Deprecated: Function utf8_encode() is deprecated in /mnt/web205/e0/39/5274439/htdocs/new/browsf.php on line 66 سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر)
Rahe Kargar
O.R.W.I
Organization of Revolutionary Workers of Iran (Rahe Kargar)
به سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) خوش آمديد.
سه-شنبه ۴ آبان ۱۴۰۰ برابر با  ۲۶ اکتبر ۲۰۲۱
 
 برای انتشار مطالب در سايت با آدرس  orwi-info@rahekargar.net  و در موارد ديگر برای تماس با سازمان از;  public@rahekargar.net  استفاده کنید!
 
تاریخ انتشار :سه-شنبه ۴ آبان ۱۴۰۰  برابر با ۲۶ اکتبر ۲۰۲۱
«درویشیان آبروی زمانه‌ی ما بود»

«درویشیان آبروی زمانه‌ی ما بود»

 

اکبر معصوم‌بیگی

 

درویشیان سوپراستارِ هفته‌نامه­‌ها، ماهنامه­‌ها و روزنامه‌های رنگین، میهمان این برنامه و آن برنامه‌ی رادیو و تلویزیونی نبود. عکس و تفصیلات او را روی کم تر مجله ‌ای می ‌دیدید، چون شیرین نبود. در برابر شرّ و پلیدی و ستم تلخ بود، زَقوم بود. این بود که نمی‌توانست «سلبریتی» رسانه‌های جریان ‌های جور واجور قدرت و ثروت باشد. تا خودش را بشناسد سر از زندان و بند و شکنجه درآورد. همه‌­ی زندگی ‌اش در پهنه ‌ی فرهنگ و پیکار برای آزادی و برابری گذشت. چنان‌که خود در جایی گفته است «چریک مسلّح نبودم، چریک فرهنگی بودم.» سکوت نمی‌توانست، با مماشات و پشت ‌هم‌ اندازی بیگانه بود. پیوسته در تکاپوی آزادی بود. صراحت لهجه­‌اش گاه تا اعماق می­‌سوزاند. امّا فقط تلخ نبود، راستی‌که مصداق بارز نام مستعاری بود که در دهه­‌ی ۵۰، پس از یک دوره­‌ی کوتاه رهایی از بند، برای پرهیز از تیغ سانسور بر خود نهاد: لطیف تلخستانی.«لطیف» و نرم و نازک و خاضع و خاکِ راه در برابر بی‌چیزان و به‌زمین‌افتادگان و محرومان، و «تلخ» و گریزان و نفور از قدرت، هر قدرتی. در سلامت که سهل است، حتّی در بستر بیماری در برابر صاحبان قدرت و ثروت تیغ آخته بَر کف داشت. از بهره­‌کشان و مفت­‌خواران و کاخ‌سازان به‌جان نفرت داشت. چند سال پیش که برای جور‌کردن حاشیه ‌ای فرهنگی برای مناسبتی غیرفرهنگی و چه بسا ضدّ فرهنگی از او هم دعوت کردند که به کیش برود، هراسان و آشفته و خشمگین به تهران آمد که: «چطور جرئت کرده‌اند از هم چو منی برای چنان جایی دعوت کنند؟» و چند خطی خطاب به مردم رقم زد که، بی ‌گمان به عنوان سند برائت روشنفکری متعهد و آزادی‌خواه ما از قدرت، در تاریخ این سرزمین ماندگار است:

«من بر سر سفره ‌ی خون نمی ‌نشینم.»

علی‌اشرف درویشیان در روزگار ­ آبروباخته‌ی ما آبروی زمانه‌ی ما بود.

مطلب فوق را میتوانید مستقیم به یکی از شبکه های جتماعی زیر که عضوآنها هستید ارسال کنید:  

تمامی حقوق برای سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) محفوظ است. 2024 ©