چرا به
مدارس سمپاد
نیازی نداریم
برخورداری
از آموزش
رایگان و
برابر جزو
حقوق هر انسان
و دانش آموز
است. چیزی که
کاملا آشکار و
بدیهیست،
تفاوت آموزش و
امکانات در
مدارس عادی
(دولتی)،
خصوصی، نمونه
دولتی و سمپاد
است تفاوتهایی
که خواه
ناخواه روی
جامعه اثر
خواهند گذاشت
و میتواند
جهنمی برای
دانش آموزان
برپا کند.
حتی میبینیم
که این طبقاتی
شدن در خود
مدارس سمپاد هم
پایانی ندارد
و مدارس تهران
و شهرهای بزرگ
از امکانات
بسیار بهتری
برخوردارند
تا مدارس سمپاد
شهرهای کوچک
(شاید بگویید
خب این امری طبیعی
است اما این
امرِ به
اصطلاح
طبیعی، یکی از
دلایل اصلی
ایجاد نابرابری
آموزشیست)
حال
اگر فرض کنیم
تمام دانشآموزان
این مدارس
نابغه باشند
(که امری غیر
واقعیست) و
نیازمند
امکانات خاص
هستند (که
تصوری غلط
است) باید به
چند نکته توجه
کنیم:
۱.
این امکانات،
امکاناتی
اساسی هستند و
همه مدارس به
این امکانات
نیاز دارند که
به علت عدم
وجود در مدارس
دیگر خاص تلقی
میشوند؛ امکاناتی
نظیر فضای
آزاد مدرسه،
کلاسهای
مجهز، سیستم
گرمایشی بیخطر
و...
۲.
این دانش
آموزان هم
عضوی از این
جامعهاند و
گروهی جدا
افتاده
نیستند آنها
هم نیازمند
یادگیری،
زندگی
اجتماعی،
همکاری و کارِ
گروهی، که حلقهی
گم شدهی
سیستم آموزشی
است، هستند.
یک فرد خلاق،
یک آفریننده،
یک روشنفکر
درست است که
با بقیه افراد
فرق میکند اما
جزوی از جامعه
است و همکاری او
با دیگر افراد
میتواند
باعث پیشرفت و
شناخت بهتر از
اعضای جامعه و
جهان شود و
این مسئولیت
سیستم آموزشی
و مدارس است
که فضایی برای
این امر فراهم
سازد.
این در
حالیست که
اگر این
امکانات در
همه مدارس
کشور باشند
امکان رشد و
پرورش
استعداد همهی
دانشآموزان
تحقق میابد
(البته در این
جا باید اشاره
کنم که صرفا
وجود این
امکانات به
معنی بهتر شدن
فضای مدارس
نیست چنانچه
میبینم در مدارس
سمپاد هم صرف
وجود این
امکانات دردی
از درد دانش
آموزاناش
دوا نمیکند)
چرا که ما
هنوز شاهد
تحقیر دانش
آموزان در
کلاس ها ،
فشار مضاعف
روانی که از
طرف مدرسه و
خانواده روی
دانش اموزان
میاند ، زور
گویی ، ازار
جنسی و... هستیم.
از
فشار روانی
گفتیم که برای
بعضی دانشآموزان
قبل از ورود
به مدارس
سمپاد و از
طریق مدارس،
خانوادهها و
آزمون ورودی
به آنها وارد
میشود (که
نمی توان
تاثیر موسسات
چاپ کتابهای
کمک آموزشی را
نادیده گرفت
که خود نیازمند
نوشتهای
دیگر است) اما
به صورت
کوتاه، باعث
ضعف سیستم
آموزشی از
ابتدای شروع
آن هستند و
آموزش
ابتدایی را با
مشکل مواجه میکنند
سالهایی که
جزو مهمترین
سال های
آموزشی و
زمانی برای
تجربه دنیایی
بزرگتر،
ارتباط با
دیگر کودکان،
کنجکاوی،
بازی و
یادگیری است؛
اما حالا از
این آموزش ابتدایی
(یا حداقل
چیزی که باید
میبود) چیزی
جز یادگیری
(یا بهتر
بگوییم حفظ
کردن) برای قبولی
در این مدارس
چیزی نمانده
است.
مدارس
سمپاد همانطور
که از اسمشان
پیداست وظیفه
رشد
استعدادهای
"درخشان" را
دارد اما در
عمل این اسم و
هدف در حد یک
شعار مضحک
باقی میماند.
چرا؟
آموزش
خاص سازمان
سمپاد که اگر خلاصه
کنیم شامل
تدریس درسهای
چندین سال
جلوتر میشود،
در سالهای
آخر دبیرستان
تحتالشعاع
کنکور قرار میگیرد
و نتیجه خاصی
از آن به دست
نمیآید
(منظور از
نتیجه خاص
قطعا قبولی در
کنکور نیست.
چون قطعا هدف
یک سیستم
آموزشی نباید
قبولی در
آزمونی مسخره
و ناعادلانه
بلکه آموزش و
پرورش باشد) و
تنها کاری که
سمپاد انجام
نداده پرورش
استعدادهاست!
در واقع بر خلاف
اسماش نه به
پرورش بلکه به
سرکوب
استعدادها میپردازد
(همانند مدارس
دیگر)، مدارسی
که با وجود
داشتن
امکانات
فراوان،
دسترسی دانش
آموزان را
محدود نگه میدارد
و هیچگونه
خلاقیت و تفکر
منتقدانهای
را نمیپذیرد
و به جای
آموزش تفکر
انتقادی و
پرسشگری، با
تزریق توهم
نابغه بودن،
ذهن دانش
آموزان را فلج
کرده و آنها
را زیر فشار
بیهوده و
ماشینوار (که
در بیشتر
مواقع فقط به
منظور خسته
کردن و دور
کردن تفکر
آزادانه صورت
می گیرد) خرد
میکنند.
توهمی که دانش
آموزان را
هرچه بیشتر از
جامعه و هم
صنفان خود دور
میکند.
از
طرفی باید
اشاره کنم که
خیلی از این
مدارس فقط زیر
اسم این
سازمان
فعالیت کرده و
از آن برای
تبلیغات
استفاده میکنند
و حتی روال
کاری سازمان
را هم رعیات
نمیکنند و
تنها به فکر
پر کردن جیبهای
خود هستند.
در آخر
به این نکته
باید توجه شود
که همه دانش آموزان
خاص هستند و
تفاوتهایی
با هم دارند،
استعدادها و
علایق مختلفی دارند
و مدارس بستری
مناسب برای
شناخت و پرورش
این
استعدادها در
اختیارشان
قرار نمیدهد؛
حتی مدارس
سمپاد که برای
پرورش این
استعدادها به
طور خاص تاسیس
شده بود.
تنها
کاری که سمپاد
انجام نداده
پرورش استعدادهاست
در واقع بر
خلاف اسمش نه
به پرورش،
بلکه به سرکوب
استعدادها میپردازد...
............................................
برگرفته
از:
مدرسه
ما ـ کانال
تلگرامی رگبار