آرمیتا گراوند؛ مهسا امینی دیگر

در پی آن همه خون،

که بر این خاک چکید،

ننگ مان باد این جان!

شرم مان باد این نان!

ما نشستیم و تماشا کردیم!

فریدون مشیری

آرمیتا گراوند، دختر زیبای ایران، نیز نامش در تاریخ مبارزات ایران جاودانه شد. آرمیتا روز۶ آبان چشم بر جهان و دنیای بی رحم و خونبار کنونی ما بست و خیل دلنگرانانش را در اندوه فراوان و حسرت بیان حقایق از زبان خودش تنها گذاشت. او که روز ۹ مهرماه در راه مدرسه توسط سه‌ زن «حجاب‌بان» در مترو مورد هجوم وحشیانه قرار گرفته و به کما رفته بود بعد از ۲۸ روز جدال برای زندگی در امنیتی ترین و ایزوله ترین شرایط در بیمارستان نظامی، شمع وجودش در تنهائی خاموش شد. مرگ تراژیک آرمیتا در ۱۶ سالگی بدون شک یک قتل شنیع حکومتی است. جنایتکاران حکومت اسلامی با تجربه‌ای که از خیزش انقلابی در اعتراض به قتل شنیع مهسا امینی به دست آورده بودند، با گروگان گرفتن پیکر نیمه جان آرمیتا و فشار شدید امنیتی به خانواده آرمیتا، کادر درمان و کارکنان بیمارستان نظامی و قرق کردن اطراف بیمارستان و همچنین با دادن اطلاعات قطره چکانی از وضعیت آرمیتا توانستند این جنایت را به زعم خود «مدیریت» کنند تا با اعتراضی دیگر مواجه نشوند. نهادهای امنیتی حتی خبرنگار روزنامه شرق، مریم لطفی، که برای تهیه‌ی خبر و گزارش باهدف اطلاع‌رسانی و آگاهی افکار عمومی به بیمارستان فجر نیروی هوایی- محل بستری آرمیتا- رفته بود را برای مدتی بازداشت کردند. این جنایتکاران حتی مانع انتقال پیکر آرمیتا به کرمانشاه برخلاف خواست خانواده وی شدند و سراسیمه مجوز دفن در گورستان «بهشت زهرا»ی تهران را دادند. قتل فجیع  آرمیتا و ممانعت از خاکسپاری وی در زادگاهش، کرمانشاه، توسط نهادهای امنیتی گویای عمق خشونت علیه زنان و تداوم آن در حکومت اسلامی است.

آرمیتا گراوند اکنون دیگر فقط یک نام نیست بلکه سند یک جنایت خونین نظام ضد زن و کودک کش است که دادخواهی آن بر عهده جامعه است. چنانکه نام مهسا امینی رمز انقلاب شد، آرمیتا نیز نماد دیگری از جنبش انقلابی ژیناست. همه نیک می‌دانیم که آرمیتا با جسارتی ستودنی برای آزادی حق پوشش جنگیده و از حقوق انسانی اش در برابر هجوم مزدوران حکومتی دفاع کرده بود. آرمیتا چون سارینا، نیکا، مهسا، اسرا، مهرشاد، کیان و... شهید سرفراز جنبش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» است. این شهیدان با مرگ سرخشان به ما انگیزه پایداری در برابر مرگ طلبان پلید و پلشت می‌دهند. باور به زندگی در دوزخی که جمهوری اسلامی بر پا کرده که در آن مرگ قدرتمند تر از زندگی است، بی یاد این الگوهای سرفراز شدنی نیست.

آرمیتا چنانکه در استوری اینستاگرامش نوشته بود باور داشت که «حتی تاریک‌ترین شب نیز پایان خواهد یافت و خورشید خواهد درخشید…» و ما نیز بر این باور آرمیتای شجاع و آگاه، اعتقاد عمیق داریم. و در عین حال بر این باور هم هستیم که آرمیتا خود ستاره ای بود که یک دم در این ظلام درخشید و جست و رفت. ستاره ای که با وجود غروب زودهنگامش از خود خط سیر روشنی در سیاهی ظلمت استبداد شب پرستان تاریک اندیش بر جای گذاشته است. آرمیتای زیبا و شجاع با همه آرزوهایش اکنون در زیر خاک خفته است ولی یادش، نامش همواره در دل مبارزان راه آزادی و عدالت اجتماعی زنده است. نام آرمیتا داغی است که هر لحظه شعله ورتر و سوزان تر می شود. بی تردید روزی خواهد رسید که بر گور ستمگران خواهیم رقصید و یاد همه شهیدان را گرامی خواهیم داشت. آن روز چندان دور نیست. و این همان واقعیتی است که حاکمان جنایتکار آن را می‌دانند و با هراس و وحشتی هر دم افزون تر می‌خواهند با سرکوب خونین وقوع آن را به تأخیر بیندازند.

یاشار جاوید

شنبه ۶ آبان ۱۴۰۲ برابر با  ۲۸ اکتبر ۲۰۲۳