شادباش های نوروزی

کانون نویسندگان ایران، سندیکاهای کارگری و تشکل های صنفی معلمان سراسر کشور

...............................................

شادباش نوروزی کانون نویسندگان ایران

 

اکنون که در واپسین ساعت های سال ۱۴۰۰ خورشیدی ایستاده‌ایم، در پایان سالی که با اندکی شادمانی و انبوهی رنج بر ما گذشت، قرنی را نیز پشت سر می‌گذاریم که با شور و شوق آزادی و تجدد آغاز شد و با استبداد و تحجر به پایان رسید. با این همه، نومید نیستیم، زیرا به قول شاعر بزرگ ما احمد شاملو "نومید مردم را ، معادی مقدر نیست". اکنون که به فراپشت می‌نگریم، در قرنی که پشت سر نهادیم، از بارها زمین خوردن و دست بر زانو نهادن و برخاستن، تجربه‌ها اندوختیم. مردم ما اگر میدان سیاست را باختند، در میدان دانایی و فرهنگ کم‌بهره نبودند. هنر و ادبیات نوین ما، بازتاب میل و اراده‌ی مردمی است که خود را شایسته‌ی زندگی در کشوری آزاد و پیشرو، با فرهنگی بالنده و روزآمد می‌دانستند و می‌دانند؛ مردمی که در سال‌های اخیر در صفوفی فشرده‌تر، با اتکا به نهادها و تشکل‌های صنفی مستقل خود، نه تنها برای تامین منافع صنفی، بلکه برای رهایی کشور از استبداد مبارزه کردند.

در سالی که گذشت، فقر و فلاکت، تورم و بیکاری، و تبعیض و بی‌عدالتی، چهره‌ی کریه خود را بیش از پیش به اکثریت عظیمی از مردم نشان داد. خانواده‌هایی را از هم پاشاند، کودکانی را از تحصیل باز داشت، بیمارانی را به علت ناتوانی از تأمین هزینه‌های دارو و درمان به کام مرگ فرستاد و جوانان فرهیخته‌ی بسیاری را برای دستیابی به آینده‌ای روشن، ناگزیر به ترک یار و دیار کرد.

در سالی که گذشت، سانسور و سرکوب آزادی بیان همچنان ادامه داشت و گاه حتی رکوردهای تازه‌ای از خود بر جا گذاشت، تا جایی که صدای اعتراض برخی از تن‌دادگان به سانسور را بلند کرد.

سالی که گذشت یکی از اندوه‌بارترین سال‌ها برای کانون نویسندگان ایران بود. چندین تن از اعضای کانون، همه‌ی سال، یا بخشی از آن را در زندان گذراندند و یکی از آنان، بکتاش آبتین، براثر بی توجهی عامدانه‌ی زندانبانان جان جوان و گرامی‌اش را از دست داد.

در سالی که گذشت،آتش خانمان‌سوز جنگ در نقاطی از خاورمیانه همچنان شعله‌ور بود و رویای صلح جهانی با فاجعه‌ی جنگ روسیه و اوکراین بیش از پیش به مخاطره افتاد.

باری، اکنون اما در آستانه‌ی بهار و نوروز، شرح درد و رنج از این بیش زیبنده نیست. باشد که نوروز و نسیم بهاری بر جان‌های ما همان گونه وزیدن گیرد که بر زمین سرمازده و طبیعت بی‌جان؛ تا باردیگر همچون سبزه از خاک سر برآریم و، همچون درخت بشکوفیم و، همچون پرندگان خوش‌آواز، سرود شادمانی و آزادی سر دهیم.

کانون نویسندگان ایران، نوروز را به مردم ایران و همه‌ی کسانی که در هر جای دنیا نوروز را جشن می‌گیرند، شادباش می‌گوید و برای آن‌ها سالی سرشار از رفاه، تندرستی، شادمانی، صلح و آزادی آرزو می‌کند.

 

کانون نویسندگان ایران، نوروز ۱۴۰۱

...............................................

شادباش نوروزی

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه فرارسیدن بهاری دیگر و نوروز را به کارگران و عموم مردم شادباش می‌گوید و امید دارد در سال جدید همبستگی و اتحاد جنبش‌های مطالباتی کارگران، بازنشستگان، معلمان و سایر جنبش‌های مطالباتی جامعه تحقق یابد و با پیروزی منجر به رفاه عمومی برای همگان شود تا به شرایطی برسیم که فاصله طبقاتی وجود نداشته باشد.

