بیانیه کانون صنفی معلمان ایران

به مناسبت

آغاز سال تحصیلی ۱۴۰۲-۱۴۰۱

به‌نام خداوند جان و خرد

گرچه بنا بر یک رسم دیرینه باید شروع سال تحصیلی را تبریک گفت، اما پس از  جان باختن مهسا،  نازنین دختر ایران و پرپر شدن چند تن از دیگر هم وطنانمان در حوادث اخیر، تبریک گفتن و شادی کردن در بهار تعلیم و تربیت، مشکل است. با این وجود ضمن تسلیت مجدد به خانواده امینی و دیگر خانواده‌های افراد جان باخته، آرزو می‌کنیم سال تحصیلی پیش‌ِرو همراه با رویکردی عقلانی از جانب تصمیم گیران و سرشار از رویدادهای خوب و شیرین باشد. کانون_صنفی_معلمان_ایران بر این باور است که خیزش کنونی در شهرهای گوناگون کشور ریشه در نگاه و رفتار  ایدئولوژیک و پیشامدرن حکومت دارد و متاسفانه اولین جایی که به شکل سازمان‌دهی شده، این ایدئولوژی آسیب‌زا تحمیل و به شکل تحقیرآمیز و تهدید آفرینی عملیاتی می‌شود، مدرسه و کلاس و کتاب‌های درسی می‌باشد. از این روست که کانون صنفی معلمان همواره این نگاه غیرعلمی و ضد توسعه را نقد کرده و خواستار برچیده شدن بساط این جریان مخرب بوده است؛ اگرچه متاسفانه حاکمیت نه تنها این نقدها را برنتافته، گاه با آن برخورد هم کرده‌است. با این همه ما تاکید می‌کنیم، برای جلوگیری از آسیب‌های بیشتر، تنها راه برون‌رفت از بن‌بست آموزشی پرورشی و بحران‌های وابسته به آن، حذف نگاه  ایدئولوژیک،  غیرعلمی و  انحصارگرایانه در آموزش و گسترش نگاه  علمی،  فراگیر،  انسانگرا و محترم شمردن جایگاه خانواده‌ها در آموزش‌های دینی و مذهبی فرزندان خود است.

در آغاز سال تحصیلی جدید ما براساس مسئولیت مدنی و صنفی خود توجه همگان را به نکات زیر جلب می‌کنیم:

۱. نگاه غیرعلمی، بحران‌های اقتصادی- سیاسی و کرونا، توجه به آموزش در اولویت‌های دولت و خانواده را بازهم کمتر نموده و آموزش در رده‌های کم اهمیت‌تری قرار داده شده است. چه بسیار  خانواده‌های تهیدست در مناطق محروم که به خاطر کاهش هزینه و یا تامین درآمدهای حداقلی برای گذران زندگی، فرزندان خود را از تحصیل بازداشته، اغلب پسران را راهی بازار کار و دختران را به کودک-همسری واداشته‌اند. جلوگیری از این روند نیازمند دخالت مستقیم دولت و حمایت‌های اقتصادی-اجتماعی از این خانواده‌هاست. آمارهای بازماندگی از تحصیل گاه تا ۵ میلیون، یعنی یک سوم کل دانش آموزان کشور، برآورد می‌شود و بی‌شک این رویداد می‌تواند چرخه فقر برای خانواده‌های کم‌درآمد و بحران‌های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی برای کل جامعه را تشدید کند.  کانون صنفی معلمان ایران بعنوان نهادی مدنی از همه دلسوزان کشور می‌خواهد که در این زمینه وظیفه قطعی دولت و حاکمیت در تامین آموزش و بهداشت برای همگان را تاکید کرده و از این روند مخرب جلوگیری کنند. انسان‌ها در هر موقعیت اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و هرنوع عقیده دینی و سیاسی یا از هر جنسیتی، محق و نیازمند آموزش هستند و هیچ چیز و هیچ کس نیابد جلو این روند را بگیرد.

 ‌۲. پس از یک دهه سرانجام دولت تن به اجرای  رتبه بندی داد؛ گرچه بر هیچ همکاری پوشیده نیست که رتبه‌بندی و آیین‌نامه کنونی فرسنگ‌ها با لایحه اولیه فاصله دارد. کانون صنفی معلمان بارها هشدار داد که دست از "سرهم بندی" کردن رتبه‌بندی بردارید و آن را از کارآمدی نیندازید اما باز هم گوش شنوایی یافت نشد و لایحه‌ای که قرار بود به حقوق معلمان سامانی بدهد، مانند لایحه خدمات کشوری از محتوا و جهت‌گیری واقعی و اولیه تهی شد. هرچند متاسفانه باید اعلام کنیم که رتبه بندی حتی اگر به درستی هم اجرا می‌شد، به هیچ وجه پاسخگوی هزینه‌های چند برابر شده زندگی در همین سال جاری هم نبود. اگرچه شاید به عنوان یک مُسکن و در کوتاه مدت اندکی شکاف میان درآمد و هزینه‌ها را برای این قشر فرهیخته و تاثیر گذار پر می‌کرد. در این روزهای نخستین سال تحصیلی اعلام می‌کنیم اگر هنوز کسانی در دولت و حاکمیت هستند که برای ملک و ملت دلسوزند، هر چه زودتر فکری اساسی برای ترمیم حقوق معلمان بکنند و بیش از این روح و روان و جسم معلم را نیازارند.

