به ياد اول ماه مه

پاسخی کوتاه به پرسش شما

احمد

روز جهانی کارگرهمیشه بیاد ماندنی است.روزی که تمامی نظام سرمایه جهانی نتوانستند در برابر این سیل جمعیت و هماهنگی سراسری  کارگران ایستادگی کنند. روزی که مشتهای گره کرده زحمتکشان در سراسر دنیا برای اعتراض به هژمونی نظام سرمایه داری جهانی بلند میشود. این روز اتحاد و همبستگی جهانی کارگران است ما در ایران سابقه بالای صد وبیست ساله از اعتراضات صفوف مبارزاتی مردم را در برابر نظام سرمایه و استبداد حاکم در شرایط های خاص خودش تا به دیکتاتوری تجربه کردیم اینک دنباله سرکوب ومبارزاتی همه گیر در تمامی سطوح از نظام استبداد  دیکتاتورمی بینیم بجای اوردن پول نفت و گاز، فقر و بدبختی و حقوق معوقه کارگران ،اخراج هاای دسته جمعی ،به رقابت کشیدن نیروی کارگری وبه ارزان خریدن کارشان و کارهای موقتی  همه اینها درامد ضعیف کارمندان، معلمین و کارگران با نداشتن تعمینات مسکن، بیمه و کار درست نپرداختن حقوق بیکاری، بالا بودن سطح زندگی با درامد طبقه کارگر تا سطوح متوسطه رقم بالای ۵۰  درصدی را به خود مشمول کرده است. روز جهانی کارگر ازآغاز ما را به یاد تاریخچه های فراوانی ازکشورهای مختلف می اندازد،که روشنی راه مبارزه و ادامه ان تا به امروز همیشه قابل قدردانی و استحکام طبقه کارگرمی گردد

روز اول ماه مه مبارزات کارگران شيکاگو در اول ماه مه  ۱۸۸۶ روز جهانی کارگر شده است. کارگران شيکاگو از سال ۱۸۷۲ درگير جنگ طبقاتی خونينی با کارفرمايان ونظام سرمایه و  دولت آمريکا بودند. اين کارگران که از اقصی نقاط جهان به آمريکا مهاجرت کرده بودند تجربه مبارزات سوسياليستی کارگران اروپا و کمون پاريس سال ۱۸۷۱ را با خود حمل می کردند. کمون پاريس کل اروپا را به لرزه درآورده بود زيرا برای اولين بار در تاريخ سرمايه داري،  كارگران و زحمتكشان نقطه ای از جهان جرات کردند قدرت دولتی حاکم را سرنگون کرده و خود قدرت سياسی را بدست گيرند و جامعه را در مسيری متفاوت سازماندهی کنند. اين دولت پرولتری پاريس بيش از دو ماه دوام نياورد و توسط ارتش های بورژوازی فرانسه و کشورهای اروپائی درهم کوبيده شد. اما همين دو ماه کافی بود تا طبقه کارگر در تمام کشورهای سرمايه داری اين حقيقت را درک کند که جنگ طبقاتی يک جنگ واقعی است و بالاخره با حل مسئله قدرت سياسی حل می شود.کارگران یک رویارویی دراز مدتی را در برابر جهان سرمایه در پش گرفتند.برای از بین بردن این نظام استسمار .برای برقراری مساوات و برابری .برای ریشه کن کردن کار ارزان.برای از بین بردن رقابت کاری.برای ریشه کن کردن اخراج کارگران. برای تعیین  بیمه های اجتماعی درمانی درازمدت و بیکاری وبرای ازبین بردن دیگر قانونهای بیسوادی اعتراضات واعتصابات کماکان در ایران به اشکال مختلف دیده می شود . روند حرکتهای مبارزاتی سندیکایی و شورایی . از جمله حرکتهای مبارزانی کارگران هفت تپه . کارگران حفاری نفت و گاز . لوله رنگریزی جیت سازی همه این مبارزات و اعتصابات نمونه های بارزی هستند درموقعیتهای متفاوت امتیازاتی را نصیب طبقه کارگر گردانید واینکه این صف هزمونی ضد سرمایه را حفظ کنند. واما درشرایط قبل برای استفاده درسطوح محتلف ازنحوه مبارزاتی  کارگران دیگر کشورها  چه در فرانسه چه در یونان و چه در پرو شیلی میتوان بوضوع دید.آن موقع درشیکاگو  کارگران به مدت دهسال مبارزات مسالمت آميز و مسلحانه را عليه کارفرمايان و دولت پيش برده بودند. آنان فقط برای هشت ساعت کار مبارزه نمی کردند. اما در شرايطی که کارگران ۱۸ ساعت کار می کردند، خواست هشت ساعت کار تبديل به يک خواست عمومی شد و بخش بزرگی از طبقه کارگر را وارد مبارزه کرد. هسته رهبری اين مبارزات اما صفوف کارگران را مرتبا با واقعيت های جنگ طبقاتی آموزش می داد. بطور مثال نشريه آلمانی زبان “كارگر” که در ميان کارگران مهاجر آلمانی در شيکاگو طرفداران بسيار داشت در شماره ۱۹ مارس ۱۸۸۶ خود نوشت: «اگر ما هر چه زودتر خود را برای انقلابی خونين آماده نكنيم، ميراثی جز فقر و بردگی برای فرزندانمان بر جای نخواهيم گذاشت. بنابراين خود را برای انجام انقلاب مجهز كنيد.»

زنده باد حکومت کارگری-  سرنگون باد حکومت دیکتاتوری اسلامی