چه کسی از خلاقیت های فرهنگی و هنریدر سیستان و بلوچستان می ترسد؟

ایوب حسین بر ( هوشنگ نورائی)

بطور تقریبا غیر مترقبه ای اخیرا یک سری برنامه های سازمان یافته  تحت عنوان فستیوالهای فرهنگی و هنری جوانان در  بسیاری از شهرهای سیستان و بلوچستان براه افتاده است و  نوعی شادی و  سرزندگی را در جوانانی که جائی در "زندگی" خود نداشته اند بر انگیخته است. صرف نظر از سیاست هایی که ممکن است در پشت این فستیوالها باشد بنظر من این فستیوالها بسیار ارزنده و بنحوی تحقق جوانبی از همان جنبش عظیم زن زندگی آزادی هستند.  مسلما نهادهای ارتجاعی و منجمله بخش مهمی از نهادهای دینی که یکی از عوامل عقب ماندگی و رکود و خرابکاری در عرصه پیشرفت فرهنگی و هنری ،   در این  استان هم بوده و هستند  بشدت از این نوع فستیوالها و مشارکت فعال دختران و زنان جوان  در این نوع فستیوالهای مختلط  که جنبه مهمی از ترقیخواهی در این محیط ـ بحساب می آیدـ  بر آشفته اند چون  کنترل خود را بر زندگی این جوانان  و تحقق دیدگاههای پوسیده خود از دست می دهند.  مثلا بیانیه از جانب  "مجتمع دینی صحابه (رضی‌الله عنهم) – سیستان و بلوچستان، ایرانشهر- روستای بغدانیه"  در همین راستاست. و بدون تردید این بیانیه،  بیانگر نگرش غالب در همه این نهاد ها در سراسر این استان است.

بنظرم از فعالیت های خلاقانه هنری و فرهنگی جوانان، از زن و مرد و جوان و مسن  در تمام زمینه ها، موسیقی و شعر و آواز، رقص، مجسمه سازی، نقاشی، فیلم و  تئاتر و نمایش و غیره باید حمایت کرد و از سازماندهی و گسترش این فعالیت ها استقبال کرد.  اینها تجسم  روشنی از پتانسیل های موجود در رشد جامعه مدنی هستند.

البته  این نکته  را هم اضافه کنم که خطر کنترل  و نفی استقلال  این فعالیت ها مدنی، و کشاندن آنها، بدلایل مختلفی،   بدرون یک سیستم توتالیتری،  از جانب نهادهای حاکمیت بسیار زیاد است.  

لندن  اول نوامبر ۲۰۲۵