مراسم چهارشنبه سوری، بختکی بر حلقوم ولایت فقیه

مرتضی کاویان

تا کنون سی و یک بار متوالی، مراسم جشن و پایکوبی سنتی آخرین شب چهارشنبهء هر سال در ایران پس از استقرار حاکمیت سیاه و مرتجع اسلامی همانند چندین هزار سال پیش از آن با عشق و شور حال ویژهء این روز برگزار شده است؛ روزی که نشانی از امید توده های مردم در آستانهء پایان سال و فرارسیدن بهاری نو به پایان فصل سرد و شکفتگی دوبارهء بهار گلها در خود دارد و روزی که در عین حال همچون موضوعاتی مانند نحوهء پوشش تن و یا موسیقی برای حاکمیت واپس گرای ملایان همواره بختک دردآوری بوده است.

 حاکمیت اسلامی همانند وصله ای ناجور در روزگار مدرن امروز خود را در هر لحظهء حیات ننگین تا کنونی اش از اصرار مردم ما بر حفظ فرهنگ، آداب و شیوه های زندگی خویش احساس خطر نموده و پافشاری آنها را در این زمینه ها بحق معادل کاهش نفوذ و گسترش فرهنگ عقب ماندهء اسلامی و حتی بیش از آن معادل نابودی ارکان حاکمیت ولایت فقیه خود میداند.

پافشاری مردم بر جنبه های زیادی از مظاهر فرهنگی جامعهء خود، خواسته یا ناخواسته، دانسته و یا نادانسته، همواره نشانی از نافرمانی های مدنی آنها در برابر این رژیم عشیرتی بوده است و همین استقامت مردم در برابر تلاش های رژیم جهت بازگرداندن نظام جامعه ای مدرن به نظام عصر شتر چرانی، این رژیم را در ارتباط با بروز جلوه های مدنی یک زندگی اجتماعی در دوران نوین به عقب رانده و برایش چاره ای جز توسل به زور و سرکوب باقی نگذارده است. فرموش نباید کرد که اگر همین استقامت توده ای و شگرف نبود، امروز کودکان ما شاید فقط با صدای طبل و سنج آشنا میبودند و امروز چهرهء همهء زنان ایرانی شاید در پشت نقاب پنهان میبود. اما چنین نشد.

هیستری قدرتمداران رژیم فقاهتی بویژه بر علیه مراسم روز چهارشنبه، از آنجا که بیانگر یکی از بزرگترین واکنشهای مردمی برای حفظ حداقل بخشی از شیوه های زندگی مدنی شان بوده و هست، اما بسیار جالب توجه است. آیت الله مطهری میگوید: چهارشنبهء آخر اسفند ماه میشود و بسیاری از خانواده ها که باید بگویم خانواده های احمق ها، هیزمی روشن میکنند و با آن هیکل های نمیدانم چنین و چنان از روی آتش میپرند و ...

و خامنه ای در فتوای خود در ارتباط با مراسم چهارشنبه سوری افاضه مینماید که: علاوه بر آنکه هیچ مبنای شرعی ندارد، مستلزم ضرر و فساد زیادی است که مناسب است از آنها اجتناب شود. و یکی دیگر از همین  جانوران بیشرم، یعنی خاتمی، امام جمعهء موقت تهران میگوید: شادی با خرافات نباید همراه باشد و در شأن ملت فرهنگسازی مانند ایران نیست که پایبند به خرافاتی مانند چهارشنبه سوری باشند.

عنوان خرافه پرست از طرف مشتی از کسانی که دور سر رئیس جمهورشان هالهء نور میبینند و در انتظار ظهور امام مهدی شان بسر میبرند  حالا دارد بمردمی که سنت های فرهنگی و تاریخی چند هزار سالهء خود را بجا می آورند اطلاق میشود که نشانگر نوعی طنز است.

این آقایان همچنین با تکیه به مغزهای ناتوان، مشبک و خرافه پرست خویش البته قادر به یافتن پاسخ این سؤالات نیستند که:

آیا کشتار و اعدام های گسترده در شأن این ملت است؟

آیا تجاوز به دختران و پسران زندانی در زندانهای رژیم در شأن این ملت است؟

آیا میدان دادن به فحشای رسمی، تحت عنوان ازدواج موقت و یا حق چند همسری برای مردان در شأن این ملت است؟

آیا ضرب و جرح وحشیانهء مردم بتوسط اوباشان سرسپرده به ولایت فقیه و آیا اصلا خود همین ولایت مشتی عقب افتادهء مرتجع در شأن ملت ماست؟

آیا اعدام و قطع اعضای بدن در ملاء عام در شأن این ملت است؟

و آیا عنوان مباحثی در ارتباط با فانتزی های جنسی و حیوانی ملایان در رسانه های عمومی و طرح صورت مسئله های مضحک جنسی و ناموسی که تنها از مغزهای مشبک بیماران جنسی میتوانند تراوش کنند و همینطور پاسخ های خود ساخته ای که برای همان مسائل میابند، در شأن این ملت است؟

اما مراسم چهار شنبه سوری امسال در فضائی دیگرگون در مقایسه با سالهای پیش برگزار خواهد شد. این روزیست که در عین حال سومین سه شنبهء اعتراض جوانان و زحمتکشان است. خیزش مجدد و شکوهمند جنبش ضد دیکتاتوری مردم ایران، شعله های آتش برخاسته از هیزم ها را به رقصی دلنشین تر از سالهای پیش فرا میخواند.  امسال میبایستی زردی های بیشتری به آتش داده شوند، چرا که آتش، سرخی بزرگتری را برای ما آبستن نشسته است. چهارشنبه سوری امسال را باید  همچنین به جشن قبض سوزان مبدل سازیم. ایدهء آن پس از مشاهدهء اقدام شجاعانهء مردم اصفهان در سوزاندن دست جمعی قبوض گاز در جلوی شرکت گاز این شهر، از دل ابتکارات جوانان این مملکت زاده شده است. چرا که اینک با گذشت زمان هر روز بیشتر از روز پیش معنای عملی سیاست ضد مردمی حذف یارانه ها برای تهیدست ترین طبقات و اقشار اجتماعی روشنتر میشود و حمله به سطح معیشت آحاد مردم خود را عیان تر و آشکار تر نشان میدهد؛ چیزی که در شرایط کنونی یکی از حلقات برجستهء پیوند جنبش ضد دیکتاتوری با جنبش برابری طلبی توده های مردم است. پیوندی که جمهوری اسلامی را یارای مقاومت در برابر آن نخواهد بود. بیائیم این روز را به کام نظام دیکتاتوری به روزی سیاه تبدیل کنیم. نظامی که در جوار سایر دیکتاتوری های منطقه، لرزه های یک سونامی بزرگ اجتماعی را زیر پاهای ناتوان خویش احساس میکند. بیائیم پر امید به استقبال بهار زندگی برویم.

۱۴ مارس ۲۰۱۱