یادداشت کارگری

همگرایی های آشکار بین گرایش های مختلف موجود در جنبش کارگری ایران

کارگران ایران دراول ماه مه امسال،تجسم نمادین تحرکات مستقل و وجوه مشترک مطالبات بیواسطه خود را در برابر نمایشات دولتی، هم صدا اعلام می دارند!

امیرجواهری لنگرودی

علیرغم اینکه اول ماه مه پرهزینه ای در ایران داشتیم و موج دستگیری ها تا حال گزارش شده است. چیزی که در اول ماه امسال  ۲۰۱۴برابر(۱۱اردیبهشت ۱۳۹۳ ) بیش از هر چیز از منظر همبستگی اردوی کاردر برابر سرمایه به چشم می آید،شکل گیری همگرایی های آشکار بین گرایش های مختلف موجود در جنبش کارگری ایران است. این را می توان از روی بیانیه ها و اطلاعیه ها و قطعنامه های مشترک گرایشات مستقل در جنبش کارگری ایران و همسویی هایی که در این زمینه بوجود آمده ، شاهد آورد.

د راین میان ، در عین حال شاید یکی از مهم ترین جلوه های همبستگی، مجموعه نیروهای مستقل کارگری امسال این استکه ، همه آنها مستقل از مراسم حکومتی باصطلاح «هفته کارگر» ادعایی «خانه کارگر» حرکت می کنند. در واقع برجستگی حرکت امسال تشکل های مستقل کارگری، تاکید شان بر صف مستقل و جدا کردن صف های خود از صف دولتی ها و نهادهای شبه کارگری و اطلاعاتی و امنیتی خانه کارگری هاست. تنوع فراخوان ها و مراسم تشکل های مستقل کارگری در ایران هم در واقع بازتابی از واقعیت های سطح فعلی جنبش کارگری ما در ایران است. تردیدی نمی توان داشت که هر چه جنبش کارگری ما قوی تر و نیرومندتر و سازمان یافته تر حرکت کند، این همگرایی ها هم بیشتر و بیشتر خودنمایی کرده وتبلور واقعی خواهد یافت.با این حال دست رد زدن به مراسم حکومتی تنها فصل مشترک فراخوان ها، بیانیه ها و اطلاعیه ها و قطعنامه های منتشره نیست. بلکه حوزه مطالبات برشمرده شده در مجموعه اطلاعیه ها ، بیانیه ها،قطعنامه های مشترک ازجمله : قطعنامه مشترک اول ماه مه سه تشکل های مستقل کارگری یعنی  (کمیته پیگیری ایجاد تشکل های آزاد کارگری ،انجمن برق و فلزکار کرمانشاه، کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل های کارگری)، بیانیه اول ماه مه چهار تشکل مستقل(۱- سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه سندیکای کارگران ۲- فلزکارمکانیک ۳- هیات موسس سندیکای کارگران نقاش و تزیینات 

۴- اتحادیه نیروی کار پروژه ای) ، همچنین  در بیانیه شماره یک شورای مرکزی مراسم روزجهانی کارگر ایران سال ۹۳- در اعلامیه زندانیان سیاسی رجائی شهر که امضاء اشخاص حقیقی و حقوقی چندی را از زندانیان سیاسی وزندانیان کارگررا با خود دارد- همچنین قطعنامه مشترک اول ماه مه بین گروه بندی های هفتگانه یعنی(۱-کارگران پروژه های پارس جنوبی۲- فعالان کارگری جنوب ۳- فعالان کارگری ضد سرمایه داری گیلان ۴و۵- جمعی از کارگران پتروشیمی های منطقه ویژه ماهشهر و بندر اما م ۶و۷- بخشی از کارگران محور تهران – کرج )- و یا قطعنامه کارگران شهر سقز- بيانيه اتحادیه نیروی کار پروژه ای-  قطعنامه اتحادیه آزاد کارگران ایران – اطلاعیه شماره  ۱۵کمیته دفاع از فعالین کارگری مهاباد- -  بیانیه سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه-  بیانیه رضا شهابی خزانه دار سندیکای شرکت واحد و زندانی کارگر از زندان اوین به مناسبت روز جهانی کارگر- سند منتشره علی نجاتی از فعالین سندیکای نیشکر هفت تپه، انتشار پیام سندیکای فلز کارمیکانیک  و غیره ...همه و همه جنبه مهم تری ازهمبستگی بخش کمابیش سازمان یافته و متشکل اردوی کار در برابر سرمایه و حاکمیت جمهوری اسلامی را در اول ماه مه امسال بازتاب می دهند.