 

 برای تغییر وضعیت اسفبار و سخت  معیشتی، راهی جز اتحاد و همبستگی سراسری تمامی مزد بگیران،  اعم از کارگران و معلمان و بازنشستگان و پرستاران و فرودستان نیست .

 

سالی که گذشت متاسفانه شاهد فشار،  تهدید و زندان برای معلمان و کارگران و بازنشستگان و دگر اندیشان بوده ایم . همچنان دهها معلم، کارگر،  بازنشسته ، دانشجو،  روزنامه نگار،  نویسنده و دگر اندیش با احکام ناعادلانه و ظالمانه همچنان در زندان هستند و درشرایط سخت همراه با خطرات جانی ناشی از ابتلا به کرونا را میگذرانند.

 

سندیکا امید دارد در سال آتی پنج کارگر اخراجی‌اش رضا شهابی، حسن سعیدی، ناصر محرم‌زاده، حسین کریمی سبزوار و فرحناز شیری بازگشت بکار شوند و پایانی برای سال‌ها شرایط سخت معیشتی این افراد باشد.

 

پیش بسوی همبستگی سراسری

 

سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه

........................................

پیام تبریک انجمن صنفی معلمان فارس

به مناسبت فرا رسیدن سال ۱۴۰۱ خورشیدی

 

وطن یعنی کتیبه در دل سنگ

تمدن، دین، هنر، تاریخ و فرهنگ

وطن یعنی همه نیک و بِهَنجار

چه پندار و چه گفتار و چه کردار

به رسم آریایی ها و شیران

به نام نامی مردان ایران

به رسم کوروش آن سردار پیروز

دو صد فرخنده بادا عید نوروز

 

بهار طبیعت از راه رسید و مژده آغاز سال جدید را با خود به همراه آورد.

سالی که گذشت اگر چه شادی حضور و همبستگی بی نظیر معلمان در سراسر کشور را همراه داشت اما آبستن حوادث ناگوار نیز بود .احضار ها ، بازداشت ها و احکام های ناعادلانه ای برای معلمان و فعالان صنفی سراسر ایران رقم خورد . همچنین تلاش ها ، تجمعات و تحصن های معلمان در جهت رسیدن به مطالبات خود از جمله رتبه بندی و همسان سازی حقوق بازنشستگان و آموزش رایگان و ... با بی تفاوتی و بی مهری مسئولان بلاتکلیف ماند ؛ لذا سال گذشته سالی نه چندان خوش در حافظه فرهنگیان این مرز و بوم بر جای ماند .

 

انجمن صنفی معلمان فارس فرا رسیدن نوروز باستانی و آغاز سال جدید را خدمت‌ معلمان و دانش آموزان و سایر هموطنان عزیزمان در داخل و خارج ایران و تمامی آنان که سنت باستانی نوروز را پاس داشته و جشن می گیرند تبریک و شاد باش عرض نموده و سالی بدون جنگ و خشونت و سرشار از شادکامی، صلح و دوستی، توام با آزادی و عدالت برای همه مردم جهان آرزومند است.

 

همچنین تبریک ویژه خود را به معلمان زندانی و خانواده های محترم آنها تقدیم می دارد . امید که سال جدید پایان تمامی سرکوب ها و خشونت ها علیه فعالان صنفی و معلمان و آزادی تمامی معلمان زندانی باشد .

ما طالع سپیده صبحیم، می دمد

گیرم دمی به شب بکشید این طلیعه را

 

 

انجمن صنفی معلمان فارس

..................................

پیام شادباش نوروزی

انجمن صنفی فرهنگیان خراسان شمالی ۱۴۰۱

 

به‌نام خداوند جان و خرد

 

چون ابر به نوروز رخ لاله بشست

برخیز و بجام باده کن عزم درست

 

کاین سبزه که امروز تماشاگه توست

فردا همه از خاک تو برخواهد رست

                                          <خیام>

 

نوروز آیینی کهن، یادگاری فرهنگی از نیاکان ایرانیان و بهانه ای برای گذار از کهنگی، خطا، اشتباه، کینه و تصمیم و اراده ای تازه برای دگرگونی بهتر میباشد. در وصف این‌عید و سنت کهن بسیار شنیده و آیین زیبای بسیار ازان دیده ایم.

