نامه محمود بهشتی لنگرودی خطاب به مردم ایران

 

به نام خداوند جان و خرد

 

گمان مبر که به پایان رسید کار مغان

هزارباده ناخورده در رگ تاک است

 

هم میهنان گرامی

 

شما که با وجود همه مشکلات و مصیبت ها ی روزمره نگذاشته اید گرد بی تفاوتی، مشعل حق خواهی و انسان دوستی را خاموش نماید.

وقتی که در دهمین روز اعتصاب غذا، مجبور به اطلاع رسانی شدم، تصور نمی کردم که در اندک زمانی موج نگرانی های وجدانهای بیدار شما عزیزان، مرا ناچار به شکستن اعتصاب غذا نماید.

 

آری شما چون همیشه پیروز گشتید و این حقیر تسلیم مهربانی شما بزرگواران.

 

اما این ماجرا، بازنده های بزرگی داشت. کسانی که در برابر درخواست مصرانه ام برای اجرای قانون و همچنین تحریک حس نوع دوستی مقاومت کردند و تلنگری که به وجدان های به خواب رفته شان زده شده بود را نادیده گرفتند و به خیال خود پیروز گشتند و با وجودی که وظیفه انسانی، مبتنی بر فطرت، حکم می کرد تا از توان قانونی خود برای پاسخ به کسانی که فریاد دادخواهی سر داده بودند استفاده نمایند، سر در لاک فرو برده و سکوت و بی اعتنایی اختیار کردند و جا دارد به آنها دست مریزاد گفته و عرض نمایم:

عالیجنابان، این شکست پیروزگونه بر شما خجسته باد!

 

درخاتمه ضمن سپاس از تمامی اشخاص حقیقی و حقوقی بویژه تشکل های صنفی معلمان سراسر کشور و شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان که از هیچ تلاشی برای انتقال پیام اعتراض مطرح شده دریغ نکرده‌اند سپاسگزار و بابت نگرانی ها، دغدغه‌ها و زحماتی که به واسطه این اعتصاب غذا برای تک تک عزیزان ایجاد کرده‌ام عذرخواهی می‌نمایم و به این وسیله اعلام می‌دارم که عصرامروز دوشنبه ۹۷/۴/۲۵ در پاسخ به درخواست های بزرگوارانه شما عزیزان و همچنین پس از حضور دادیار ناظر بر زندان و گفتگوی شفاف و صریح با وی و حل و فصل برخی مشکلات، اعتصاب غذایم را شکستم و درصورت موافقت دادستانی، پیگیریهای لازم برای رفع خطرات مربوط به صدمات وارده به کلیه و پانکراس در بیرون از زندان انجام خواهد گرفت.

 

محمود بهشتی لنگرودی

اوین ٢۵ تیر ١٣٩٧

......................................

محمود جان بهشتی عزیز!

 

