فشار بر ستمدیدگان مهاجر افغان به نفع کیست؟

 ایوب حسین بر ( هوشنگ نورائی)

تشنج بین درماندگان چیزی است که اکنون بخش مهمی از نمایندگان و مدافعان  رژیم جبار  میـخواهند در شرایط درماندگی رژیم  و فقر و فلاکت   گسترده اکثریت.مردم،  دامن بزنند. هرچند بخش هائی از رژیم  که از نیروی کار ارزان و بدون حقوق و نیز لشکر فاطمیون افغان سود می برند و دسته های خاص تبهکار  خود را در افغانستان در خطر می بینند، ممکن است با  لحن اندکی  متفاوت سخن بگویند. 

بنا به کلیپ ها و استوری ها و نیز گزارشات منتشر شده و به شدت تحریک آمیز،  در  بین بخش هائی از مردم  تهیدست و افغان های پناهنده که  از آنها هم  تهیدست تر و بی پناه ترند،  تشنج ایجاد شده است.  نیرو های امنیتی رژیم در چنین برهه ای که مردم؛   مردم سراسر کشور علیه تبعیض و ستمگری و فقر مبارزه میـکنند، چنین تشنجاتی را می ـسازند و یا حداکثر بهره برداری را از آنها می کنند تا  مبارزه مردم را به کجراه ببرند. مسلما عده ای از افراد صاحب امتیاز محلی و غیر محلی هم  که اغلب با نیروهای امنیتی رژیم نزدیک اند از این نوع تشنجات سود می برند و گاه با توطئه چینی دار و ندار آنها را بالا می کشند. 

لازم است متوجه بود، آن کسانی که نسبت به افراد و یا گروههائی که در موقعیت ضعیف تری قرار  دارند تبعیض و ستم روا می دارند و آنها را مورد آزار و تمسخر قرار می دهند، بسادگی متوجه  ستم و تبعیض نسبت به خود  از جانب  عاملان اصلی ستمگری نیستند و در چنان حالتی نمی توانند علیه علل اصلی  مشکلات خود بطور جدی  مبارزه کنند. این افراد  که خود اغلب ستمدیده اند  از ضعف خود به این صورت چشم می پوشند که زیر چتر قدرتمندان می خزند و یا از ادبیات آنها استفاده می کنند  تا به صورت پیاده نظام قدرتمندان، مردم ستمدیده مهاجر را که متحد واقعی  آنهایند سرکوب کنند. آنها به ریشه مسائل  که در روابط قدرت و مناسبات اجتماعی، اقتصادی و سیاسی قرار دارد، نمی اندیشند و فقر و بیکاری و درماندگی خود را در حضور همسایه هایی که از آنها وضع به مراتب بدتری دارند، جستجو می کنند  و این همان چیزی است که طبقات حاکم و صاحبان قدرت و ثروت و امتیاز  میـ خواهند، چون نوک تیز حمله نسبت به خود را کاملا منحرف کرده و مردم ستمدیده  را تحت عنوان افغان، بلوچ، سیستانی و کرد و اراذل و اوباش  گاه دهاتی و یا کولی و غیره  در مقابل هم قرار  می دهند.  

 مردم افغان در  ایران با آ نکه به عنوان ارزانترین نیروی کار، نقش بزرگی در ساختن  کشور داشته اند،   ستم چندگانه ای به مراتب شدید تر از دیگر مردم ستمدیده "ایران"   تحمل کرده و می کنند.  اگر حقوق انسانی  بخشی از  مردم   به خاطر جنسیت، طبقه، قوم، دین و محیط جغرافیائی شان نقض می ـشود،   پناهندگان افغان هیچ حقوقی ندارند که صحبت از  نقض آن  بشود،  چون آنها تماما حتی از نظر فیزیکی هم تحمل نمی شوند.  نباید گذاشت انسانیت و تعهد و مسئولیت انسانی و همنوعی نابود شود و اگر این طور بشود انسان خود را در چاله ای تاریک می اندازد که در آن  کشتار و نابودی همدیگر به امری عادی تبدیل میـشود. چون که به این دید دامن زده می شود که    مردم ایران ذاتا  به خاطر تصادف محل تولد  با  مردم افغانستان متفاوتند در حالی که این یک دروغ بزرگ نژاد پرستانه است.  نه افغانستان جائی است که آن را با تحقیر نگاه کرد و نه مردم افغان مردمی هستند که  کسی نسبت بہ آنها چنان دید به شدت زشت، نژادپرستانه  و نفرت آوری داشته باشد. البته همه حق دارند از رژیم سرکوبگر طالبان و حتی رژیم های قبلی بویژه مجاهدین  پرده بردارند  چون بهمین مردم ستمدیده تبعیض روا داشته و آنها را  از خانه و کاشانه خود رانده اند. نباید   دور رفت و دید که  مردم ایران گرفتار زور و ستم چه کفتاری به نام جمهوری اسلامی ایران ، این رژیم فاسد دینی و رانتی سرمایه داری، قرار دارند. ستمگری و تبعیض نسبت به مردم افغان  را در  هرجابی که باشد باید محکوم کرد و برای آنها و همراه با آنها خواهان حقوق برابر و شهروندی شد. نباید گذاشت  کسی  در دام های مخرب نیروهای اطلاعاتی و امنیتی و عده ای از سود جویان که چشم به غارت دارائی اندک آنها دارند، بیفتد.  شعار این باشد که آنها از مایند و ما باهم و در کنار هم لازم است، زندگی کنیم. مسؤل این شرایط ناگوار  رژیم جمهوری اسلامی (و طالبان) اند    که با فساد و تبهکاری و سرکوب و دشمن تراشی زندگی مردم را به این وضع فلاکتبار در آورده اند. کمبود نان، آذوقه، کار و امنیت یعنی  ابتدائی ترین نیاز های انسانی برای زنده ماندن،  بیان  جنایتی است که این رژیم در این عرصه به مردم روا داشته است. در پایان بیاد داشته باشیم، ستمگری نسبت به ستمدیدگان به معنی ستم بر خویشتن  هم هست. در کشوری که آینده خود را بر اساس مناسبات دموکراتیک و عدالت اجتماعی و رفع تبعیضات از هر نوعی بنا می کند همه مهاجران و از جمله مهاجران افغان باید بطور قانونی  از حقوق برابر و شهروندی برخوردار شوند و همه تبعیضات تحمیلی باید جرم   تلقی شده و تحت تعقیب قرار بگیرند.

ایوب حسین بر ( هوشنگ نورائی)

 لندن-  ۲ اکتبر  ۲۰۲۳