لیبی به دو بخش تقسیم شده

شرق لیبی تحت کنترل قیام کنندگان قرار دارد. با این همه سقوط قذافی قطعی نیست

مصاحبه رائول ریگالت  با آنجلو دل بوکای

"آنجلو دل بوکای" 85 ساله،  تاریخ دان و متخصص  تاریخ استعمار ایتالیا و لیبی است. او در جنگ جهانی دوم بعنوان پارتیزان علیه  فاشیست های آلمان و ایتالیا مبارزه جنگیده است.

ترجمه آزاده ارفع

س: در لیبی رویدادها پشت سر هم اتفاق افتاد.  به نظر میرسد که بخش شرقی کشور یعنی  شهر های بنغازی ، ال بایده و توبروک در دست قیام کنندگان قرار دارد. تعداد کشته شده ها به صدها نفر رسیده است. شرایط را چگونه می بینید؟

ج: کشور به دو بخش تقسیم شده است. شورش در" سیرنایکا" قابل پیش بینی بود. و این اولین شورش نیست .در فاصله پانزده سال گذشته حداقل سومین شورشی است که در این منطقه اتفاق افتاده است.آخرین شورش در سال 2006 به وقوع پیوست و علت آن هم تحریکات ضد اسلامی سیاستمداران "لیگا ی نورد" (  حزب دست راستی ایتالیا) و وزیر ساده سازی – قوانین برلوزکونی" روبرتو کاردرولی"(1) بود. در سال 1996 تعداد کشته شدگان و زخمی ها اعلام نشد ولی تعداد دستگیریها به هزاران نفر رسید. علیه شورش اسلامی قبلی نیروی زمینی، دریایی و هوایی بکار گرفته شد. نفوذ بالای تاریخی- سیاسی مذهب "برادری ذونوسی"(2) که پادشاه لیبی "ادریس اول" در راس آن قرار داشته و در اول سپتامبر 1969 توسط کودتا سرنگون شد  را نیز نباید کم اهمیت شمرد. همچنین "عمرال مختار" قهرمان ملی لیبی که به" شیر صحرا" معروف بود  و ده سال تمام علیه اشغالگران ایتالیایی مبارزه ضد استعماری  را رهبری کرد همچنان در خاطره ها زنده مانده است.

س: آیا میتوان گفت که ساعات آخر حکومت قذافی  فرا رسیده است؟

ج: خیر، من فکر نمیکنم چنین باشد. با این حال در خانواده قذافی شکاف افتاده اما او باز هم میتواند  قدرت را حفظ کند. از طرفداران سرسخت وی پسرش "خمیس" است که راس گردان های  امنیتی قرار دارد که  گارد ویژه رژیم را تشکیل می دهند. و همینطور "معتصم" که در شمار ارتشیان است. از طرف دیگر "سیف الاسلام" را داریم .همانطور که ما میدانیم وی تنها کسی است که در این شرایط در باره وقایع اخیر اطلاعاتی داد و  در چند ماه گذشته نیز ده ها تن از مسلمانان افراطی از قبائل بنغازی را که اعلام پشیمانی نموده و با خشونت مخالفت کرده بودند را از زندان  آزاد کرد.

س: تفاوت بین لیبی با مصر و تونس چیست؟

ج: بدون هیچ شکی تفاوت در زمینه اقتصادی میباشد.  لیبی بخاطر داشتن نفت، در آمد سرانه اش نزدیک 12020 دلار میباشد که تقریبا از این نظر درآمد سرانه اش سطح  کشور های اروپائی قرار دارد. در آمد سرانه لیبی بیش از 4 برابر در آمد سرانه تونس و 6 برابر در آمد سرانه مصر می باشد. علاوه بر آن  باید درنظر داشت که در لیبی سقف قیمت کالاها و مواد غذائی اساسی  ثابت بوده  و حتی  روزها ی اخیرپایئن تر هم آمده بود.

س: نقاط اشتراک این کشورها در کجاست؟

ج: با وجود شرایط اقتصادی و اجتماعی نسبتا خوب لیبی که سایر کشورهای مغرب از آن محرومند لیبیایی ها هم بیش از چهل سال است که زیر بار حاکمیت دیکتاتوری بسر می برند.

س: روند دوران گذار در مصر و تونس را چگونه ارزیابی میکنید؟

ج: اینطور به نظر میرسد  که روند دموکراسی در این کشورها به صورت یک خط مستقیم پیش نرفته و نتیجه آن از هم اکنون روشن نیست. قدرت در قاهره در دست ارتش باقی مانده است که مجلس منحل واجرای  قانون اساسی را هم متوقف ساخت است. بله آنها قول داده اند که با اپوزیسیون همراهی کرده و قانون اساسی را به همه پرسی بگذارند . واقعیت این است که درحال حاضرصحبت بر سر کودتای نظامی میباشد. تردیدی نیست که اعتراضات خیابانی قطع نشده و در کنار درخواست برای افزایش دستمزدها تضمین های لازم برای دموکراسی هم مطالبه می شود . بیش از هر چیزی نیروهای اپوزیسیون  نمی خواهند که قیام 18 روزه ، که باعث سقوط رژیم سی ساله مبارک شد ،  به هدر رود. ترس از اینکه به انقلاب شان خیانت شود وجود دارد.

س: وضعیت در تونس چگونه میباشد؟

ج: در آنجا شرایط کمی متفاوت است. در تونس دولت وجود دارد، با اینکه موقتی است ،ولی حضور دارد. با این حال آشفتگی زیادی حاکم است و خیلی از تونسی ها تلاش می کنند که از طریق راه دریایی به ایتالیا و از آنجا به  اروپا  بروند.

س: اروپا چه نقشی در این وضعیت دارد و از نظر شما چه باید کرد؟

ج: در وحله اول باید تاکید کرد که این انقلاب ها برای کشورهای اروپایی غیر منتظره بوده و آنها را با مشکلات عدیده ای روبرو خواهد کرد. آنها همه شرایط  واقعی کشورهای مغرب را می دانستند و این احمقانه ، غیر مسئولانه و کوته نظرانه بود که این دیکتاتورها را بعنوان حکومت های "نرم" قلمداد می کردند. حالا باید اروپا یعنی فرانسه، ایتالیا و اسپانیا امنیت پناهندگان این کشورها را که از دست دیکتاتورها فرار کرده اند تامین نمایند- ودر سیاست خارجی خود در باره کشورهای مغرب  تجدید نظر کنند.

زیر نویس ها

1-روبرتو کاردرولی" وزیر ساده سازی قوانین در کابینه "برلسکونی" بود. وی با تی شرتی که یکی از  کارتن محمد بر روی آن  چاپ شده بود  در تلویزیوظاهر شد. این اقدام وی تظاهرات گسترده ای را در لیبی برانگیخت که  طی آن 11 نفر کشته شدند.  وی بالاخره  به خاطر دامن زدن به هیستری ضد اسلامی و نژادپرسانه ناچار به کناره گیری شد.او خارجی ستیز، ضد همجنس گرا بوده و معتقد است که ایتالیائی های عقب مانده، فقرزده و تنبل جنوب باری بر دوش شمال پیشرفته و صنعتی هستند.

 2- -مذهب برادری ذونوسی  یک گرایش سیاسی مذهبی در لیبی و سودان است که توسط سید محمد ابن علی ال ذونوسی پایه گذاری شده و.پاد شاه لیبی ادریس اول از رهبران آن بوده است.

منبع: نشریه دنیای جدید