ما را ببخش که در این درد بی شماری که بر جان نحیفت نشسته و تو را مجبور ساخته که وجود رنجور و شریف و بیمارت را در این گرمای طاقت فرسا و عطش سوز به اعتصابی دردناک بکشانی،شرمگنانه از تو می خواهیم که به اعتصابت پایان دهی.می دانیم در اعتصاب تو هزار نکته ی باریک تر ز مو است.شاید اگر رسالت جمعی و  صنفی منظم و مدام و حساب شده ای از ما سر می زد،وضعیت ما اکنون نه اینگونه غمبار و نه شما برای چندین بار به قمار جان تا پای جان می شتافتید.محمود سرافراز معلمان ایران!آنچه نگرانی ما را بیش از اندازه می کند دشواری تکثیر کنشگری در قامت سرافراز معلمی چون بهشتی لنگرودی است و این درد به حدی کمرشکن و جان سوز است که ملتمسانه باید قهرمان اعتصاب های چندین باره ی خود در بهار کنشگری های صنفی را مخاطب قرار دهیم و بگوییم «تو همه بار و بری تازه بهارا تو بمان!»بهشتی عزیز می دانیم که شما با تمام ایمان ابراهیمیت و با همه ی نقدها و گله ها و شکوه های به حقت به ما حق می دهی که ما برای بودنتان بخواهیم دست التجا به دامن التماس بزنیم.این التماس نه از موضع ضعف و زبونی که از منظر شکوه به قامت افراشته ی انسانی است که با حضورش و قدم استوار و منش مسالمت جویش راه دشوار کنشگری صنفی را بر بسیارانی در حال آموختن است.ما تشکل های امضا کننده ضمن حمایت از خواسته های قانونی شما و هشدار به مسئولان قضایی در عهد شکنی های مستمر و مدام و قانون گریزی های پیاپی،از حضرتعالی می خواهیم با توجه به اثرات چند اعتصاب دردناک و بیماری و وضعیت نگران کننده اکنونی تان به اعتصاب خود پایان دهید و دل دوستدارانتان را شاد کنید.محمود عزیز باور کن امروز معلمانی که شاید در کنشگری صنفی نباشند،نگران سلامتت هستند.پس بیا و معلمانی را که از منزلت مادی و معنوی توسط دولت محرومند، با هدیه ی سرمایه ی وجودی خودت دلشاد کن.اعتصابت را بشکن و شادی را به جمعی مغموم و چشم به راه برگردان.

 

کانون صنفی معلمان تهران

کانون صنفی فرهنگیان گیلان

کانون صنفی معلمان همدان

انجمن صنفی معلمان کردستان/مریوان

کانون صنفی فرهنگیان خمینی شهر

هسته ی صنفی فرهنگیان مازندران

کانون صنفی معلمان کرمانشاه

کانون صنفی معلمان البرز

کانون صنفی معلمان یزد

نشگران صنفی فارس

کانون صنفی فرهنگیان آذربایجان شرقی

کانون صنفی فرهنگیان شهرستان جلفا

كانون صنفى معلمان اليگودرز

انجمن صنفی معلمان خراسان شمالی

کانون صنفی معلمان استان یزد

‎انجمن صنفى فرهنگيان خراسان شمالى

 

.................................................

درخواست اسماعیل عبدی

برای پایان‌ دادن اعتصاب‌ غذای

محمود بهشتی لنگرودی در زندان اوین

 

به نام خداوند جان و خرد

 

دوست و همکار و هم‌بندی عزیزم جناب آقای محمود بهشتی لنگرودی

 

حدود دو هفته است که در اعتراض به صدور احکام ناعادلانه در دادگاه‌های انقلاب برای فعالان صنفی و ضعف مفرط دادستانی در اجرای قوانین مربوط به حقوق زندانیان در اعتصاب غذا هستید.

 

این‌جانب از نزدیک شاهدم که با به‌خطر انداختن جان عزیزت پس از چندین بار اعتصاب‌غذا و عمل جراحی برداشتن کیسه صفرا، تورم پانکراس، ضعف جسمانی، نوسانات فشار خون، درد در زیر قفسه سینه و سردردهای شدید میگرنی را تحمل می‌کنید و ریسک آسیب جدی در ناحیه کلیه و پانکراس را به جان خریده‌اید تا به عهد و میثاق عدالت‌خواهی خود عمل نمایید. میثاقی که سرچشمه آن در دل تشکل‌های صنفی معلمان ایران و رنج‌های زندان، اخراج، تبعید، انفصال، کسرحقوق و بازنشستگی اجباری فعالان صنفی است. کنشگرانی که بدون ترس، سال‌ها برای رفع تبعیض و آموزش رایگان و برابر تلاش کرده‌اند و برای دفاع از حقوق خود، انجمن و اتحادیه صنفی تشکیل داده‌اند و با به چالش‌کشیدن دستگاه اجرایی و برگزاری تجمعات مسالمت‌آمیز، به فساد سیستماتیک و اختلاس دسترنج زحمت‌کشان اعتراض کرده و در این راه متحمل هزینه‌هایی گزاف شده‌اند.

