال جامعه فرهنگیان کشور بهتر و مصمم تر از قبل انجام دهد.   

 

اتحاد رمز پیروزی است

 انجمن صنفی معلمان فارس

............................................

پیام تهنیت انجمن صنفی معلمان کوردستان

بە مناسبت

"برگزاری مجمع عمومی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران"

 

   در عرصە کنش‌گری (همانند سایر حوزەها و بلکە بیشتر) تقدس بخشیدن بە اشخاص و نهادها نە تنها روا نیست بلکە سراسر خُسران و آسیب است. ضرورت‌های زندگی در اینجا و اکنون دنیای معاصر ایجاب می‌کند کە بدون تعارف و بە بی‌رحمانەترین شیوە فعالان صنفی و نهادهای مدنی را نقد کرد و بە چالش کشید تا هرگونە میل بە منیّت، انفعال، انجماد و کجروی را در نطفە خفە نمود. تنها در این صورت است کە چالاکی، سلامت و اثرگذاری این اشخاص و نهادها دوام و قوام پیدا می‌کند و تکثیر می‌شود. از چنین منظری، "شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران" قطعا مرتکب اشتباهات و قصورهایی شدە است و امکان اینکە بهتر از آنچە عمل نمودە را داشتە و دارد. لیکن شورا در کنار کژی و کاستی‌ها همزمان یکی از مستقل‌ترین، مردمی‌ترین و اثرگذارترین نهادهای مدنی ایران بودە کە توانستە است خواستەهای بخش وسیعی از جامعە ایران را در حوزە آموزش و حقوق شهروندی نمایندگی کند و علیرغم تحمل فشارها و هزینەهای سنگین، همچنان بیرق مطالبەگری و عدالت‌خواهی را افراشتە نگەدارد.

   در کنار سایر مولفەهای اجتماعی، سیاسی، اقتصادی و... یکی از عوامل زمینەساز پویایی و سلامت هر تشکلی، نحوە شکل‌گیری، سازماندهی و بازساری ساختار آن تشکل است. شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران بە عنوان یکی از نمادهای دموکراسی در جامعە ایران با درک این ضرورت حیاتی و برای فعلیت بخشیدن بە چرخش مسولیت‌ها و ایدەها در آذرماە ١٤٠٣ بنا بە محدودیت‌ها و موانع فراوان "مجمع عمومی عادی" خود را در بستر شبکەهای اجتماعی برگزار نمود تا هم ادعای دموکراسی‌خواهی خود را در عمل ثابت نمودە و هم بە پویایی و تقویت ساختار خود پرداختە باشد.

 

   انجمن صنفی معلمان کوردستان این اقدام شجاعانە و ارزشمند را بە همە تشکل‌های عضو شورا، جامعە معلمی و دانش‌آموزی کشور و همە مردم ایران تبریک و شادباش عرض می‌کند و از همە تشکل‌هایی کە بە هر دلیل امکان حضور در مجمع اخیر را نداشتەاند درخواست می‌کند کە همانند گذشتە در ادارە شورا ایفای نقش کنند و با تمام توان برای عزت و شکوفایی شورای هماهنگی بکوشند.

انجمن صنفی معلمان کوردستان

١٤٠٣/٩/٣٠

.........................................

پیام تبریک کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز

به مناسبت برگزاری مجمع عمومی عادی شورا

همکاران ارجمند

همان گونه که اگاهید مجمع عمومی عادی  شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران در روز های گذشته برگزار شد.

بنا بر باور ما این حرکت رو به جلوی شورا بسیار برتر از سکون و خمودگی سالهای اخیر بوده و آنرا سرآغازی بر پویایی شورا میدانیم.

به راه بادیه رفتن به از نشستن باطل

وگر مراد نیابم به قدر وسع بکوشم

🔸کانون الیگودرز این رویداد مهم را خدمت جامعه فرهنگیان کشور و اعضای محترم شورا شادباش گفته، همچون گذشته همکاری و حمایت همه جانبه خود را  از شورا اعلام و برای شورای هماهنگی در جهت تحقق مطالبات صنفی فرهنگیان ،آرزوی موفقیت روز افزون  را دارد.

کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز

۱۴۰۳/۹/۲۳

........................

هیاهو برای هیچ!!!

 

محمود بهشتی لنگرودی

در خبرها آمده بود که مجمع عمومی عادی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران برگزار گردید.

با برگزاری مجمع عمومی عادی این  شورا در فضای مجازی، گام بلندی برای سامان دادن به وضعیت این مجموعه برداشته است.

جا داشت، این اتفاق فرخنده، که بعد از گذشت سال‌ها تلاش بی‌وقفه‌ی اعضای تشکل ها به سرانجام رسید به‌عنوان یک پیروزی بزرگ در فضای سرد و زمستانی این سال‌ها، مورد استقبال نهادهای مستقل مدنی قرار گیرد اما با سنگ‌اندازی بعضی از تشکل‌های کم سو و همراهی چند تشکل دیگر، تلاش شد که اثرات این دستاورد بزرگ بی‌اثر و خنثی جلوه داده شود.

مجمع عمومی عادی شورای هماهنگی، همانگونه که در گزارش این تشکل آمده است، با حضور قاطع ۱۵ تشکل از مجموع ۲۵ تشکل، طی سه روز و حداقل ۱۵ ساعت جلسه ی نفس گیر در فضای گوگل میت برگزار گردید.

این اقدام با اعتراض بعضی از تشکل‌های عضو شورا (۷ تشکل که تعدادی از آن ها جعلی و بعضی هم بدون پشتوانه هستند) مواجه گردید و آن‌ها طی نامه‌ای که بعضا بدون هماهنگی با اعضای هیات‌مدیره‌ی تشکل‌شان صادر شده با استناد به اساسنامه‌ی شورا که در آن بر برگزاری مجمع عمومی عادی شورا به شکل حضوری اشاره شده بود از حضور در این مجمع عمومی خودداری کردند و برگزاری این مجمع و مصوبات آن را مغایر با اساسنامه قلمداد کردند.

این در شرایطی ست که تمامی تلاش های سالیان گذشته‌ی تشکل‌ها برای برگزاری مجمع حضوری به دلایل مختلف از جمله خطرات امنیتی با بن‌بست مواجه شده بود.از طرفی تبصره‌ی دوم ماده ی هشت اساسنامه‌ی شورا این مشکل را حل کرده بود و حتی برگزاری چنین مجمعی در فضای مجازی مسبوق به سابقه بود.

همه می‌دانند که گاهی برگزاری حضوری مجمع عمومی به دلایل خاصی مانند بحران‌های امنیتی، بلایای طبیعی، یا بیماری‌های فراگیر (مانند کرونا) امکان‌پذیر و منطقی نمی‌باشد و بسیاری از مراجع قانونی و نظارتی نیز برگزاری مجمع مجازی را در چنین شرایطی تجویز کرده بودند و در بسیاری از کشورهای پیشرفته، برگزاری مجمع عمومی به‌صورت مجازی به‌عنوان یک اقدام اضطراری پذیرفته شده است، مشروط بر اینکه اصول شفافیت، مشارکت عمومی و امنیت رعایت شود.

اما باز هم دوستان منتقد، با وجود تصمیم اکثریت رای‌دهندگان، با برگزاری مجمع شورا به صورت مجازی مخالفت کردند و تاسف‌بار این که این اعتراض را با انتشار نامه‌ای به فضای عمومی کشانده‌اند.

استناد این تشکل‌ها به ماده‌ای از اساسنامه است که در آن به برگزاری مجامع عادی و فوق العاده در فضای حقیقی اشاره شده است اما این بزرگواران خود واقف هستند که تلاش‌های چند سال گذشته‌ی دبیرخانه‌ی شورا برای برگزاری مجمع حضوری با بن‌بست مواجه شده است.

