یاد مادر گلچوبیان،

از مادران خاوران، پایدار می‌ماند!

بیداران: خانم فرنگیس صلصالی (مادر گلچوبیان) از مادران خاوران در ۲۲ فروردین ۱۴۰۰به درود حیات گفت. او از نخستین زنانی بود که در کنار همسرش پدر گلچوبیان به دنبال تیرباران فرزندش، کوروش گلچوبیان (سازمان راه کارگر)، در ۳۰ مهر ۶۰ به جمع خانواده های اعدام شدگان پیوست و همدم و همدوش با آنها وارد پیمان نانوشته ای شد که همانا دادخواهی می نامیم و او تا پایان زندگی به آن وفادار ماند.

فرزند دیگرش، کامبیز گلچوبیان ( فداپیان خلق پیرو بیانیه‌ی ۱۶ آذر) را بعد از چهار سال زندان در کشتار بزرگ تابستان ۶۷ اعدام و شبانه و دزدانه در گورهای جمعی خاوران دفن کردند.

مادر گلچوبیان زنی فعال در حرکتها و تجمع های خانواده ها و عضوی از مادران خاوران بود. گرچه در سالهای آخر حیاتش، بیماری مانع حضور او در خاوران می شد، ولی او به هنگام‌اش نقش خود را در زنده نگه داشتن این گورستان که رژیم با زور سرنیزه خواسته که فراموش شود و متروکه بماند، ایفا کرده بود.

یاد مادر و پدر گلچوبیان و فرزندان‌شان کوروش و کامبیز در حافظه خاوران زنده می‌ماند.