25 بهمن نمایش عزم مردم در تداوم پیکار ضد استبدادی و عجز و رسوایی جمهوری اسلامی

یوسف لنگرودی

همان طورکه انتظارمی رفت، مبارزات انقلابی مردم خاورمیانه برای نان وآزادی، که موج نیرومندی را علیه بی عدالتی و ظلم و ستم مستبدین منطقه براه انداخت، دامنه اش به ایران نیز رسید و بار دیگرخشم فروخفته و زیر خاکستر جنبش ضد استبدادی مردم ایران علیه حکومت ولایت فقیه را شعله ور ساخت. روز بیست و پنجم بهمن، نمایش جسورانه خشم و انزجار سراسری مردم و جوانان ایرانی از این حکومت بود که به رسوایی هر چه بیشتر رژیم انجامید.

ابعاد گسترده این حرکت و درجه از خود گذشتگی و شجاعت مردم ایران در این روز چنان بود که حکومت راکاملا به وحشت انداخت و این حقیقت را آشکار ساخت که سرکوب مستمر و وحشیانه مردم در طول یک سال گذشته نتوانسته موجودیت رژیم را بیمه کند و جنبش ضد استبدادی را محونماید.

در این روز، رژیم به سرکوب لجام گسیخته مردم دست زد و ضمن کشتن دو نفر از فرزندان مردم، تعداد زیادی را زخمی و بازداشت کرد و بلافاصله در سراسر کشور جو پلیسی برقرارساخت. همه این اقدامات، اوج ضعف، ورشکستگی و بیگانگی شدید حکومت را بامردم نشان می دهد.  بی جهت نبود که پس از واقعه بیست و پنجم بهمن، رژیم این چنین خشمگینانه واکنش نشان داده تا جایی که اعضای خود فروخته و دست نشانده مجلس شورای اسلامی، حفظ ظاهر را کنار گذاشته و ناگهان به یاد حرفه اصلی خود یعنی " شغل شریف چماقداری " افتادند و با شعار اعدام مخالفان، در صحن مجلس عربده کشیدند و کم مانده بود برای سرکوب و شکار ناراضیان،  قمه به دست وارد خیابان شوند.

 اوج فرومایگی و رذالت اوباشان حاکم بر کشور را هنگامی می توان دریافت که آنان می خواهند کشته شدن یکی از مبارزان راه آزادی به دست لباس شخصی های مزدور و جنایتکاررا به دروغ به مخالفان نسبت داده و با برپایی تشیع جنازه او، دست به مصادره شهید راه آزادی به نفع خود بزنند. این اقدام و طرح اهریمنی حکومت نیز با انتشار سریع عکس و هویت واقعی  صانع ژاله، بلافاصله افشا شد و همه دانستند که وی نه عضو نیروی بسیج بلکه از مخالفان فعال رژیم ولایت فقیه بود که به دست نیروهای امنیتی به قتل رسید. تلاش شجاعانه دانشجویان دانشگاه هنر، برای ادای احترام و عزاداری صانع ژاله که به مردم ایران تعلق  دارد، با سرکوب نیروهای امنیتی مواجه شد و هفت دانشجو و یک استاد این دانشگاه در این رابطه دستگیر شدند.

حرکت انقلابی و امیدوار کننده مردم در روز بیست و پنجم بهمن حاوی چند مورد بسیار با اهمیت بود که به قرار زیر است :

1-رژیم زخم خورده جمهوری اسلامی بی تردید بر شدت سرکوب و دستگیری ها خواهد افزودازاین رو مقابله با دور جدید سرکوب گری ها و دفاع از همه کسانی که در معرض سرکوب و بازداشت قراردارند و دفاع از دستگیر شدگان از طریق برپایی اعتراضات و جلب افکار عمومی و مجامع بین المللی اهمیت بسیار زیادی دارد.

2-مردم اکنون بیش از هر زمان دیگر و بدون هیچ اما و اگری، سرمار نظام را می خواهند و به کمتر ازسرنگونی جمهوری اسلامی و ولی فقیه رضایت نمی دهند. بی جهت نبود که مرگ بردیکتاتور- مرگ بر خامنه ای به شعار اصلی مردم تبدیل شده است.

3- درست به همین دلیل، پروژه اصلاح طلبان حکومتی برای اصلاح نظام عملا مرده است و مردم با فاصله ای بسیار زیاد، جلوتر از اصلاح طلبان حرکت می کنند.

4- این حرکت بزرگ اعتراضی که صراحتا یک حرکت سرنگونی طلبانه است، اصلاح طلبان طرد شده از قدرت و رژیم ولایت فقیه را بیش از پیش در برابر یکدیگر قرار داده و امکان سازش و بازگشت اصلاح طلبان را به قدرت دولتی به صفر رسانده و تقریبا محال ساخته است.

5- حربه سرکوب رژیم، برای تثبیتش، به روشنی به بن بست رسیده و تحت شرایط امروزایران و منطقه، دیگر نمی توان از حذف و پایان مبارزات مردمی در ایران سخن گفت.

6-مبارزه مردم در"روزخشم" ضربه کارسازی به سیاه بازی های جمهوری اسلامی درادعاهایش مبنی بر حمایت از مبارزات مردم خاورمیانه وارد ساخته و این رژیم را درنزد افکار عمومی مردم منطقه هر چه بیشتر بی اعتبار ساخته است.

7- تداوم قدرتمند این جنبش نیازحیاتی به شعله ورشدن جنبش مطالباتی کارگران و زحمتکشان و تهیدستان دارد و دراین صورت است که حکومت به محاصره کامل در خواهد آمد و فروخواهد ریخت. آثاروخیم حذف یارانه ها برزندگی و معیشت کارگران و زحمتکشان دیر یا زود خود را نشان خواهد داد و بنابراین، به احتمال زیاد، حکومت با اعتصابات و اعتراضات وسیع مردم روبرو خواهد شد. فراموش نباید کرد که مبارزات اخیرمردمی در خاورمیانه اساسا با حضور چشمگیر کارگران و زحمتکشان بوده که توانسته به پیروزی دست یابد و پیشروی کند.

8- برپایی این تظاهرات که در حمایت ازمبارزات مردم تونس و مصر صورت گرفته بود وبلافاصله رژیم ولایت فقیه را هدف قرارداد، صحنه درخشانی از ظهور همبستگی میان اکثریت مردم ستمدیده ایران و اعراب را رقم زد که در نوع خود بی سابقه بود وبه سهم خود در شکل گیری نطفه های خاورمیانه نوین، دمکراتیک و مردمی، با افق کارگری و سوسیالیسی، نقش سازنده وارزنده ای ایفا خواهد کرد.

چهارشنبه – بیست و هفتم بهمن ماه – برابربا شانزدهم فوریه دوهزارویازده