سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

سرکوب و کشتار خونین معترضین فرودست

 در سراسر کشور را محکوم می‌کنیم

با اعلام افزایش۳۰۰ درصدی نرخ بنزین، اعتراضات مردم جان به لب رسیده که عمدتا از خانواده‌های کارگری و فرودستان هستند، فوران یافته است. درحدی نارضایتی‌ها در جامعه گسترده می‌باشد که در ظرف ۴۸ساعت تجمعات اعتراضی مردم به بیش از صد شهر در سراسر کشور کشانده شد.

 اما این اعتراضات به حق فرودستان و دردمندان با شدت تمام و با بی‌رحمانه‌ترین شکل ممکن، سرکوب و به خون کشیده شد. طبق گزارشات موجود، صدها تن از جمله نوجوانان ۱۳ و ۱۴ ساله با گلوله کشته شده، بیش از هزار تن زخمی و بیش از هشت هزار تن بازداشت شده‌اند. مقامات حکومتی با روشی بی سابقه در جهان، اینترنت کل کشور را قطع کردند و حتی در بعضی مناطق تلفن های همراه را نیز از دسترس خارج کردند و با اتکا به نیروهای نظامی و امنیتی و لباس شخصی‌‌ها و با تیراندازی مستقیم به مردم با خشونت بی‌پایان به خیال خود صدای اعتراض فرودستان را خاموش کرده‌اند.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه کشتار و سرکوب خونین مردم که عمده‌ی آنان از فرودستان و خانواده‌های کارگری می‌باشند را به شدت و قاطعانه محکوم می کند. هیچگونه توجیه‌ای برای این سرکوب‌ها وجود ندارد و قابل قبول نیست. نظام و دستگاه امنیتی‌ای که سالهای سال هرگونه اعتراضات مسالمت‌آمیز مردم منجمله اعتراضات کارگران و معلمان را سرکوب و کارگران، معلمان، دانشجویان و ... را ضرب و شتم و شلاق زده و به حبس‌های طویل‌المدت محکوم کرده است و فریاد آنان را نشنیده با فریب‌کاری مدعی می‌شود که اعتراضات مسالمت‌آمیز را به رسمیت می‌شناسد. در حالیکه رئیس جمهور توقف خودروها در خیابان را اعتراض مسالمت‌آمیز نمی‌داند! پس منظورشان چگونه اعتراضی است؟ مگر کارگران خاتون آباد چه می خواستند به جز حق اشتغال که از زمین و آسمان به گلوله بسته شدند و کشتار شدند؟ مگر تجمع مسالمت آمیزکارگران و حامیان طبقه کارگر در روز جهانی کارگر سرکوب نشد؟ و دهها فعال کارگری از جمله اعضای سندیکای کارگران شرکت واحد با حبس ‌های طولانی تنها به دلیل یک تجمع اعتراضی ساده کارگری مواجه نیستند؟

