گزارشی از مجمع عمومی پنجم کمیته هماهنگی

پنجمین مجمع عمومی کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری در یکی از روزهای اولین هفته فروردین سال جاری برگزار شد. ابتدا شرکت ‌کننده‌گان در این نشست، با رای اکثریت قاطع، از بین حاضرین هیئت رئیسه مجمع را انتخاب کردند. سپس موضوع‌هایی که باید به آن پرداخته می‌شد با رای علنی به ترتیب زیر توسط حاضرین تصویب شد:

۱ـ گزارش هیئت اجرایی در فاصله دو مجمع

۲ـ گزارش بازرسان در فاصله دو مجمع

۳ـ گزارش مسئول امور مالی در فاصله دو مجمع

۴ـ  اصلاح اساسنامه

۵ـ انتخابات

۶ـ مصوبه‌ها

مجمع عمومی پنجم کمیته هماهنگی با یک دقیقه سکوت و با قیام حاضرین برای گرامی‌داشت یاد و خاطره همه‌ی کسانی که در راه رهایی از ستم و استثمار نظام سرمایه‌داری مبارزه کرده و جان خود را از دست داده‌اند، آغاز شد. سپس مجمع، موضوع‌ها و وظایف در دستور کار خود را چنین ادامه داد:

ابتدا گزارش هیئت اجرایی کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری در فاصله دو مجمع، قرائت شد. پس از آن گزارش‌های بازرسان و مسئول امور مالی کمیته هماهنگی به حاضرین در مجمع ارائه گردید. در گزارش بازرسان اعلام گردید که در فاصله بین دو مجمع، هیچ شکایتی از طرف اعضا به آنان نرسیده تا امروز آن را در مجمع طرح کنند و هم‌چنین کلیه اسناد مالی توسط آنها مورد تائید قرار گرفته است.

در ادامه، اصلاح اساس‌نامه کمیته هماهنگی در دستور کار اعضا قرار گرفت و مقدمه و ماده‌های ۶ و ۱۱ مورد بازبینی و تغییر قرار گرفت. گزارش هیئت اجرایی و اصلاح اساس‌نامه، ضمیمه‌ی این اطلاعیه می‌باشد.

یکی دیگر از وظایف مجمع عمومی پنجم، انتخابات بود. در مجموع ۱۸ نفر خود را کاندید عضویت در هیئت اجرایی و بازرسان نمودند که در نتیجه‌ی رای مخفی شرکت کننده‌گان، ۹ نفر برای اعضای اصلی هیئت اجرایی و ۲ نفر علی‌البدل و هم‌چنین 2 نفر برای بازرس و یک نفر علی‌البدل، انتخاب شدند. مصوبات و قرارهای مجمع، بخش پایانی کار اعضای حاضر در این نشست بود.

مجمع عمومی کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری بعد از چند ساعت بحث و گفتگو و در میان شور و شوق شرکت کننده‌گان در تاریخ پنجم فروردین ۱۳۹۰، موفقیت‌آمیز به کار خود پایان داد.

کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری – ۲۲ فروردین ۱۳۹۰

*****

ضمیمه ۱

گزارش هیئت اجرائی به مجمع عمومی سالیانه‌ی کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری

اعضای محترم کمیته هماهنگی، دوستان و مهمانان شرکت کننده در مجمع عمومی پنجم!

ضمن خوش‌آمدگویی برای حضورتان در مجمع، آغاز سال جدید و بهار طبیعت را به یکایک شما تبریک گفته و آرزوی سالی پر از موفقیت و سربلندی را برای شما داریم. هم‌چنین در آستانه عید بزرگ کارگران جهان، اول ماه مه ۱۳۹۰ هستیم و ما پیشاپیش فرا رسیدن روز جهانی کارگر را به همه‌ی کارگران و شما عزیزان تبریک گفته و امیدورایم این روز تاریخی در سراسر دنیا، باشکوه‌تر از همیشه برگزار گردد.  پیش از هر چیز لازم می‌دانیم از طرف این مجمع، درود بی پایان خود را نثار همه‌ی زندانیان سیاسی، به خصوص کارگران و اعضای زندانی کمیته هماهنگی کنیم که به جرم دفاع از حقوق کارگران و آگاه‌گری این طبقه، محکوم شده‌اند. اگر چه دوستان ما در این جمع حضور ندارند، اما ما به استقامت و پایداری‌شان در دفاع از آرمان رهایی طبقه کارگر درود می‌فرستیم و آرزومندیم که هر چه زودتر آنها را در کنار خود ببینیم. هم‌چنین درود خود را نثار کسانی خواهیم کرد که مدتی از عمر خود را در کنار ما برای خدمت به طبقه کارگر اختصاص دادند و اکنون در میان ما نیستند.