 

این‌جانب ضمن محکوم کردن قوه‌قضاییه به عدم اجرای قانون و اعتراض به بی‌توجهی و بی‌مسئولیتی دادیار ناظر بر زندان اوین و اعلام حمایت از خواسته‌های به‌حق و قانونی‌ات به دلیل نظریه پزشک مورد اعتماد درباره‌ی شروع علائم التهاب شدید پانکراس و خطرات جانی ناشی از آن برای جنابعالی و احتمال بروز فاجعه، خواهشمندم هرچه زودتر به اعتصاب‌غذای خود پایان داده و خانواده، دوستان و معلمان ایران را از این نگرانی خارج نمایی.

 

اسماعیل عبدی

زندان اوین، بند ۴

۲۴ تیرماه ۱۳۹۷

....................................................

بیانیه کانون صنفی معلمان تهران

در ارتباط با اعتصاب غذای  محمود بهشتی

 

به نام خداوند جان و خرد

یکبار دیگر دستگاه قضایی در تداوم رفتار بیمارگونه ی خود یک فعال صنفی! یک زندانی را وادار ساخت از آخرین، خطرناک ترین و تنها امکان خود، یعنی جانش مایه بگذارد و در اعتراض به روند ناعادلانه ی برخورد با زندانیان به اصطلاح سیاسی و امنیتی، اقدام به اعتصاب غذا نماید. آن هم برای رسیدن به بدیهی ترین حقوقی که در قوانین همین نظام تصویب شده و رسمیت یافته اند.

 

خواسته چیست؟

اعتراض به عدم دادرسی های عادلانه پرونده های فعالین صنفی / سیاسی  ( اصل 168 قانون اساسی)

 

مسدود نمودن حق استفاده از مرخصی برای فعالین صنفی / سیاسی

 

عدم اعمال حق قانونی آزادی مشروط برای فعالین صنفی / سیاسی ؛

 

این که اصل 168 قانون اساسی برای زندانیان به اصطلاح سیاسی به ویژه محمود بهشتی، اسماعیل عبدی و البته عبدالفتاح سلطانی( وکیل آزاده) رعایت نشده است، کاملا روشن است. اما اکنون که هرسه نفر آنها بیش از یک سوم مدت محکومیت(؟!) خود را گذرانده اند و واجد شرایط آزادی مشروط هستند، در ظلمی مضاعف این حق نیز از آنان سلب گردیده است. بدتر اینکه حق مرخصی معمول که همه ی زندانیان عادی، از جمله غارتگران اموال مردم و مجرمان سابقه دار به راحتی از آن استفاده می کنند، از این معلمان سلب شده است.

در این شرایط آیا  یک ناظر بیرونی نباید به این بیندیشد که آیا معلمی که بزرگترین خطایش اعتراض به بی عدالتی های موجود است، از نظر آقایان موجود خطرناکی است و باید در حصار زندان محبوس باشد؛ اما غارتگران بیت المال و... خودی هستند و قابل اعتماد و صاحب حقوق شهروندی؟!!

در پس این نگاه حاکم بر دستگاه قضایی پیش فرض هایی دیده می شود مانند مطلق اندیشی. و این تصور که حقیقت تنها و تنها در اختیار ماست. در مبارزه ی میان خیر و شر، ما خیر مطلقیم و هر دگری شر.

در این نگرش -  همانند آن چه در دنیای ماقبل مدرن دیده می شد - قدرت و حکومت مخدوم است و مردم خادم. نسبت به حکومت ها نوعی نگرش کمال گرایانه وجود دارد و حکومت ها به دنبال به کمال رساندن شهروندان از هر طریق ممکن هستند (بودند). لذا خود را صاحب این حق می دانند که با شهروند(بخوانید رعیت) هرگونه که بخواهند، رفتار کنند. در این تفکر انسان ها درجه بندی دارند. «ناقص» و «کامل» دارند. فردی که نتواند یا نخواهد به کمالی که حکومت برای او تعریف کرده است، برسد؛ موجود بی ارزشی است و لذا می توان نادیده اش گرفت، صدایش را نشنید، یا حتی در صورت لزوم حذفش نمود.

