شرکتِ «مبارزه طبقاتی»

در شانزدهمین کنگره‌ی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

آرش عزیزی

به عنوان نماینده‌ی گروهی تازه‌تاسیس و جوان،‌ آشنایی با مبارزینی با کوله‌باری از تجربه در مبارزه برای سوسیالیسم و علیه نظام‌های دیکتاتوری تجربه‌ای گرانبها برای "مبارزه طبقاتی" به حساب می‌آید که سعی کردیم از آن نهایتِ استفاده را ببریم. شرکت‌کنندگان، چنان‌که برازنده‌ی کنگره‌ای از کمونیست‌های ایران است، از سراسر نقاط کشور (و از ملیت‌های متعدد موجود در آن)‌ می‌آمدند و هر یک چشم‌انداز و تجربه‌ی سطوح و اشکال مختلف مبارزه را با خود داشتند که هم در جریان مباحثات کنگره و هم در جریانِ بحث‌های جنبی خود را نشان می‌داد.

در ماه گذشته من این افتخار را داشتم تا به نمایندگی از هیئت تحریریه‌ی نشریه‌ی کمونیستیِ "مبارزه‌ طبقاتی" در شانزدهمین کنگره‌ی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر) که در اروپای غربی برگزار می‌شد، شرکت کنم.

این کنگره در طول سه روز و با حضور نمایندگان و مهمان‌ها از نقاط مختلف جهان در فضایی پرشور و رفیقانه برگزار شد. بررسی وضعیت سیاسی جهان و ایران در سالی که گذشت و برنامه‌ی عملِ سازمان در نبردهای پیش رو نکات اصلی بحث را تشکیل می‌داد. مصوبات کنگره نیز مربوط به همین مباحث می‌شد و علاوه بر مصوباتِ تشکیلاتی و عملی، سند سیاسی مفصل و پرباری نیز تصویب شد که روی وب‌سایت راهِ کارگر (Rahekargar.org) قابل دسترسی است.

در روز اول به نمایندگی از "مبارزه طبقاتی" ‌و گرایش بین‌المللی مارکسیستی پیام خود را برای کنگره قرائت کردم.

به عنوان نماینده‌ی گروهی تازه ‌تاسیس و جوان،‌ آشنایی با مبارزینی با کوله‌باری از تجربه در مبارزه برای سوسیالیسم و علیه نظام‌های دیکتاتوری تجربه‌ای گرانبها برای "مبارزه طبقاتی" به حساب می‌آید که سعی کردیم از آن نهایتِ استفاده را ببریم. شرکت‌کنندگان، چنان‌که برازنده‌ی کنگره‌ای از کمونیست‌های ایران است، از سراسر نقاط کشور (و از ملیت‌های متعدد موجود در آن)‌ می‌آمدند و هر یک چشم‌انداز و تجربه‌ی سطوح و اشکال مختلف مبارزه را با خود داشتند که هم در جریان مباحثات کنگره و هم در جریانِ بحث‌های جنبی خود را نشان می‌داد.

پربارترین بخشِ‌ کنگره بحث در مورد "سند سیاسی" بود که تحلیلی موجز اما جامع از چشم‌اندازهای سیاسی جهان و ایران است. پس از معرفی بحث توسط رفیقِ نویسنده‌ی پیش‌نویسِ سند، نمایندگان و مهمانان از زوایای مختلف به مسائل موجود در آن پرداختند و با ترمیمات و اضافات خود، سند را غنی‌تر ساختند.

در گرفتن جنبش‌های توده‌ای متعدد در سراسر جهان، و در پیشانی آن‌ها انقلاب در جهان عرب و جنبش‌های توده‌ای کارگران و زحمتکشان در اروپا، طبیعتا توجه شرکت‌کنندگان را به خود جلب کرده بود. رفقای مختلف بر ادامه‌ی بحرانِ دامن‌گیر نظام سرمایه‌داری در سطح جهانی، که تاییدی بر چشم‌اندازهای مارکسیست‌ها است، تاکید کردند.

در مورد مسائل ایران به بحث‌های مفصلی در مورد بحرانِ‌ جمهوری اسلامی و تشدید کشمکش‌های سران آن از یک سو و وضعیت جنبش توده‌ای از سوی دیگر پرداخته شد. چشم‌اندازهای مختلفی از سوی نمایندگان و مهمانان عرضه شد اما نکته‌ای که مورد توافق همگان بود بحران همه‌ جانبه‌ی جمهوری اسلامی و متزلزل بودن شدید آن بود. رفقای مختلف بر وظایف تاریخی چپ در این میان تاکید کردند.

یکی از نکاتی که در آخرین لحظات به سند اضافه شد،‌ موضع‌گیری در مورد جنایت شنیعانه‌ی جزیره‌ی آتویا در نروژ بود که طی آن فردی فاشیست نزدیک به صد نفر از جوانانِ حزب کارگر در آن کشور را ددمنشانه به قتل رساند.

خارج از ساعاتِ برگزاری کنگره،‌ این اقبال را داشتم تا از طرف "مبارزه طبقاتی"‌ به بحث‌های مفصل و جالبی با رفقا در مورد پاره‌ای از مسائل تاریخی جنبش‌مان بپردازم. مساله‌ی انترناسیونالیسم به عنوان یکی از ستون‌های جنبش کارگری، تاریخ سال‌های اولیه‌ی شوروی و چگونگی انحطاط و زوالِ‌ نهایی آن، نقش بین‌الملل کمونیستی (کمینترن)‌ در آن سال‌ها، بخصوص در رابطه با ایران،‌ از موضوعات این صحبت‌ها بود که به بحث و تبادل نظرِ سالم و رفیقانه بین دو سازمان منجر شد.

در پایان قرار همکاری‌های عملی در زمینه‌های مختلف گذاشته شد، از جمله همکاری‌های رسانه‌ای و مشارکت در مباحث تئوریک و چاپ احتمالی نشریه‌ای در این زمینه. در ضمن همکاری‌های احتمالی رفقا با سازمان‌های "گرایش بین‌المللی مارکسیستی" در کشورهای مختلف به بحث گذاشته شد و قرار به دنبال کردن آن شد. از رفقا دعوتی گرم کردم تا در مجامع و جلسات سازمان ما در کشورهای مختلف شرکت کنند.

مهمان‌نوازی گرم "راه کارگر" و فضای صمیمانه‌ی کنگره‌ی آن نمونه‌ای از آن نوع روابط رفیقانه است که باید شاهد جاری شدن وسیع‌تر شدن آن در میان چپ باشیم. بحث‌ و گفتگوی صادقانه و صریح اما رفیقانه، با تمرکز روی مسائل حاد سیاسیِ ایران و جهان و وظایف پیش‌رو، بیشک نقش مهمی در ساختن نیروهای مارکسیسم در ایران دارد.

"مبارزه طبقاتی" از گسترش این‌گونه روابط و همکاری‌ها استقبال می‌کند.