دوستان!

در شرایطی ما مجمع عمومی پنجم کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری را برگزار می‌کنیم که نظام نابرابر سرمایه‌داری در شدید‌ترین بحران اقتصادی، اجتماعی و سیاسی قرن اخیر خود به سر می‌برد. امروز بیکاری و فقر، اعتیاد و فساد، تروریسم و جنگ، واپس‌گرایی و تحجر، بی‌عدالتی و انواع مصائب دیگر، دنیای سرمایه را فرا گرفته است. در این میان اما آنچه مشهود و آشکار می باشد، بی‌کفایتی و ناتوانی دولت‌های سرمایه‌داری در اداره جامعه و امورات مردم است. امروز دیگر چهره‌ی نالایق و کریه دولت‌های مستبد و دیکتاتور خاورمیانه و شرق آفریقا در مقابل توده‌های مردم این مناطق، کاملا روشن و آشکار شده است. علاوه بر این، زلزله و سونامی اخیر در ژاپن، عجز و درماندگی دولتی را به نمایش گذاشت که علی‌رغم حاکمیت بر یکی از غول‌های صنعتی جهان، نتوانست حافظ جان شهروندان خود باشد و اثرات تشعشع‌های اتمی همگان را به ترس و دلهره انداخته است. ما در اینجا بار دیگر حمایت خود را از توده‌های به جان آمده خاورمیانه و شمال آفریقا اعلام می‌کنیم و آرزوی موفقیت برای طبقه کارگر این کشورها داریم. هم‌چنین مراتب نگرانی و تسلیت خود را بابت جان باختن هزاران انسان بی دفاع و بی‌پناه در حادثه زلزله و سونامی ژاپن اعلام می‌داریم.

دوستان عزیز!

بعد از مجمع عمومی چهارم در تاریخ ۱۳/۶/۸۸، ما فعالیت خود را در ابتدای نیمه دوم این سال آغاز کردیم. در شرایطی کمیته هماهنگی پا به دوره‌ای دیگر از فعالیت کارگری گذاشت که جنبش کارگری ایران، هم‌چنان برای تحقق مطالبات خود در مبارزه و کشاکش با صاحبان و مدافعان سرمایه بود. سرکوب اعتصاب‌ها و اعتراض‌های کارگری، بازداشت و زندانی کردن کارگران و فعالین کارگری، به عنوان جزئی از عملکرد نظام سرمایه‌داری، هم چنان ادامه یافت. اعضای کمیته هماهنگی هم از این قاعده مستثنی نبودند و تعداد زیادی از دوستان ما، احضار، محاکمه و زندانی شدند.

از همان ابتدا، برنامه عمل کمیته هماهنگی، عبارت از پافشاری و تاکید بر اهداف مندرج در اساس‌نامه و تلاش مستمر برای فعالیت در راستای آن بود. ما با قاطعیت بیشتری بر ادامه فعالیت آگاه‌گرانه در جهت امر سازمان‌یابی کارگران توجه کرده و تلاش خود را برای تبدیل هر چه بیشتر دغدغه کارگری به امر همه‌ی اعضای کمیته هماهنگی، آغاز کردیم. در این راستا، عمل‌کرد و فعالیت‌هایی که اعضای ما در دستور کار خود قرار دادند، در مجموع در چهارچوب اهداف و برنامه‌های کمیته هماهنگی در جنبش کارگری بود.