 

انجمن‌صنفی فرهنگیان خراسان شمالی این عید بزرگ باستانی را به تمامی هموطنان و اقوام ایران زمین و تمامی باورمندان به آن در سراسر گیتی، شادباش می‌گوید و آرزو دارد که در سال نو و سده ی جدید آرامش و آسایش مژده ی نوروزی باشد برای ایران و جهان.

 

سال‌ها این نوروزها آمدند و رفتند و نیایش‌های نوروزی و آرزوهای قشنگ و امیدواری برای زندگی بهتر و روابط نیک‌تر همچنان جاریست و چون به پایان سال میرسیم میبینیم که نه تنها خیلی از آرزوهای نیک برآورده نشده است بلکه شرایط جامعه و امید به زندگی بسی تاسف بارتر نیز گشته است.

راه برون رفت ازین وضعیت تنها یکیست و آن راه یک دلیست.

 

یکدلی گفتار و کردار  تمام افراد جامعه بویژه کاربدستانی که گاها با پندارهای غلط,خویش را دلسوز و دیگران را جانسوز تصور میکنند.

 

تا آزادی و برابری بدیهی ترین حق  انسانها و پیش نیاز توسعه اجتماعی و فرهنگی فراهم نگردد دم از توسعه اقتصادی و عمرانی و سیاسی و ... زدن گزاف گویی بیش نیست.

 

امروزه به‌واسطه کج رفتاری خیلی از مسئولان و قانون شکنی بسیاری از کاربدستان و آموزشهای ناکافی  دو گوهر مهم همگرایی جامعه یعنی  #اعتماد و #اخلاق را نابود کرده‌ایم.

 

آن‌گاه که مسئولی قانون گریز و فاسد باشد و دروغ و ریا در جامعه رونق یابد، اعتماد مردم سلب میشود و چون زندگی بر شهروندان سخت آید، اخلاق نیز زیر نقاب تنگدستی رنگ میبازد.

اگر دیر بجنبیم و بر مسیر رفته تاکنون پابفشاریم, تنگدستی، نابرابری، ستم و فاصله طبقاتی اکثریت تهیدست با اقلیت فرادست و بی اعتمادی در زمینه های مختلف، جامعه را به هرج و مرج خواهد کشاند و به جایی خواهد رسید که با زور و سرکوب نیز نتوان از هم گسیختگی ها پیشگیری کرد. هرچند که جبر نه منطقی‌است و نه قانونی و نه کارآمد!!

 

برای نمونه جامعه‌ی فرهنگیان سالیان است که معترض بی‌عدالتی و برخوردهای قهری در جامعه میباشد.

این گروه فرهیخته جامعه با درک درست شرایط کنشگری کرده است. باوجود تنگناها در دوره جنگ ۸ ساله نه تنها برای مجموعه خویش خواسته‌ای نداشته که با کمک‌های بی‌شمار و حضور میدانی در صحنه‌های نبرد نهایت فداکاری خویش را بروز داده‌است. با حضور مستقیم درمیدان جنگ، کسری رزمنده و با افزایش ساعات تدریس، کسری آموزگار را جبران کرده است.

 در دوران پساجنگ، دوره بازسازی، نیز دندان بر جگر گذاشت و بامید بهبود اوضاع جامعه باز هم همراه و همنوا بود اما گویی این همدلی و اعتماد راه سواستفاده‌ی برخی مسئولین را باز گذاشت و سودجویی برخی افراد تا جایی پیش رفته که حتی از خیانت به ملت و میهن نیز ابایی ندارند.

