اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران( راه کارگر)

در باره اقدامات سرکوبگرانه استبداد دینی در روز جهانی زن

فرزندان رشید میهن دربند را از زندان ها نجات دهیم

روز پنجشنبه ۱۷ اسفند ۱۳۹۶ برابر با ۸ مارس ۲۰۱۸        ، نیروهای سرکوبگر رژیم، اعم از لباس شخصی ها، امنیتی ها ، نیروهای انتظامی و ضدشورش، به گسترده ترین شکل ممکن و با تمام تجهیزات، در جلو وزارت کار بسیج شدند تا از برگزاری مراسم روز جهانی زن که زنان برابری طلب فراخوان اش را داده بودند،  جلوگیری به عمل آورند. زنان برابری طلب اعلام کرده بودند که :« ما جمعی از فعالان جنبش زنان در ایران بار دیگر با تأکید بر حق خود بر خیابان‌های شهر، گرد هم می‌آییم و اعتراض خود را به نابرابری، بی‌عدالتی و شرایط نامساعد زنان به‌ویژه در بازار کار ایران فریاد می‌زنیم». روشن است که این خواست بر حق و انجام گردهم آئی مسالمت آمیز و اعلام شده، حق همه زنان و مردان کشور است. اما استبداد حاکم که رهبرش در روز جهانی زن برای  جمع "مردان مداح بیت رهبری" در باره  مسئله حجاب و زنان کشور گفت: « آنچه حرام شرعی است نبایستی به‌صورت آشکار در کشور انجام بگیرد» و تاکید کرد:« دشمنان ما می خواهند روی حجاب، این نقطه‌ی حسّاس، [یعنی] نقطه‌ی هویّت مستقلّ فرهنگیِ زنِ مسلمان، اثرگذاری کنند»، با تجهیزات گسترده سرکوب وارد عمل شد و با دستگیری نزدیک به ۸۵ نفر از زنان و مردان آزاده و برابری طلب، چهره خشن و ضدانسانی "مردم سالاری دینی" را بار دیگر به همگان نشان داد.

حساسیت گستردۀ نیروهای سرکوب، که تلاش کردند حتی اجازه تجمع های کوچک و کم تعداد در این جا و آنجا را نیز ندهند، بیش از همه ناشی از وحشتی است که شعارهای این فراخوان و پیام های روشن  این گروه از زنان و مردان برابری طلب با خود داشت. آنها پیوند دهندگان جنبش عمومی و مدنی زنان با جنبش زنان اعماق جامعه بودند. آنها وقتی در کنار اعتراض به تبعیض های سازمانیافته، قوانین نابرابر در ازدواج، طلاق، ارث ، حجاب اجباری؛ شعار «دستمزد برابر در برابر کار برابر» را دادند و نوشتند:« بیش از نیمی از زنان بدون قرارداد یا با قراردادهای موقت و دستمزدهای بسیار اندک مشغول به ‌کارند و از حداقل حقوق قانونی محروم‌ اند. بخش زیادی از این کارگران غیررسمی را مهاجران تشکیل می‎‌دهند که در مقابل روابط بهره‌کشانهٔ کار آسیب‌پذیرترند. زنان شاغل در بخش رسمی نیز با عدم امنیت شغلی، نظارت‌های نفس‌گیر بر پوشش و رفتار خود، محدود کردن خدمات عمومی - نظیر مهدکودک پس از بارداری- و موانع سرسخت بر سر راه پیشرفت شغلی‌شان مواجهند. از سوی دیگر نرخ بیکاری زنان به دو برابر مردان رسیده است، موج بیکاری در میان زنان تحصیل‌کرده به مراتب بیشتر است و در موارد بسیاری شرایط جنسیت‌زده‌ای چون وضعیت تأهل، سن و ‌ظاهر به شرایط گزینش شغلی اضافه می‌شود. گذشتن از این سد، پایان دشواری‌ها نیست، زنان پس از استخدام نیز با  موانع دیگری چون عدم امنیت شغلی و آزارهای جنسی در محیط کار دست‌وپنجه نرم می‌کنند»، مرحله جدیدی در جنبش زنان ایران ما را رقم زدند، که ترس حاکمان را بیش از پیش برانگیخته است.

