پیام هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران «راه کارگر»

به مناسبت آغاز سال نو

نوروز، پیک بهاران خجسته باد

باز بهار بر در می کوبد.  طبیعت، جامۀ سرد زمستانی از تن بر می کند تا شکوفه های زیبا و برگ های سبز، طراوت بهار را فراگیر سازند. مردم، که امسال سخت ترین سال را از سر گذرانده اند و چهره هایشان زیر بار سخت زندگی رنگ غم به خود گرفته، اما برای پاس داشتن زندگی و امید و شادی و با همه سختی ها و مصیبت ها  به استقبال نوروز می روند، خانه تکانی می کنند، تلاش می کنند تا از هر طریق ممکن کهنگی سال پیش را به کناری نهند و با روئی گشاده و خندان به استقبال سال نو بروند.  شور و شوق مردم برای پریدن از روی شعله های آتش چهارشنبه سوری و گرامیداشت مراسم نوروز و دید و بازدیدهای عید، نه تنها گرامی داشت سنت های ماندگار ملی که مبارزه علیه حکومتی است که سی و چهار تلاش کرده تا با این سنت زیبای ملی مقابله کند و آن را غیراسلامی و کفرآمیز قلمداد نماید. زیبائی این مبارزه در آن است که امسال، در سخت ترین شرایط معیشتی هم مردم دست از گرامی داشت این سنت بر نداشته اند.

سالی که گذشت، برای کارگران و تهیدستان و اکثریت مردم کشور ما سالی بسیار سخت بود. بحران اقتصادی ناشی از غارت و چپاول دزدان و باندهای مافیائی قدرت و اختلاس گران حکومت اسلامی دست در دست  تحریم های فلج کننده ی  قدرت های امپریالیستی، کمر مردم را شکسته و بسیاری را به نان شب محتاج ساخته  است. کاهش شدید ارزش پول ملی، قدرت خرید مردم را به پائین ترین حد خود رسانده است. حالا دیگر حتی خرید نان و پنیر و برنج هم به مصیبتی عظیم تبدیل شده است چه رسد به خرید تخمه و آجیل شب عید یا تهیه لباس نو برای فرزندان. امسال در آستانه ی سال نو، بسیارند مادران و پدرانی که شرمنده ی کودکان خود شده اند که نتوانستند هیچ یک از آروزها و تقاضای کوچک شان را برآورده سازند؛ بسیارند خانواده هائی که در غم تهیه دارو برای بیماران خود و بویژه کودکان بیمار، می سوزند و ره به جائی نمی برند و مرگ عزیرانشان بر در می کوبد؛ بسیارند کارگرانی که مزد کار و ثمره ی درد و رنج شان در سخت ترین شرایط  را ماه ها دریافت نکرده اند، مزدی که وقتی هم دریافت می کنند، غول تورم بخش اعظم آن را بلعیده  است. بسیارند خانواده هائی که عزیرانشان در زندان های استبداد دینی گرفتارند و نمی توانند بر سفره هفت سین به زور جور شده ی خانواده هایشان بنشینند؛ چنین است که این سال، یکی از سخت ترین سال های زندگی برای توده های کار و زحمت و مردم میهن ما  بود.

