دیدگاه

«مطالب منتشره در ستون دیدگاه، نظرات سازمان نیست»

پیرامون اعلامیه

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

پیرامون واکنش ها به نتایج انتخابات ۲۹ اردیهشت ۹۶

ضرورت دفاع از آزادی های سیاسی ، حتی برای مخالفان مان

صادق افروز

اعلامیه ی هیئت اجرایی در مورد انتخابات ریاست جمهوری 1396 و موضع گیری در برابر شرکت کنندگانی که به روحانی رای دادند ، حائز اهمیت خاصی است .لینک اعلامیه :

http://www.rahekargar.net/browsf.php?cId=1090&Id=27&pgn=

در این اعلامیه حتی یک بار هم به سر دیگر این انتخابات ، یعنی روحانی و کمپ اصلاح طلبان  اشاره ای نشده است . روحانی ، رئیس جمهور پسا برجام که چهار سال ریاست جمهوری را در اختیار داشت ، جز فقر و فلاکت بیشتر برای مردم چیزی به ارمغان نیاورد .لغو تحریم های اقتصادی که بشارت و نوید بهبود اوضاع را می داد ، نه تنها چنین تغییری را به وجود نیاورد ، بلکه موچب بیکاری بیشتر برای مردم شد .کارخانه های تولیدی بیشتری به تعطیلی کشانده شدند و سیل بیشتری از کالاهای بنجل خارجی توسط منسوبین ریاست جمهوری بازار ایران را اشباع کرد .روحانی مثل دیگر روسای جمهور در نظام ولایت فقیه اگرچه امکانات محدودی دارد ولی همین امکانات محدود را سکوی پرشی برای گسترده تر کردن فقر و اختلافات طبقاتی قرار داد .باندبازی و فامیل بازی و فساد بی سابقه، پهن کردن خوان یغما و چپاول برای دوستان و آشنایان و افزایش حقوق برای مدیرعامل ها و خویشاوندان ، بازکردن دست سرمایه داران برای چپاول هرچه بیشتر کارگران و زحمتکشان ، به شلاق کشیدن کارگران حقوق نگرفته ، عدم کنترل مسائل ایمنی در محیط های کار و بخصوص در معادن ، پایین نگاه داشتن حداقل دستمزد ، اجازه دادن تاسیس موسسات مالی و بانکی خصوصی توسط بانک مرکزی  برای فریب مردم  از جمله دستاوردهای روحانی در چهار سال ریاست جمهوری اش بود . به همین دلیل توده های و سیعی از مردم که فریب وعده های انتخاباتی روحانی در چهار سال پیش را خورده بودند ، ترجیح دادند که انتخابات را تحریم کنند .ولی اعلامیه ی هیئت اجرایی بین این ناامیدشدگان از کمپ روحانی که هوشیارانه انتخابات را تحریم کردند و کسانی که رفتند و به روحانی رای دادند علامت تساوی می گذارد و آنها را در یک کفه قرار می دهد . به این قسمت از اعلامیه هیئت اجرایی توجه کنید :

با توجه به نتیجه انتخابات و همه شواهد غیر قابل انکار ، با قاطعیت می توان گفت که اکثریت بزرگ شرکت کنندگان در انتخابات با نیت مقابله با تاخت و تازهای دستگاه ولایت به پای صندوق های رأی رفتند و بنابراین رأی شان ، بیش از هر چیز ، به معنای اعتراض به ولایت فقیه بود. به عبارت دیگر اکثریت شرکت کنندگان در انتخابات با منطقی دیگر می خواستند همان کاری را بکنند که اکثریت تحریم کنندگان در انتخابات در پی اش بودند و اگر این ارزیابی درست باشد باید نتیجه بگیریم که اکثریت مخالفان و موافقان شرکت در انتخابات (علیرغم تفاوت در رویکردشان نسبت به انتخابات ) در برابر ولایت فقیه قرار دارند نه در کنار آن (1)