اگر به‌جای خاموش کردن فریاد انتقادی فرهنگیان دهه ی هفتاد و اوایل دهه هشتاد سده‌ی پیش، پای درد دل آن‌ها می‌نشستند آیا امروز شاهد پولی شدن و طبقاتی شدن آموزش فرزندان و زیرپاگذاشتن اصول قانون اساسی می‌بودیم؟

اگر عدالت جاری میشد آیا امروز شاهد این‌همه عنوان برای آموزگاران و دبیران با اختلاف طبقاتی بسیار بودیم ؟

 

وقتی رسالت و زحمت یکی‌است، معلم رسمی، پیمانی، حق التدریسی، خرید خدماتی، سرباز معلم، معلم آزاد، کارنامه سبز و... جز ظلم و بی‌عدالتی چه مفهومی دارد؟

 

از رویه سرکوب چه حاصل گشته‌است؟

فقط در استان کوچک خراسان شمالی به بهانه‌های واهی و اتهامات کاملا بی‌اساس معلمانی بازداشت و محاکمه شدند و پروندهایی نیز جاری، آیا مطالبه‌گری فرهنگیان مسکوت شد و آیا اصولا با این رویه درد و زخم کهنه جامعه فرهنگی و دیگر اقشار درمان شده است؟

 

در سطح کشور معلمان بسیاری آسیب دیده ی صنفی گشته اند چرا که بخاطر انتقاد و اعتراض به وضع موجود آموزش و پرورش ولی به بهانه‌های واهی از طرف حاکمیت و دستگاه‌های امنیتی با همکاری دستگاه‌های قضایی زخم خورده اند، زخم زندان و اخراج و انفصال و...

 

از برخوردهای زشت و کریه با هموطنان بویژه اجتماعات فرهنگیان مانند, برخورد با معلمان فارس، کرج، مریوان، رودسر، اصفهان، تهران، خوزستان مازندران و... جز سلب اعتماد عمومی و خوراک رسانه ای برای آبرو بری ایران چه حاصل گشته است!؟

 

تاکنون مشاوران دلسوز و آگاهی برای شیوه پاسخ به مطالبات شهروندان بویژه فرهنگیان برگزیده نشده است، دست کم برای آینده چاره‌ای بهتر بجویید مبادا روزی برسد که زندان‌ها خانه دوم معلمان گردد به‌جای مدرسه !!

 

حال که سالی نو گشته آرزوهایی تازه و زیبا بر زبان‌ها جاری شده، بیاییم با همدلی بیشتر و در کنار یکدیگر،

  دست در دست هم میهن خویش کنیم آباد.

 

تعدادی از معلمان آسیب دیده صنفی استان خراسان شمالی:

علی فروتن،  سعید حق پرست،  مصطفی رباطی،  حسن جوهری،  حمیدرضارجایی  (هریک ۱۲ میلیون تومان جریمه بدل از حبس)،

محمدرضارمضانزاده (چهارسال حبس، درحال گذران حکم بعد از ۱۴ ماه حبس تحت مراقبت الکترونیک دراستان)

یعقوب یزدانی (۲ سال حبس، هم اکنون درحال گذران حبس، بندباز)

حسین رمضانپور (شش ماه حبس و پرونده باز دیگر، درحال گذران حبس)

 

 معلمان صنفی زندانی دیگر استان‌ها:

 

اسماعیل عبدی (زندان)

محمدتقی فلاحی (زندان)

لطیف روزیخواه (زندان)

و...

معلمان دارای پرونده یا منتظر حکم:

 جعفر ابراهیمی، تهران

 عزیز قاسم زاده، رودسر

مهدی فتحی، پاسارگاد

 شعبان محمدی و  اسکندر لطفی، مریوان

 اصغر امیرزادگان، فارس

 اسماعیل فرهنگ منش و  مریم زیرک، قزوین

 سارا سیاهپور و  شبنم بهارفر و  رادا مردانی، البرز

 سعیدحق پرست، بجنورد

 

 معلمان خوزستان ,هشت نفر

 معلمانی از فارس

 معلمانی از اصفهان

 معلمانی از سقز

و...

با یاد دیگر معلمانی  که با استقامت خویش زندان را شرمنده کردند:

 

رسول بداقی، محمودبهشتی، علی اکبر باغانی، محمود باقری، مختار اسدی، هاشم خواستار، محمدحسین سپهری، محمد داوری، حمید رحمتی، علیرضا هاشمی و ...

 

کنشگری، دشمنی نیست بلکه نقد وتلاش برای بهبود اوضاع اجتماعی است.

هیچ انسان عاقلی مسئول خوب و درستکار را به چالش نمی‌کشد، پس برای دفاع از کاربدستان ناتوان و بویژه سواستفاده گر این همه انسان دلسوز را فدا نکنیم.

