به استقبال اول ماه مه بشتابیم (۱)

اول ماه مه (۱۱اردیبهشت ) امسال را به روزاعتراض سراسری و عمومی بدل نماییم .

...هرچند اکنون به وضوح نمی توانیم شادی کنیم

ونمی توانیم درآرامش به سوی هدف های نجیب خویش گام برداریم

بااین همه، ما خداوند سرنوشت خویشیم، بهاریم، جوانی هستیم،سپیده دمیم!

ونخستین روزمه،روزماست،از آن ِ ماست *

امیر جواهری لنگرودی

اول ماه مه،روزجهانی همبستگی کارگران ازراه می رسد. این روزی است که کارگران آنرابا ریختن خون خود بنیاد نهاده اند. سال ۱۸۸۶ درشهر شیکاگوی آمریکا، دهها هزارکارگربا شعار " هشت ساعت کاردرروز" دست به اعتصاب زدند. پلیس دردوروزاول با اعزام اوباشان سرکوبگرخود که حافظ نظم سرمایه اند، نتوانست صفوف بهم فشرده اعتصابگران را بشکافد،روزسوم وچهارم به سرکوب کارگران پرداخت. درمحل تجمع دویست پلیس مسلح که تحت فرمان کاپیتان "وارد"بودند،اشغال گردید. پس ازسخنان " آلبرت پارسونز"،نوبت به " سامول فیلدن " رسید . صحبت های "فیلدن" تقریبا به آخررسیده بود که پلیس به بهانه خاتمه تجمع بحرکت درآمدوخواستارپراکنده شدن معترضین شد. اما سخنران ازمحل تریبون اعلام کرد که : " این یک تجمع آرام است وباید ادامه یابد" این خواست با مخالفت کاپیتان " وارد " روبروگردید وبا واکنش مامورین مسلح پلیس درآتش گشودن به طرف کارگران انجامید.

دراین بین، ناگهان یک بمب دربین عوامل پلیس منفجرگردید.نتیجه این انفجار،شلیک دیوانه وارسربهای داغ مامورین پلیس وقصابی کارگران بود. دراین جریان هفت پلیس کشته شدند. همچنین   دراین کشتارهفتادتن ازکارگران جان باختندویکصدوپنجاه تن زخمی شدند. باید اضافه کنم ؛ ازآن پس نیروی سرکوبگرپلیس به چاپخانه ها و مراکزکارگری حمله ورشدند و چندین نقطه به آتش کشیده شدونشریات اپوزیسیون ضبط ومصادره وتعقیب پلیسی فعالین کارگری آغازگردید. شش آنارشیست بعنوان مضنونین به قتل دستگیرشدند وسخنرانان آن روزیعنی " پرسونز"، و "فیلدن" هم بازداشت شدند. اسامی دیگردستگیرشدگان این فاجعه نیزازاینقراربودند : " اگوست اسپایس " ، "اسکار بینه " ، "جورج انگل "، " آدلف فیشر" ، "لویس ینک"، " میکائیل شواب " و... .جدا ازاین رهبران اعتصابی به محاکمه بیدادگاه بورژوازی کشیده شدند.ازتشکیل ودفاعیات کارگران اینگونه برمی آیدکه" ینک "کارگربیست ویک ساله دربیدادگاه فریاد می زند: " من دشمن سرسخت نظام موجود،یعنی سرمایه داری هستم وتا زنده ام،برعلیه آن خواهم جنگید ..." این صدای سرخ،۱۲۵سال پیش ازحنجره جوان کارگربیست و یک ساله ای برآمد که به جرم رهبری اعتصاب محکوم به اعدام شده بود. این صدا فریاد همه کارگران جهان است .فریادی است که چون آتشفشانی می توفد ومی غرد و می پیچد وهمه هنگام هراس مرگ به جان جان سخت سرمایه سالاران می نشاند. فعالان نامبرده حکم اعدام گرفتند....،اما اعدام رهبران، کارگران را درستیزخود با چرخه سرمایه داری مایوس نکرد.نیم میلیون کارگرازدوازده هزارکارحانه شعله اعصاب را فروزان داشته وبه حقوق حقه خود پای فشردندتاآنجا که دربسیاری ازشهرهای آمریکا هشت ساعت کاردرروزتثبیت شد.