یکی دیگر از مطالبه‌های دیرپا و مهم فرهنگیان  رسیدگی به وضع  صندوق ذخیره فرهنگیان است. این صندوق که قرار بود پشتیبان و کمک حال معلمان شاغل و بازنشسته باشد امروز حیاط خلوت  مسئولین حکومتی،  شغل‌های فله‌ای با چند ده میلیون حقوق و ابزاری سیاسی برای رویارویی جناح‌های حکومت شده‌است. در حالی که صندوق ذخیره فرهنگیان با 750 هزار عضو و 176 میلیارد حق عضو ماهانه یکی از بنگاه‌های بزرگ و تاثیرگذار اقتصادی بوده و مورد توجه باندها و مافیاهای سیاسی-اقتصادی کشور است همچنان از سود‌رسانی واقعی و متناسب با ارزش افزده‌اش به صاحبان اصلی آن یعنی فرهنگیان طفره می‌رود. یکی از خواسته‌های مهم فرهنگیان از مسئولان کنونی صندوق و وزیر اعمال  حق مالکانه در اساسنامه جدید، دریافت بدهی هنگفت دولت و به روز‌ کردن سود‌رسانی به فرهنگیان است.این خواسته‌ها مطالبه به حق و ضروری است که وزیر به عنوان بالاترین مقام در این صندوق باید پاسخگوی آن باشد.

۳. همکاران محترم  بازنشسته! کانون به‌عنوان تشکلی مستقل و زیر ضرب حاکمیت همواره و از جان و دل خواسته‌های شما عزیزان را فریاد زده‌ است. شما عصاره خوبی‌های کارمندان دولت هستید و متاسفانه بیش از هر کس در این دوران دچار سختی و مرارت شده‌اید.  کانون صنفی معلمان ایران مصرانه از مسئولان می‌خواهد که لایحه  همسان‌سازی بازنشستگان را به سرعت پیگیری و اجرا کنند. بی شک ده درصد افزایش حقوق به هیچ وجه پاسخگوی هزینه‌های زندگی با توجه به کمبودهای گذشته و تورم بالای پنجاه درصد کنونی  این عزیزان نیست. این در حالی است که بازنشستگان سال ۱۴۰۰ آموزش و پرورش پس از گذشت یک سال هنوز پاداش پایان خدمت خود را دریافت نکرده‌اند.خشم و وزن اجتماعی این بزرگواران باید برای هر قدرتمداری هشدار دهنده باشد.

۴.نه تنها در برخورد با خیزش مردمی کنونی بلکه در اعتراض‌های چند دهه اخیر در مواردی دیده‌شده نیروهای امنیتی  مدرسه‌ها را محل  تجمع نیروهای خود کرده و از آن‌ها به عنوان  پادگان یا  پایگاه نظامی استفاده کرده‌اند. این کار علاوه بر آن که خلاف نص صریح قانون مبنی بر عدم ورود نیروهای نظامی به مکان‌های آموزشی است، ترویج خشونت در جایی‌ست که قرار بوده و هست جایگاه ترویج تفکر علمی، روحیه مدارا، صلح، نوع دوستی و پرورش دهنده شهروندانی با این مشخصات باشد.مشابه این عمل اخیرا در انتقال نیروهای سرکوب یا بازداشت‌شدگان تجمعات اعتراضی با آمبولانس است که در نوع خود عملی غیرقانونی محسوب می‌شود.

در پایان و در آغازین روزهای سال تحصیلی یاد می‌کنیم از همکاران دربندمان  رسول بداقی،  اسماعیل عبدی،  محمد حبیبی و  جعفر ابراهیمی که همچنان به دلیل پیگیری حقوق صنفی و قانونی معلمان به شکلی غیر قانونی دربند هستند. مصرانه از تکیه زنندگان بر صندلی‌های قدرت و ثروت می‌خواهیم با بازگشت به قانون و عقلانیت این دوستان را به آغوش خانواده خود، خانواده آموزش و پرورش و جمع دانش آموزان‌شان برگردانند. همچنین کانون صنفی معلمان خواستار پایان دادن به #پرونده‌سازی‌های_دروغین برای همه فعالان صنفی سراسر کشور است. با این  امید که آزادی همکاران و برداشتن فشارهای قضایی-امنیتی بر معلمان، نوید دهنده آغاز سال تحصیلی شاداب و پر ثمری باشد.

کانون صنفی معلمان ایران(تهران)

۴۰۱/۷/۱