 

بامید ایرانی آباد و آزاد و همدل

 

انجمن صنفی فرهنگیان خراسان شمالی

 

یکم فروردین ماه ۱۴۰۱

آغازسده۱۵ همایون باد

نوروزتان پیروز

هر روزتان به روز

...............................................................

بیانیه انجمن صنفی معلمان کردستان (سنندج-کلاترزان)

 

ئەو ڕەنگە سوورە بوو کە لە ئاسۆی بڵندی کورد

موژدەی بەیانی بۆ گەلی دوور و نیزیک ئەبرد

 

ما هر سالە در حالی بە پیشواز بهار و سال نو می‌رویم کە غم سنگینی از تراژیک‌ترین رویداد بعد از جنگ جهانی دوم را بر دل داریم، غم روزهایی کە در چند ساعت شهری پر از جنب و جوش،زندگی و سرزندگی خاموش شد و پاهای کودکانە هزاران کودک از حرکت باز ایستاد، آرزوهای هزاران دختر و پسر دم بخت با بوی سیب، بدون آنکە جرمی مرتکب شوند و سیبی از باغ خدایگان چیدە باشند بە زیر خاک رفت و دردناک تر از آن سکوت شرمگین جهانیان در برابر این قساوت بود کە منافع اقتصادیشان بر حرمت و کرامت انسانی چربید. نسیم دشت " شارەزوور و حلبچە" و خروش رودخانە "ٚسیروان"  هنوز هم پرپر شدن لالەهای سرخ را برای تاریخ و نسلهای بعد روایت می‌کنند و بە ما می‌گویند این واقعیت زیست جهان مردمی است کە هرچند نوروزش هم گاهی خونین بودە و غمهایش بیشتر از شادیهایش، اما با آغاز سال نو و روشن کردن آتش پیام عشق، زندگی و پیروزی سر می‌دهد و با پایکوبی مهر بودن خود را بر سرزمینش حک می‌کند و با هر پایی کە بر زمین می‌کوبد می‌گوید: "هەر دیکتاتۆر تێدەشکێ- هەر گەلن ڕزگار دەبن"

 

ما در حالی بە پیشواز بهار می‌رویم کە در سایە بی تدبیری مسئولان کرونا همچون سال پیش جانهای عزیزی را از ما گرفت و از جامعە معلمی نیز دهها همکار رخ در خاک کشیدند کە می‌شد با تدبیر درست و تصمیم‌های عقلانی، تخصصی و خالی از غرض جلو بسیاری از آن مرگ و میرها را گرفت.

 

🔺ما در حالی بە پیشواز بهار می‌رویم کە بیشتر از سە ملیون کودک از دسترسی بە برنامە شاد محروم بودند و آمارهای رسمی حکایت ناخوشایندی از ترک تحصیل ٢١٠،٠٠٠ دانش آموز در مقطع ابتدایی و ٧٦٠،٠٠٠ دانش آموز در مقطع متوسطە دارد کە البتە آمارهای غیر رسمی بسیار بیشتر از این تعداد است و این خبر از بحران و فاجعەای عمیق از درون جامعە ایران می دهد. بحرانی کە معلول سیاست‌های غلط و توزیع نابرابر ثروت در جامعە است. سیاست‌هایی کە فاصلە طبقاتی را بە گسل‌های اجتماعی تبدیل کردە و فاصلە پایین‌ترین حقوق با بالاترین حقوق بە بیش از پنجاە برابر رسیدە است و عملا جامعە بە اقلیتی فرادست و اکثریتی فرودست تبدیل شدە و نا امنی شغلی و غذایی در کشور بوجود آوردە است کە نتیجە عینی آن بزهکاری‌های فزایندە و انواع جرم و جنایت در کشوراست. طوری کە پلیس اعلام می‌کند شهروندان در برابر زورگیران مقاومت نکنند تا صدمە نبینند.

 

ما در حالی بە استقبال سال نو می‌رویم کە ترک تحصیل دختران روز بە روز در حال افزایش است. دخترکان را از مدرسە بە پای سفرە عقد می‌کشانند و مسئولین پدیدە کودک همسری و فرزند آوری را تشویق می‌کنند در حالی کە برای جمعیت امروز فاقد هر نوع برنامە علمی و اساسی  برای شغل، مسکن،بهداشت، بیمە،آموزش عادلانە و با کیفیت برای مردم و فرزندان این کشور هستند.