اگر این نگاه را دریابیم، این را نیز درخواهیم یافت که چرا پس از چهارده روز اعتصاب غذا از سوی بهشتی و رسیدن به شرایط وخیم جسمی، بی توجهی و بی تفاوتی عوامل دادستانی همچنان ادامه دارد. چرا هر وعده و قولی که به اسماعیل عبدی داده شده است، به راحتی زیرپا گذاشته می شود و دروغ از آب در می آید. چرا محمد حبیبی با آن شرایط ناهنجار بازداشت می شود، برخلاف قانون به زندان تهران بزرگ منتقل می شود و هیچ اقدامی برای بهبود وضعیت جسمی او صورت نمی گیرد.

کانون صنفی معلمان تهران ضمن بیان اعتراض شدید خود نسبت به قوه ‌قضاییه به دلیل عدم اجرای قانون و اعتراض به بی‌توجهی و بی‌مسئولیتی دادیار ناظر بر زندان اوین و اعلام حمایت از خواسته‌های به‌حق و قانونی محمود بهشتی، اسماعیل عبدی و محمد حبیبی؛ به دلیل دریافت اخبار نگران کننده از شرایط جسمی محمود بهشتی و بیم از خطرات جانی ناشی از آن برای این عزیز و احتمال بروز شرایطی غیر قابل بازگشت، از این عضو هیأت مدیره و سخنگوی خود اکیداً تقاضا می کند که هرچه سریع تر به اعتصاب غذای خود پایان دهد.

 

✍کانون صنفی معلمان تهران

۹۷/۴/۲۴

........................................................................................

نامه ی شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

 

جناب آقاى  محمود بهشتى لنگرودى، درود برشما.

 

روزگاريست سخت بى فرياد / كس گرفتار روزگار مباد

  ما به شدت صدور واجرای احکام ناعادلانه برای شما،اسماعیل عبدی بزرگوار و بازداشت غیرقانونی محمدحبیبی نازنین و جناب ایرج توبه ایها نجف آبادی گرامی را محکوم میکنیم و با جدیت هرچه بیشتر پیگیر حقوق شما عزیزان هستیم.

 

جناب بهشتی بزرگ در ميان گرفتاریهای بسیاری که امروزه مردمان ايران زمین با آنها درگیرند،شنيده شدن فریاد اعتراض شما كه از جان مايه گذاشته ايد نشان از حقانيت خواسته های شما دارد.

رنج آور است  كه اعتصاب غذا، تنها راه  باقیمانده زندانیان سیاسی، صنفی براى بازستاندن حق خویش است.

بهشتى عزيز ، نه تنها همه ی کنشگران صنفى فرهنگی بلکه بیشتر مردم ایران به خوبى شما را مى شناسند و و نيك واقفند،  آنگاه که برای اعاده حقوق انسانى ات  وارد كنشى اعتراضى مى شوى پيش از هرچیز دست از جان شسته ای و هر ذره از وجودت را به فريادى براى این حق خواهى بدل مى كنی.

جملگی نيك مى دانيم دولت تدبير و اميد چون دیگر دولتهای پیشین اعتراض هاى معلمان زندانى و کنشگران صنفى را مورد بى توجهي  قرار داده است  و قوه قضاييه نیز اقدام شايسته اى براى اعاده حقوق بديهى معلمان زندانى انجام نداده است.

محمود گرامی بيم آن مي رود كه ادامه اين رويه به تداوم  اعتصاب غذا از جانب دیگر معلمان زندانى و حتی تعدادی از همکاران و دوستان پیگیر در بیرون دامن زند  و آسیب‌های بازگشت ناپذيري را برای سلامتی شما و آنها، درپي داشته باشد.