تشکل‌های منتقد می‌دانند که عمر فعالیت دبیرخانه، ریاست، هیات مدیره ، بازرسان و مسئولان کارگروه‌های شورا مدت‌هاست که به سر آمده و ضروری بود که هر چه سریع‌تر به این وضعیت پایان داده شود و برای حل این مشکل راهی جز برگزاری مجمع عمومی در فضای مجازی وجود نداشت، اما حاضر نشدند که با درک شرایط و شرکت در رای‌گیری‌ها، شورا را از خمودگی و بلاتکلیفی نجات دهند. هرچند تا جایی که اطلاع دارم، خواست بخش‌هایی از جریانات امنیتی هم جلوگیری از سامان یافتن شورا بود و دوستان منتقد ناخواسته به دام این جریانات افتاده‌اند.

به باور اینجانب، برگزاری حضوری مجمع به دلیل تهدیدهای امنیتی بی‌اشکال نبود و وقتی می‌توان با استفاده از تکنولوژی روز امکان برگزاری مجمع را به‌صورت مجازی و به‌عنوان یک راه‌حل عملی برای تضمین سلامت و امنیت شرکت‌کنندگان فراهم کرد و اکثریت تشکل‌ها هم به این گزینه رای مثبت داده‌اند، چرا بعضی از تشکل‌ها از در مخالفت در آمده و از مشارکت در این پروسه خودداری کرده‌اند؟

علاوه بر این با چه منطقی، فرصت را مغتنم شمردند تا همسو با نهادهای سرکوب، آخرین ضربه‌ها را به این نهاد مستقل وارد کنند؟

پرسش اینجاست که وقتی با وجود ابزارها و پلتفرم‌های پیشرفته امکان برگزاری جلسات مجازی به‌شکل امن و شفاف فراهم شده است چرا شورا نباید از این امکانات برای رفع مشکلات خود استفاده کند؟

 به‌طور کلی، همانگونه که در بندهای قبل توضیح داده شد، اگر هدف از برگزاری مجمع، تسهیل امور در شرایط خاص باشد حتی مراجع قانونی نیز ممکن است با تصمیمات چنین مجامعی موافقت کنند با این وصف مخالفت غیر متعارف بعضی از تشکل‌های عضو شورا با مجمع برگزار شده جز ایجاد شائبه‌های بیش‌تر در رابطه با نیت واقعی بعضی تشکل‌ها در ممانعت از سامان یافتن امور شورا چه چیزی می‌تواند باشد؟

گفتنی‌ها در این زمینه بسیار است که در صورت ادامه ی کارشکنی‌های بعضی از تشکل‌ها به آن‌ها خواهم پرداخت.

۱۴۰۳/۹/۲۲

....................................................

چرا می‌توان از برگزاری مجمع عمومی

شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

در فضای مجازی دفاع کرد؟

 

 عبداله رضایی

 

اساسنامه، متنی غیرمقدس، مشتمل بر گزاره‌هایی است که توسط افراد انسانی با تمامی محدودیت‌های خاص معرفت‌شناختی و هستی‌شناختی به نگارش در آمده. افرادی که از مهمترین مشخصات وجودی آنان ناتوانی در پیش‌بینی و پیشگویی آینده است.

قوانین یا مواد اساسنامه، از در کنار هم قرار گرفتن دال‌ها و مفاهیمی ساخته شده‌اند که بالذات هیچ معنایی ندارند، هیچ حقی را ایجاد نمی‌کنند و فاقد قدرت هستند.

کریستوفر منکه در کتاب نظریه رهایی می‌گوید:

"قوانین برای آن هستند که به اجرا درآیند و در صورتی نابحق می‌شوند که اجرا نشدنی شوند، زیرا در آن صورت قوانین کارکرد مبنایی‌شان را از دست می‌دهند... دیگر نمی‌توانند ما را موجه کنند، هیچ ارزشی اعطا نمی‌کنند و موقعیت را توزیع می‌کنند یعنی هیچ‌گونه نظم هنجاری را پایه‌ریزی نمی‌کنند".

گزاره‌های اساسنامه، سیال و شناور هستند قطعیت و مطلقیت‌شان برای همه‌ی زمان‌ها و مکان‌ها امری محال است، چون تغییر و تبدل در زمان، انسان و جامعه گریزناپذیر است.

