گفتگو با یک سوسیالیست مصری

مصاحبه کننده : مصطفی عمر

مترجم : صادق افروز

اعضای سوسیالیست های انقلابی مصر درحالی که برای دمکراسی و حقوق کارگران سازماندهی می کردند ، سال های طولانی سرکوب رژیم پلیسی را تحمل کردند . به دلیل همین تلاش های جسورانه ، سوسیالیست ها قادر شدند نقشی بسیار تعیین کننده در سازماندهی تظاهرات 25 ژانویه ایفا کنند . تظاهراتی که سرانجام به قیام موفقیت آمیز مردم علیه حسنی مبارک منجر شد . هنگامی که جنبش اوج می گرفت ، سوسیالیست ها همچنان موقعیت مرکزی خود را در جنبش حفظ کردند .سامه نقیب از اعضای رهبری سوسیالیست های انقلابی است.او در قاهره به سوالات مصطفی عمر درباره نیروهای محرکه انقلاب مصر و آنچه پیش روی است پاسخ داد .

آنچه در مصر می گذرد برای انقلابیون غیر قابل باور است .هنگامی که به 25 ژانویه نزدیک می شدیم آیا می توانستید حدس بزنید که چنین اتفاقاتی در حال رخ دادن باشند ؟

البته ما بطور تئوریک احساس می کردیم که اوضاع سیاسی از چند سال گذشته به این سو در حال تغییر است ، و پیش بینی می کردیم که یک انقلاب در راه باشد . اما هیچ نمی دانستیم که انقلاب در 25 ژانویه اتفاق بیفتد . تعداد بسیار زیادی از مردم در این تظاهرات شرکت کردند و روحیه جنگنده ای که از خود نشان دادند غیر قابل پیش بینی بود . ما تقربیا به این عادت کرده بودیم که به فراخوان های ما برای تظاهرات حدود 100 تا 200 نفر پاسخ مثبت بدهند ، و پس از دخالت پلیس به سرعت پراکنده شوند .اما در 25 ژانویه تعداد کسانی که  در قاهره و اسکندریه و دیگر شهر ها به تظاهرات پیوستند به شدت افزایش یافت .معترضین با موفقیت حملات پلیس را یکی پس از دیگری دفع کردند .آنها به طرف پلیس سنگ پرتاب می کردند .مردم از خانه هایشان بیرون می آمدند و به ما ملحق می شدند . زنان هلهله می کردند و برای ما شیرینی پرتاب می کردند . در پایان روز 25 ژانویه ما به این نتیجه رسیدیم که لحظه انقلابی فرا رسیده است .

نقش سوسیالیست های انقلابی و دیگر نیروهای چپ در بسیجی که روز 25 ژانویه انجام شد چه بود ؟

ما و دیگر نیروهای چپ همراه با جنبش جوانان 6 آوریل نقش کلیدی در روز 25 آوریل ایفا کردیم . اخوان المسلمین از فراخوان ما برای اعتراض  استقبال نکردند .طبق معمول آنها نمی خواستند در اقداماتی که خودشان در برانگیختن آن نقشی نداشته اند و کنترل آن را در دست ندارند همکاری کنند . بنابر این چپ نقش رهبری را در این روز بازی کرد .ما و دیگر نیروهای چپ در روز 25 آوریل استراتژی مشترکی را تعیین کردیم . بطور مثال ما تصمیم گرفتیم تظاهرات پراکنده ای در نقاط مختلف قاهره و یک راه پیمایی در میدان تحریر داشته باشیم .ما این کار را به منظور پیشدستی بر نیروهای امنیتی انجام دادیم تا آنها قادر نباشند همچون گذشته با تمرکز نیروهایشان بر اقدام ما قبل از آنکه آغاز شود فائق آیند .