در شرایطی که در دو سال گذشته تعداد زیادی از اعضای کمیته هماهنگی، بیشترین فشار و سرکوب پلیسی را متحمل شدند و بازداشت، زندانی و به طور دائمی احضار و از فعالیت کارگری منع شده و حتی از آنها درخواست می‌شد که از عضویت استعفا دهند و به دنبال زندگی شخصی خود بروند؛ کمیته هماهنگی با باور به اراده و تلاش مستمر همه‌ی اعضا و در حد توان، نیرو و امکانات، در عرصه جنبش کارگری اقدامات زیر را در این دوره فعالیت خود انجام داد:

۲ـ دخالت‌گری و اطلاع‌رسانی اعتراض‌های جاری کارگری در حد موقعیت و حضور عینی و توان اعضا.

۲ـ انعکاس و پیگیری فعالانه خبرهای دستگیری و زندانی کردن کارگران و فعالین کارگری از جمله سندیکاهای واحد و نیشکر هفت تپه و چگونگی حمایت و دفاع ازاعضای بازداشتی کمیته هماهنگی از طریق مختلف از جمله ملاقات با این دوستان و خانواده‌های آنها.

۳ـ  شرکت فعال و موثر در کمپین کمک مالی به اعضای زندانی سندیکای هفت تپه: این حرکت ما باعث تقویت روحیه همبستگی و اعتقاد و باور به نیروی خود کارگران شد.

۴ـ  برگزاری گلگشت در دفاع از کارگران زندانی: این حرکت سراسری اعضای کمیته هماهنگی اگر چه متاسفانه در سنندج منجر به بازداشت جمعی از دوستان شد، اما نشان از اراده اعضای ما در دفاع از باورهای‌شان داشت و در حد خود، اثرات اجتماعی نیز در پی داشت.

۵ـ  شرکت در برگزاری آکسیون اول ماه مه ۸۹ و صدور قطعنامه مشترک با تشکل‌های موجود برای دومین سال متوالی: این قطعنامه مشترک با وجود فضای امنیتی و پلیسی که بر کل جامعه و به خصوص فعالین کارگری تشکل‌های مختلف و علی‌رغم فشارهای گرایش راست درون جنبش کارگری، به نظر ما مصوبه‌ای مثبت بود و نتایج خوبی را در کل جنبش به بار آورد.

۶ـ  انتشار بیانیه‌هایی در رابطه با مسائل مبرم جنبش کارگری و اعلام مواضع ما در این رابطه: کمیته هماهنگی در یک سال و نیم گذشته چندین اطلاعیه و بیانیه در باره مسائل مختلف کارگری منتشر کرد که اصول ناظر بر آن عبارت از پرداختن به موضوع‌های مهم و روز کارگری و دوری گرفتن از مسائل حاشیه‌ای و بی‌ربط به آن بود. بررسی و تحلیل معضلاتی مانند حقوق‌های معوقه، دستمزد، تشکل کارگری، یارانه‌ها، پیام‌های حمایت و همبستگی کارگری و نگاه مختصر به بحران‌های سیاسی جهانی از جمله موارد بیانیه‌های کمیته هماهنگی در این دوره بود.

هم‌چنین کمیته هماهنگی بیانیه‌ای تحت عنوان " مختصری در باره وضعیت طبقه کارگر و مواضع ما " انتشار داد که اساسا هدف‌اش، پیش از هر چیز بازتعریف و تاییدی بر اهدف مندرج در اساس‌نامه بود و بر این اساس بخش زیادی از نوشته اختصاص به این مسئله داشت. قصد ما این بود که کل جنبش کارگری و به خصوص فعالین و اعضا را مخاطب قرار دهیم تا نگاهی دوباره به بخشی از مواضع کمیته هماهنگی داشته باشند. ما ضمن استقبال از نگاه‌های انتقادی سازنده نسبت به این بیانیه و قبول کمبودها و ضعف‌های این متن، امیدواریم با تداوم شماره‌های بعدی آن و با پرداختن به مسائل دیگر جامعه و جنبش کارگری، این " مواضع " با انسجام بیشتری تکمیل گردد.

