به دفاع از جنبش نان و آزادی برخیزیم

فقر و فلاکت انباشت شده ناشی از چیرگی رژیم تبهکار اسلامی از یک سو و نظام بهره‌کشی از سوی دیگر با گرانی نان و دیگر مایحتاج عمومی بار دیگر با واکنش قهرمانانه توده‌های مردم مواجه شد و خیزش اردبیهشت ماه را در کنار جنبش آب خوزستان 1400، جنبش آبان 98، مرداد 97 و دی ماه 96 بر تارک مبارزات سلحشورانه فرودستان کشورمان ثبت کرد.  سیاست بغایت ضدمردمی حذف یارانه اقلام ضروری، بزنگاهی بود که خشم فرو خورده از سرکوب، تبعیض، استثمار، غارت و چپاول و سلطه نظام حاکم در سال‌های گذشته را شعله‌ور ساخت و خیابان را در بخش قابل توجهی از شهرهای ایران به تسخیر مردم در آورد. این فوران خشم مردم برای دفاع از حق پایه‌ای معیشت و کرامت انسانی البته در برابر سرکوب سیستماتیک بازداشت صدها نفر، زخمی شدن ده‌ها نفر و کشته شدن تعدادی از شهروندان معترض سر باز ایستادن ندارد‌.  البته رژیم سرکوبگر و جنایت پیشه با درس‌گیری از هزینه سنگین جنبش ۹۸ و عواقب آن،  قبل از جراحی بزرگ یعنی حذف سوبسید مواد غذایی,  بسیاری از فعالین کارگری، معلمان، زنان، دانشجویان، هنرمندان، جامعه مدنی و.. را پیشاپیش دستگیر کرد. به خیال خود می‌خواست جنبش را بی سر کند و از سازمانگران خود محروم سازد.  اما این خیال خام در خاموش کردن خشم مردم در شرایط فلاکتبار بی آبی، بی نانی ، بیکاری، بی خانمانی، بی آینده‌گی و ده‌ها معضل و مشکل دیگر هر زمان فرصت مناسب پیدا کند به اشکال مختلف جلوه‌گر می‌شود.  و به هیچ رو قایم به چند نفر از  فعالان جنبش نیست. کافیست به شرکت زنان در این اعتراضات توجه کرد که علیرغم ضربه به فعالان و نهادهای زنان در دوره پیشین، بخش بزرگی از سازمانگران و پیشگامان عملی جنبش‌های جاری‌ به‌شمار می‌روند.

 آیا این مبارزه و مقاومت تا تغییر بنیادین ارکان جامعه ادامه خواهد داشت؟ آیا پیوند کارخانه یا محل کار با محل زیست توده‌ی انبوه فرودستان می‌تواند مسیر برون رفت از این شرایط را بگشاید؟ آیا جنبش مبارزه علیه ستم ملی یا علیه ستم جنسی و سایر اشکال نابرابری با جنبش مبارزه برای نان و کرامت انسانی به هم گره می‌خورند؟ آیا بدون پیوند این جنبش‌ها و شکل‌گیری یک گفتمان ایجابی تغییر اساسی صورت خواهد گرفت؟ هم اکنون بارقه‌های امیدبخشی از همبستگی، با میدان آمدن بخش‌های مختلف مردم ولو ابتدایی، جنینی و با شبکه ارتباطی قوام نایافته در چشم‌انداز پیشارو مشاهده می‌شود، و به علت گره خوردگی انبوه بحرانها می‌رود که در یک بزنگاه تاریخی این جویبارهای مبارزه برای رهایی بهم بپیوندند و تبدیل به  اقیانوسی شوند که پلشتی‌های بیش از چهار دهه جمهوری اسلامی را بروبند. این جنبش‌ها و خیزش‌های اعتراضی تنها در شرایطی می‌توانند به اهداف خود دست یابند که از همین امروز با مصادره‌کنندگان این اعتراضات مردمی مرزهای روشنی داشته باشند و بنام نامی خود وارد میدان شوند. 

برای حمایت و پشتیبانی از جنبش جاری در ایران شنبه ۲۸ ماه می ساعت ۱۲ در Am Ernst-August Platz گرد هم می‌آییم و در حد توان خود جنبش نان و رهایی را تقویت می‌کنیم.

زندانی سیاسی آزاد باید گردد

زندان، شکنجه اعدام ممنوع باید گردد

زنده باد آزادی و برابری

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی ایران

کانون کنشگران دموکرات و سوسیالیست-هانور