اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران( راه کارگر)

مردم قهرمان ایران،

 درهای زندان ها را خواهند گشود!

خیزش شکوهمند و دلیرانه مردم ایران در آبان ماه، که وحشیانه به خون کشیده شد و صدها جوان دلیر و مشعل داران آزادی و عدالت در خون خود غرقه شدند، حاکمیت جناتیکاران را وحشت زده و هراسان کرده است. دستگیری بیش از ۸۰۰۰ نفر ، نشان از این هراس مرگ آفرین دارد. استبداد تاریک اندیشان، حتی در باره چگونگی محاکمه، انتخاب وکیل، تامین وثیقه برای این هزاران نفر، در گِل مانده است. اما دستگیری های گسترده تنها محدود به پایان آبان ماه نبود، در پی تلاش مردم برای برگزاری یادمان چلهم شهدای شان نیز، ده ها نفر دستگیر شده اند. در مراسم بهشت سکینه و قبل از آن، علاوه بر دستگیری خانواده شهید پویا بختیاری، نزدیک به ۳۰ را دستگیر کرده اند. در یادمان چهلم  شهید نوید بهبودی نیز شاهد دستگیری ماهرخ روستا ، فراز روشن ، کاوه مظفری ، جلوه جواهری ، فروغ سمیع نیا ، احمد زاهدی و هومان تحریری بوده ایم که هنوز تعدادی از آنها موفق به تماس با خانواده هایشان نشده اند.

سیاست سرکوب خشن مشعل داران آزادی و عدالت تنها به دستگیری های گسترده محدود نمی شود. احکام سنگین برای پرونده اول ماه مه و هفت تپه، علی نجاتی ،‌ اسماعیل بخشی ، محمدخنیفر ، سپیده قلیان، امیر حسین محمدی فرد، ساناز الهیاری، امیر امیر قلی  ، عسل محمدی، ندا ناجی ، عاطفه رنگریز و  اعضای کانون نویسندگان، رضا خندان (مهابادی) و بکتاش آبتین (هر دو از اعضای هیئت دبیران کانون) و کیوان باژن و فشارها بر اعضای سندیکای شرکت واحد، از جمله حکم زندان حسن سعیدی عضو این سندیکا، زیر فشار قرار دادن زندانیان و به ویژه زنان زندانی که ضرب و شتم وحشیانۀ نرگس محمدی،  فشارهای بیشرمانه علیه  آتنا دائمی نمونه های بارز آن است، یا تضییع حقوق زندانیان در اوین که با اعتراض و نافرمانی مدنی بیش از هشتاد روز محمد حبیبی ،  فرهاد میثمی ، برزان محمدي  و مهدي مسكين نواز روبرو شده،  از دیگر اجزای سیاست سرکوب خشنی است که علیه عدالت طلبان و آزادی خواهان و حامیان واقعی فرودستان و به حاشیه رانده شدگان اعمال می شود. آمران و مجریان این سیاست ددمنشانه و غیرانسانی، گمان برده اند که می توانند از این طریق جلو رود خروشان آزادی خواهی و عدالت طلبی اکثریت عظیم مردم ایران را بگیرند. آن ها همچون تمام مستبدان و تاریک اندیشان و چپاول گران، تصوری از قدرت لایزال مردم ندارند و به دستگاه های سرکوب خود می بالند و حالا دیگر ناگزیر شده اند حتی تظاهر به حمایت از "مستضعفین" را کنار بگذارند.

در شرایطی که حاکمیت برای نجات خود از خشم خروشان و طوفانی مردم دست به سلاح برده و شمشیر خونریزش سنگفرش های خیابان های این مرزوبوم را به خون عزیزترین های این ملت رنگین کرده ، عملآ برای مقابله با مردم به پا خاسته در ائتلاف منفی با  اقدامات قدرت های جهانی و بویژه نئوفاشیست های حاکم بر آمریکا ، نژادپرستان حاکم بر اسرائیل و مرتجعان عرب، قرار گرفته است. آن ها که تهدید به راه اندازی جنگ محدود می کنند، آن ها که  بر طبل درگیری های نیابتی در عراق و سوریه می کوبند، آن ها که از دولت آمریکا تقاضای بمباران مقرهای سپاه پاسداران در تهران را می کنند، آن ها که از تحریم های جنایتکارانه ای که زندگی مردم ایران را به تباهی می کشاند دفاع می کنند، آن ها که برای تبدیل ایران به سرنوشت لیبی  داد سخن می دهند، در ائتلاف عملی با رژیمی قرار گرفته اند که با اتکا به این مواضع، سرکوب خشن و بیرحمانه خیزش مردمی را برای نیروهای خودی توجیه می کند. روشن است که هر نوع درگیری نظامی در شرایط کنونی، هدیه ای طلائی برای حاکمیت سیاه  و جنایتکار جمهوری اسلامی است. حاکمیتی که ساختارهای ضد دمکراتیک قدرتش، سیاست های غارتگرانه و چپاولگرانه باندهای مافیائی اش، سیاست های تاریک اندیشانه فرهنگی و اجتماعی اش، راهبردهای نئولیبرالی اقتصادی اش، کل اقتصاد، سیاست، فرهنگ و مدنیت یک ملت را به قهقرا برده  است.

در شرایطی چنین حساس و خطیر و در میان بحران های خطرناکی که در کمین انقلاب این مردم قرار گرفته، هوشیاری کنشگران اجتماعی، فعالان سیاسی و مدنی، تشکل های صنفی و تمامی آنهائی که برای آینده ای بهتر مبارزه می کنند، بیش از پیش مورد نیاز است تا بر استقلال کامل این مبارزه علیه ارتجاع حاکم و نظام چپاولگر سرمایه دارانه و قدرت های جهانی سلطه جو و پادوهای جیره خوارشان، تاکید کنند و برای ایجاد  پایه های حاکمیتی از آن خود مردم در راه آزادی های بی قید و شرط سیاسی و  برابری در آزادی آآآآرد، عدالت گسترده و دمکراسی فراگیر پای فشارند. در این راه تاکید بر مبارزه ای بی امان برای آزادی زندانیان سیاسی و گسترش هرچه بیشتر جنبش دادخواهی امری است که نمی تواند و نباید از نظر دور بماند. از این طریق است که می توان قدرت تهیجی عظیم دادخواهان و به ویژه مادران را به میدان آورد و برای گشودن درهای زندان های مخوف و به شدت قرون وسطائی  جمهوری اسلامی مبارزه ای همه جانبه و فراگیر را سازمان داد.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی، دمکراسی و سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

چهارشنبه ۱۱ دی ۱۳۹۸ برابر با ۱ ژانويه ۲۰۲۰