جواد روحی، قربانی جدید جنون جنایت حکومت اسلامی

هر شب ستاره ای به زمین می‌کشند و باز

این آسمان غم زده غرق ستاره هاست

سیاوش کسرائی

در آستانه ی سالگرد قتل جنایتکارانه مهسا امینی (ژینا)، جواد روحی را هم در زندان نوشهر کشتند. جوان تحصیل کرده آملی با مدرک لیسانس حقوق که تنها جرمش شرکت در جنبش شکوهمند و شورآفرین «زن، زندگی، آزادی» و رقصیدن در خیابان بود. رقصی که تصویری از افق روشن آینده بود. و این «جرم» در حکومت استبداد سیاه فقاهتی نابخشودنی است و تاوان سنگینی دارد. از همین رو پیش از قتل جنایتکارانه جواد، سه بار حکم اعدام برای او صادر کرده بودند. یک بار اعدام به اتهام «افساد فى‌الارض و محاربه»، یک بار اعدام به اتهام «تخریب اموال و آتش‌زدن کیوسک راهنمایی و رانندگی» و یک بار هم اعدام به اتهام «ارتداد و توهین به مقدسات به واسطه‌ آتش زدن قرآن در کیوسک راهنمایی و رانندگی». جواد روحی پس از دستگیری برای اعترافات دروغین، زیر شکنجه‌های وحشیانه قرار گرفته بود. حبس در سردخانه، فریز کردن بیضه‌ها، شوک برقی، ضرب و شتم، شلاق، تهدید با اسلحه از شکنجه هایی بود که او در انفرادی تحمل کرده بود. پیداست چنین شکنجه های وحشیانه و احکام جنون آمیز اعدام چه فشار توانفرسای جسمی و روحی بر او که خواهان شادی و آزادی بود وارد می‌کرده است. ولی با این وجود، مسئولان زندان، نیروهای امنیتی و مسئولان قضایی، سنگدلانه از آزادی یا مرخصی وی خوداری کردند. هر چند هر سه حکم شنیع اعدام در دیوان عالی جمهوری اسلامی نقض شده بود ولی در نهایت سناریو شوم قتل او را تهیه و اجرا کردند. و نام جواد روحی هم به لیست خیل زندانیان سیاسی اضافه شد که در زندان های حکومت اسلامی به اشکال مختلف به قتل رسیده اند. تنها در ۸ ماه گذشته از ابتدای سال جاری میلادی، علاوه بر جواد روحی پنج  زندانی سیاسی دیگر نیز در زندان توسط جانیان جنایتکار حکومت کشته شده اند: پیمان گلوانی، ابراهیم ریگی، شیرزاد احمدی نژاد، صادق فولادی وندا و موسی اسماعیلی.  پیش از این‌ها نیز زنده یادان: شاهرخ زمانی، بکتاش آبتین، ساسان نیک نفس، بهنام محجوبی، نادر مختاری، وحید صیاد نصیری، علیرضا شیرمحمدعلی، سینا قنبری، سارو قهرمانی، افشین اسانلو، محمد راجی، کاووس سیدامامی، ستار بهشتی، هدی صابر، محسن دکمه‌چی، محسن روح‌الامینی، محمد کامرانی، امیر جوادی‌فر، رامین قهرمانی، ‏امیدرضا میرصیافی، امیرحسین حشمت‌ساران، زهرا بنی‌یعقوب، ابراهیم لطف‌اللهی، ولی‌الله فیض‌مهدوی، اکبر محمدی، شوانه‌ سیدقادری، زهرا کاظمی، فیروز موسی لو، محمد سواری، شاهین ناصری، امین بذرگر و...به قتل رسیده بودند. البته همه به خوبی می دانیم شمار جانباختگان قتل های حکومتی در زندان ها بیش از این تعداد است که شوربختانه حتی نام بسیاری از آن‌ها را نمی دانیم. لازم به تکرار این یقین مسلم نیست که ستم کشته گان استبداد سیاه دینی فزون از شمار است. و ما نسل به نسل برای تحقق یک آرزوی بدیهی یعنی همانا برخورداری از یک زندگی آزاد و شایسته انسانی قربانی داده ایم.

اما این حقیقت را باید با صدای بلند فریاد زد که در این فاجعه (و صد البته در تمامی جنایات هولناک قتل زندانیان سیاسی)، سیدعلی خامنه ای، خلیفه مادام العمر حکومت اسلامی، نقش و مسئولیت مستقیم دارد و مقصر اصلی اوست. دیگر جانیان حکومت جبار از قاضی القضات نظام گرفته تا ماموران امنیتی و مسئولان زندان که تحت فرمان رهبر نقش آفرینی می‌کنند در مرتبه بعدی قرار دارند و صد البته باید پاسخگوی جنایاتشان باشند. خامنه ای تنها در یک جنایت ضد بشری با یک فتوای جنایتکارانه در مورد منع ورود واکسن های معتبر کرونا ده‌ها هزار انسان را به کشتن داد و خانواده‌ها را داغدار کرد، بی‌آنکه پاسخگوی جنایت خودش باشد و تازه زبانش هم دراز است که دارند به قله نزدیک می شوند. البته این ادعای ایشان به یک معنا درست است؛ آن هم در مورد میزان جنایت جنون آمیز حکومت اسلامی. مسلم و یقین است که خامنه ای در مقام رهبر الدنگ نظام در هر یک از جنایت جمهوری اسلامی مسئول است. از این روست که بین مردم و حکومت دریای خون فاصله است. حالا دیگر هیچ حرفی نمانده است جز همان "نه" معروف به این حکومت بی رحم و فاسد. چیزی که سال ها پیش از این شروع شده و با جنبش بی همتا و شکوهمند «زن، زندگی، آزادی» با میانداری غرورآفرین زنان شجاع و بی باک به فراز نوینی رسیده است. این جنبش شورانگیز که با شعور و آگاهی تحسین برانگیزی از حیات و ممات سرزمین خسته از استبداد دفاع می‌کند، سر باز ایستادن ندارد.

با یاد جاودان عزیزان غرق در خون گشته مان و یاران سرفراز در بندمان و با خشم و عصیانی مقدس ولی خونسرد و صبور مبارزه سترگ را ادامه می دهیم. همدلی و حمایت بی‌دریغ از خانواده‌های داغدار شهدای راه آزادی، از خانواده‌های آسیب دیدگان اعتراضات و آزادگان سربلند در بند، یکی از ضرورت های اساسی برای تداوم مستمر مبارزه علیه بیداد و ستم ستمگران است. امید که هرچه زودتر لاشه ی متعفن حکومت اسلامی نا به هنگام (آناکرونیک) را در گورستان تاریخ دفن کنیم و بنای نوینی از خود حکومتی مردم در خدمت مردم را با دستان توانای خودمان بسازیم.

یاشار جاوید

شنبه ۱۱ شهريور۱۴۰۲ برابر با  ۰۲ سپتامبر ۲۰۲۳