جامعه دچار شرایطی استثنائی که از قبل قابل پیش‌بینی نبوده است، می‌شود، که در آن، قوانین، اصول اخلاقی، سنت، و همه‌ی اصولِ تا به حال مشروع و اجرایی، به حالت تعلیق درمی‌آیند و به سبب عدم قابلیت اجرایی‌شان در پرانتز قرار داده می‌شوند.

به کرات در جامعه وضعیتی حادث می‌شود که صرف قانون جوابگو نیست. اصل خرد جمعی برای به تعلیق درآوردن قوانین است. "عدالت، قانون را در کنار عوامل و شرایط دیگر لحاظ می‌کند". در غیر این‌صورت دیکتاتوری قانون سبب فروپاشی می‌شود.

جمله‌ی: "قانون ناموس ماست و تغییر در آن خیانت است". برای جهان مدرن که اصناف و نهادهای مدنی را پدید آورده نا کارآمد و استبدادی محسوب می‌شود. این بدان معنا نیست که در جهان مدرن استبداد رخت بربسته، از قضا با تمسک به این کلیشه‌ها باز تولید می‌شود.

اساسنامه به نوعی محدود ساختن خویش است تا اطلاع ثانوی، اگر ابدی پنداشته شود و مجوز بیرون رفتن از فروبستگی‌اش ندهد ورود به امر آزاد را ناممکن می‌کند.

وقتی به دو تفسیر از ماده‌ای از اساسنامه با دلایل هم‌حد و هم‌ارز طرفین مواجهه می‌شویم، راه برون‌رفت، تصمیمی نو و برسازنده، با شیوه‌ای کاملا دموکراتیک و بر اساس رای آزاد همه می‌باشد یا همان همه‌پرسی معمول و راهگشا، این امر در جلسات شورا راه را بر تفسیری هموار ساخت که برگزاری مجمع در فضای مجازی را به مثابه شیوه مرسوم در تصمیم‌گیری برای مصوبات شورا در حکم مجمع عمومی تلقی می‌کرد. که روش دیالکتیک توان تبیین آنرا دارد.

فعالیت در نهادهای مدنی مستقل به درجه‌ای از حق و توان خودمدیریتی نیاز دارد تا دموکراسی در آن نهادینه شود، داشتن نگاهی صلب و سخت از اساسنامه، مجموعه را در موقعیت راکد و جامانده از پیشروی‌های بدنه‌ی  همان نهاد گرفتار می‌کند، نسلی که خود آئینی را برای داشتن جامعه‌ای آزاد و دموکراتیک نوید می‌دهند، و بر این باورند که هیچ امرِ مقدسِ مصونِ از انتقادی وجود ندارد.

تصمیم عقلانی شورای هماهنگی می‌تواند راه نُمای جامعه‌ای باشد که دیکتاتوری قانون به سبب ازلی و ابدی انگاشتن آن، راه را بر خروج از عادتِ اطاعت بسته است

.......................................

درباره مجمع عمومی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران

 

جعفر ابراهیمی، بازرس پیشین شورای هماهنگی

بخش اول

بر اساس اطلاعات موجود از جلسات شورای هماهنگی، پس از سرکوب گسترده اعضای تشکل‌های عضو شورا در بازه اردیبهشت ۱۴۰۱ تا پاییز ۱۴۰۲ که منجر به زندانی شدن، پرونده‌دار شدن و اخراج صدها معلم و فعال صنفی گردید، نمایندگان تشکل‌ها در پاییز ۱۴۰۲ تصمیم گرفتند، با توجه به ممانعت‌های نهادهای امنیتی از برگزاری مجمع از سال ۱۳۹۹ تا ۱۴۰۱، این مجمع را در فضای مجازی برگزار کنند. با این حال، نماینده اصفهان و تعدادی از تشکل‌ها به این تصمیم معترض شدند. برای دستیابی به تفاهم، مقرر شد که نماینده اصفهان به هیأت مدیره شورا دعوت شود تا با گفتگو، زمینه برگزاری مجمع فراهم گردد.

