بیانیه شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

در خصوص برگزاری موفقیت آمیز تحصن سراسری فرهنگیان در آبان ۹۷

 

دانش آموزان عزیز

معلمین آگاه

و مردم شریف ایران

 

تحصن سراسری آبان ماه نشان داد که معلمان ایران برای تغییر وضعیت موجود مصمم هستند. وضعیت معیشت و زندگی معلمان مانند اکثریت مردم ایران چنان مورد هجمه قرار گرفته است که تهدید و زندان هم نمی تواند معلمان را از مطالبه گری منصرف کند.

پایان تحصن اگر چه با دستگیری و احضار گسترده معلمان و فعالان صنفی همراه بود اما بعد از تحصن نیز تهدیدات و احضارها تاکنون متوقف نشده و هر روز خبری از گوشه ای از ایران، مبنی بر یورش نهاد های امنیتی به منزل یک فعال صنفی جهت تفتیش منزل و ضبط گوشی موبایل و کامپیوتر صورت می گیرد و روزانه فعالان صنفی به حراست ادارات،  دفاتر خبری اطلاعات و اطلاعات سپاه در مراکز استان ها و شهرستان ها احضار می شوند.

 

شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران ضمن محکوم نمودن روند احضار، بازداشت و پرونده سازی فعالان صنفی قویا تاکید می کند این مانورهای پوشالی نمی تواند بر اراده ما معلمان تاثیر منفی بگذارد و ما متحد و یکصدا "تا آخر ایستاده ایم" و از " تهدید و زندان هراسی نداریم".

 

از نظر ما یگانه راه خروج از شرایط فعلی، تن دادن به مطالبات بر حق معلمان است. ما خواستار آزادی تمام معلمان بازداشتی بدون پیش شرط هستیم.  محمدرضا رمضان زاده ،  حسین رمضانپور ،  علی فروتن ،  علی کروشات ، پیروز نامی ،  محمدعلی زحمتکش،  امید شاه محمدی و ...باید فورا آزاد شوند.

 

همانطور که در گزارش های روزهای تحصن انعکاس یافت شورای هماهنگی کوشید با ارایه عکس و خبر در جریان تحصن تصویری واقعی از تحصن و مطالبات ارایه نماید اما با توجه به تلاش حراست ها و برخی مدیران مدرسه برای سرکوب تحصن، متاسفانه گزارش ما از تحصن کامل نبود و عکس های تعداد زیادی از مدارس در کانال شورا منعکس نشده است در برخی مدارس متحصنین عکس نگرفته اند و در برخی موارد عکس برای کانال شورا ارسال نشده است. پس آمار واقعی  شرکت کنندگان در تحصن خیلی بیشتر از آنی است که اعلام شد بعنوان نمونه در تهران چندین مدرسه بعد از تحصن عکس هایی برای شورا ارسال نمودند و بررسی میدانی ما نشان می دهد که تحصن در تهران ، سنندج ، قروه ، همدان، زنجان و ... بیشتر از چیزی است که اعلام شده است.

 

این همه استقبال از تحصن در حالی رخ می دهد که دستگاه سرکوب تمام توان و نیروی خود اعم از نهادهای امنیتی، حراست ها، برخی مدیران و معاونان و معلمان مطیع و ناآگاه را در خدمت گرفت تا تحصن سراسری و فراگیر نگردد اما پیام تحصن چنان رسا بود که حمایت های اجتماعی را در پی داشت و مطالبات معلمان بعنوان مطالبات اکثریت جامعه در کوی و میدان بر سر زبان ها افتاد و در پیام های همبستگی کارگران و دانشجویان منعکس گردید. ما این موفقیت را حاصل حرکت متحد و آگاهانه بدنه پیشرو جنبش معلمان می دانیم و از تمام حمایت های مردمی تشکر می کنیم و به همکاران خود در سراسر ایران فراخوان می دهیم با عضویت در تشکل موجود در منطقه خود و با ایجاد تشکل صنفی در مناطقی که تشکل فعال وجود ندارد دست به سازمان یابی بزنند.

