بیانیه مشترک ۳۸ نهاد چپ و دمکراتیک

بمناسبت ٢۵ نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت بر زنان!

حدود ۶۰ سال پیش در۲۵ نوامبر ۱۹۶۰، سه خواهر بنام خواهران میرابل که از مبارزین فعال علیه دیکتاتوری رافائل تروخیلو درجمهوری دومینیکن بودند، پس از بارها حبس و شکنجه سرانجام توسط سازمان امنیت ارتش این کشور ترور شدند دو دهه پس از این ترور، گروهی از فمینیست‌های آمریکای لاتین این روز را روزمقابله با خشونت علیه زنان نامیدند و سرانجام مجمع عمومی سازمان ملل در سال ۱۹۹۹ طی قطعنامه‌ای ٢۵ نوامبر را به عنوان روزجهانی منع خشونت علیه زنان تصویب کرد.

در ایران پس از قیام ۵۷ و حاکمیت جمهوری اسلامی، حجاب اجباری که نماد بارز ستم جنسیتی بر زنان است ، در جامعه نهادینه شد. زنان در نبردی ده روزه با شعار « ما انقلاب نکردیم تا به عقب برگردیم» برای از دست ندادن حقوق اولیه ی خویش در مقابل حاکمان جدید که قیام مردم را مصادره کرده بودند ، ایستادند اما از حمایت موثر و پیگیر بسیاری از نیروهای چپ و مترقی برخوردار نشدند. رژیم  با اجباری کردن حجاب، و سلب حق انتخاب و مالکیت زنان بربدن خویش با وضع قوانین ارتجاعی به تعرض و تجاوز به زنان و کودکان با تحمیل ازدواجهای اجباری ، کودک همسری، سلب حق طلاق وحضانت فرزند ، محرومیت ازحقوق برابر با مردان درزمینه دستمزد ، ارث، منوط کردن حق تحصیل ، کار و مسافرت وازدواج زنان به اجازه  پدر، همسرو خویشاوندان مذکر زمینه های قانونی اعمال خشونت بر زنان را هموار نمود. حمایت قانون از قتل های ناموسی، اسیدپاشی برزنان،  سرکوب جنسی- جنسیتی، تعیین حبس های طولانی برای زنان معترض به حجاب اجباری و... مصداق اعمال خشونت دولتی علیه زنان است. قانون مجازات اسلامی با احکام سنگسار، قصاص و دیه، ابزار سرکوب رژیم برای تثبیت خشونت برزنان است

و اما ستم بر زنان یک پدیده جهانی است و در کشورهای مختلف با توجه به رشد سیاسی- اقتصادی و فرهنگی و سطح مبارزات جنبش زنان و توازن قوای طبقاتی اشکال مختلفی دارد. بر پایه یکی از بررسی های سازمان جهانی بهداشت، یک سوم زنان جهان در طول حیات خویش مجبور به تحمل خشونت و بدرفتاری می شوند و همین سازمان در قطعنامه ای خشونت علیه زنان را چنین تعریف کرده است: "اعمال هر نوع خشونت جنسیتی که موجب آسیب جسمی - روانی یا رنج زنان با استفاده از تهدید، اجبار یا سلب مطلق اختیارو آزادی که درجمع و یا خفا شود."

زنان در"اقلیت های" ملی- اتنیکی، زنان کارگر و اقشار فرودست درمعرض خشونت های بیشتری دارند. ازهمین روست که فشارهای ناشی ازجنگ، فساد ساختاری ، اقتصادی ، تبعیض و نابرابری و نابسامانی‌های اجتماعی بر زنان کارگر، معلم ، زنان دانشجو، زنان مجرد و سرپرست خانواده، به شکلی مضاعف جلوه می‌کند. دقیقا بخاطر این شرایط نابرابر است که زنان در مبارزه علیه تمامی اشکال تبعیض و نابرابری به ویژه درخیزشهای مردمی سالهای اخیر در مبارزات خیابانی و تجمعات شرکت فعال و گسترده ای داشته اند. از طرف دیگر نیز تشدید خشونت های خانگی و افزایش قتل های ناموسی مبارزه زنان را علیه جمهوری اسلامی  و پدرسالاری دامن زده است. چنانچه در مورد قتل تکاندهنده رومینا اشرفی توسط پدرش تحت عنوان دفاع از ناموس شاهد بودیم. در این رابطه تنها با مبارزه جمعی زنان و مردان میتوانیم مبارزه علیه قتل زنان با انگیزه ناموسی وهرگونه خشونت بر آنان را به یک گفتمان اجتماعی تبدیل کرده وبا آن به مقابله برخیزیم.