پس از دو جلسه مذاکره، اصفهان به‌عنوان میزبان متعهد شد تا تاریخ ۱۳ بهمن ۱۴۰۲ شرایط لازم برای میزبانی مجمع را فراهم کند. با این وجود، پس از چند ماه، اصفهان موفق به انجام این تعهد نشد و مجمع برگزار نگردید.

در تاریخ ۱۴ اسفند شورا با دستورکار برگزاری مجمع مجدد تشکیل جلسه داد و مقرر شد با توجه به اینکه میزبانی برای مجمع حضوری وجود ندارد. مجمع بر بستر شبکه‌های اجتماعی به صورت مجازی برگزار گردد. و شورا اعضا را مکلف کرد در کارگروه برگزاری مجمع فعالانه شرکت کنند.

در آن زمان، نگارنده در زندان به سر می‌برد و مسئولیت نظارت عمدتاً بر عهده دوست گرامی‌ام، کاک سلاح سورخی، بود.

در نیمه نخست سال ۱۴۰۳، تلاش‌های گسترده‌ای از سوی تشکل‌ها و فعالان برای خروج از این بن‌بست صورت گرفت. یکی از دلایل این بن‌بست، پیش‌شرط‌های غیرقانونی کانون اصفهان برای میزبانی بود. اصفهان مدعی بود که پنج تشکل که طبق مراحل قانونی در کارگروه ماده پنج به عضویت شورا درآمده‌اند، حق رای در مجمع را ندارند. این در حالی بود که دو تشکل هرسین و اسلام‌آباد غرب با درک شرایط، پذیرفتند از حق خود صرف‌نظر کنند تا شاید شورا از بن‌بست خارج شود. با این حال، اکثریت شورا بر عضویت و ادامه فعالیت این تشکل‌ها تأکید کردند.

در تاریخ ۱۳ مهر ۱۴۰۲، به پیشنهاد کانون بوشهر، شورا در نوبت دوم تشکیل جلسه داد و مقرر شد تا یک ماه آینده، مجمع در فضای مجازی برگزار شود. این جلسه با حضور ۱۳ تشکل، از جمله نمایندگان خمینی‌شهر، زنجان، و کرمانشاه، برگزار شد. با این حال، برخی تشکل‌ها مانند اصفهان، خراسان شمالی، و یزد در این جلسات شرکت نکردند.

تشکل زنجان پیشنهاد گفتگو با تشکل‌های غایب را مطرح کرد و شورا نیز با این پیشنهاد موافقت نمود. با این حال، تشکل‌های غایب همچنان از شرکت در جلسات شورا امتناع ورزیدند. در نهایت، دبیرخانه در تاریخ ۱ آبان اطلاعیه‌ای مبنی بر تشکیل کارگروه مجمع صادر کرد و این کارگروه با عضویت تشکل‌های داوطلب فعالیت خود را آغاز نمود.

برگزاری مجمع عمومی عادی

مجمع عمومی عادی شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران سرانجام در تاریخ ۱۷ آذر آغاز شد و پس از ساعت‌ها بحث و بررسی، روز دوشنبه، ۱۹ آذر، با دستیابی به اهداف نشست و انتخاب ارکان شورا به پایان رسید. در اینجا لازم است از زحمات دبیرخانه دوره قبل، کانون صنفی معلمان اسلامشهر، بازرس محترم و دوست عزیزم کاک سلاح سورخی، و سایر اعضای محترم شورای هماهنگی قدردانی نمایم و برای ارکان انتخابی جدید، آرزوی موفقیت کنم.

برگزاری این مجمع با چالش‌های فراوانی همراه بود. تحرکاتی از سوی برخی افراد منتسب به تشکل‌ها برای مخدوش نمودن نتایج و ناکام گذاشتن این نشست صورت گرفت. با این حال، تلاش‌های انحلال‌طلبانه با شکست مواجه شد. برای تنویر افکار عمومی و به‌عنوان یکی از بازرسان پیشین، ذکر نکات زیر ضروری است:

۱. تصمیم برگزاری مجمع در فضای مجازی:

این تصمیم پس از آن اتخاذ شد که در فرصت تعیین‌شده توسط دبیرخانه و شورا، هیچ میزبانی برای برگزاری مجمع در فضای حقیقی وجود نداشت. علاوه بر این، عدم امنیت کافی برای شرکت‌کنندگان در یک نقطه مشخص نیز عامل دیگری بود.