رسانه های غربی و مصری مدام تکرار می کنند که این سازماندهی از طرف جوانان با استفاده از فیس بوک و دیگر رسانه های اجتماعی صورت گرفته است .آیا می توانید ماهیت طبقاتی انقلاب را در چند روز اول برای ما توضیح دهید ؟

جوانان از طبقات مختلف با انگیزه های خودشان علیه رژیم شرکت کردند و نقش رهبری کننده در شعله ور کردن آتش انقلاب ایفا کردند .اما در این میان نقش طبقه کارگر از همان روز اول نقشی مرکزی بود . برای مثال شهر کارگری سوئز که از یک تاریخ غنی سرشار از مبارزه علیه انگلیسی ها و صهیونیست ها برخوردار است از پیشگامان این انقلاب بود . کارگران در سوئز از کارخانه ها به خیابان ها ریختند و همان ها بودند که نخستین شهید را تقدیم انقلاب کردند .شیخ حافظ سلامه که در دهه 40 یک رهبر سیاسی علیه استعمار انگلیس بود و بعد ها در جنگ علیه اسرائیل در کنار انقلابیون بود . در خیابان با انقلابیون همراهی می کرد .او در میدان تحریر هم به ما پیوست . به همین ترتیب کارگران در قاهره ، اسکندریه و منصوره  از همان ابتدا نقش کلیدی بازی کردند . اما کارگران نتوانستند یطور دسته جمعی در این مبارزه شرکت کنند ، زیرا سرمایه داران اعتصاب کردند و تولید را متوقف ساختند .

میلیون ها نفر در میدان تحریر و اسکندریه و جاهای دیگر در انقلاب شرکت کردند .چگونه شما سوسیالیست های انقلابی با این تعداد کم نفراتتان عمل کردید و توانستید بر این جنبش توده ای تاثیر بگذارید و تقدم های شما چه بود؟

از همان ابتدا سوسیالیست ها ، ناصریست ها و دیگر نیروهای چپ نقش مهم و رهبری کننده در این اعتراضات بازی کردند .اما هنگامی که تعداد مردمی که به انقلاب پیوستند افزوده شد و در نقاطی مثل قاهره و اسکندریه به میلیون رسید ، ما مجبور شدیم روی تقدم هایمان تمرکز کنیم . ما بر روی 4 یا 5 موضوع متمرکز شدیم .

ما بر ادامه مبارزه و پایین کشیدن رژیم تمرکز کرده ، هرگونه مذاکره ای را رد کردیم . ما خواست های طبقه کارگر را در پیشاپیش و مرکز ادبیات تبلیغی خود قرار دادیم .ما با تمام ارتباطاتمان و متحدین خود در جنبش کارگری صحبت کردیم . و آنها را برای انجام یک اعتصاب به منظور نیرو بخشیدن به انقلاب تهییج کردیم .

ما خواستار ضبط سرمایه ها و دارایی های کمپانی هایی شدیم که با مبارک در ارتباط بودند . و مطرح کردیم که این دارایی ها تحت نظارت و کنترل کارگران می بایست ملی شوند .

ما به تهییج در این مورد پرداختیم که انقلاب سیاسی می بایست به یک انقلاب اجتماعی متحول شود .ما حداقل دستمزد 1200 پوند در ماه  و اتحادیه های مستقل و داشتن بیمه بیکاری و دیگر خواست های طبقه کارگر  را نیز مطرح کردیم .

ما به صدور 6 بیانیه در توضیح خواست هایمان دست زدیم و هزاران بیانیه در میادین شهر پخش کردیم . همچنین با استفاده از وب سایتمان با تمام نقاط کشور تماس گرفتیم

نقش اخوان المسلمین ، که بزرگترین گروه اپوزیسیون است چیست ؟

رهبری اخوان المسلمین از تظاهرات 25 ژانویه حمایت نکرد .آنها معمولا از اقداماتی که خودشان در براه انداختن شان نقشی ندارند پشتیبانی نمی کنند . اما هنگامی که پس از روز نخست آشکار شد که انقلابی در راه است آنها تغییر عقیده داده و تصمیم به شرکت در تظاهرات گرفتند .

آنها نقش مهمی در میدان تحریر و دیگر نقاط ایفا کردند . بخصوص در 2 فوریه هنگامی که دولت با مزدوران اسب سوارش که کوکتل مولوتف حمل  می کردند به صفوف تظاهر کنندگان حمله ور شد این اهمیت آشکار تر شد .