در دیماه ۱۳٩۶ زنان بار دیگر حجاب اجباری و قوانین زن ستیز را به چالش کشیدند .آغازگر این حرکت، ویدا موحد "آشکارا" و شجانانه روسری را بر سر دار کرد و پس از آن دیدیم که "دختران انقلاب" به سرعت تکثیر شدند و با طرح شعار "بیکاری، بیگاری حجاب زن اجباری " جایگاه خویش را درهمگرایی با سایر جنبش های اجتماعی در مقابله با ستم جنسی- جنسیتی ونابرابری مشخص کرده اند. رژیم تلاش میکند با طرح و سیاست های جدید ازجمله طرح های مقابله با "بدحجابی"، حبس طولانی برای فعالین زن و طرح مجدد پرونده "خون بس" و... با عزم زنان برای تعیین سرنوشت خویش ، مقابله نماید. ما براین باوریم که حجاب اجباری وتحمیل همه قوانین زن ستیز تنها تحقیر زنان نیست بلکه تحقیرهمه مردانی است که سکوت اختیار کرده اند.

به مناسبت ۲۵ نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، همراه با تشکلهای دمکراتیک و چپ در خارج از کشور تلاش می کنیم تا صدای مبارزات زنان علیه همه اشکال خشونت جنسی- جنسیتی و محو همه اشکال ستم و استثمار باشیم.  وبراین باوریم که تا مردان جامعه، دوش به دوش زنان، با خشونت های خانگی و ساختاری علیه زنان مبارزه نکنند به جامعه ای  آزاد ، برابر و عاری ازهمه اشکال خشونت دست نخواهیم یافت. بدون رهائی زنان ، رهائی جامعه امکان پذیرنیست

سرنگون باد جمهوری اسلامی ایران!

۱۵ نوامبر ۲۰۲۰ برابر با ٢۵ آبان۱۳۹۹

امضا ها به ترتیب الفبا:

۱- اتحاد نیروهای دمکراتیک ایرانی- سوئیس

٢- اتحاد چپ ایرانیان در خارج کشور

۳- انجمن پناهندگان ایرانی گوتنبرگ- سوئد

٤- انجمن دفاع از حقوق بشر و دمکراسی در ایران- هامبورگ

۵- انجمن سوسیالیست ها- سوئد

۶- آلترناتیو سوسیالیستی ایران – لندن

٧- جمعی از فعالان اجتماعی- سیاسی و پناهندگان - گوتنبرگ- سوئد

۸- حامیان مادران پارک لاله- استکهلم

٩- زنان مستقل کلن- آلمان

۱۰- سازمان پناهندگی پرایم –هلند

۱۱- شورای همبستگی ایرانیان با روژاوا- استکهلم

۱٢- شورای هماهنگی علیه کشتار جمهوری اسلامی- فریاد خاوران

۱۳- شورای همبستگی پناهجویان و پناهندگان ایرانی در ترکیه

۱٤- شوراي همبستگي با مبارزات مردم ايران - لندن

۱۵- شورای همراهی با آلترناتیو کارگری در ایران

۱۶- فدراسیون اروپرس – بلژیک

۱٧- کارزار دفاع از مبارزات مردم ایران- ونکوور 

۱۸- کانون کنشگران دمکرات و سوسیالیست هانوفر- آلمان

۱٩- کانون پناهندگان سیاسی ایران- برلین

٢۰- کانون پشتیبانی از مبارزات مردم ایران- وین

٢۱- کانون نقد و گفتگو- لس انجلس

٢٢- کانون همبستگی با مبارزات کارگران در ایران- فرانکفورت

٢۳- کانون همبستگی با کارگران ایران- گوتنبرگ

٢٤- کمیته دفاع از زندانیان سیاسی ایران- برلین

٢۵- کمیته دفاع از مبارزات مردم ایران- سوئیس

٢۶-کانون فرهنگی ایرانیان - هلند

٢٧- کمیته همبستگی برای حقوق بشر در ایران- نروژ

٢۸- کمیته همبستگی کارگران ایران و سوئد

٢٩- کمیته همبستگی با مبارزات مردم ایران- فرانکفورت

۳۰- کمیته مستقل یادمان کشتارزندانیان سیاسی دهه ۶۰ - واشنگتن دی سی

۳۱- کنشگران سیاسی ایران لس آنجلس – آمریکا

۳٢- کنشگران آزادی- لس آنجلس

۳۳- گروه همبستگی ایرانی- آلمانی شهر اشتوتگارت- آلمان

۳٤- نهادهای همبستگی با جنبش کارکری در ایران - خارج کشور

۳۵- همبستگی با مبارزات مردم ایران- سوئیس

۳۶- همبستگی سوسیالیستی با کارگران ایران- پاریس

۳٧- همبستگی برای حقوق بشر در ایران – کلگری/ کانادا

۳۸- هیئت مؤسسین کانون پناهندگان ایرانی- یونان

آدرس تماس از طریق کانون کنشگران دمکرات و سوسیالیست هانوفر- آلمان

kanoon.hannover@gmail.com