۷ـ کمیته هماهنگی در این دوره تلاش کرد تا سایت و مندرجات آن، هر چه بیشتر به سمت کارگری شدن برود و دغدغه‌اش حول معظلات و مصائب کارگران باشد...

۸ـ  در این دوره سطح دانش و آگاهی اعضا در باره مسائل کارگری ارتقا یافت و آنها هر چه بیشتر با شرایط و موقعیت کمیته هماهنگی آشنا شدند. اعضای ما بر مستقل بودن خود از هر جریان سیاسی موجود در جامعه تاکید داشته و تلاش کردند که بر این نکته پافشاری کنند که کمیته هماهنگی، تشکلی کارگری و علنی است که در راستای منافع کارگران حرکت می‌کند.

۹ـ  در راستای تحکیم و تثبیت کمیته هماهنگی و بنا بر تصمیم مجمع عمومی چهارم، ما اقدام به تقاضای ثبت کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری از وزارت کار را نمودیم. پس از پاسخ منفی ارگان مربوطه، این مسئله از جانب ما دنبال شده و طی نامه‌ی دیگری ضمن اعتراض نسبت به این تصمیم، برای پیگیری موضوع، رونوشت آن را به سازمان جهانی کار ارسال کردیم و رسما" از ایران شکایت کردیم.

۱۰ـ  کمیته هماهنگی به مناسبت هشت مارس ۸۹، روز جهانی زن قطعنامه‌ای تدوین نمود تا در مراسم‌های که به این مناسبت برگزار می گردد، از آن استفاده شود.

آنچه به طور اختصار برشمردیم، گزیده‌ای از کارکرد کمیته هماهنگی در این دوره بود. اما آنچه می‌تواند تضمین کننده‌ی ادامه کاری ما به عنوان یک تشکل رادیکال کارگری باشد، حضور و دخالت هر چه بیشتر اعضا در امر مسائل کارگری و عمیق شدن در آن است. ما هر چه جلوتر می‌رویم نیازمند اعضایی فعال‌تر و جدی‌تر در امر مبارزه طبقاتی کارگران و سازمان‌یابی آنها هستیم. در غیر این‌صورت کمیته هماهنگی به جمعی نظاره‌گر و در حاشیه تبدیل می‌شود. بنابراین فعالین کارگری ما باید بتوانند با تمام وجود این مسئله را درک کنند که اعتراض اجتماعی طبقه کارگر، فراتر از حرکت‌های آکسیونی، هیجانی و احساسی است. مبارزه کارگران در نظام سرمایه‌داری، مبارزه‌ای واقعی و عینی بر سر هر آنچه است که این مناسبات آن را مسخ کرده و انسان را از خود بیگانه می‌کند. پس دوستان بیاییم هر چه بیشتر به این کشاکش طبقاتی نزدیک‌تر شویم.

در پایان لازم است که به انتشار سالنامه کارگری ۸۹ توسط کمیته هماهنگی نیز اشاره کنیم و از دوستانی که با تلاش مستمر و طولانی خود، این کار بزرگ و ارزش‌مند را انجام دادند، قدردانی کرده و آرزوی موفقیت هر چه بیشتری برای آنها داشته باشیم.

با تشکر از همه‌ی شرکت کننده‌گان در مجمع عمومی پنجم که شنونده این گزارش بودند. موفق و پیروز باشید.

هیئت اجرایی کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری – فروردین ۱۳۹۰

*****   

ضمیمه ۲

اصلاحیه‌های اساس‌نامه کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری

(توضیح: آنچه در ادامه می‌خوانید اصلاحیه‌هایی است که در مجمع عمومی پنجم به اساس‌نامه کمیته هماهنگی افزوده شده است. لازم به یادآوری است که جملات اصلاحی به رنگ قرمز می باشد.)

اصلاح مقدمه: پاراگرافی که به رنگ قرمز برجسته شده، به این مقدمه اضافه شده است.

امروزه حق ایجاد تشکل، یکی از بدیهی ترین و شناخته شده ترین حقوق مسلم کارگران در سراسر دنیاست. در دنیای امروز، کارگران تشکل های خود را با کسب اجازه از دولت ها ایجاد نمی کنند. آنان هر زمان که لازم ببینند به ایجاد تشکل های کارگری، بدون اجازه از دولت اقدام می نمایند و دولت ها نیز طبق استانداردهای جهانی تنها وظیفه دارند که آن تشکل ها را ثبت نموده و به رسمیت بشناسند.