در همین راستا می توان از ظرفیت شورای معلمان/دبیران در مدارس سراسر کشور در کلیه مقاطع برای متشکل شدن استفاده نمود و این می تواند اولین گام برای اداره مدرسه و پیگیری مطالبات از طریق جمعی و شورایی باشد. هر واحد آموزشگاه بایستی یک واحد صنفی و آموزشی باشد و هر معلم باید رسانه آگاهی بخش باشد. این مهم امکان پذیر است و معلمان قادرند در مسیر تحقق آموزش و پرورشِ پویا ، مشارکتی و دموکراتیک گام های مثبت بردارند.

 

مساله دیگر نحوه واکنش مسئولان به تحصن بود اگر چه وزیر و تیم همراهش و سایر نهادها در قبال  تحصن مهر خود را به ندیدن و نشنیدن زدند اما صدای معلمان در  تحصن آبان، وزیر را وادار به واکنش نمود اما وی به جای پاسخ به مطالبات با نعل وارونه زدن " تحصن را اجحاف در حق دانش آموزان دانست".

 

اگر چه این نوع لفاظی ها از وزیر و رسانه های همسو با وی در راستای حفظ وضعیت موجود چیز جدیدی نیست اما واقعیت این است که مردم دیگر آگاه شده اند و فریب این حرف های عوام فریبانه را نمی خورند.

امروز به درستی دانش آموزان و والدینشان به خوبی می دانند که کلاس های 40 نفره بدون امکانات حداقلی، پول گرفتن از دانش آموزان، پایین بودن کیفیت آموزشی، فقدان فضای شاد در مدارس، وجود قوانین خشک در مورد پوشش دانش آموزان بخصوص دختران، مدارس نا ایمن و در حال ریزش و دستگیری معلمان و ... مصداق بارز اجحاف در حق دانش آموزان و سرکوب آنان است که این همه محصول سیاست ها و برنامه هایی است که توسط وزارتخانه و نهادهای مدعی فرهنگی تئوریزه و اجرا می گردند و یگانه فرصت کودکی، دانش آموزان را به تاراج می برند.

 

از نظر ما مسئولان در پس چنین اظهارنظرهای بی شرمانه می کوشند با فرافکنی، انگشت اتهام خود را به سمت معلمان معترض و آگاه نشانه روند و نقش خود در وضعیت بحرانی فعلی را پنهان نمایند.

 

شورای هماهنگی ضمن اعتراض به انفعال وزیر در قبال مطالبات و اتخاذ مواضع خصمانه علیه معلمان به وی و سایر نهادها و مدیران مسئول توصیه می کند  از فرافکنی و پنهان نمودن ناکارآمدی خود پشت حقوق دانش آموز دست برداشته تن به خواسته های بر حق صنفی و آموزشی بدهند. مجریان پولی سازی و کالایی سازی آموزش عمومی، چگونه می توانند فرهنگیان مدافع حق تحصیل رایگان، کیفی و عادلانه برای همه را به اجحاف در حق دانش آموزان متهم نمایند؟ چه کسی این دروغ را باور می کند؟

بی شک کار به دستان و مسئولان اگر می خواهند اعتراضات در مقطع کنونی متوقف گردد باید تمام معلمان دربند را آزاد کنند و آموزش و پرورش فورا طرح ضد معلمی معلم تمام وقت را متوقف نماید و سهم آموزش و پرورش از   بودجه به میزانی افزایش یابد که:

 

۱ ـ برای افزایش حقوق معلمان به  بالای خط فقر ، اجرای قانون مدیریت خدمات کشوری و همسان سازی حقوق فرهنگیان بازنشسته و شاغل، اعتبار لازم پیش بینی و منابع شفاف آن مشخص گردد.

 

۲ـ تامین اعتبار لازم برای بهبود و بهسازی وضعیت آموزشی و برخوردای همه از یک آموزش با کیفیت، رایگان و عادلانه محقق گردد.

 

مسئولان نباید فراموش کنند که تاکنون ما به والدین دانش آموزان جهت همیاری و کمک به پیگیری مطالبات صنفی و آموزشی بخصوص در این روزها، که بودجه در حال تدوین است فراخوان نداده ایم و اگر بنا باشد هر خواسته ما با ضرب و شتم و احضار و زندان همراه باشد. شورای هماهنگی چاره ای ندارد جز اینکه از مردم بخواهد آنان پیگیر حقوق آموزشی کودکان خود باشند.