البته که ما واقفيم، دادگاههای فرمايشى احكام  غیر منصفانه و ظالمانه ای بر شما و دیگر کنشگران صنفی وفرهنگی چون بداقی،عبدی، باغانی، باقری، حبیبی توبه ایها، عمرانی و.... تحميل كرده است. 

 فعالين صنفى فرهنگی و مدنى و هر انسان آزاده اى همراه و همصداى شما فرياد حق خواهى را سر داده اند و بسیاری از آنها صدای رسای شما شده اند.

 

برادر بزرگوار درخطرقرارگرفتن تندرستی جسمی و جانی و روحی  شما نگرانى هاى جدى در بين خانواده و خویشان،جامعه ی فرهنگی و مردم آزاده را موجب شده است و همگی تاكيد دارند حفظ جان ارزشمند شما براى آينده اى روشن اهميتى صدچندان دارد.

#شورای_هماهنگی_تشکلهای_صنفی_فرهنگیان_ایران مسولين قضايي و دیگر دست اندركاران این پرونده را مسوول مستقيم  حفظ جان شما مى داند و هرگونه اتفاقی در تندرستی شما ولو اندک را بی پاسخ نخواهد گذاشت.

این شورا تاكيد مجدد دارد همراه و همصداى همه فعالين صنفى و مدنى پژواك صداى شما عزيز و دیگر زندانیان صنفی فرهنگی باشد و از پتانسيل و ظرفیت خود براى اعاده حق شما نهايت استفاده را خواهد کرد.

نظر به اهميت حفظ جان و سلامتیتان شوراى هماهنگى فرهنگیان از شما مى خواهد اعتصاب غذای  خود را به حالت تعليق درآورید و منتظر اقدامات اين شورا باشيد.

ما با انتشار  بیانیه ای ضمن تشریح وضعیت شما بزرگوار و دیگر همکاران دربندمان خواسته های برحق شما نازنینان را  بیان میکنیم و در آن بر خواسته ها و حقوق انسانی شما تاکید خواهیم کرد  و در آن مهلتی را برای رسیدگی جدی و عملی طبق قوانین مصرح و حقوق انسانی هر شهروند تعیین مینماییم.

بی شک کنشگران صنفی و شورای هماهنگی فرهنگیان ایران،در قبال ادامه ی کوتاهیهای مسوولان قضایی، دولتی کوتاه نخواهند آمد.

جناب آقای بهشتی گرامی این یک درخواست برادرانه و مسوولانه از سوی تمام تشکلهای صنفی فرهنگیان سراسر کشور عضو شورا و خیل عظیم کنشگران صنفی میباشد، امید است که برای برطرف شدن نگرانیهای خانواده و حفظ جان و تندرستی خویش، به محض رسیدن این نامه خبر شکستن اعتصاب غذای شما را بشنویم.

 

پروردگار یار و نگهدارت باد عزیز.

25 تیرماه 97

شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران

...............................................................

 

پایان اعتصاب غذا محمود بهشتی به دنبال وخامت جسمی و

درخواست تشکل های صنفی و شورای هماهنگی

 

به دنبال بحرانی شدن وضعیت جسمی محمود بهشتی در روز سیزدهم اعتصاب غذا و افت شدید فشار به همراه ضعیف شدن نبض و احتمال بروز التهاب و عفونت پانکراس و هشدارهای پزشکی داخل و خارج زندان، طی بیست و چهار ساعت گذشته تشکل های صنفی و شورای هماهنگی و فعالان صنفی و مدنی نسبت به بروز صدمات جسمی غیرقابل برگشت به قوه قضاییه و نیروهای امنیتی هشدار جدی دادند و ضمن محکوم نمودن عملکرد فراقانونی وبی توجهی دادستانی به حقوق قانونی زندانیان صنفی وسیاسی و دخالت آشکار ضابط قضایی در پرونده های معلمان دربند، از آقای بهشتی خواستند که به اعتصاب غذا پایان دهند.