 قدرت اصلی ، دولتی ( نیروهای مسلح ، زندان ها و دادگاه ها ) در جمهوری اسلامی در دست خامنه ای و سپاه است .نهاد ریاست جمهوری اگرچه به عنوان قوه مجریه مطرح می شود ولی امکان گذار از خطوط قرمز ترسیم شده توسط خامنه ای را ندارد .انتخابات ریاست جمهوری تنها برای امکان پذیر کردن یک دوره ی چهار ساله ی دیگر طراحی می شوند .انتخابات اخیر مثل دوره قبل با این سناریو طراحی و مهندسی شد تا توده های وسیع مردم را به معرکه بکشاند .خامنه ای در سخنرانی اخیر به این مهم یعنی به صحنه آمدن و رای دادن علیرغم برخی دلخوری ها اشاره می کند . او بدرستی می گوید همین که می آیند و رای می دهند یعنی نظام را پذیرفته اند . ومن اضافه می کنم همین که می آیندو رای می دهند یعنی نظارت استصوابی و شورای نگهبان و فیلتنر کردن را پذیرفته اند .  عجبا که طراحی این بار نیز مانند دوره قبل موفقیت آمیز بود .در انتخابات سال 1392 روحانی بدنبال شدت گرفتن بحران مسئله اتمی ایران و تحریم های اقتصادی به ریاست جمهوری برگزیده شد .کاملا آشکار بود که تمایل بیت خامنه ای بر روی کار آمدن رئیس جمهوری بود که بتواند معضل مسئله ی اتمی جمهوری اسلامی و تحریم ها  را حل کند . اعضای برجسته ی بیت خامنه ای مثل ولایتی از شش ما قبل از انتخابات سال 1392 ، بدون اطلاع دولت احمدی نژاد در عمان با مقامات امریکایی پیرامون حل مسئله فعالیت اتمی ایران در حال گفتگو بودند .این مهم باید بر دوش رئیس جمهوری می افتاد که بر خلاف احمدی نژاد در امضای توافقنامه های اتمی منعطف باشد . جلیلی کودن اصولگرا قادر به انجام چنین وظیفه ای نبود . وزیر خارجه ی روحانی ، ظریف بارها در صحن مجلس و در مصاحبه های گوناگون اعلام کرد که امضای توافقنامه ها ، پیشبرد سیاست  خامنه ای بوده است . او تمامی انتقاد کنندگان را به خود خامنه ای حواله کرد و به مسئله پایان داد . پر واضح بود که برجام با تایید کامل خامنه ای صورت گرفته است . اما خامنه ای سعی می کرد با زرنگی خاص آخوندی ، دامن خود را از ننگ ترکمانچای جدید پاک کند . خامنه ای به خوبی پی برده بود که ادامه تحریم ها ، بخصوص تحریم های بانکی آنچنان گلوی اقتصاد ایران را فشرده است که ادامه ی وضعیت امکان پذیر نیست .تحریم های بانکی بر طرف شد . ولی روحانی با اتخاذسیاست لیبرالیزم اقتصادی نه تنها از برطرف شدن این تحریم ها و پول های آزاد شده بسود مردم استفاده نکرد ، بلکه جامعه را در وضعیتی به مراتب بدتر قرار داد . پس از چهار سال بخش گسترده ای از مردم به این نتیجه رسیدند که چاره در سرنگونی کلیت نظام موجود است و اصلاح طلب و اصولگرا و معتدل و سبز و بنفش کمکی به وضعیت مردم نمی توانند بکنند . به همین دلیل مضحکه انتخاباتی را تحریم کردند .مهندسی جدید طراحی شده برای انتخابات سال 1396 بر این نفرت گسترده ی مردم از کلیت نظام آگاهی داشت و با علم به این واقعیت ، آخوند قاتلی را به صحنه کشاند تا  با ایجاد رعب و وحشت برای یک دوره ی دیگر ، روحانی به کار خودش ادامه دهد .آخوند بدنام و قاتلی که به دلیل کشتارهای دهه 60 و امکان دستگیری اش از سوی مقامات بین المللی ، حتی توان خروج از ایران را نداشت .

هیئت اجرایی از درک مهندسی طراحی شده عاجز است و همچون چهار سال قبل می پندارد که تمایل خامنه ای بر پیروزی نماینده ی اصولگرایان است و چون از یک استراتژی جبهه ی واحد ضد ولایت فقیه دفاع می کند ، رای دادن به روحانی را شکست ولایت فقیه و پیروزی این جبهه قلمداد می کند .

1. از اعلامیه هیئت اجرایی

ششم ژوئن 2017