 

شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

۱ آذر ۱۳۹۷

...................................................

 

نامه سرگشاده شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران به وزیر آموزش و پرورش

 

به نام خداوند جان و خرد

 

به : وزیر آموزش و پرورش، سید محمد بطحایی

 

از: شورای هماهنگی  تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

 

با سلام

 

جناب وزیر!

می دانید فرهنگیان در اعتراض به برنامه ها و سیاست های وزارتخانه  تحت تصدی شما با استفاده ازحقوق مدنی خود در ماههای مهر و آبان ۹۷ با فراخوان شورای هماهنگی، تحصن کردند اما به جای پاسخ به مطالبات بحق آنها، نهادهای امنیتی بویژه وزارت اطلاعات و حراست آموزش و پرورش ،  اقدام به احضار، تهدید،، سرکوب و دستگیری فعالان صنفی نموده، حداقل ۱۳ معلم را بازداشت، بیش از ۳۰ نفر را احضار و بازجویی و حدود ۱۰۰ نفر را تلفنی تهدید نمودند.

 

 آقای بطحایی !

 

گرچه بخوبی می دانید که علی رغم فشارهای امنیتی، تحصن چقدر گسترده بود، با این وجود این نامه را بصورت سرگشاده خدمت شما می نویسیم تا همگان  بدانند ما حجت را بر شما تمام کردیم. برای آنکه این نامه، مستند باشد، همه وعده های شما از آغاز صدارتتان را نادیده گرفته و فقط به قول ها و سخنان شما در جلسه حضوری شهریور ماه با نمایندگان شورای هماهنگی بسنده می کنیم. امیدواریم حرف هایتان را فراموش نکرده باشید. لذا بخش هایی از سخنان تان در نشست مزبور را یاد آوری می کنیم :

 

در آن جلسه بعد از شنیدن( به ظاهر ) خواسته های فرهنگیان، فرمودید :  "کاش بنده را به جای وزیر، معلم خطاب می کردید و ...  "

 از همین منظر و به دلیل آنکه درعمل ثابت کرده اید که با مولفه های معلمی بیگانه هستید ما در هیچ جای این نامه شما را به عنوان یک معلم مورد خطاب قرار نمی دهیم بلکه شما به عنوان یک مسئول طراز اول که حداقل در بیست سال اخیر درسطوح اول مدیریت کلان حضور داشته اید مخاطب ما هستید. کافی است از سر انصاف، عملکرد خود را نقد کنید تا معلومتان شود که هر سر تراشیده ای نشان از قلندری نیست.

 

شما در دیدار مزبور بر ضرورت وجود تشکل های صنفی و آزادی معلمان در تشکل یابی تاکید ورزیدید و وجود آنها را ارزشمند شمردید.

اکنون سوال آن است که : پس چرا در آموزش و پرورش، فضای فعالیت برای تشکل های صنفی و امکان تشکل یابی برای معلمان تا این اندازه تنگ و ناامن و هزینه آور است؟

 

به نظر می رسد موضع سیاستمدارانه و سکوت  توهین آمیزشما نسبت به تحصن مهر و آبان ۹۷ باعث شد تا معلمان بدانند منظور شما از تشکل،، محفل هایی هستند که شما را در حفظ منصب وزارت و مانایی در هرم قدرت، یاری می نمایند نه آنهایی که خواسته های فرهنگیان را نمایندگی  می کنند.  در همین کنش اعتراضی، تفاوت هدف گذاری و عملکرد تشکل های صنفی با تشکل های سیاسی بخوبی خود را نمایان کرد و معلوم شد که هریک چه کارکردی دارند.

