اول اسفند، گامی درخشان در مسیر تداوم جنبش ضد دیکتاتوری

رضا سپیدرودی

غریو شعارهای مرگ بر دیکتاتور، صدای ماشین ها و آمبولانس ها، پرتاب گاز اشک آور، درگیری و جنگ گریز میان مردم و نیروهای وحشت زده حکومتی، بازداشت جوانان، چهره های خونین و مجروح، تصاویر برخوردهای وحشیانه، استقرار گسترده نیرو در مراکز حساس رژیم از وحشت سقوط ....! این هاست خطوط تلگرافی برخی از رویدادهای اول اسفند. هنوز با این که اول اسفند است و هوا حتی رو به تاریکی نرفته است، هنوز با آن که صدها کلیپ ویدئویی از جزئیات حوادث این روز به اینترنت نرسیده تا لحظه های نوین شور و حماسه و مقاومت مردم را مستند کند، به استناد همان اولین موج خبرها نیز می توان آشکارا دید که اول اسفند ادامه شایسته حرکت گسترده اعتراضی مردم در بیست و پنج بهمن است؛ می توان دید که راهپیمایی فرمایشی بیست و نه بهمن ایادی زور که هدفش ارعاب مردم و پراکندن تخم ترس و وحشت در میان مردم بود، با خروش مردم در اول اسفند به طرز فاحشی شکست خورده است؛ می توان دید که انتشار پیامک های دروغین مبنی بر لغو تظاهرات، کشیدن حصارهای آهنین گرد خانه های کروبی و موسوی، کاهش شدید سرعت اینترنت ، تشدید فیلترینگ سایت ها و منابع خبررسانی، قطع آنتن دهی به موبایل ها، قطع تلفن های بخش های از تهران برای جلوگیری از اطلاع رسانی، همه ناکام مانده و نتوانسته مانع حضور پرشور و حماسی مردم در همبستگی با جانباختگان شود، می توان دید که کردستان به پا خواسته است، و استقبال از اعتصاب عمومی در کردستان ضربه ای جدید بر پیکر فرتوت استبداد مذهبی وارد ساخته است.

 جنبش اعتراضی اکنون آشکارا فراگیرتر می شود، و در همبستگی با قربانیان سرکوب، خانواده های جان باختگان و زندانیان سیاسی، استمرار می یابد. جنبش ضد دیکتاتوری کاملا از مراسم حکومتی جدا شده و به ابتکار خویش و اتکا به ظرفیت خودگستری اش عمل می کند؛ یعنی مقدرات پیشروی خود را به فرصت های ناشی از مراسم حکومتی مشروط و مقید نمی کند. این جنبش دیگر به هیچ چیز کمتر از پائین کشیدن خامنه ای و نابودی دستگاه ولایت به عنوان آماج مقدم پیکار سیاسی قانع نیست و این را شعارهایش، روش های مبارزاتی اش و مراکزی که مقابله با آنها را در اولویت قرار داده به صراحت بازتاب  میدهد. اول اسفند در نبرد مردم با استبداد نماد گامی مهم در مسیر تثبیت همه این دستاوردهاست. اول اسفند / حتی به استناد اولین موج خبرهای این روز / تاکیدی دوباره بر رادیکالیسم جنبش ضد استبدادی مردم ایران است. در رادیکالیسم رهائی بخش موج دوم خیزش ضد استبدادی مردم ایران، بی تردید هم برانگیختگی ناشی از طوفان تحول انقلابی در جهان عرب، هم درک ناگزیری رویارویی با استبداد مذهبی اصلاح ناپذیر حاکم، هم تحول در بخشی از نیروهای موجود این جنبش در زمینه نحوه برخورد با  حاکمیت، هم شکاف های درون حکومت و هم درک نسبی لزوم مقابله و برآشوبیدن چشم انداز زندگی جهنمی و غرق در فلاکت اقتصادی در میان مردم موثر است. اما  تردید نباید داشت که هر چه این جنبش گسترده تر و فراگیر تر شود و خواست ها و مطالبات لایه های وسیع تری از اعماق جامعه و در راس آنها کارگران و زحمتکشان را در برگیرد، به همان میزان حکومت کردن را ناممکن تر می کند و ساعت سقوط دیکتاتوری را نزدیک تر می سازد.