ترس حاکمان از تلاش جنبش مستقل زنان در پیوند خواست های مدنی با خواست های طبقاتی زنان و همگامی شکوهمند با جنبش های اجتماعی کارگران ، کشاورزان، معلمان، پرستاران، دانشجویان، بازنشستگان و ملیت های تحت ستم را می توان در سخنان رهبر رژیم در جمع مردان مداح بیت رهبری به خوبی دید وقتی که اقدام شجاعانه و تاریخی «دختران خیابان انقلاب» را " کوچکِ حقیر» شمرد و این شیرزنان میهن دربند را "فریب خورده" دشمنان خارجی دانست.  باید از رهبر متبکر استبداد دینی پرسید که  اگر خواسته‌ی «‎دختران خیابان انقلاب» از نظر رهبر متکبر رژیم حقیر است؛ حقوق نگرفتن کارگران در شب عید چطور؟ فریاد نان کشاروزان اصفهان چطور؟ اختلاس ها و دزدی های اطرافیان و منسوبانتان چطور؟ تجاوز جنسی قاری محبوب تان به جوانان شیفته آموختن قرآن چطور؟ زجرکش کردن زندانیان در زندان هایتان چطور؟ آیا همه این ها هم "کوچک حقیر" هستند؟   آیا حرکت های گسترده مردم که از عملکرد رهبران حکومت اسلامی به ستوه آمده‌اند و تنها طی دو روز گذشته  در تهران، مریوان، گچساران، اهواز، هفت‌تپه، کرج، یزد، اصفهان، جلفا، اراک، نقده، اسلامشهر، فریدن، سلماس، رباط کریم، الیگودرز، شاهرود، سمنان، دامغان، قزوین، خرمشهر و یاسوج تجمعات صنفی کارگری برگزار کردند، هم "کوچک حقیر" اند؟  تیراندازی و پرتاب گاز اشک آور به سوی کشاورزان  ورزنه اصفهان چطور؟ این چنین است که رهبران استبداد دینی که چشم بر حقایق و وقایع کشور بسته اند و همه حرکت های شکوهمند مردم این مرز و بوم را به "دشمنان خارجی" نسبت می دهند، به وضعتی افتاده اند که توصیف حال زارشان شاید آن آیه قرآن باشد که می گوید: (کرند و لال اند و کورند،  پس نمی توانند بیاندیشند )[ صُمٌّ بُكْمٌ عُمْيٌ فَهُمْ لاَ يَعْقِلُون].

سازمان ما  با حمایت از خواست های زنان و مردان شجاع آزادی و برابری خواه که با رشادت تمام در روز جهانی زن، پیوند جنبش مدنی و جنبش طبقاتی زنان را به نمایش گذاشتند، به دلاوری آنها درود می فرستد و خود را جزئی از ارتش بزرگ آزادی و  برابری طلبان این مرز و بوم می داند و اعلام می دارد که دستگیری ، شکنجه و پرونده سازی علیه این فرزاندان دلاور مردم، جز اقدامی رذیلانه  علیه بشریت نمی تواند باشد. اکنون که تعداد کثیری  از این زنان و مردان شجاع در اسارت هستند، جائی که با پای کوبیدن های خود لرزه بر اندام نیروهای سرکوب انداخته اند، تلاش برای نجات آنها از اسارت، وظیفه تک تک ایرانیان است. برای آزادی این عزیزان که اسامی برخی از آنها اعلام شده است از جمله شهلا انتصاری زهره اسدپور، بنفشه جمالی، پرستو الهیاری، آزاده بهکیش، آذر گیلانی، پیمان چهرازی، علی سالم، بهار اصلانی، جواد عباسی توللی، سودابه رخش ، کاوه رستم‌خانی ، مهرداد فلاحی، نیره شهبازی، برای آزادی دیگر زندانیان سیاسی  و عقیدتی از جمله کارگران زندانی همچون رضا شهابی وعثمان اسماعیلی یا معلمان زندانی محمد حبیبی، اسماعیل عبدی، محمود بهشتی لنگرودی، مختار اسدی و محسن عمرانی  و دراویش مقاومی همچون امین صفاری، مصطفی صفاری، هادی دهنوی، کسری نوری، فرامرز مانگری، صالح‌الدین مرادی، رضا انتصاری، محمد کریمایی، کیانوش عباس‌زاده، مصطفی عبدی و محمد شریفی‌مقدم؛  که زیر سخت ترین شکنجه ها قرار دارند، می توان و باید در کنار خانواده ها و دوستان شان قرار گرفت و در جلو بازداشتگاه ها تجمع کرد و فریاد «زندانی سیاسی آزاد باید گردد» سر داد. اکنون که زمین زیر پای حاکمیت استبداد دینی به لرزه درآمده و جنبش زنان همچون آتشفشانی فعال عمل می کند و در کنار دیگر جنبش های حق طلب صنفی و سیاسی قرار گرفته است، تلاش برای آزادی زندانیان سیاسی، باید به یک خواست عمومی و اقدام همگانی تبدیل گردد. نباید اجازه داد شکنجه گران داعشی در شکنجه گاه های قرون وسطائی، دختران و پسران رشید این سرزمین در بند را "خودکشی" کنند.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

جمعه ۱۸ اسفند ۱۳۹۶ برابر با ۰۹ مارس ۲۰۱۸