۲. پایبندی به اساسنامه:

تصمیم به برگزاری مجمع عمومی عادی در فضای مجازی با اکثریت آرا و طبق تبصره دوم ماده هشتم اساسنامه اتخاذ و مورد تأیید بازرسان قرار گرفت. شایان ذکر است که برخی از تشکل‌های مخالف، ماه‌هاست که در جلسات شورا حضور ندارند.

۳. اعتبار نمایندگان حاضر در مجمع:

نمایندگان ۱۵ تشکل شرکت‌کننده در مجمع، طبق درخواست بازرسان و تأکید دبیرخانه و کارگروه برگزاری مجمع، با معرفی‌نامه‌های معتبر از سوی تشکل‌های خود در این نشست حضور یافتند.

۴. نتایج نهایی مجمع:

نتایج این مجمع، تحت نظارت تمامی اعضا، بازرسان و ریاست برگزاری مجمع، قطعی و نهایی شده و در گزارش جداگانه‌ای که در کانال شورا منتشر شده، در دسترس عموم قرار دارد.

۲۷ آذر ۱۴۰۳

بخش دوم

توضیحی درباره یک نامه جعلی

همزمان با برگزاری مجمع عمومی عادی شورای هماهنگی، برخی افراد منتسب به تشکل‌ها با انتشار نامه‌ای جعلی و بی‌پشتوانه، این اقدام جمعی و شورایی را زیر سؤال بردند. اینجانب طی ماه‌های گذشته هیچ تماس یا نامه‌ای رسمی مبنی بر مخالفت با برگزاری مجمع مجازی از سوی این تشکل‌ها دریافت نکرده‌ام. بااین‌حال، پس از آزادی از زندان، به‌طور مستمر با فعالان صنفی، دبیرخانه و تشکل‌های حامی برگزاری مجمع در ارتباط بودم. دغدغه اصلی اکثریت قاطع، برگزاری مجمع و بازسازی ارکان شورا بود که در نهایت با موفقیت انجام شد.

با این وجود، در جریان مجمع، دو تماس و یک پیامک تهدیدآمیز از سوی یکی از افراد دریافت کردم. همچنین در تلگرام، انبوهی از کامنت‌های تهدیدآمیز، توهین‌آمیز و همراه با دروغ‌پردازی و گراهای امنیتی منتشر شد که فعالان، کانون‌های تهران و اسلامشهر و اعضای کارگروه برگزاری مجمع را هدف قرار داده بود.

نکات ضروری درباره نامه جعلی:

الف) اقدامات غیرقانونی و غیراخلاقی برخی افراد:

1. جعل نام کانون‌های غیرفعال:

نام کانون صنفی فرهنگیان شهرستان انزلی و کانون صنفی فرهنگیان خراسان رضوی در این نامه ذکر شده بود. بر اساس شواهد موجود، چنین کانونی در انزلی وجود خارجی ندارد. تشکل خراسان رضوی نیز، پس از دخالت نهادهای امنیتی و حراست، در اختیار نیروهای بسیج قرار گرفت و عضو شاخص آن، آقای هاشم خواستار، سال‌هاست در زندان است. این دو تشکل اساساً عضو شورای هماهنگی نیستند و این موضوع توسط دبیرخانه نیز اعلام شده است.

2. افزودن نام تشکل‌ها بدون هماهنگی:

در این نامه، نام کانون مستقل فرهنگیان آذربایجان شرقی نیز دیده می‌شود. این تصمیم بدون اطلاع و تأیید اعضای هیأت مدیره این تشکل اتخاذ شده که اسناد آن در کانال شورا منتشر شده است.

همچنین، برخی اعضای هیأت مدیره انجمن صنفی خراسان شمالی اعلام کرده‌اند که فرآیند صدور این نامه، غیردموکراتیک و بدون هماهنگی بوده است.

