کشمکش مجلس و دولت بر سر تعرض تدریجی یا حمله برق آسا

 به سطح معیشت مردم, و لزوم سازماندهی واکنش مزد و حقوق بگیران

گفتار سیاسی روز  رادیو راه کارگر

ناتوانی دولت از پرداخت هزینه های جبرانی ناشی از تورم و فشار خرد کننده حاصل از افسارگسیختگی قیمت ها و ترسش از احتمال بروز شورش های گرسنگان, سبب شده تا دولت به اجرای برق آسای برچیدن یارانه ها و حمله به سطح معیشت مردم, درآمیخته با بسیج شبه فاشیستی تمایل پیدا کند و با طرح چند مرحله ای مجلس که فشار بر تهیدستان و اقشار کم درآمد را مرحله به مرحله افزایش می دهد, مخالفت کند. احمدی نژاد نگران است که کشمکش ها و طغیان های ناشی از فشار مرحله ای برچیدن یارانه ها, سراسر دوره دوم ریاست جمهوری او را به دوره درگیری و رویارویی با مردم تبدیل کند و پایه استهلاک سیاسی بیشتر و فروپاشی دولت را فراهم سازد. او همچنین نگران است که افزایش مرحله ای فشار به تهیدستان شهر و روستا و زحمتکشان و کارگران, به این اقشار و لایه ها فرصت سازماندهی مقاومت و اعتراض دهد. در حالی که طرح حمله برق آسا که بی شباهت به تاکتیک جنگ برق آسای نازی ها در جنگ جهانی دوم نیست, قبل از این که مقاومتی بتواند سر برکشد و پا سفت کند, همه جا را با خاک یکسان سازد و مجال تعرض باقی نگذارد. از آنجا که این احتمال بیشتر است که طرح حمله برق آسای دولت به سطح معیشت لایه های فقیر سرانجام با عقب نشینی مجلس متحقق شود, درهم شکستن این تعرض گستاخانه مستلزم بهره برداری از فرصتی است که جدال مجلس و دولت بر سر شیوه بیرون کشیدن آخرین لقمه های نان از سفره مردم فقیر هم اکنون ایجاد کرده است. مناسبت هایی که در راه است مانند روز معلم و روز جهانی کارگر فرصت هایی است برای پیوند مطالبات معیشتی مزد و حقوق بگیران و مطالبات سیاسی. مخالفت با گرانی، رهاسازی قیمت ها، تعرض گستاخانه دولت و مجلس به سطح معیشت زحمتکشان، پاسخ انفرادی ندارد. حرکت غریزی مردم در گردآوری محصولات جوابگو نیست. مخالفت با فقر، گرانی، تورم، بیکاری، اخراج و تعدیل نیروی انسانی، باید در کنار مطالبه ایجاد تشکل مستقل صنفی، دستمزد منطبق با نرخ تورم، پرداخت بی قید و شرط کلیه مطالبات معوقه مزدبگیران و مطالباتی از این دست، به سطح مفاد مطالباتی حرکت های اعتراضی مناسبت هایی چون روز معلم و 11 اردیبهشت روز جهانی کارگر تبدیل شود. سازماندهی واکنش هر چه گسترده تر همه قربانیان طرح تهاجمی حکومت در برچیدن یارانه ها در سال جدید و بویژه اقشار و لایه های زحمتکش و مزدبگیر، در مقابله با این تعرض اهمیت حیاتی و بلافصل یافته است و شایسته است تا در مرکز توجه همه فعالین کارگری، سیاسی و کنشگران جنبش های اعتراضی قرار بگیرد