اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

در همبستگی با زنان شجاع کشورمان،

ورزشگاه های بدون حضور زنان،

 باید بدون تماشاچی بمانند!

برخورد شرم آور حاکمیت جمهوری اسلامی در قبال زنان و دختران جوان علاقمند به تماشای بازی فوتبال تیم های ملی ایران و لبنان در استادیوم ورزشی مشهد، موجی از نفرت در سراسر کشور برانگیخته است. فروش بلیط به دو هزار نفر از دختران جوان  و سپس بستن درهای استادیوم بر روی آنها و پراکنده کردن شان با  شلیک اسپری فلفل، نه تنها نشانه کلاهبرداری آشکار، بلکه نشانه توحش تاریک اندیشانه مسئولان حکومتی است. وزیر کشور دولت رئیسی، پاشیدن اسپری فلفل بر روی زنان و دختران جوان را "وظیفه ذاتی" نیروی انتظامی نامیده است. به دنبال رسانه ای شدن این کلاهبرداری شیادانه و انتشار عکس های دختران جوان این مملکت که با چشمانی اشک آلود به این سوی و آن سوی روان بوده اند، زیر فشار سنگین خشم عمومی مردم، ابراهیم رئیسی، وزیر کشورش را مسئول "بررسی دقیق" ماجرا کرده و دادستان کل کشور نسبت به این حادثه واکنش نشان داده است. از سوی دیگر فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) با ارسال نامه ای به فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی، خواهان توضیحات پیرامون این حادثه شده است. پیش از این، فیفا اعلام کرده بود که در صورت عدم حضور زنان درورزشگاه ها برای تماشای بازی های فوتبال، نسبت به تعلیق فدراسیون فوتبال جمهوری اسلامی اقدام خواهد کرد. حال نیز این احتمال وجود دارد که تیم ملی فوتبال ایران از حضور در جام جهانی قطر محروم گردد.

سیاست زن ستیزانه  جمهوری اسلامی، سیاست امروز حاکمیت نیست. از ابتدای روی کارآمدن نظام ولایت فقیه، زن ستیزی از ارکان اصلی اندیشه و کردار جمهوری اسلامی بوده است. تلاش برای دور نگهداشتن زنان از ورزشگاه ها، جزئی از سیاست خانه نشین کردن زنان است که همواره از سوی حاکمیت دنبال شده است. رهبر رژیم نیز با حضور زنان به شدت مخالفت کرده است. او در نامه ای به تاریخ ششم خرداد ماه ۱۳۸۵ به محمود احمدی نژاد، رئیس جمهور وقت نوشته است: «حضرت آقای مصباح نقل کرده اند که جنابعالی گفته اید؛ رهبر با اقدام مربوط به ورزشگاه ها مخالفت نداشته است. در حالی که اینجانب عدم رضایت خود را صریحآ به جنابعالی گوشزد کردم. لکن چون این پس از اقدام شما بود، لذا صلاح ندانستم دخالت کنم. به هر حال لازم می دانم جنابعالی به نحو مناسبی آن اقدام را تصحیح فرمائید. ابراز مخالفت با نظر مراجع نیز به هیچ وجه درست نیست. امید است روز به روز موفقتر باشید». این نامه عتاب آلود خامنه ای، واکنشی بود به نامه محمود احمدی نژاد در چهارم اردیبهشت ۱۳۸۵ به رئيس سازمان تربيت بدنی که از او خواسته بود "با برنامه‌ريزی صحيح و مقتضی شئون بانوان، بخشی از مرغوب‌ترين مکان‌های تماشاگران در ورزشگاه‌هايی که مسابقات فوتبال ملی و مهم برگزار می ‌شود، به طور ويژه به بانوان و خانواده‌ها اختصاص يابد." باید توجه داشت که دفاع احمدی نژاد از حضور زنان در استادیوم های ورزشی نه از اعتقاد او به برابر حقوقی زنان و مردان  بلکه یک فرصت طلبی سییاسی در جنگ قدرت درون حکومتی بود.

واقعیت این است که حادثه کلاهبرداری در فروش بلیط ، بستن درهای استادیوم به روی زنان  و پاشیدن اسپری فلفل بر روی آنها، اقدام خودسرانه این یا آن مسئول نبوده است. این سیاست عمومی رهبری جمهوری اسلامی و مراجع تقلید است که زنان را جنس دوم و کهتر قلمداد می کنند. روشن است فشار افکار عمومی و فشار بین المللی از سوی فدراسیون جهانی فیفا، حاکمیت جمهوری اسلامی را در مخمصه ای جدی قرار داده است. هر یک از مسئولان تلاش می کنند که دامان خود را از این فاجعه شرم آور دور نگهدارند. اما این ضد و نقیض گوئی های بیشرمانه، بیش از آنکه تلاشی برای حل این مشکل باشد، دست و پا زدن های مسئولان برای کم رنگ کردن این ماجرا و تداوم سیاست های زن ستیزانه شان است. آنچه مسئولان حکومتی را در پیشبرد این سیاست جنایت کارانه و زن ستیزانه  مصرتر و مصمم تر کرده، بی تفاوتی  بخش بزرگی از مردان جامعه است.  اگر مردان این کشور، اگر پسران جوان این کشور، یک بار به صورت جدی در کنار زنان، در کنار مادران و خواهران  و همسران خود قرار می گرفتند و استادیوم های ورزشی که مانع حضور زنان می شوند، را تحریم می کردند، اگر فوتبالیست های تیم های گوناگون و بویژه تیم های شرکت کننده در لیگ برتر، به این تبعیض آشکار و بیشرمانه علیه زنان کشور به اشکال گوناگون اعتراض می کردند، یا از حضور در بازی انصراف می دادند،  حاکمیت جرآت نمی کرد چنین ددمنشانه با زنان و دختران جوان این مرز و بوم رفتار کند.

سازمان ما، سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)، کلاهبرداری شیادانه در فروش بلیط، بستن درهای استادیوم ورزشی بر روی زنان و حمله به آن ها با اسپری فلفل را بشدت محکوم می کند و آن را نشانه ددمنشی ذاتی و زن ستیزی اعتقادی حاکمان جمهوری اسلامی می داند. برای به عقب راندن حاکمیت و در دفاع از حق زنان برای حضور در ورزشگاه ها و برابر حقوقی شان در همه حوزه های اجتماعی، راهی جز همبستگی مردان با زنان وجود ندارد. این وظیفه انسانی هر ورزشکار و هر انسان آزاده ای است که دفاع از حق برابر زنان در ورزش و دیگر عرصه های زندگی اجتماعی را به هر شکل ممکن به پیش برد. تحریم استادیوم های ورزشی که از حضور زنان ممانعت می کنند، توسط همه مردان و پسران جوان علاقمند به ورزش و اعتراض جدی بازیکنان معروف و تاثیرگذار به هر شکل ممکن،  از مؤثرترین ابزارها و یک نافرمانی مدنی بسیار کم هزینه، برای ابراز همبستگی با زنان و دختران جوان این مرز و بوم است. سیاست های زن ستیزانه حاکمیت اسلامی، نه تنها زنان کشور ما را تحت فشار شدید قرار داده، بلکه الگوئی شده است برای طالبان در افغانستان و دیگر نیروهای ارتجاعی و تاریک اندیش در منطقه. در هم شکستن این سیاست زن ستیزانه، وظیفه انسانی همه ما در قبال زنان کشور و تمامی زنان منطقه ماست.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

پنجشنبه ۱۱ فروردين ۱۴۰۱ برابر با  ۳۱ مارس ۲۰۲۲