3. عدم تأیید از سوی هیأت مدیره تشکل‌ها:

پس از انتشار این نامه، از تشکل‌های امضاکننده خواسته شد که تأییدیه رسمی از سوی هیأت مدیره خود ارائه دهند تا تفاوت بین جعل و انتقاد مشخص شود. با این حال، نمایندگان برخی تشکل‌ها مانند خمینی‌شهر از همکاری سر باز زدند.

افراد مرتبط با تشکل‌های اصفهان و کرمانشاه که از بانیان این نامه بودند و از سال ۱۳۹۶ به‌عنوان نمایندگان مادام‌العمر در شورا حضور دارند نیز حاضر به پاسخگویی و همکاری نشدند.

متأسفانه، اساسنامه فعلی شورای هماهنگی سازوکاری برای پاسخگو کردن این افراد ندارد. امیدواریم با تغییر اساسنامه، این خلأ برطرف شود.

ب) نتیجه راستی‌آزمایی امضاها:

نام تشکل تربت حیدریه در نسخه اولیه نامه ذکر شده بود که با مخالفت نماینده این تشکل در شورا، حذف شد.

دبیرخانه همچنین تأیید کرد که کانون صنفی معلمان زنجان این نامه را امضا کرده و به تأیید اکثریت هیأت مدیره آن رسیده است. بااین‌حال، از کانون زنجان انتظار می‌رود که انتقاد یا مخالفت خود را به‌طور مستقل و خارج از جریان انحلال‌طلبان اعلام کند.

بررسی‌های دقیق دبیرخانه و گفتگو با اعضای هیأت مدیره‌ها نشان می‌دهد که این نامه، اقدامی هدفمند، جعلی و فرصت‌طلبانه برای تضعیف شورای هماهنگی بوده است.

جعل و مشابه‌سازی با هدف بی‌اعتبارسازی

این اقدام هدفمند، با شواهد دیگری نیز همراه است:

در ۳۱ شهریور ۱۴۰۳، افراد مذکور کانالی با نام مشابه «تشکل‌های صنفی معلمان ایران» ایجاد کردند و چند پست منتشر نمودند.

در ۲۰ آذر، پست‌های قبلی حذف و نامه جعلی منتسب به تشکل‌ها در آن قرار داده شد.

این اولین بار نیست که مشابه‌سازی و جعل نام شورا صورت می‌گیرد. در موسم انتخابات گذشته:

1. تشکل‌های وابسته به اصولگرایان با نام جعلی «شورای هماهنگی تشکل‌های انقلابی فرهنگیان ایران» تلاش کردند معلمان را به شرکت در انتخابات دعوت کنند.

2. تشکل‌های وابسته به اصلاح‌طلبان نیز با مشابه‌سازی عنوان «تشکل‌های صنفی معلمان»، درصدد سوءاستفاده از نام تشکل‌های مستقل صنفی برآمدند.

این شیوه تکراری و نخ‌نما، نشانگر تلاش هدفمندی برای ایجاد انحلال، انشعاب یا بی‌اعتبارسازی شورای هماهنگی است. چنین اقداماتی، در نهایت راهی جز ناکامی نخواهد داشت و تنها بر اتحاد و انسجام تشکل‌های مستقل خواهد افزود.

 

۲۸ آذر ۱۴۰۳

بخش سوم

در دو بخش پیشین، هر جا سخن از انحلال‌طلبان به میان آمد، منظور افرادی بود که صحنه‌گردانان آشکار و پشت پرده بودند، نه تشکل‌هایی که نامشان به ناحق در نامه‌های جعلی درج شده است.

هدف اصلی این یادداشت‌ها این است که از کیان تشکل‌های مستقل دفاع شود و مخاطب این نوشته نیز همین افراد هستند نه تشکل‌ها.

پیام انتخابات مجمع

انتخابات مجمع نشان داد که شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان ایران با اراده‌ای راسخ در برابر فرافکنی‌ها و جوسازی‌ها ایستادگی کرده است. این شورا، که بیش از دو دهه تجربه در فراز و نشیب‌های فعالیت صنفی دارد، موقعیت خود را تثبیت کرده و مسیر خود را با قدرت بیشتری ادامه می‌دهد.