واقعیت این است که اعتراضات سراسری آبان ماه امسال دنباله اعتراضات دی ماه سال ۹۶ می‌باشد که بر بستر بیش از سه دهه تهاجم لجام گسیخته و مستمر سرمایه داری ایران و دولت‌های آن به طبقه‌ی کارگر و مردم محروم و تهیدست صورت گرفته است. سیاستهای نولیبرالی حاکمیت و ریاضت اقتصادی، تغییر قوانین کار به نفع سرمایه‌داران و محروم نمودن میلیون‌ها کارگر از حقوق ابتدایی مندرج در قوانین کار، تبعیت از نسخه‌های صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی از جمله طرح تعدیل ساختار اقتصادی و "آزاد سازی قیمت‌ها"، خصوصی سازیهای گسترده، کالایی کردن سیستم آموزش و پرورش، مناطق آزاد تجاری، پایین نگه داشتن سطح دستمزدها، بیکار سازیهای میلیونی، حذف یارانه‌ها و گرانی سرسام‌آور و همزمان اختلاس و فساد گسترده و غارت بی‌سابقه سرمایه‌ها و منابع عمومی و سازمان تامین اجتماعی، پرداخت حقوق و مزایای نجومی به کارگزاران حکومت و مسئولین دولتی، انتقال میلیاردها دلار به خارج از کشور از طرق مختلف و بدون هیچگونه پاسخگویی، همگی به ایجاد یک شکاف عمیق طبقاتی در ایران منجر شده است؛ به نحوی که با وجود تحریم‌های اقتصادی در سال‌های اخیر، ما شاهد یک طبقه سرمایه‌دار استثمارگر و فاسد و ثروتمندان وابسته به حاکمیت با زندگی‌های فوق‌العاده اشرافی و تجمل‌گرایی بی‌سابقه و پدیده‌هایی از جمله "بچه پول دارهای ایران" هستیم و از سوی دیگر شاهد سفره خالی بیش از ۵۰ میلیون خانواده‌های کارگری، میلیون‌ها کودک‌کار، کارتن خوابی، حلبی نشینی، بی‌خانمانی، کولبری، دست فروشی، تن‌فروشی، زباله گردی، اعتیاد گسترده و میلیون‌ها جوان بیکار بدون هر گونه حمایت دولتی را پیش رویمان داریم. در همین بستر حتی ابتدایی ترین حقوق مدنی و شهروندی از جمله حق آزادی بیان و ابراز وجود را از مردم عادی و دانشجویان و زنان و اقلیت‌های ملی و مذهبی و فعالین اجتماعی و سیاسی و فرهنگی سلب کرده اند. و تلاش عظیمی به خرج داده‌اند که با سرکوب‌ و ممنوع کردن ایجاد سندیکاهای مستقل کارگری و دیگر تشکلات مستقل کارگری و فدراسیون‌ها و احزاب سراسری کارگری و دیگر تشکلات اجتماعی و سیاسی در حوزه‌های مختلف راه پیشروی برای مردم محروم و اعتراضات منسجم موثر را سد نمایند.

لازم به تاکید است در ابعاد بین‌المللی نیز سیاست‌های نئولیبرالی و ریاضت اقتصادی طبقه‌ی کارگر و مردم تهی‌دست را به اعتراضات بی‌سابقه کشانده است و ما اینک شاهد موج عظیمی از اعتراضات توده‌ای از خاورمیانه، تا آفریقا و آمریکای جنوبی و حتی در قلب اروپا هستیم. طبقه کارگر و تهی‌دستان دنیا هر چه گسترده‌تر و یک صداتر در مقابل تهاجمات ضدانسانی سرمایه‌داران و دولت‌هایشان قد علم کرده اند. در کشورهایی همچون عراق شاهد کشتار وحشیانه صدها معترض بوده‌ایم، و در شیلی شاهد سرکوب معترضین و در بولیوی شاهد کودتای نظامی و سرکوب طبقه کارگر و مردم بومی آن کشور. با این‌وجود مقاومت و مبارزه فرودستان به ستوه آمده در جهان علیه این بی‌عدالتی‌ها متوقف شدنی نیست. سرمایه‌داران و حکومت آنها در ایران نیز بیهوده می‌پندارند که با سرکوب و کشتار می‌توانند اعتراضات سراسری در ایران را متوقف کنند. این یک جنبش عظیم جهانی برای عدالت اقتصادی و اجتماعی است که مبارزات کارگران و مردم محروم ایران نیز بخشی از آن است. 

سندیکای کارگران شرکت واحد تهران اعتراضات و تجمعات را حق مسلم تمام اقشار جامعه اعم از کارگران و معلمان و دانشجویان و مزدبگیران می‌داند و ضمن ابزار تاسف و همدردی با خانواده‌های جانباختگان اعتراضات اخیر، خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط کلیه بازداشت‌شدگان و معرفی و محاکمه کلیه آمرین و عوامل کشتار مردم هستیم. ما از تشکل‌های کارگری مستقل و فعالین کارگری و مدنی داخل کشور و تشکلات کارگری و سندیکایی در سراسر جهان می‌خواهیم کشتار معترضین را قاطعانه محکوم کنند و از مبارزات کارگران و زحمتکشان در ایران حمایت کنند.

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

۱۰ آذر ۹۸