با اینهمه؛ سه سال بعد درچهارژوئیه ۱۸۸۹،کنگره بین المللی کارگران درپاریس،باپیشنهاد نماینده امریکا"بوش"،روزاول ماه مه رابه عنوان بزرگذاشت یادکارگران جان باخته شیکاگو، روزهمبستگی بین المللی کارگران اعلام نمود.بدین ترتیب روزکارگران جهان برشطی ازخون آنان بنیاد گشت.رژیم های ارتجاعی درابتدای امربابرگزاری این روزدرکشورهایشان مخالفت کردند.اما پافشاری کارگران،آنان رابه عقب نشینی واداشت وماه مه درکلیه کشورهای جهان روز همبستگی کارگران اعلام گردید.

درایران برپاداشتن این روزهمبستگی جهانی جزممنوعه ها است. تنها یکی ودو سال پس ازپیروزی قیام بهمن که هنوزحکومت سرمایه داری اسلامی ایران وحاکمیت ملاها قادرنشده بودند،ارگانهای سرکوبش راسازمان دهد،کارگران توانستندبا شرکت میلیونی خود درتظاهرات اول ماه مه (۱۱اردیبهشت)، نیروی شگرف و تعیین کننده شان را به نمایش بگذارند.اما علیرغم سرکوب های وسیع کارگران درایران، درتمامی سال های حکومت سیاه و ضد کارگری اسلامی ایران ؛ این روز( اول ماه مه ) هیچگاه ازجانب کارگران تعطیل نشد و آنان این روز را همواره و به اشکال مختلفی درکوه ،صحرا، درزندان و محیط کارخانه جشن گرفتند و همبستگی خود را با جانباختگان این روز در پهنه جهان اعلام داشتند.

امسال۱۳۹۰ درشرایطی به استقبال این روزدرجهان وایران می رویم که بعد از ۱۲۵سال ازگذشت فاجعه ۱۸۸۶به اینطرف، هنوزآن دشمنی وعداوت پایه ای بین صاحبان سرمایه و کارگران مزدی تداوم داشته ودارد. هنوز کارگران مجبورند نیروی کارخود را دریک یا چند رابطه ساده بفروشندوهنوز کارگران هیچ کنترل و تاثیر تعیین کننده ای برچرخه تولید ندارند و از یکطرف فاقد تشکل های مستقل درسطح بین المللی هستند وازطرفی دیگردرایران نیزبدلیل سرکوب خشن، ازحداقل تشکل مستقل خویش محرومند. تمامی مطالبات اعلام شده کارگران با مقاومت و سرکوب سرمایه داری حاکم اسلامی ، بی پاسخ مانده وهنوز فعالان شناخته شده کارگری بخاطر راه انداختن تشکل مستقل خود سندیکا وجانبداری ازآن همچون : منصوراسالو – ابراهیم مددی – رضا شهابی – غلامحسین غلامحسینی ازفعالان سندیکای مستقل اتوبوسرانی تهران و حومه درزندانند وابراهیم زاده فعال حقوق کودک به بیست سال زندان محکوم گشته است .هنوز پرونده برپا دارندگان اول ماه مه درسقزوسنندج ودرپارک لاله دربایگانی بیدادگاههای رژیم اسلامی در حال ورق خوردن است  و همواره سازماندهندگان آن تحرکات در مقام تعقیب و پیگیری هستند. 

بیایم اول ماه مه امسال را به روز اعتراض برای آزادی همه کارگران زندانی و همه زندانیان سیاسی و لغو حکم اعدام شیرکو معارفی فرزند مردم کردبدل سازیم . این روز را به روز خشم و اعتراض عمومی مردم ایران دربرابر رزیم سرمایه داری حاکم بدل کنیم و به تقویت و تحکیم یکپارچه مبارزه آزادیخواهانه مردم ایران و صفوف فشرده کارگران در راستای پاسخگویی به مبارزات آنان در روز اول ماه مه ، روز تجلی اراده تاریخی کارگران بدل سازیم و به امرواژگونی این نظام ضد کارگری یاری رسانیم .

ادامه دارد ...

.* ارنست فیشر،کتاب جمعه شماره ۳۳ ، ص ۲۵