اطلاعیه ی کانون صنفی معلمان ایران (تهران)

پیرامون اعتصاب غذای اسماعیل عبدی

به نام خداوند جان و خرد

حدیث مکرر مطالبه ی ابتدایی ترین حقوق انسانیِ مظلومان و ناشنوایی و نابیناییِ ظلمه را گویا نقطه ی پایانی نیست.

باردیگر بی اعتنایی به حداقل های مصرح در قوانین جاری کشور پیرامون رسیدگی به وضعیت سلامت و استفاده از حق قانونی مرخصی برای هر زندانی، انسانی را وادار به مایه گذاشتن از جان و تن اش نمود.در حالی که اسماعیل عبدی با پذیرفتن حکم ناعادلانه ی زندان و با رعایت همه ی جوانب مشغول گذران دوران حبس خود بوده است؛ متأسفانه پس از گذشت نزدیک به سه سال از دوران زندان، همچنان ضابطین پرونده در امور مربوط به مرخصی و پیگیری های مربوط به مشکلات جسمی که –در همین دوره به وجود آمده اند- برخلاف قانون، دخالت و مانع تراشی می کنند. این در حالی است که متجاوزان به حقوق مادی و معنوی ملت، به صرف وابستگی به طبقه ی مسلط،یا آزادانه در جامعه به اقدامات ننگین خود ادامه می دهند یا با احکام حداقلی در برابر جرایم حداکثری، با سوء استفاده از همین قوانین جاری، «زندان-آسایشگاه» خود را در حداقل زمان ترک می کنند.

اکنون برای امثال اسماعیل راهی نمی ماند جز مایه گذاشتن از جان و تن آسیب دیده ی خود، تا شاید این آخرین دست آویز هر اسیر، وجدان های خفته ای را بیدار کند. کانون صنفی معلمان ایران(تهران) پشتیبانی کامل خود از خواسته های قانونی اسماعیل عبدی را اعلام می نماید. ضمن تکرار اعتراض به احکام ناعادلانه ی تمامی کنش گران صنفی، دخالت های غیرقانونی در روند امور جاری همکاران زندانی را محکوم می نماید. ما خواهان پاسخگویی فوری به خواسته های قانونی اسماعیل عبدی و آزادی تمامی همکاران در سریع ترین زمان ممکن هستیم.

مایه ی درد است بیداری مرد

 آه از این بیداری پرداغ و درد

 خفتگان را گر سبکباری خوش است

 شبروان را رنجِ بیداری خوش است

 گرچه بیداری همه حیف است و کاش

 ای دل دیدارجو بیدار باش

 هم به بیداری توانی پی سپرد

خفته هرگز ره به مقصودی نبرد.

......................................

آغاز اعتصاب غذای اسماعیل عبدی

اسماعیل عبدی اعتصاب‌غذای خود را امروز سه‌شنبه چهارم اردیبهشت در زندان اوین شروع کرد.

عبدی که در بیانیه‌ی  پیشین خود اعلام کرده بود در اعتراض به نقض گسترده‌ی حقوق شهروندی معلمان و کارگران ایران و با درخواست مشخص برگزاری دادگاه علنی و برخورداری از حقوق قانونی در پرونده‌اش همچون استفاده از حق مرخصی استعلاجی جهت درمان و مرخصی ماده ۵۲۰ (که اکنون به شکل غیرقانونی مسدود شده است.) از ۲۸ فروردین اعتصاب‌غذا خواهد کرد

به دلیل وعده‌ی دادستان تهران مبنی بر اجرای قانون، تصمیم خود را به مدت یک هفته تأخیر انداخته بود.

امروز سه‌شنبه چهارم اردیبهشت ۹۷ اعلام کرد به دلیل خلف وعده‌ی دادستان تهران وکوتاهی وی در اجرای قانون،  اعتصاب غذای خود را آغاز کرده است.

............................

اتحاد صیدها علیه صیاد

✍🏻 :سعید رضایی

قرار بود ۲۸فروردین روزی باشد که اسماعیل عبدی لب بر غذا بسته و جان به کف کشد و عدل به قله.اما وعده های نهادهای مربوطه برای مرخصی او جامه عمل نپوشید و بار دگر سبب رسوایی کذابان و مکاران شد که صدق و راستی را با آنها نسبتی نیست.

حجم بیداد سر به فلک کشیده است که اسماعیل معلمان برای احقاق عدالت و برای به آغوش کشیدن آزادی و اتمام دخل و تصرف سازمان هایی همچون سپاه در روند دادرسی ها و پرونده ها و چگونگی برخورد آنها دست به اعتصاب غذا زده است.

در روزگاری که صدا را در حنجره خفه میکنند و واژگان یک به یک اعدام میگردند و دست های آلوده بر روی دهان قرار میدهند و مهر سکوت به لب میزنند،معلمی برای آرمان معلمان و دانش آموزان، به بند کشیده شده است.

 اسماعیل جان عبدی بار دگر خود را به تصلیب اعتصاب کشیده و راست قامت به پیکار سلاطین و حاکمان رفته است.

با نگریستن به تاریخ حکومت های توتالیتریسمی و تحولخواهان چنین میبینیم که مادامی که نهادهای مدنی و صنفی زنجیره وار و متحد عمل کرده اند،کفه ی ترازوی پیکار به سود تحولخواهان سنگینی کرده است و حاکمان را اجبار به عقب راندن مواضع خویش کرده است.

از تمامی فعالین صنفی معلمان و همچنین کارگری درخواست آن را دارم که به انتظار روزهای سخت و دردناک اسماعیل عبدی ننشینیم که اعتصاب غذا او را به ورطه سقوط ببرد و از همین حالا چنان به پا خیزید و موج و فشار رسانه ای-اجتماعی را به بالاترین حد خود بریم و فریاد حق طلبی اسماعیل در بند باشیم تا زنجیر در دست اسماعیل بشکند و بار دیگر لبخند متولد شود.

به قول نیچه هرکس که رنج میکشد میخواهد زندگی کند.اسماعیل عبدی برای زیست بهتر و نیک تر معلمان و دانش آموزان رنج های فراوان کشید و هر رنج که از پیشانی او میریزد و هر درد که به جان میخرد،برای خویش نیست و تاوان معلمیست که میخواهد شریف زیست کند.

در این ره پر خطر یار تمام قد اسماعیل جان عبدی باشیم.

..................................................