تاثیری که آنها بر تظاهرات گذاشتند قبل از آنکه به تعداد نفرات آنها بستگی داشته باشد به سطح سازماندهی شان مربوط بود .آنها بیش از 15 تا 20 درصد از نفرات را در خیابان نداشتند و از میان 13 شهیدی که در آن روز به خون کشیده شدند تنها یک نفر از اخوان بود ، ولی آنها از یک دیسیپلین بسیار بالایی برخوردار بودند که برای دفاع در میدان بسیار موثر بود .

آنها هم اکنون قصد دارند یک حزب جدید را سازمان دهی کنند .در این حزب جدید سازماندهی بیشتر بر اساس حقوق مدنی خواهد بود و نه مذهبی .دیگر بخش های اخوان که محافظه کاران هستند با این اقدامات مخالفند . به عبارت دیگر ما شاهد تقسیم بندی و انشعاب در بین صفوف اخوان هستیم .

همچنین یک گروه لیبرال تر به نام ائتلاف جوانان انقلاب (ائتلاف الشباب الثوره ) تشکیل شده است و یک سری خواست های سیاسی را فرمول بندی کرده است این گروه در دوشنبه قبل با سران ارتش مذاکره داشتند .

در این تشکل تعدادی از فعالینی که در انقلاب شرکت داشتند حضور دارند .اما آنها جناج لیبرال طبقات میانی را نمایندگی می کنند که تمایل دارند انقلاب را محدود به یک سری رفرم های دمکراتیک نمایند بدون آنکه سیستم سرمایه داری را زیر سوال ببرند . این لیبرال ها از ارتش می خواهند که مهره های فاسد را برکنار کند و تکنوکرات های درستکار را جایگزین سازد .

خیلی از لیبرال ها مخالف اعتصاب کارگری هستند . آنها می گویند کارگران بسیار خودخواه هستند . بعضی از این نیروها در فیس بوکشان به کارگران حمله می کنند . همانطور که گفتم آنها خواهان رفرم های سیاسی هستند و با مبارزه طبقاتی مخالفت می کنند .

البته ما هم از رفرم های دمکراتیک پشتیبانی می کنیم و آنها را خواستاریم . اما ما برای یک دمکراسی رادیکال مبارزه می کنیم که منافع کارگران را در راس اهداف خود داشته باشد . بعنوان سوسیالیسهت های انقلابی ما نمی خواهیم انقلاب را سیاسی را متوقف کنیم . ما در حال سازمان دهی یک  انقلاب اجتماعی هستیم که توسط طبقه کارگر مصر رهبری شود.

در مصر نیروهای چپگرای رادیکال و سوسیالیست بسیار دیگری هم هستند .رابطه شما با دیگر چپ ها رادیکال چگونه است ؟ ایا شما از نظر سیاسی پیشقدم می شوید ؟

ما همواره با دیگر نیروهای چپ هماهنگ می کنیم . بطور مثال ما به جبهه ای تعلق داریم که چپ رادیکال نام دارد . ما باهم پشتیبانی از اعتصابات ، تظاهرات ، و بیانیه های عمومی را هماهنگ می کنیم .این از اهمیت بسیاری برخوردار است . ما در موقعیت جدیدی قرار داریم خیلی از نیروها در چپ و راست پیشقدم می شوند و احزاب سیاسی درست می کنند . ما نیز مجبوریم قدم جلو بگذاریم . ابتدا ما برای ایجاد کمیته هایی به منظور دفاع از انقلاب در بین دانشجویان و کارگران به آنها کمک کردیم . در حال حاضر ما مشغول جمع آوری امضا از کارگران جنگنده  رهبری کننده هستیم تا یک حزب کارگری تشکیل بدهیم .این حزب ، حزب سازمان دهنده خواهد بود و منافع طبقه کارگر را نمایندگی خواهد کرد . و انقلاب را به پیش خو اهد برد .

