فریبرزرئیس دانا ،

رفیق روزهای سخت ،

اکنون درمیان مان نیست !

امیرجواهری لنگرودی

فریبرزرئیس دانا، بزرگ مرد اقتصاددانی بامنش ، بدور ازعافیت طلبی های کاسبکارانه بود. او صدای درگلو نگاهداشته شده محرومان و حاشیه نشین های تهیدست و نادیده انگاشته شده جامعه ما بود!

فریبرزدرزندگی روزانه اش ، درهمه صحنه های رویارویی برسر دفاع از منافع روزمره کارگران و زحمتکشان و اقلیت های ملی و مذهبی ، جسارت آمیز پیش می رفت و گاها ازگفتگو با خبرگزاری ایلنا و پذیرش انگ ، این و آن ، همه را به جان می خرید تا حرف خود را ولو اندک و قیچی شده برزبان راند وازخود درحوزه اقتصادی و کارشناسی ردی به جا نهد.

او همواره بر زبان میراند : «ما از دولتی کردن حمایت نمی‌کنیم. آنچه می‌خواهیم اجتماعی کردن دارایی‌هاست» او می گفت : «در این سرزمین ثروتمندان بر قانون گذاری‌ها تاثیر گذاشتند. قوانین را به سمتی بردند که خصوصی‌سازی در خدمت انباشت سود باشد. ...

درتمام دولت‌ها از این خصوصی‌سازی‌ها فقط خودمانی‌ها را بهره‌مند کردند.... این اعتراضات نشانه اگاهیست. این سیاست خصوصی‌سازی است که پدراقتصاد را درآورده ست....»

یکبار از او پرسیدم: فریبرزعزیزم، آخرچرا خبرگزاری ایلنا و بی بی سی فارسی؟ گفت : تو بگو کجا؟ طبقه ما که نه روزنامه ای، نه رادیویی، نه تلویزیونی و نه صفحه ای مستقل ازخود نداشته و ندارد و من که ناسلامتی استاد از قلم خارج شده دانشگاهم ومحروم ازتدریس، چگونه و کجا حرفم را به هم اندیشانم،به تورفیقم ومخالفین فکری ام بزنم؟ خبرگزاری ایلنای که وامدارخانه کارگر و یا بی بی سی فارسی که هرچند سال یکباربه سراغم می آید، هرچند میدانم قیچی ام می کنند تا خود را دمکرات جا بزنند؛ برای من کُورسوی تخم پاشی ایست، که هزینه ای هم ازاین بابت پرداختم.

امروزاین انسان بذرافشان ، درمیان ما نیست. ساده نیست پذیرش اینکه رفیق فریبرز هم رفت. سخت است وبس سخت. انسانی جسور و آرمانخواه بود و نان را به تساوی می خواست و به راحتی با چیزی کنار نمی آمد ... چگونه ازسرطان تنش را رهانید ولی در دل بحران آفریده شده بی توجهی زورمداران ویروس ساز، تن اش تاب کرونا نیاورد وزندگی را بعد ازشش روزسخت، پایان برد و همه ما را در اندوه نبودنش اینگونه داغدار ساخت.

نه ، نه،نه ساده نیست پذیرش اینکه دکترفریبرزدرمیان ما نیست ... اصلا ساده وآسان نیست !

امروزحرف ها، متن ها ی سخنرانی هایش، آثاربه جا مانده ازخلاقیت های فکری و قلمی اش، آن چنان و بی گمان یاد او را درمیان همگنانش و نسل ما و جوانترهای جامعه به روز نگه می دارد...

فریبرزانسان شرافتمند روزهای سخت، دشواری وظیفه که انسان ماندن است را به کمال پیمود وازخود ردهای پُرشماری درمیان نیروی رنج و کارجامعه به عنوان انسانی آرمانخواه بجا گذاشت!

من با اندوه درونم ودراطاق کارم که همواره با او نجوای قلمی فراوان داشتم، به یاد او که صدای خاموش نشدنی فرودستان و طبقه کارگر جامعه ما وهمه مردم زیرخط فقر و بیدادگری چرخه سرمایه داری بود، کلاه ازسربرمی دارم، به احترام می ایستم و درود می فرستم !

۲۷ اسفند ۱۳۹۸ برابر با ۱۷ مارس ۲۰۲۰

.....................................................