ریاست محترم کنفدراسیون آسیایی فدراسیون جهانی اتحادیه های کارگری

در خبرها آمده است که خانه کارگر ایران به عضویت آن کنفدراسیون پذیرفته شد.  ریاست محترم کنفدراسیون در جریان اعلام این خبر افزوده اند که "جمهوری اسلامی ایران می تواند به عنوان نمونه و مدلی برای تمام دولت های منطقه باشد و می تواند تجربیات، مقررات و قوانین خود برای حفظ و ارتقای حقوق کارگران را به دیگر کشورها تسری دهد."

باید به نهاد محترم این نکته را خاطرنشان کنیم که سازمان جهانی کار "آی ال او" تا کنون 2 بار قصد مواخذه جمهوری اسلامی ایران را درباره وضعیت کارگران ایران رسما اعلام کرده است. درسال گذشته کنفدراسیون سراسری "ث ژ ت" تقاضای اخراج جمهوری اسلامی ایران را از مراکز بین¬المللی مطرح کرده¬است. ارگان¬های بین¬المللی دررابطه با جمهوری اسلامی ایران مواضع روشنی دارند، درذیل اشاراتی به کارنامه سی و دو ساله جمهوری اسلامی  خواهیم داشت.

ما اکنون در آستانه سی و سومین سالگرد انقلاب بهمن 57 قرار داریم. انقلابی که طی آن مردم ایران و در راس آن ها طبقه کارگر با اعتصابات و تظاهرات گسترده خود توانستند کاخ ستم شاهی سرمایه را سرنگون کنند. و دستاوردهایی در زمینه های مختلف از جمله تامین حقوق انسانی و بهبود شرایط کار کسب کنند.

جمهوری اسلامی ایران، اما از همان فردای انقلاب دست به کار شد و این دستاوردها را یکی پس از دیگری از چنگ مردم و طبقه کارگر خارج ساخت، تا جایی که قانون کار اسلامی را تصویب کرد که امروزه یکی از ارتجاعی ترین قوانین کار در کل جهان است.

جهت اطلاع ریاست محترم به استحضار می رساند که طبق قانون کار ایران، بخش اعظم کارگران از ابتدایی ترین حقوق خود شامل حق بیمه درمانی، بیمه بی¬کاری و بیمه بازنشستگی، حق ایجاد تشکل کارگری مستقل از دولت سرمایه، حق اعتراض و اعتصاب برای تامین خواسته های شان و بسیاری دیگر از حقوق اولیه محروم اند. کارگران ایران حتی حق ندارند به تعویق چندین ماهه دستمزدهای شان اعتراض کنند. کوچکترین اعتراض کارگری و کمترین تلاش برای ایجاد تشکل مستقل به شدیدترین وجه سرکوب شده و می شود.

آقای رئیس حتما ماجرای کشتار کارگران و خانواده های شان در خاتون آباد را شنیده اند. شما حتما درعرصه بین¬المللی با نام منصور اسالو، ابراهیم مددی، رضا شهابی و دیگر نمایندگان اتحادیه کارکنان شرکت واحد اتوبوس رانی آشنا شده¬اید، که تنها به جرم تلاش برای تشکیل سندیکا به حبس های طویل المدت محکوم شده¬اند و تحت شرایطی غیرانسانی در زندان محبوس هستند. حتما از سرکوب و زندانی کردن رهبران سندیکای نیشکر هفت تپه از جمله علی نجاتی که تنها "جرمشان" ایجاد تشکل مستقل خودشان بود، اطلاع دارید و می دانید که رئیس هیئت مدیرۀ این سندیکا رضا رخشان نیز هم اکنون در زندان است.

در این جا بد نیست به آقای رئیس یادآوری کنیم که طی چند سال اخیر ده ها مورد اعتصاب و اعتراض کارگران به حقوق قانونی خود (حتی مطابق قوانین ضدکارگری جمهوری اسلامی) به شدیدترین وجه سرکوب شده است و یکی از مهم ترین ابزارهای این سرکوب گسترده، ارگان "خانه کارگر ایران" بوده است. خانه کارگر بر خلاف نامش نه تنها هیچ جایگاهی در میان کارگران ندارد، بلکه کارگران آن را به عنوان یک ارگان سرکوبگر در مقابل خود می¬بینند. "خانه کارگرایران"  به جای حمایت از تشکیل سندیکا کارگران شرکت واحد، با بسیج عده ای مزدور و چماقدار، به اجتماعات و مکان های رسمی این سندیکا حمله کرد و تحت حمایت پلیس اسلامی، نمایندگان کارگران را مورد ضرب و شتم شدید قرار داد.