دولت ایران اما به رغم عضویت در سازمان جهانی کار و با وجود مقاوله نامه های ۸۷ و ۹۸ در آن سازمان در ارتباط با آزادی ایجاد تشکل های مستقل کارگری همه جا در مقابل این مطالبه ی برحق کارگران مانع ایجاد می کند و با تمام توان در مقابل آن می ایستد. لذا در ایران، کارگران از حق داشتن تشکل های آزاد، مستقل و طبقاتی خویش محرومند.

با این وجود آنان نشان داده اند که حاضر نیستند تحت هر شرایطی از این سیاست ضد کارگری تبعیت نمایند. و هر کجا که بتوانند تشکل های مورد نظر خود را ایجاد خواهند کرد.

در همین رابطه و در راستای اصل پایه ای آزادی ایجاد هرگونه تشکل مستقل و طبقاتی کارگران، ما نیز به عنوان جمعی از کارگران و فعالان کارگری" کمیته ی هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری" را ایجاد کرد ه ایم تا ضمن یاری به شکل گیری انواع تشکل های آزاد، مستقل و طبقاتی کارگران، از راه های گوناگون و استقبال از تشکل یابی آنان، به سهم خویش، در ایجاد ارتباط  و هماهنگی های لازم میان  تشکل های موجود، جهت یکپارچگی و وحدت جنبش کارگری و دستیابی به اهداف مندرج در ماده‌ی ۴ این اساسنامه تلاش و فعالیت نمائیم.

از نظر ما، مناسب ترین ساختار برای تشکل‌های کارگری، ساختار شورایی است. اما بر این باوریم که انواع دیگر تشکل های کارگری، مانند سندیکاها، کمیته ها، انجمن ها، و... مشروط بر این که مستفل بوده و با اتکا به نیروی کارگران تشکیل شده باشند نیز می توانند در راستای یکپارچگی و وحدت جنبش کارگری مشارکت نموده با ساز و کار آن همراه و هم ‌سو گردند.

در شرایطی که نظام سرمایه داری باعث ایجاد و گسترش معضلاتی همچون فقر، فلاکت، گرسنگی، تبعیض و سرکوب در جامعه ی انسانی شده است و جنبش های اجتماعی مختلف با درجات ، سطوح و گرایشات متفاوت برای رفع این معضلات مبارزه می کنند، ما بر خود و وظیفه می دانیم در راستای ارتقا و سازمانیابی مبارزات دیگر جنبش ها با سویه ی تشکل یابی طبقاتی در حد ممکن تلاش و فعالیت نمائیم.

اصلاح ماده ۶ اساس‌نامه

ماده ۶- هر کارگر یا فعال کارگری که اساسنامه ی کمیته ی هماهنگی را بپذیرد  و در حد امکان مواضع معرفی شده و پایه ای کمیته را مطالعه کرده باشد، حق عضویت بپردازد و متعهد شود که برای تحقق اهداف اساسنامه  مبارزه کند، می تواند به عضویت کمیته ی هماهنگی درآید.

اصلاح ماده ۱۱اساس‌نامه

ماده ۱۱- هرگاه به تشخیص دو سوم اعضای کمیته ی هماهنگی ( محل ) ،عضوی فاقد شرایط عضویت شده باشد، عضویت وی لغو می شود. در صورت وقوع چنین امری، عضو اخراجی حق حضور و طرح کتبی شکایت خود را در هیئت اجرایی را دارد و در صورت قانع نشدن، او می‌تواند از طریق بازرسان شکایت خود را کتبا" به اطلاع آنان برساند. بازرسان نیز موظف هستند که شکایت عضو اخراجی را در مجمع عمومی سالیانه که بالا‌ترین رکن تشکیلاتی کمیته هماهنگی می‌باشد، طرح نموده و مجمع نیز موظف است که کتبا" پاسخ‌گوی او باشد