تا زمانی که شورا بر اصول دموکراتیک و کار جمعی پایبند باشد، هیچ نهادی، اعم از امنیتی یا انحلال‌طلب، توان تضعیف آن را نخواهد داشت.

اگرچه اعضای شورا با زندان، سرکوب و اخراج مواجه شده‌اند، اما بنابر قانونمندی تاریخی، جنبش معلمان همواره به سوی تکامل گام برداشته است. تشکل‌یابی مستقل همچنان ستون اصلی موفقیت این مسیر است. آمدن و رفتن ما و شما نیز این قانونمندی را مخدوش نمی‌کند.

خطاب به منتقدان و مخالفان

برخی از شما منتقد مجمع یا روند آن هستید و این حق طبیعی شماست. حتی برخی از شما برای اعتلای شورا هزینه پرداخته‌اید که شایسته تقدیر است. اما همراهی با اقلیتی انحلال‌طلب که خود را نمایندگان مادام‌العمر معلمان می‌پندارند، شما را به مسیری خطرناک سوق داده است.

اگر مرزبندی خود را با این جریان روشن نکنید، نامتان در کنار کسانی ثبت خواهد شد که در بزنگاه تاریخی، در صف سرکوبگران تشکل‌یابی مستقل ایستادند.

هشدار به انحلال‌طلبان

نامه اخیر انحلال‌طلبان تلاشی هدفمند برای تضعیف شورا و برهم زدن اتحاد تشکل‌هاست. در تاریخ معاصر ایران، نام کسانی که اتحاد را برهم زده‌اند، شوراشکنی کرده و در مسیر انحلال قدم گذاشته‌اند در زمره خوشنامان نیست.

اتهامات و فحاشی‌های شما نسبت به من و سایر فعالان و تشکل‌های مستقل تازه نیست. اما همواره ما حساب تشکل را از افراد منتسب به آن جدا کرده‌ام و این رویه را ادامه خواهیم داد.

نهادهای امنیتی و احکام زندان و اخراج، ما را از پیگیری حق تشکل‌یابی مستقل منصرف نکرده و نخواهد کرد. شما نیز همچنان به اتهام‌زنی ادامه دهید؛ این تهمت‌ها خللی در اراده ما ایجاد نخواهد کرد.

بررسی عملکرد شما در شورا نشان می‌دهد که تنها یک کارکرد داشتید: مخالفت با خردجمعی و ایجاد سد در برابر گسترش شورا. اگر صداقت دارید، در تشکل‌های خود مجمع عمومی برگزار کنید تا وزن و جایگاه واقعی شما مشخص شود.

من تا کنون سبک کار انحلال‌طلبان را نقد کرده‌ام اما اگر این رویه ادامه یابد دیگر سکوت نخواهم کرد و در صورت لزوم، نام افراد و عملکرد آن‌ها را به‌طور شفاف اعلام خواهم کرد. این مرزبندی‌ها برای روشن شدن مسیر آینده ضروری است.

شما انحلال‌طلبان در پشت نام تشکل‌ها پنهان شده‌اید و هیأت مدیره جدید را به انحصار متهم می‌کنید. اگر صداقت دارید، با نام خود یا با نامه‌ای معتبر از تشکل‌های خود صحبت کنید.

طبیعی است هرگونه پاسخ به این نوشته باید بدون کم‌وکاست در کانال شورا منتشر شود.

تعهد به پاسخگویی

من بنابر مسئولیتی که در گذشته داشتم خود را موظف به پاسخگویی به تشکل‌های عضو شورا، معلمان و تمام کسانی می‌دانم که دغدغه تشکل‌یابی مستقل را دارند. پس در هر جایی که منتقدان و مخالفان مجمع بخواهند، حاضر خواهم شد و از تصمیمات شورا و بازرسان دفاع می‌کنم. مسئولیت اقداماتم را می‌پذیرم و در صورت اشتباه، عذرخواهی و تلاش برای جبران خواهم کرد.

۲۹ آذر ۱۴۰۳

ادامه دارد ....

....................................