 

آقای بهشتی نیز در پاسخ به درخواست شورای هماهنگی ، تشکل های صنفی و  کانون تهران و نگرانی های هم بندان و دوستان و خانواده، عصر امروز 25 تیر 97 به اعتصاب خود پایان داد. در همین زمینه محمود بهشتی خطاب به مردم ایران نامه ای نوشته است که به زودی منتشر خواهد شد.

انتظار جامعه فرهنگیان این است که به زودی شرایط مساعد جهت اعزام آقای بهشتی به بیمارستان خارج از زندان برای درمان تخصصی فراهم گردد.

 

..............................................

محمود بهشتی لنگرودی رابهتر بشناسيم

 

:o:محمود بهشتی لنگرودی(متولد 1339درشهرستان لنگرود) یکی از اعضای ارشد وتاثیر گذارکانون های صنفی معلمان ایران است که هم اکنون بخاطر پیگیری مستمر مطالبات صنفی و آموزشی در حال گذراندن حکم زندان در بند4 اوین می باشد.

 وى درسالهای 56و 57 با توزیع اعلامیه های سیاسی  و دیگر کنشها درسطح استان گیلان نقش فعالی در مسیر آرمانهای عدالت طلبانه و آزادیخواهانه داشته است

و همان سال ها ساواك  برای ایشان پرونده قضايي تشکیل داد

 

بعدازپیروزی انقلاب وآغاز جنگ 8 ساله به مدت 2 سال داوطلبانه در خط مقدم جبهه ماند.

وی در سال 1362 بصورت حق التدریس در آموزش و پرورش مشغول به کار شد واستخدام وی به دلیل گرایشات ف با مخالفتهای گزینش 7 سال به تعویق افتاد.

 در اواخر دهه 70و با شکل گیری کانون های صنفی، از اولین هاى اعضای هیات مدیره کانون صنفی معلمان ایران  شد ومتعاقب آن به مدت 2 دوره به عنوان دبیرکل این تشکل انتخاب گردید. ودردوره هایی بعنوان بازرس وسخنگوی کانون نیز فعال بوده است.

 

شروع فعالیت های صنفی وی همراه با احضارهای مکرر نیروهای امنیتی بود.

 

وی که اولویتش همواره دفاع از اهداف کانون ودرمسیرحرکت های صنفی و آموزشی بود در سال 83 برای اولین بار بازداشت شد و بعد از سپری کردن 31 روز انفرادی در زندان اوین به قید وثیقه آزاد گردید و بعدها در دادگاه از اتهامات وارده تبرئه گردید.

 

با روی کار آمدن دولت احمدی نژاد و طرح مبحث لایحه خدمات کشوری و پس گرفتن آن توسط دولت، اعتراضات گسترده ای در اسفند 85 به شکل تجمعات پی درپی در مقابل مجلس شورای اسلامی شکل گرفت که به دنبال آن ده ها معلم فعال در ایران بازداشت شدند.

بهشتی نیز به همراه فعالان صنفی کشور در 23 اسفند 85 دستگیر شد و نوروز را در سلول های انفرادی اوین گذراند و در فروردین 86 با قید وثیقه آزاد گردید و در دادگاهی به ریاست قاضی صلواتی به 4 سال حبس که به مدت 5 سال تعلیق شده بود محکوم گردید.

بعد از وقایع سال 88 ، و با توجه به ادامه فعالیت های صنفی کانون تهران در دفاع از حقوق صنفی معلمان، برای سومین بار محمود بهشتی در اردیبهشت 89 دستگیر شد و پس از 2 ماه انفرادی با قید وثیقه آزاد گردید نتیجه این بازداشت 5 سال حبس تعزیری بود، که درسال 92 توسط قاضی صلواتی صادرگردید.

در تاریخ 15 شهریور 94 و بدنبال اعتراضاتی که دربین معلمان از دی 93 شروع شده بود، برای چهارمین بار وی در منزل خود توسط اطلاعات سپاه بخاطر فعالیت صنفی و حضور در تجمعات بازداشت شد ، بعد ازاتمام دوران بازجویی ،علیرغم تعیین وثیقه توسط بازپرس پرونده وتودیع وثیقه توسط خانواده در هفتم مهرماه ، محمودبهشتی آزادنشد و ايشان رابرای اجرای حکم 5 سال دوران احمدی نژاد به بندعمومی فرستادند.