قتل‌های ناموسی در سایە حمایت قانون از اولیاءدم، نگاە واپس گرایانە بە دین و فرهنگ ضد زن، هر روز شنیع‌تر می‌شود.

" ئاگر خارەت گەرەیل پرچ سزنێد و پەرچەم"

و خون زنان و دخترکان زیر نام دفاع از ناموس از شرق تا غرب و شمال تا جنوب کشور ازچنگ پدر،برادر،شوهر و بستگان می‌چکد و بر صورت ما خطی از شرم می‌پاشد.

 

  ما در حالی بە استقبال بهار می‌رویم کە جنبش صنفی معلمان با اینکە متحمل هزینەهای بسیاری شد و ناروا همکارانمان ضرب و شتم، محاکمە و زندانی شدند اما یکی از درخشان‌ترین سالهای فعالیت خود را سپری کرد. از شروع سال تحصیلی جدید تا اسفندماە با برگزاری بیش از یازدە تحصن و تجمع  در مدارس و خیابان های  قریب بە ٢٠٠ شهر، برگ زرینی از مطالبەگری بر تارک تاریخ جنبش صنفی معلمان افزود و خیابان را بە مردم برگرداند و سبب عادی سازی خیابان برای پیگیری مطالبات شد.

بە جرات می‌توان گفت اوج این عادی سازی خیابان زمانی بود کە معلمان سنندج در١٤ بهمن و در خیابان مجمع عمومی  خود را برگزار کردند. آنگاە کە مسئولان قانون شکنی کردە و از دادن مجوز و تخصیص مکان برای برگزاری مجمع امتناع ورزیدند. معلمان با رجوع بە اصل ٢٦ قانون اساسی و برگزاری مجمع در خیابان و اینکە "خیابان مال ماست" اصول قانونی را بە انحصارگران و حامیان طالبانیسم فکری و مخالفان مدنیت و حقوق شهروندی یاد آور شدند.

 

انجمن صنفی معلمان کردستان(سنندج-کلاترزان) ضمن تبریک سال نو بە همە مردم و جامعە فرهنگی، بر این باور است هزینەهایی کە معلمان در راە تحقق جامعە مدنی، آزادی و عدالت اجتماعی پرداخت نمودەاند، نە تنها آنان را از ادامە جنبش خستە و ناامید نکردە بلکە با پیویستن بیش از پیش زنان، بازنشستگان، خانوادەهای دانش آموزان، دانشجویان و کارگران بە این جنبش، نوید روزهای بهتری را می‌دهد.

 

(حضور معلمان از اقصی نقاط کشور برای دفاع از  شعبان محمدی در مریوان،  رادا مردانی در لرستان، عزیز قاسم‌زادە در رودسر، و حمایت همکاران از معلمان فارس و خوزستان گواە این مدعاست.)

همچنین  نوروز را بە همە زندانیان عقیدتی، سیاسی و صنفی شاد باش می‌گوید و خواستار آزادی آنها، خصوصا بانوانی است کە در راە آیندەای بهتر برای فرزندان این مملکت متحمل رنج و آزارهای زندان شدند، و  از مردم و خانوادەها انتظار دارد کە پیگیر حقوق قانونی خود برای تحصیل رایگان فرزندانشان  مطابق اصل ٣٠قانون اساسی باشند.

 از مسئولان نیز می‌خواهد کنش فرهنگیان را برای عدالت بطور عام و عدالت آموزشی بصورت خاص برای فرزندان کشور از نگاە امنیتی نبینند و از اتهامات نخ‌نمایی همچون تشویش اذهان،اقدام علیە امنیت و اخلال در نظم عمومی بپرهیزند.

 

بە امید تحقق آزادی، نهادینە شدن حقوق شهروندی و عدالت اجتماعی در سال جدید!

 

انجمن صنفی معلمان کردستان(سنندج-کلاترزان)

١٤٠١/١/١

.............................

