بیانیه سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و‌ حومه

به مناسبت اول ماه مه، روز جهانی کارگر (۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲)

سندیکای کارگران شرکت ‌واحد بیانیه اول ماه مه ۱۴۰۲ را در حالی انتشار میدهد که سه تن از اعضای قدیمی و شناخته شده سندیکا، رضا شهابی، داود رضوی و حسن سعیدی، کماکان در زندان هستند و همچنین تعدادی از اعضای حق طلب سندیکا و دیگر فعالین‌کارگری در روز گذشته توسط نیروهای امنیتی به صورت تلفنی احضار شده اند.

با امید به آزادی همه کارگران و‌ انسانهای حق طلب به پیشواز اول ماه مه، روز جهانی کارگر، میرویم، روزی که نماد مقاومت و مبارزه طبقه‌کارگر در مقابل نظام سرمایه داری و مناسبات استثمارگرانه و ضد انسانی ای است که بر تمام جهان حاکم شده است. اول ماه‌ مه (۱۱ اردیبهشت) یادآور این واقعیت است که کارگران و‌ زحمتکشان برای خواسته های برحقشان لحظه ای دست از تلاش و ‌مبارزه بر نخواهند داشت، همانطور که در سال ۱۸۸۶ میلادی کارگران در شهر شیکاگو آمریکا برای خواسته های به حق خودشان، از جمله ۸ ساعت کار در روز، در مقابل نظام استثمارگر سرمایه داری بلند شدند، مبارزه کردند و در این مبارزه لحظه ای پا به عقب ننهادند و هزینه های بسیار سنگینی از جمله بازداشت و سرکوب و قتل عام و اعدام را متحمل شدند.

اول ماه مه، روز ما کارگران و زحمتکشان، بزرگداشت ما رنجبران و‌ امید ما‌ بعنوان اکثریت مطلق مردم‌دنیا برای ایجاد جهانی دیگر است، جهانی عاری از استثمار، استبداد، فقر، جنگ، نابرابری، تبعیض، زندان، شکنجه و اعدام.

در کشور ما ایران اما نه تنها کارگران اجازه و‌ امکان مراسمها و جشن‌ های میلیونی به مناسبت روز جهانی کارگر ندارند بلکه در این روز تاریخی و‌ حول و‌ حوش آن چه در کف خیابان و‌ چه حتی در دید و بازدیدها مورد سرکوب و تهدید و بازداشت قرار میگیرند. نظامی که مدام پشت تریبون های رسمی و غیررسمی از کارگر به تعریف و تمجید می‌پردازد و این روز را به همراه خودی ها در مکانهای تحت کنترل برگزار می‌کند تا به ظاهر نشان دهد طرفدار کارگر است ولی ذاتا و‌ عملا مخالف هر گونه تجمع، راهپیمایی و تظاهرات کارگران در این روز تاریخی میباشد، چرا که از وجود کارگران به صورت متحد و‌ متشکل وحشت دارد و این را می‌داند که در مقابل سیل خروشان این کارگران که چرخه تولید و اقتصاد را در اقصی نقاط کشور و جهان به دست دارند نمیتواند تاب تحمل را داشته باشد.

سال ۱۴۰۲ برای طبقه‌کارگر ایران، از کارگر صنعتی، خدماتی و‌ کشاورزی تا معلم‌ و پرستار و‌ کلیه حقوق بگیران‌و‌ کارگران بیکار و‌خانواده های آنان، سالی متفاوت‌تر از سال های قبل میباشد. اول مه ۱۴۰۱ با بازداشت فعالین‌و‌نمایندگان جنبش های معلمی و‌ کارگری، از جمله اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد، و بدنبال آن بازداشتهای گسترده صدها معلم‌ و‌ دیگر فعالین صنفی، از جمله کارگران شرکت واحد بدنبال اعتصاب اردیبهشت ماه، رقم‌خورد. در سالی که گذشت، حاکمیت بیش از پیش دست به کار سناریو سازیهای کذایی و ‌تکراری علیه فعالین کارگری و‌ معلمی شد که تا کنون ادامه دارد و بسیاری از فعالین بازداشت شده در اردیبهشت پارسال کماکان یا در بازداشت به سر میبرند و‌ یا با احکام سنگین‌مواجه هستند و در عین حال بسیاری نیز اخراج و بطرق مختلف تحت اذیت و‌ آزار قرار دارند. در حال حاضر سه تن از اعضای مبارز سندیکا، داود رضوی، حسن سعیدی، رضا شهابی، و همچنین فعالین‌ کارگری و‌ معلمی، از جمله رسول بداقی، کیوان‌مهتدی، جعفر ابراهیمی، محمد حبیبی، کماکان کاملا ظالمانه در حبس به سر میبرند. مقامات‌و‌نیروهای امنیتی حتی دید و بازدیدهای دوستانه از خانواده های این زندانیان را تحمل نمیکنند و سه روز پیش از روز کارگر، جمعی از فعالین کارگری و‌ مدنی، از جمله ریحانه انصاری‌نژاد، آنیشا اسدالهی، ژاله روحزاد، عسل محمدی، سروناز احمدی، هیراد پیربداقی، کامیار فکور، حسن ابراهیمی، و الدوز هاشمی، را در هنگام دیدار با خانواده معلم زندانی محمد حبیبی با خشونت بازداشت کردند و‌ به زندان اوین انتقال دادند،