در یک برآورد کلی می توان نوشت؛ حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد مجموعه مطالبات همه فراخوان ها، بیانیه ها و اطلاعیه ها و قطعنامه های مشترک در داخل کشور از سوی گرایش های مستقل کارگری به مناسبت اول ماه مه امسال منتشر شده، اگر تفاوت های جزئی در نحوه بیان آنها را کنار بگذاریم، در عمده ترین عرصه مشترک هستند ... از آن جمله می توانیم؛ به مطالباتی مثل تعیین حداقل دستمزدها، منطبق با نرخ تورم، پایان دادن به قراردادهای موقت و سفید امضا، یا برچیدن شرکت های غارتگر پیمانکاری اشاره بکنیم. مقابله با بیکارسازی و اخراج های گسترده و تعدیل نیروی کار، بازگشت کارگران اخراجی به کار، پرداخت دستمزدهای معوقه، برخورداری از حق ایجاد تشکل های مستقل صنفی و طبقاتی، دفاع از حقوق کارگران خارجی، و دفاع از آزادی بی قید و شرط کارگران و وکلای زندانی، قطع فشار و تعقیب و تهدید فعالان دیگر جنبش های اجتماعی هم از مطالبات مشترک تشکل های مستقل کارگری در اول ماه مه امسال هست. دو مطالبه خیلی مهم دیگر که امسال تقریبا مورد تاکید همه تشکل های کارگری قرار گرفته، اعلام مخالفت با آپارتاید جنسی، دستمزد برابرزنان در مقابل کار برابر با مردان و لغو کار کودکان هست. آزادی بیان، تشکل، اعتصاب و تجمع هم از جمله محورهای مهم و فصل مشترک مطالباتی تشکل های مستقل کارگری هست. علاوه بر این مواردی که یادکردم، تاکید برفساد گسترده دستگاههای حکومتی، تاکید روی اهمیت حیاتی ایجاد تشکل های مستقل صنفی و طبقاتی کارگری به عنوان تنها راه مقابله موثر با سرکوب و فساد حاکمیت و بی حقی کارگران و زحمتکشان، از جمله در سازمان تامین اجتماعی ، همه و همه  در بیانیه ها و اطلاعیه های امسال مطرح شده است. مطالبات بازنشستگان و توجه ویژه به مستمری و بیمه و تامین اجتماعی آنان هم  در بیانیه ها و اطلاعیه های کارگری تشکل های مستقل مطرح شده و در این زمینه بر رفع تبعیض در پرداخت مستمری بازنشستگان تاکیدشده است. در واکنش به سطح معیشت و گسترش فقر در زندگی مزدوحقوق بگیران کشور،اغلب به حذف یارانه ضروری از مایحتاج اولیه جامعه مانند نان،دارو ،سوخت و انرژی و رشد تساعدی گرانی و تورم اشاره می نمایند.

تشکل های مستقل کارگری نامبرده همواره تاکید می دارند، اول ماه مه روز جهانی کارگر، باید روز تعطیل اعلام گردد و کارگران در این روز حقوق دریافت دارند و همه محدودیت های موجود بر سر راه برگزاری مراسم این روز برچیده گردد؛ همچنین تاکید بر همبستگی بین المللی کارگران در سراسر جهان هم دو محور مهم و مشترک دیگریست که در بیانیه ها و اطلاعیه های منتشره در اول ماه امسال بدان توجه شده است. به طور خلاصه می توان این گونه نوشت:

نگاهی به همین مطالبات مشترک نشان می دهد که پایه های همبستگی در جنبش کارگری ما در کجاهاست: بعبارتی امری که ما در اول ماه مه امسال بشکل مستقیم با آن روبرو هستیم تنوع در روش ها، اشتراک در مطالبات و استقلال از نهادها و مراسم و برنامه های حکومتی هست.  نکته مهم دیگه که توجه به آن اهمیت دارد، این استکه؛ درسته که اول ماه مه فراز مهمی از مبارزات کارگری و نماد خیلی برجسته ای از همبستگی اردوی کار در برابر سرمایه است، اما فراموش نباید کرد که مبارزه کارگران برای برخورداری از یک زندگی شایسته و برای دست یافتن به مطالبات شان یک مبارزه جاری و روزمره است و به همین دلیل همبستگی و حرکت بر بنای فصل مشترکات موجود در زمینه مطالبات بیواسطه، هم شایسته یک تلاش مستمر و روزمره می باشد. تنوع در روش های مبارزاتی الزاما نقض همبستگی طبقاتی نیست. بقول معروف بگذار صد گل بشکفد. تنوع روش های مبارزاتی تنها زمانی ممکن است علیه فصل مشترک های اساسی جنبش کارگری، علیه حرکت جبهه واحد کار، و در برابر چرخه سرمایه بخشا خنثی عمل نماید، که فرقه گرایی رجحان یابد و حمایت متقابل همه نیروها و تشکل ها و نهادهای کارگری در جریان مبارزات روزمره کارگری را به دست فراموشی بسپریم. باید گفت: برسریر جنبش کارگری ایران، چنین فراموشی را هر گز ممکن مباد!

پنجشنبه ۱۱ ارديبهشت ۱۳۹۳ برابر با ۰۱ می ۲۰۱۴