طبقه کارگر مصر از کمیت بسیار بالایی برحوردار است .و اعتصابات کارگری بسیار گسترده و سراسری هستند . شما از کجا شروع به ساختن چنین حزبی خواهید کرد ؟

بله درست است . ولی ماهم از صفر شروع نمی کنیم .ظرف چند سال گذشته ما تماسها و روابط بسیار صمیمانه ای با کارگران برقرار کرده ایم در همین حال ما روی قسمت های مرکزی اقتصاد تمرکز کرده ایم : کارگران نساجی ها ، اداره پست ، راه اهن ، حمل و نقل ، ارتباطات و صنعت سیمان از جمله بخش هایی از اقتصاد بودند که ما توجه خود را به آنها معطوف داشته ایم . من همچنین فکر می کنم که این جنبش جدید اتحادیه های بسیار جنگنده و مستقلی را شکل خواهد داد که جای اتحادیه های طرفدار دولت را خواهند گرفت . این کوشش ها ما را در ساختن یک حزب کارگری یاری رسان خواهد بود . این یک لحظه انقلابی است .شما پیشقدم بشوید و بعد ببینید چه اتفاقی رخ خواهد داد .

ارتش کشور را می چرخاند . بیانیه صادر می کند . به بعضی از سازش ها مثل انحلال پارلمان تن در می دهد . شما در دوره بعدی چه انتظاری از ارتش دارید ؟ آیا فکر می کنید ارتش علیه اعتصابات از نیروی قهریه استفاده خواهد کرد ؟

ارتش یک بخش کلیدی از اقتصاد مصر است .بیش از 25 درصد از اقتصاد مصر در اختیار ارتش است .در صنعت ، زمین های کشاورزی ، هتلداری و معاملات اسلحه ارتشیان حضور دارند . ارتش مبارک را مجبور کرد تا کنار بکشد تا اهنگ انقلاب آهسته شود و سیستم در هم شکسته نشود . فشار انقلاب از پایین ، یک شکاف در داخل رهبری ارتش ایجاد کرد . وزیر دفاع مبارک، محمد تنتاوی و معاون رئیس جمهور عمر سلیمان خواهان آن بودند که ارتش با استفاده از زور به انقلاب پایان دهد ..ژنرال حافظ عنان رئیس ستاد ارتش که در 25 ژانویه در واشنگتن بود استفاده از قوه قهریه را برای سرکوب تظاهر کنندگان نپذیرفت . پس از آن هیچ راهی به جز کنار گذاشتن مبارک نبود . ارتش اکنون از اعتصابیون خواسته که به جنبش خود پایان بدهند . ارتش در موقعیتی نیست که به اعتصابیون حمله ور شود . این تنها کار ی است که ازآنها بر می آید .شتاب گیری روند حوادث در حال حاضر به نفع کارگران است . ارتش قبل از هرگونه حمله ای به اعتصابات ، به زمان احتیاج دارد که اکثریت – و نه فقط لیبرال های طبقه متوسط - افکار عمومی را علیه اعتصابیون  تحریک کند . و نکته آخر اینکه ارتش مصر در موقعیت دشواری قرار دارد . انقلاب مصر واقعه بسیار با اهمیتی چه در سطح داخلی و چه در سطح بین المللی بود . دنیا مصر را نظاره می کند . انقلاب دلائل بسیار عمیقی دارد ، بسیار گسترده است   و از پتانسیل بسیار بالایی برای تبدیل شدن به یک انقلاب اجتماعی برخوردار است .این با انقلابی که علیه فردیناندمارکوس در فیلیپین در دهه 1980 و در اندونزی در دهه 1990 علیه سوهارتو اتفاق افتاد متفاوت است . نقشی که طبقه کارگر در انقلاب مصر بازی می کند مرکزی تر از آن دوانقلاب یاد شده است .

طبقه کارگر مصر با گذر از یک مبارزه طبقاتی حاد که از سال 2004 ادامه داشت صحنه را برای 25 ژانویه آماده کرد . این طبقه در حال حرکت است بنابراین برای طبقه حاکم مصر بسیار دشوار است که انقلاب را به یک سری رفرم های سیاسی محدود کند .

تاریخ انتشار مصاحبه به انگلیسی : 23 فوریه 2011

تاریخ ترجمه به فارسی : 26 فوریه 2011

 از انتشارات

 سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

www.rahekargar.net