در بستر سرکوبهای گسترده در سالی که گذشت، قتل ژینا (مهسا) امینی و خیزش زن زندگی آزادی صحنه سیاسی، اجتماعی و فرهنگی و ‌نیز اقتصادی کشور را کاملا دکرگون‌ کرد. خیزش شهریور ۱۴۰۱ که در دنباله خیزشهای مردم محروم، تهیدست و تحت ستم در سالهای اخیر از جمله در دی ۹۶، آبان ۹۸ و تیر ۱۴۰۰ صورت گرفت، نه تنها علیه حجاب اجباری و برای برابری زن‌ و‌ مرد در تمامی عرصه ها بلکه برای آزادی و‌ عدالت و‌ پایان دادن به هرگونه ظلم و‌ ستمی است که امکان یک زندگی حتی عادی را از مردم سلب کرده است.

از اینرو، روز جهانی کارگر امسال، نه فقط بزرگداشت طبقه‌کارگر و زحمتکش جامعه است، نه فقط روز تجدید عهد‌ما علیه نظام استثمارگر سرمایه داری، و برای دستیابی به کلیه‌مطالبات اقتصادیمان از جمله افزایش دستمزدها بر مبنای نرخ واقعی تورم، است بلکه روز دادخواهی فرزندان این‌مملکت است که عمدتا از خانواده های کارگری و‌ زحمتکش، برای عدالت و‌ آزادی به پا خاستند‌ اما با‌ گلوله و سرکوب پاسخ گرفتند.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و‌ حومه همچون سالهای گذشته و در همبستگی با کلیه کارگران ایران‌ و‌ جهان و  تشکل های مستقل کارگری، معلمی و بازنشستگان، خواست‌های عمومی و‌ فوری خود را به مناسبت روز جهانی کارگر و در پیگیری مطالبات اعلام شده در اول مه ۱۴۰۱ و در بستر شرایط جاری در کشور در زیر اعلام نموده و همه کارگران‌ و ‌مزدبگیران‌ ‌زحمتکش کشور را به اتحاد، همبستگی و‌ ایجاد تشکلات مستقل کارگری برای دستیابی به مطالبات بر حقمان فرا می خواند. در عین حال، سندیکا به تلاش فعالین‌و‌ تشکلهای کارگری و‌ مدنی در داخل کشور که تا این لحظه بیانیه ها و منشورهای مشترکی برای تغییرات بنیانی در شرایط موجود انتشار داده اند درود می فرستد و با دقت این روندها را پیگیری خواهد کرد.

۱- افزایش حداقل دستمزد تصویب شده توسط شورای عالی کار اعلام‌ آشکار جنگ علیه کارگران و‌ مزدبگیران و خانواده های کارگری است. دستمزد و ‌مزایای ۶ تا ۸ میلیونی با توجه به تورم لجام‌گسیخته موجود، بیش از سه برابر زیر خط فقر رسمی است و از نظر ما کاملا مردود و‌ محکوم است. هر دستمزدی زیر ۲۵ میلیون تومان در ماه برای یک خانوار ۴نفره کارگری در سال ۱۴۰۲، به معنای تحمیل فقر و‌ محرومیت خواهد بود.

۲- برقراری بیمه‌های اجتماعی مکفی و موثر، بویژه بیمه‌های درمانی و بیمه بیکاری برای کارگران بیکار و جویای کار.

۴- انحلال شرکت‌های پیمانکاری و واسطه‌ای و برچیده شدن این شرکت‌ها از محیط‌های کار و زندگی کارگران و تامین نیروی انسانی این مراکز، از طریق پیمان‌های رسمی و دسته‌جمعی آنان‌. ما بار دیگر و به مناسبت روز کارگر، حمایت خود را از اعتراضات و اعتصابات کارگران پیمانی و‌ پروژه ای از جمله مطالبات به حق کارگران پروژه‌ای شرکت نفت و‌ گاز و ‌پتروشیمی اعلام‌میکنیم.

