گزارش کوتاه از مراسم یادبود

روز یکشنبه ۷ آبان ۱۴۰۲ بمناسبت چهل‌مین سالگرد اعدام (قتل عمد دولتی) رفیق علی مهدی‌زاده (از بنیانگذاران راه کارگر) مراسمی توسط همسرش رخشنده حسین پوررودسری و فرزندش کرامت مهدی‌زاده در کنار "درخت پایداری"* با شرکت جمعی از یاران برگزار گردید.

در ابتدای مراسم، رخشنده از لحظات ملاقات با علی  طی دوران ۷ سال که علی در زمان شاه زندانی بود و لحظه آزادی علی در جریان انقلاب ۵۷ سخن گفت؛ آنگاه از خاطرات دوران بسیار کوتاه از زندگی مشترک با علی و کودکی کرامت یاد کرد. رخشنده سخنان خود را با یادآوری از تلاش و مبارزه علی برای بنیان‌گذاری راه کارگر ادامه داد و به نقل ازهم‌بندانی که با علی در زندان جمهوری اسلامی بودند، از شکنجه هایی که علی با مقاومت خود تحمل کرد و این که با چه روحیه‌ای او جان در راه آرمان‌های خود نهاد و سرانجام در ۷ آبان ۱۳۶۲ اعدام شد، یاد کرد. رخشنده از بسیاری از زنان و مردان که با خودش و علی فعالیت سیاسی مشترک داشتند و در دهه ۶۰ اعدام شدند؛ از اعدام یکی از برادرانش (رفیق رحیم حسین پوررودسری) در کشتار زندانیان سیاسی تابستان ۶۷ و جان باختن برادر دیگرش(رفیق حمید حسین پور رودسری ) در صفوف پیشمرگه‌های  راه کارگر در کردستان یاد کرد.

منیره برادران، وصیتنامه رفیق شهیدعلی مهدی‌زاده را بازخوانی کرد. قسمتی از وصیت‌نامه توسط ماموران زندان خط خورده و سانسور شده است . فرازی از آن: " ...اکنون که زندگی را به درودمی‌گویم آرزوی سلامتی و موفقیت همگی شما را دارم. بابت من نگران و ناراحت نشوید من از زندگی گذشته خودم تا این لحظه راضی هستم امیدوازم شما هم از من راضی باشید.

همسر عزیزم می‌دانم همیشه باعث دردسرت بودم. انتظار دارم صبور باشی پسرم را خوب تربیت کنی. در این مورد یادت باشد بچه احتیاج دارد که درمیان همسالان خود باشد پس سعی کن او را به مهد کودک بفرستی ، هیچگاه عصبانی نشوی خوب زندگی کن. دوستدار همگی شما بوده و هستم. و می‌دانم همیشه در قلب همگی شما جا دارم همان‌طور که شما همیشه در قلب من جا داشتید.

 و تو کرامت عزیزم، که تا آخرین لحظه عکس زیبایت زندگی شیرین و همه لحظات آن را درتمامی وجودم جاری می‌ساخت. این را بدانید من همیشه زنده‌ام و همیشه با شما خواهم بود..."

در پایان رخشنده با صدای گرم خود قسمت‌هائی از ترانه های به یاد ماندنی را خواند .

*  "درخت پایداری"، این درخت در ۷ آبان ۱۳۹۰ بمناسبت ۳۰‌مین سال اعدام رفیق مهدی برادران خسروشاهی(۱۵ آذر ۱۳۶۰) و درسال روز اعدام رفیق علی مهدی زاده (۷ آباه ۱۳۶۲)  به یاد این رفقا طی یک مراسم با شکوه در باغ یاران راه کارگر کاشته شد. این درخت توسط زکیه برادران خسروشاهی (همسر مهدی)، "درخت پایداری" نامیده شده است. این درخت اکنون بمثابه یک "مکان یادآوری" است و هر ساله در سال روز اعدام این جان‌های شیفته، مراسمی در پای آن برگزار می‌شود.