پیام تبریک

 کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز به مناسبت نوروز

 

رسید مژده که ایام غم نخواهد ماند

چنان نماند ، چنین نیز نخواهد ماند

 

 همکاران ارجمند دانش آموزان عزیز و اولیا گرامی

 

صدای پای پیکِ بشارتِ بادِ بهاری وزیدن گرفته  و در گوش درخت ،سبزه و گل پیام رستن و روییدن را نجوا می‌کند. شور و شوقِ بودن و هستی یافتن در برگ°برگِ هر ذره خاک،  رنگین و پرمعنا  شده است. 

 

سالی که گذشت همراه با رویدادهای ناخوشایند برای فرهنگیان و فعالان صنفی بود

 از یک سو تورم لجام گسیخته و کاهش قدرت خرید باعث فشار بسیاری بر معیشت معلمان و اکثریت هموطنان شد .

از سوی دیگر به علت گسترش اعتراضات صنفی، شاهد برخوردهای امنیتی بی سابقه با فرهنگیان بودیم  جمعی از همکاران در شهرهای مختلف همراه با ضرب و شتم  بازداشت شده یا پرونده قضایی برای آن ها در  هیات های بدوی و دادگاه انقلاب  تشکیل شد و تداوم زندان برای تعدادی از همکاران  همچنان ادامه دارد .

 

تنها چیزی که مایه امیدواری بود تصویب طرح رتبه بندی به صورت  ناقص بود  که هنوز  مشخص نیست اجرای آن  بتواند کاهش قدرت خریدی را که طی سال ها به معلمان تحمیل شده جبران نماید .

اجرای طرح همسان سازی حقوق بازنشستگان هم در هاله ای از ابهام قرار دارد .

 

در پایان ،عید سعید نوروز و فرا رسیدن بهار را خدمت همکاران بزرگوار ، دانش آموزان عزیز ، همه هموطنان  در داخل و خارج از کشور و همچنین  فارسی زبانانی که نوروز را جشن می‌گیرند  تبریک گفته و سالی سرشار از امید ، موفقیت ،  شادابی ، رفاه و آسایش را برای همگان آرزو مندیم.

 

همچنین سال نو را خدمت معلمان زندانی   و خانواده های محترم تبریک گفته و آرزو می کنیم سال آینده ، درخواست آزادی معلمان دربند و همه فعالان مدنی به  یک مطالبه عمومی و همگانی تبدیل شود .

 

کانون صنفی فرهنگیان الیگودرز

۱۴۰۱/۱/۱

...........................

شادباش نوروزی

کانون صنفی معلمان استان بوشهر

 

 

زکوی یار می آید نسیم باد نوروزی

ازین باد ار مدد خواهی چراغ دل برافروزی

 

سال نو نمی‌شود، الا با تو.

سال نو نمی‌شود، الا با همت تو.

سال نو نمی‌شود، الا با کنش تو.

روز نو نمی‌شود، روز به نمی‌شود، عید نخواهد شد، الا با حضور گرم تو در صحنه تغییر. و نوروز چیزی نیست بجز روزی نو و در واقع، همان تغییر.

 ما هستیم، ما آماده‌ایم، ما آمده‌ایم که بهار را به ارمغان آوریم. در شش ماه گذشته پاییز و زمستان را به آتش کشیدیم. از تاریکی و سرمای زمستان عبور کردیم و اتحادمان نشان از بهاری بود که در راه است. (بهار را مترادف با تغییر بگیرید).

همکاران گرانقدر، معلمان عزیز، همراهان گرامی، آزادگی و عدالت‌خواهی شما شکوفه خواهد داد، به گل خواهد نشست و قهقه‌های پیروزی‌تان آسمان را پر خواهد کرد. این را ما با تمام باورمان می‌گوییم که طنین فریاد "من می‌خواهم شما" بر خواست قداره‌بندان و دوستاقبانان آزادی و عدالت شیواتر و رساتر و گرم‌تر است.

 ورود به سال ۱۴۰۱ را به همه شما تبریک می‌گوییم. امیدواریم که در این سال همت بیشتری کنیم، آنچه کاشته‌ایم را آبیاری کرده و تا رسیدن به مقصود از هیچ تلاشی دریغ ننماییم.

 

کانون صنفی معلمان استان بوشهر

.................................