بهشتی ازتاریخ 8 مهر 94 تا آذر 94،دراعتراض به اجرای حکم ظالمانه 5 سال که دردادگاهی به مدت کمتر از 10 دقیقه به ریاست قاضی صلواتی وبدون حضور وکیل و نماینده دادستان برگزار گردیده بود چندين بار  دست به اعتصاب غذای خشک و تر زد وهربار با قول مساعد دادستانی مبنی بر پیگیری اعتراض اعتصابشان راشکستند وبه مرخصی آمدند.

  در دی 94 رسیدگی به پرونده اخیرشان دردادگاهی به ریاست قاضی مقیسه تشکیل شد ،و قاضی بدون هیچگونه توجهی به دفاعیات وکیل  مبنی بر قانونی بودن فعالیتهای او و تشکل متبوعش ،رای صادر شده توسط ضابط را برای ایشان انشا نمود.

بهشتی دراعتراض به حکم 14 سال زندان طی سه پرونده در اردیبهشت 95 مجددا دست به اعتصاب غذای تر(به مدت 18 روز) وخشک(به مدت 6 روز) زد که نهایتا به دلیل وخامت وضعیت جسمی به بیمارستان منتقل و بعد ازطی دوران درمان از بیمارستان روانه منزل شد.

و 21 شهریور 96 توسط دادستانی بار ديگر در منزل بازداشت و برای گذراندن ادامه حکم روانه اوین گردید.

محمودبهشتی ازابتدای ورود به زندان ضمن پیگیری مطالبات صنفی و آموزشی وعدالت طلبانه اش با سرودن اشعار و نوشتن نامه های متعدد به سران کشور ، تلاشهایی نیز درزمینه احقاق حقوق صنفی زندانیان نیزداشته است مانندبحث مهم تفکیک زندانیان سیاسی ازسایرزندانیان مطابق اصل 168 قانون اساسی و اجرای مقررات و آیین نامه های زندان ازجمله عدم استفاده ازدستبند وپابند و لباس زندان هنگام انتقال به درمانگاه بیرون زندان ودر ملاقات با خانواده.

نزدیک به دودهه فعالیت مستمرصنفی علیرغم همه هزینه هایی که براو وخانواده اش تحمیل گردیده موجب نهادینه شدن فعالیتهای صنفی دراین خانواده گردید وبی شک خاطرات او وخانواده اش بخشی از تاریخ شفاهی کانونهای صنفی و جنبش معلمان ایران است.

.......................................

تقدیم به معلمان زندانی تقدیم به معلمان

 

وقتی به تو می اندیشم ،

نفسم می گیرد

به خودم می گویم !

کاشکی چند روزی ،

جای تو ، من بودم

تا کمی بار غم ام کمتر بود

حال من بهتر بود

 

به چه جرم در بندی ؟!

حق مردم خوردی؟!

مال مردم بردی؟!

شیشه ای بشکستی؟!

به عدو دل بستی ؟!...

 

چه به گویم به نرگس به آرش به نسرین؟!

چه به گویم به کوروش به بابک به سیمین؟!

حق خواهی ،نقد کردن،

جمع گشتن جرم است ؟!

 

بچه ها ،چشم به راهت هستند

همه مشتاق نگاهت هستند

چه کسی می گوید که تو تنها شده ای؟!

خسته ی راه شده ای!

 

من تورا می بینم

من تو را می خوانم

تو همه درد منی

قصه رنج منی

نفس گرم منی

چشمه ی نور منی

 

تو مرا می بینی ؟!

داد و فریاد مرا می شنوی؟!

پشت دیوار منم

پیش تو آمده ام

با دو شا خه گل سرخ

گوش کن ؛ می شنوی؟!...

 

ا. اسما عیل زاده 

   96/11/27

............................................