 

شما درهمان جلسه در مورد "عدم وجود فضا برای تشکل های صنفی" گفتید و تاکید نمودید " فرهنگ حاکم بر کشور ما دائما تشکل ها را پس می زند و آنها را تهدید می کند" و ادامه دادید " این وهنی که در فرهنگ کشورمان وجود دارد مهمترین مانعی است که نتوانیم از ظرفیت تشکل ها استفاده کنیم"

 

اگر شرایط امروز ضد تشکل یابی است دولت و کسانی که این اوضاع را رقم زده اند باید پاسخگو باشند. همه دولتهای چهار دهه اخیر، تشکل یابی معلمان را بشدت سرکوب کرده اند و به یاری صدا و سیمای انحصاری، تمام توش و توان خود را برای بایکوت مطلق آن به کار برده اند متاسفانه نمایندگان ملت هم در قالب کارگزاران قدرت با ایجاد خلا در قانون و چشم بستن بر رسالت خود دراین خرق دمکراسی، کم نگذاشته اند.

 

نگاهی اجمالی به سرنوشت تلخ و غریبانه تشکل های صنفی فرهنگیان در دولت های نهم تا دوازدهم به عنوان معدل و نماد سایر دولت ها نشان می دهد جنس تفکر سیاسی دولت در سیاست گذاری آن در قبال آموزش و پرورش و تشکل های معلمان، تفاوت چندانی ندارد. زیرا در نگرش بدنه قدرت نسبت به این موضوع، آموزش و پرورش باید ضعیف و درمانده باشد و فعالان صنفی فرهنگی نیز باید اسیر نگاه های امنیتی و برخوردهای قهری و زندان و تبعید باشند.

 

آقای وزیر !

 

در مورد مداخله غیرقانونی سپاه در مورد بازداشت و پرونده سازی برای فعالان صنفی، در دیدار شهریور گفتید "ما نسبت به عملکرد نهادهای خارج از دولت دستمان بسته است اما در داخل دولت اینگونه نیست" پس لطفا از وزیر اطلاعات دولت محترم بپرسیدکه چرا به صورت غیرقانونی معلمان را بازداشت کرده اند؟ چرا به فعالان صنفی اتهام اخلاقی و ناروا می زنند؟ آیا این عملکرد در حوزه تامین امنیت جامعه است یا ایجاد ناامنی در میان بخش بزرگی از آحاد ملت با هدف دست برداشتن معلمان از حقوق صنفی شان؟

 

اگر آقای وزیر اطلاعات حاضر نیست به شما جواب دهد از مسوول حراست که زیر مجموعه شماست بپرسید چرا به زشت ترین و مبتذل ترین شیوه ها تلاش می کنند که معلمان را از احقاق حقوشان گریزان و ناامید کنند؟

 

اگر هنوز مانند شهریور ماه از عملکرد دولت در حوزه امنیت و  حراست های زیر مجموعه خود دفاع می کنید و معتقدید "برخورد حراست ها کمتر شده "

نظرسنجی و آمارگیری کنید، تا وارونگی برداشت تان محرز شود و بیش از این امنیت روانی معلمان را به مخاطره ‌نیندازید.

 

آقای وزیر!

 

در جلسه شهریور ماه؛ شما از یک استراتژی جدید در آینده نزدیک،  سخن به میان آوردید. حتی لحنتان طوری بود گویی رازی را برای اولین بار مطرح می کنید.

مشتاقانه منتظر بودیم که از این استراتژی، پرده برداری کنید

وقتی #طرح_معلم_تمام_وقت را برای جبران  بحران کمبود معلم رونمایی نمودید همگان دیدند که استراتژی شما یک تاکتیک متفاوت برای استثمار معلمان است و این طرح به قدری ضد منافع معلمان و علیه مصالح آموزشی کشور است که از این جنبه در ۴۰ سال گذشته جدید و بی نظیر است.

 

  وقتی وزیر آموزش و پرورش که باید مغز متفکر چشم اندازهای توسعه باشد، به عنوان مجری چشم و گوش بسته سازمان مدیریت و برنامه و بودجه و برنامه های عافیت سوز و عموما محکوم به شکست امثال نوبخت عمل می کند، باید هم فرهنگیان انتظار خلق چنین برنامه هایی را داشته باشند. باید هم آموزش و پرورش، عرصه بی هزینه همه سیاست های انقباضی دولت و بدنه قدرت باشد. باید هرروز بیش از پیش شاهد فربه شدن نهادهای حاکمیتی و تحقیر تعلیم و تربیت باشیم.

 

آقای بطحایی!