۵- توقف سرکوب تشکل‌های مستقل کارگری و‌ صنفی و برخورداری از حق آزادی بیان و عقیده، تشکل و تحزب، اعتصاب و اعتراض، تظاهرات، راهپیمائی و تحصن. ایجاد تشکلات مستقل صنفی و طبقاتی، از جمله سندیکا، شورا، کانون، انجمن و فدراسیون و‌ کنفدراسیون سراسری، حق مسلم‌کارگران در ایران و سراسر جهان است.

۶-  آزادی کارگران و فعالین کارگری و صنفی زندانی و کلیه زندانیان سیاسی و عقیدتی؛ منع تعقیب قضائی و بازگشت بی‌قید و شرط آنان به کار و محل زندگی خود. کلیه بازداشتیان اعتراضات سراسری باید بدون قید و شرط آزاد‌گردند‌ و عاملین و‌ آمرین‌کشتار مردم باید به سزای اعمالشان برسند.

۷- منع کار کودکان کمتر از ۱٦ سال و تأمین زندگی و آموزش کودکان کار

۸- برابری بین زن و مرد و دیگر جنسیتها در تمام عرصه‌های حقوقی، سیاسی، اقتصادی، اجتماعی، مدنی، شغلی و فرهنگی، و‌ از جمله لغو‌ فوری کلیه قوانین تبعیض آمیز و زن ستیز همچون حجاب اجباری، و‌ قوانین تنبیهی و سرکوبگرانه.

۹- لغو کامل هرگونه ستم و تبعیض از جمله جنسی و جنسیتی، عقیدتی، نژادی، ملی و مذهبی در محیط کار و در جامعه.

۱۰- توقف هرگونه تبعیض و ستم نسبت به کارگران مهاجر از جمله کارگران و زحمت‌کشان مهاجر افغانستانی در ایران و به رسمیت شناختن حق شهروندی و برخورداری از کلیه قوانین حمایتی مربوط به محیط کار و‌ جامعه مدنی برای آنان

۱۰- آموزش رایگان در تمام سطوح و برای کلیه ساکنین‌کشور صرفنظر از وضعیت اقامت و یا شهروندی آنان، از جمله حق آموزش به زبان‌مادری.

۱۱- ترمیم حقوق کارگران و معلمان بازنشسته و همسان سازی حقوق آنان با شاغلان بر مبنای نرخ واقعی تورم و سبد هزینه زندگی.

۱۲- نظارت نمایندگان منتخب و‌ مستقل بازنشستگان بصورت شورایی بر صندوق‌ها و دارائی‌های عمومی بازنشستگان و برخورداری از بیمه‌های موثر و کارآمد.

۱۳- مخالفت با جنگ‌های تجاوزکارانه و افشا و محکوم کردن سیاست‌های سلطه طلبانه و منافع استثمارگرانۀ همۀ دولت‌های درگیر در جنگها و‌ مناقشات نظامی.

۱۴- ما حملات شیمیایی در مدارس و بخصوص مسموم سازی دختران دانش آموز در مدارس کشور را قویا محکوم‌میکنیم ‌و‌ حاکمیت را پاسخگوی مستقیم در مورد این فاجعه دانسته و‌خواهان توقف فوری این جنایات و ایجاد یک‌کمیته حقیقت یاب بین المللی و‌ مستقل شامل نمایندگان فدراسیونهای جهانی کارگری و معلمی و‌ دیگر فدراسیونهای جهانی صنفی، دانش آموزی و‌ دیگر نهادهای مستقل مدنی، میباشیم.

۱۵- ضمن حمایت قاطع از مبارزات کارگران، معلمان، زنان، دانشجویان، دانش آموزان، جامعه رنگین‌کمانی، فعالین‌ رفع ستم‌ملی و مدافعین محیط زیست، و دیگر جنبشهای ترقی خواهانه و آزادی طلبانه در ایران و‌ سراسر جهان، به عنوان یک تشکل مستقل کارگری تاکید میکنیم که ما تنها و ‌تنها بر نیروی خود و ‌همبستگی طبقاتی و‌ حمایت متقابل از یکدیگر حساب باز میکنیم و نه هیچ دولت و‌ نهادهای دولتی و‌ سرمایه داری در هیچ‌جای دنیا.

زنده باد اول ماه مه، روز جهانی کارگر

چاره کارگران وحدت و تشکیلات

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و‌ حومه

۱۱ اردیبهشت ۱۴۰۲ (برابر با اول ماه مه ۲۰۲۳)