‌شادباش به مناسبت آغاز سال نو

 

سالی که گذشت، برای کارگران و زحمتکشان سالی مملو از تنگناهای اقتصادی و معیشتی، تورم و گرانی، فقر و بی عدالتی، اخراج و بیکاری، تهدید و احضار و بازداشت و زندان بود. سالی که فعالین بسیاری ازجنبش های اجتماعی، صرفا برای پیگیری حقوق و مطالباتشان  به جمع زندانیان سیاسی و عقیدتی اضافه شدند و در ساعات و لحظات پایانی سال و آغاز سال نو، از حضور در کنار خانواده، دوستان و عزیزانشان محروم ماندند.

 

 سال گذشته در عین حال، سال گسترش اعتراضات و تجمعات کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، زنان و اقشار مختلف جامعه و فعالین آگاه این جنبش ها نیز بود. اعتراضاتی که نشان از تجربه، آگاهی و همبستگی بیشتر میان اقشار و طبقات محروم و تحت ستم جامعه داشت که در ادامه می تواند نویدبخش جهانی عاری از ظلم و ستم طبقاتی و نفی استثمار و نابرابری باشد.

 

پیام بهار و روئیدن جوانه ها نه تنها مژده غلبه نو بر کهنه و زندگی بر مرگ و نیستی می دهد، بلکه به نوبه خود حکایت از آن دارد که همه ی جریان های کهنه و پوسیده سرانجام محکوم به فنا و نابودی هستند و آنچه نو، زنده و پویاست ،سرانجام پیروز خواهد شد.

 به امید پیروزی نو بر کهنه و جهانی  فارغ از ستم نابرابری و استثمار.

   نوروزتان‌ پیروز.

كميته هماهنگی برای كمك به ايجاد تشكل های کارگری

....................................

پیام نوروزی  شعبان محمدی

عضو هیئت مدیره انجمن صنفی معلمان  مریوان

 

هم میهنان، دوستان و همکاران عزیز در شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

 

فرا رسیدن بهاری نو و احیای مجدد طبیعت، همزمان با عید نوروز، بر همه شما عزیزان خجسته باد. امیدوارم سال پیش رو، سال احقاق خواست و مطالبات برحق مان و سال، پایان رنج ها و آلام آحاد مردم و سرآغاز خوبی ها و خوشی ها همراه با تندرستی و سلامتی برای همه شما عزیزان باشد.

در اولین روز از سال جدید که مصادف است با اولین روز از آغاز قرن پانزدهم شمسی، لازم است تبریک ویژه ای بفرستیم برای تمامی انسان هایی که با اندیشه های انسانی خود خواهان برپایی جامعه ای برابر، عاری از ظلم و ستم و نابرابری هستند و در این راه گام برداشته اند؛ اما متاسفانه هم اکنون در پشت میله های زندان بسر می برند. از معلمانی یاد کنیم که در امر خطیر مبارزه برای احقاق زندگی ای که در شان، مقام و منزلت آدمی باشد، پرچم دار مردم بودند و در این راه با هتاکی و بی حرمتی و بازداشت و زندان روبرو شدند؛ اما پا پس نکشیدند. از کارگران و زنان و جوانانی بگوییم که هر کدام به نحوی از انحاء نسبت به شرایط و موقعیتی که سیستم سیاسی حاکم بر جامعه به آنها تحمیل کرده، تسلیم نشده و برای برون رفت از آن در حال مبارزه ومقاومت هستند..

معلمین و همکاران متشکل در شورای سراسری صنفی معلمان ایران!

بیاییم متحدتر از گذشته سال پیش رو را با قوی تر کردن تشکل های معلمان وانجمنها  با همراه کردن دیگر جنبش های اجتماعی و با اعتراضات  و اعتصابات  برای آزادی رفقایمان و لغو احکام آنها وجلوگیری ازتهدید و  بازداشتهای خود سر و نیز برای ریشه کن کردن تبعیض و نابرابری ورسیدن بە مطالبات برحقمان  در جامعه آغاز کنیم.

در پایان از طرف خود و خانواده، ضمن شاد باش مجدد عید نوروز و فرا رسیدن سال جدید؛ دست تک تک تمامی انسان هایی را که در زمان بازداشت اینجانب ( شعبان محمدی ) یار و یاور من و خانواده ام بودند را به گرمی می فشارم و قدردان تمامی زحماتتان هستم.

 

همکارتان شعبان محمدی

 از انجمن صنفی معلمان کوردستان (مریوان )

۱۴۰۱/01/01

...................................