 

شما در آن جلسه گفتید که حاضرید برای رفع موانع فعالیت تشکل ها، با وزارت کشور صحبت کنید ولی برخوردهای اخیر دولت با معلمان و تشکل های صنفی نشان می دهد گفتگوهای شما در راستای محدودیت بیشتر تشکل ها و سرکوب گسترده فعالان بوده است.

 

 تشکل های صنفی در روز جهانی معلم امسال، در تدارک همایش بودند اما دریغ از کوچکترین همکاری از سوی زیر مجموعه شما و وزارت کشور.

 

 جناب وزیر!

 

چگونه است که هم در فرمایشهای شهریور شما و هم در احضارها و بازجویی های فعالان صنفی توسط نیروهای اطلاعاتی و امنیتی، به صورت هماهنگ و پیوسته بر شرایط حساس کشور و تنگناهای موجود تاکید می کنید و تحمل تبعات این تنگناها را همواره ارث محتوم فرهنگیان می دانید؟ آیا فکر نمی کنید تاریخ مصرف این نمایش سیاه بازی گذشته باشد؟ آیا فکر نمی کنید دلیل وضعیت تلخ کنونی بیش از هرعاملی، بحران مدیریتی کشور باشد؟

 

 از بُعد امنیتی  این فعالان صنفی نیستند که امنیت ملی را به مخاطره میراندازند که درس معلم درس انسان دوستی و عشق به وطن‌ است، بلکه سیاست گذاری های انحصارجویانه و مدیریت های نابخردانه است که امنیت و اقتدار کشور را دستخوش پیامدهای مخرب و ویرانگر می کند.

 

آقای وزیر!

 

به عنوان ختم کلام ، این نامه گلایه نیست، زیرا ما معلمان تحولخواه و عدالت طلب،  اراده کرده ایم طرحی نو در سپهر آموزشی و اجتماعی کشور در اندازیم تا بر اساس آن بتوان دانش آموزانی آزادیخواه،، عدالتجو، پرسشگر، خلاق، منتقد، کوشا، شجاع، مسئولیت پذیر، وطن دوست و ... تربیت کنیم.

معلمانی که خود به صفت آزادگی، آزادیخواهی، عدالتجویی و ستم ستیزی آراسته نباشند، نمی توانند شهروندانی تربیت کنند که شایسته زندگی انسانی باشند.

 از این منظر به عنوان اتمام حجت رو به شما و خطاب به تمام مسئولان  می گوییم :

 اگر روند فعلی پرونده سازی و سرکوب بازداشت معلمان متوقف نگردد و اگر زندگی و معیشت معلمان همچنان مورد هجمه برنامه های شما قرار بگیرد و هر روز بیش از پیش کیفیت آموزشی افت کند و کودکان بیشتری بخاطر برنامه های پولی سازی آموزش از مدرسه به سمت خیابان و بازار کار طرد گردند ما چاره ای جز اعتراض نداریم. در اصل این شما هستید که با سلب حق تشکل یابی مستقل به ما تحصن و تجمع و اعتراض را تحمیل می کنید. وظیفه ما دادن راهکار به شما نیست کلی مشاور و کارشناس در دستگاه عریض و طویل شما وجود دارد که بابت ارایه راهکار از دولت حقوق می گیرند وظیفه ما بیان مطالبات صنفی معلمان و نیازهای آموزشی دانش آموزان و انتقال آنها به مسئولان است. و همانطور که باب گفتگو و مذاکره با نهادهای مسئول برای شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران باز است راه اعتراض، تجمع و تحصن نیز گشوده است. این شما هستید که می توانید انتخاب کنید.

 بعنوان وزیر آموزش و پرورش وظیفه دارید به وعده های خود عمل کنید:

 دفاع از حقوق معلمان و آزادی معلمان  زندانی از وظایف بی چون و چرای شماست.

 تأمین بودجه عادلانه برای تحقق مطالبات صنفی و آموزشی وظیفه ی اصلی شماست.

چنانچه این خواسته ها محقق نشوند، این شما هستید که فراخوان اعتراضات بعدی را صادر کرده اید نه ما. بباید چاره ای دیگر اندیشید.

 

 

شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

۲۹ آبان ۹۷