اجرای تحریم نفتی جنایت کارانه اتحادیه اروپا علیه ایران؛

تنبیه ضد انسانی  یک ملت، بدلیل حماقت های تبهکارانه رژیم اسلامی

یوسف لنگرودی

اتحادیه اروپا اعلام کرده است که تحریم های نفتی علیه ایران را از یازده تیر ماه سال جاری به مورد اجرا خواهد گذاشت. مطابق این تصمیم، هر نوع سرمایه گذاری و خرید نفت خام ایران از سوی اتحادیه اروپا لغو خواهد شد. این اتحادیه حدود شش درصد از نیاز نفتی خود را از ایران وارد می کند. و این یک چهارم از کل صادرات نفت ایران را تشکیل می دهد. تصمیم به تحریم نفت ایران که در جریان نشست سران این اتحادیه درژانویه ۲۰۱۲ گرفته شده بود، حالا زمان برای اجرایش فرا رسیده است. در تمام این مدت تلاش غرب بر این بوده تا جایگزینی برای کاهش و یا قطع صادرات نفت ایران پیدا کند که به نظر می رسد  تقریبا توانسته به هدف خود دست پیدا کند. صنعت نفت لیبی به سرعت بازسازی شد و تولید نفت عراق به سطح قبل از سقوط صدام بازگشته و تولید نفت عربستان، که همواره به صورت اهرم فشار و یک سلاح اقتصادی بسیار نیرومند علیه دولت های مخالف غرب به کار گرفته می شود، در حدود دو میلیون بشکه در روز افزایش خارج از سهمیه پیدا کرده . همه این ها به کاهش بهای نفت به زیر صد دلار انجامیده و غرب اکنون از این موضوع اطمینان یافت که با تحریم نفتی ایران " روز قیامت " بوجود نخواهد آمد. بن بست مذاکرات هسته ای ایران با غرب، که دور سوم آن اخیرا در مسکو برگزار شد، شانس عدم اجرای این تحریم ها را به حداقل رسانده است. به نظر می رسد حالا همه چیز بستگی به مذاکرات " کارشناسانه وفنی " کارشناسان دو طرف دارد.

اما همه می دانند که تاثیرات هولناک این تحریم ها بسیار گسترده و عمیق است و بر زندگی مردم و مخصوصا کارگران ، زحمتکشان، تهیدستان و نیز لایه های  متوسط کشور تاثیر ات پردامنه و مخربی خواهد داشت. ایران کشوری است دارای اقتصادی تک محصولی بر پایه تولید و صادرات نفت. با تکیه برهمین صادرات نفتی و در آمد ناشی از آن است که انواع و اقسام نیازهای زندگی مردم از جمله  مواد غذایی و دارو، وارد کشور می شود. ساختار اقتصادی و اداری کشور از جمله حقوق میلیون ها کارگر و کارکنان دولتی از همین در آمد نفتی است که تامین می شود.  با چنین تصویری می توان دریافت که تحریم  نفت چه تاثیر زیبانباری برای اقتصاد و زندگی مردم می تواند داشته باشد : سقوط آزاد و فروپاشی همه جانبه شریان های  اقتصادی و اجتماعی کشورو موجی جدیدی از فقر، گرسنگی تا سر حد قحطی. بنابراین، این اقدام جنایت کارانه اتحادیه اروپا ( و همچنن تحریم های دولت آمریکا) که بسیار بیشتر و سنگین تراز قطع نامه های تنبیهی شورای امنیت سازمان ملل علیه جمهوری اسلامی است، قبل از هر چیز مردم بی دفاع ایران را هدف آماج ویرانگر خود قرار داده که هم اکنون تحت حکومت رژیم اسلامی بشدت سرکوب می شوند و روزگار بسیار سختی را می گذرانند. همه این ها  برخلاف ادعاهای دروغین غرب است که همیشه تاکید می کردند که مشکل شان تنها با رژیم اسلامی است و هرگزبه مردم ایران صدمه نخواهند زد. رژیم جمهوری اسلامی نیز فشار سنگین تحریم های  اقتصادی بصورتی سازمان یافته منتقل می کند و با پیشبرد سیاست حذف یارانه ها و ربودن نان از سفره ی مردم، بودجه های لازم برای طرح های جنایت کارانه و پروار کردن ارگان ها  و نهادهای رنگارنگ را تامین می کند. بحث های میان مجلس و دولت بر سر میزان برداشت از درآمدهای ناشی از حذف یارانه ها، جنبه های گوناگون این سیاست را بیشتر به نمایش گذاشت.

همه  این تنبیهات و تحریم های جنایت کارانه در حالی صورت می گیرد که دولت ها و کارشناسان خودشان معتقدند که رژیم اسلامی هنوز تصمیم به تولید سلاح هسته ای نگرفته و فعلا از تکنولوژی و توانایی لازم برای ساخت سلاح هسته ای برخوردار نیست و تنها برای جلوگیری از یک احتمال مربوط به آینده ای ناروشن است که تحریم های اقتصادی فلج کننده و تهدیدات نظامی مطرح می شود.

غرب اگر خیلی نگران وجود سلاح های هسته ای است، بهتر است متحدان خود را هم ( مانند اسراییل ) از این کار باز دارد و خود نیز در جهت کاهش جدی زرادخانه هسته ای تا محو کامل آن گام بردارد. بنابراین می توان نتیجه گرفت که تشدید تحریم ها و وارد آوردن بیشترین فشار بر جمهوری اسلامی با سیاست راهبردی آمریکا در منطقه ی حساس خاورمیانه پیوند دارد. در راستای این سیاست است که مسئله هسته ای به موضوعی عمده تبدیل شده است و ممکن است موضوعات سیاسی دیگری نیز در آینده به آن اضافه شود.

به هرحال، تحریم اقتصادی و نفتی - باصطلاح هوشمند - نشان می دهد که ادعاهای حقوق بشری و دوستی قدرت های چپاولگربا مردم ایران، دروغی است بی پایه که تنها ساده اندیشان ممکن است آن را باور کنند. فراموش نکینم که قتلعام اقتصادی حدود نیم کودک عراقی وسپس  ویرانی آن کشور با توسل به حمله  نظامی، که در زمره یکی از بزرگترین جنایات چند دهه اخیر بر علیه یک ملت بود، با حربه دروغین مبارزه علیه ساخت سلاح هسته ای و " نجات و صدوردمکراسی" برای مردم عراق صورت گرفت.  

اگر مذاکرات هسته ای میان رژیم اسلامی و غرب به نتایج روشن نیانجامد و کار به سازش میان طرفین نرسد، و بنا براین، تحریم های فلج کننده بخواهد با تمام ظرفیت اجرا شود و هم زمان کار به تهاجم نظامی و جنگ بکشد، به جرات می توان که یکی از مصیبت بارترین و سیاه ترین دوره ها که درتاریخ چند صد ساله کشور ما بی سابقه خواهد بود، در انتظارمردم و موجودیت کشورخواهد بود. 

مردم ایران برای رهایی ازاین سناریوی هولناک چاره ای ندارند جز آنکه برای سرنگونی رژیم تبهکار اسلامی خود را سازمان دهند و بصورتی متشکل بپاخیزند  تا هم مهمترین سد پیشروی خود را  از میان بردارند و برای ایجاد حکومتی واقعأ دمکراتیک  که آزادی وصلح  و تامین  برابری اجتماعی را در قرار دهد، سمت گیری کنند  و هم در برابر اقدامات جنایت کارانه قدرت های غارت گر جهانی بایستند.

جمعه بیست و هشتم ژوئن ۲۰۱۲