سالی که گذشت، سال برملا شدن شکست کامل  حکومت دینی در تمامی عرصه ها بود. در عرصه ی اقتصادی، رسوائی اش پنهان کردنی نبود و مردم آن را با پوست و گوشت خود لمس کرده اند، در عرصه سیاست خارجی، انزوای بین المللی اش آنچنان آشکار شده بود که قدرت های امپریالیستی توانستند تحریم های فلج کننده را به تمامی عرصه های اقتصادی و به تمامی کشورهای جهان گسترش دهند؛ در عرصه ی سیاسی، رسوائی ولی فقیه چنان آشکار شد که دیگر کسی به توصیه های  او توجه  نمی کند و باندهای مافیائی قدرت و ثروت، برای بافتن کلاهی از این نمد، به جان هم افتاده اند؛ سال افشاگری های باندهای قدرت علیه یکدیگر، سال رو شدن دزدی های کلان قدرت مداران دین سالار،  و در یک کلام سال لرزیدن ارکان قدرت  در جمهوری اسلامی. از این رو سال گذشته، سال فعال شدن و آماده سازی های  نیروها و قدرت های سیاسی برای  دوران پس از جمهوری اسلامی نیز بود. سال تلاش بی وقفه قدرت های امپریالیستی برای سازماندهی آلترناتیوهای همسو و گزین کردن  چلبی های گوش به فرمان. کنفرانس های گوناگونی سازمان دادند تا جاپای خود را  در آینده ی ایران محکم کنند. تلاش کردند تا با همسوئی با قدرت های مرتجع محلی و منطقه ای، بر طبل جنگ شیعه و سنی نیز بکوبند.

مردم ایران ، هر چند  زیر سنگین ترین فشار های اقتصادی کمر خم کرده اند، اما به تلاش های قدرت های امپریالیستی نیز روی خوش نشان نداده اند. نفرت از جنگ و حمله نظامی، با توجه به تجربه ی خونبار عراق،  در کشور موج می زند. بسیاری از نیروهائی که بوی کباب به مشام شان رسیده بود، با ترس از نفرت مردم، دست به عصا شده و می کوشند از سیاست دفاع از حمله نظامی و تحریم های اقتصادی فاصله بگیرند.  با این حال مردم کشورما، با چنگ و دندان از حقوق خود و از استقلال خود دفاع می کنند. گردهم آئی های کارگری، طومار نویسی های وسیع، اعتراضات کشاورزان اصفهانی، اعتراضات مردم شاهرود و دیگر نقاط کشور، مقاومت روزنامه نگاران و هنرمندان مستقل، اعتراضات دانشجوئی، و مقاومت جوانان برای دفاع از زندگی عرفی،  همه و همه جلوه های مقاومت مردمی است که برای زندگی بهتر می جنگند و می خواهند روی پای خود بایستند. اکنون بیش از پیش روشن شده است که برای رسیدن به خواست های خود، برای روی پای خود ایستادن، برای ایجاد قدرتی که از آن خود مردم باشد، نیاز به تشکل های مستقل توده های مردم از اهمیت ویژه برخوردار است. بدون ایجاد تشکل های مستقل، بدون سازماندهی حرکت های جمعی و بدون گردآوری بیشترین نیرو، نمی توان استبداد خشن دینی را در هم شکست و در برابر طرح ها و توطئه های قدرت های امپریالیستی نیز سد مستحکمی ایجاد کرد.

سازمان ما، فرارسیدن نوروز شادی بخش ، آغاز بهار و سال نو را به خانواده های عزیز و بزرگوار شهیدان راه آزادی، به مردم ایران و بویژه به کارگران و زحمتکشان و فعالان سیاسی و مدنی ایران و همه ملیت هائی که نوروز، این پیک بهاران  را گرامی می دارند،  تبریک می گوید و آروز دارد که سال نو، سال آزادی و رهائی بدست توانای خود مردم باشد. اين آرزو جز با ایجاد تشکل های مستقل توده ای، سامانیابی هر چه گسترده تر توده های کار و زحمت و همگرائی های هر چه بیشتر نیروهای مدافع کارگران و زحمتکشان ميسر نيست.  ضرورت این امر در شرایط سیاسی کنونی بیش از بیش اهمیت می یابد. بحران در درون حاکمیت، به جائی رسیده است که باید مترصد حوادث غیرمترقبه ای بود. از این رو، تاکید بر سازمانیابی توده ای برای مقابله با تحولات  آتی از ضرورتی حیاتی برخوردار است.

هر روزتان نوروز، نوروزتان پیروز

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران «راه کارگر»

۲۹ اسفند ۱۳۹۱ / ۱۹ مارس ۲۰۱۳