آیا آقای رئیس نمی دانند که به خصوص در یک سال و نیم اخیر رژیم اسلامی سرمایه با چه شدتی به سرکوب وحشیانه تظاهرات و اعتراضات مردم و کارگران ایران پرداخته است و طی این مدت بسیاری از فعالان سیاسی و کارگری را دستگیر، شکنجه و اعدام کرده است. تنها طی یک ماه گذشته بیش از یکصد نفر در ایران به جوخه های اعدام سپرده شده اند و تعداد بسیار بیشتری به حبس های طویل المدت محکوم شده و در غیرانسانی ترین شرایط به سر می برند. همچنین رژیمی که با بسیج نظامیان و شبه نظامیان به سرکوب خشن و گسترده مردم کشور خود و در راس آن ها کارگران و زحمت کشان دست می زند و ابتدایی ترین حقوق انسانی را نقض می کند، می تواند ضدامپریالیست ارزیابی شود؟

آیا رژیمی که در پوشش شعارهای ظاهرفریب ضدامپریالیستی، با اتخاذ سیاست های عریان نئولیبرالیستی و با هدف پرکردن جیب باندهای سرمایه داری حاکم، به سطح معیشت توده های کارگر و زحمتکش یورش می برد و هرگونه مقاومت آنان را به خاک و خون می کشد، می تواند ضدامپریالیست باشد؟

آیا آقای رئیس نمی دانند که هم اکنون دولت "ضد امپریالیستی" ایران طبق نسخۀ صندوق بین المللی پول و بانک جهانی و سازمان تجارت جهانی، تحت عنوان "هدفمند سازی یارانه ها" بخش عمده ای از دستمزد و حقوق واقعی کارگران و زحمتکشان ایران را حذف کرده و آنان را به فقر و فلاکت بیشتر کشانده است؟

آقای رئیس باید بدانند با این کار خود بر سیاست های نئولیبرالی، ضدکارگری و ضدانسانی این رژیم مهر تایید زده و

با به رسمیت شناختن "خانه کارگرایران" به عنوان نماینده کارگران ایران، بر حبس و زنجیر و شکنجه و در به دری نمایندگان واقعی کارگران ایران چشم می بندند؟

آقای رئیس محترم شما با این اقدام خود، کلیه نهادهای بین¬المللی را به موضع¬گیری علیه خود وامی¬دارید. ما از کلیه نهادهای بین¬المللی تقاضا خواهیم کرد که این اقدام شما را محکوم کنند و در کنفرانس های بین¬المللی تقاضای مواخذه شما را خواهیم کرد.

ما امضا کنندگان این نامه، اقدام آن کنفدراسیون در به عضویت پذیرفتن "خانۀ کارگرایران" را خنجر زدن از پشت به طبقۀ کارگر ایران تلقی کرده و ضمن این که شدیداً این اقدام ضد کارگری را محکوم می نمائیم، خواهان تجدید نظر در این پذیرش هستیم. ما انتظار داریم که آن کنفدراسیون محترم بر اساس شعارهایی که سرلوحه خود قرار داده است با جهت گیری طبقاتی درست، در کنار کارگران ایران و نمایندگان واقعی آنان قرار گیرد و جمهوری اسلامی را برای به رسمیت شناختن حقوق کارگران و آزادی نمایندگان آنان تحت فشار قرار دهد.

 نهادهای همبستگی با جنبش کارگری در ایران – خارج کشور

nhkommittehamahangi@gmail.com

کانون همبستگی کارگران ایران و کانادا –kanonhambastegi@gmail.com

ـ كميته همبستگى با جنبش كارگرى ايران- استراليا proletarianunite@gmail.com

- کمیته دفاع از کارگران ایران – نروژ cdkargari@gmail.com

- همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران – فرانسه sstiran@yahoo.fr

- کانون همبستگی با کارگران ایران – فرانکفورت و حومه kanoonhf_2007@yahoo.de

- کانون همبستگی با جنبش کارگری ایران – هانوفر kanon.hannover@yahoo.de

- کمیته همبستگی کارگران ایران و سوئد isask@comhem.se

- کانون همبستگی با کارگران ایران – گوتنبرگ kanounhambastegi@gmail.com

- انجمن کارگری جمال چراغ ویسی info@ijcwa.com

- شبکه همبستگی کارگری iranwsn@fastmail.fm

- اتحاد چپ ایرانیان واشنگتن leftalliance@yahoo.com

- کمیته حمایت از کارگران ایران تورنتو کانادا toronto_committee@yahoo.ca

کانون همبستگی با کارگران در ایران – ایالت نورد راین وستفالن (آلمان) solidarity.labor@googlemail.com

iran.turkey.workers@gmail.com کمیته همبستگی کارگران ایران و ترکیه