اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

به مناسبت یازده دی،  روز شهدای سازمان

به یاد آن ها که جان بر سر آرمان های انسانی  گذاشتند!

یازدهم دی ماه، روز شهادت نخستین دبیر اول سازمان مان، رفیق علی رضا شکوهی، روز شهدای سازمان ما است.  این روز یادآور رشادت ها، جان فشانی ها و از خودگذشتگی صدها رفیق همرزم مان است که جان بر سر آرمان های انسانی گذاشتند تا شعله های رزم مشترک مان برای جامعه ای انسانی تر خاموشی نگیرد.

به یاد آوردن یاد آن شهیدان راه آزادی، برابری و همبستگی انسانی، تنها به یاد آوردن خاطره آن عزیزان نیست،  تنها یادآور رشادت ها و جانفشانی های هزاران هزار شهیدی که برای آزادی و سوسیالسم جنگیدند هم نیست،  بلکه یادآور رزم پرشور همۀ  آنهائی هم هست  که با هرعقیده و باوری چه مسلمان یا غیر مسلمان، چه شیعه یا سنی، چه بهائی یا مسیحی، چه دین باور یا دین ناباور در برابر حاکمیت سیاه دینی مشعل روشنایی در دست، با دیو تاریکی و جهل درافتادند و در مقابل زورگوئی های تاریک اندیشان سر خم نکردند.  آنها همه شهدای جنبش رهائی مردم ایران هستند  و یاد و خاطرۀ همۀ آنها برای مان گرامی است.

هنگامی که یاران ما با رشادتی بی نظیر، جان بر سر آرمان های انسانی شان گذاشتند ؛ ابعاد توحشی که بر این مملکت نازل شد، این چنین اشکار نگشته بود. آن زمان هنوز روشن نبود که چرا "ضد خلق نمی تواند ضد امپریالیست باشد»؛ آن زمان هنوز ضرورت دفاع از آزادی های بی قید و شرط سیاسی این چنین خود را نشان نداده بود؛ آن زمان این اصل که حاکمیت از آن مردم است و این مردم هستند که باید در مجلس موسسان شان نوع حکومت را تاسیس کنند،  بقدر کافی جا نیافتاده بود؛ آن زمان هنوز این چنین آشکار نشده بود که هر نیروی "برانداز" لزوما مترقی و انقلابی نیست. حالا پس از سی و چند سال حاکمیت استبداد دینی بر مملکت و پس از رشد گستردۀ گروه های بنیادگرای مذهبی که تلاش می کنند احکام برده داری را بر خاورمیانۀ بزرگ حاکم گردانند، می توان ابعاد فاجعه ای که بر کشور ما مستولی شده را دقیق تر دید. حالا دقیق تر می توان دریافت که همانطور که هر نوع مبارزه ضد امپریالیستی و غرب ستیزانه و "استکبارستیزانه" نمی تواند انقلابی باشد، هر نوع مبارزه براندازانه هم نمی تواند سویه ای ترقی خواهانه داشته باشد. مردم کشور ما و خاورمیانه بزرگ امروز به وضوح می توانند ابعاد جنایتکارانۀ "دخالت های بشردوستانه" نیروهای امپریالیستی را، از لیبی تا افغانستان، مشاهده کنند و نتایج "شخم" خاورمیانه با بمب های "بشردوستانه" را مورد ارزیابی قرار دهند.

یاران ما جزئی از لشکر شهیدانی هستند که برای آزادی جان دادند. جان دادند تا روشن شود که دفاع از آزادی های بی قید و شرط سیاسی، دفاع از فضای تنفسی برای همگان است؛ دفاع از برابر حقوقی زنان و مردان، دفاع از جامعه ای انسانی است؛ دفاع از حق حاکمیت مردم و حق مردم برای تاسیس و تعلیق نظام سیاسی،  شرط ایجاد حاکمیتی متکی به مردم است؛ که انقلاب کار توده هاست!  آنان جان دادند تا روشن شود استثمار انسان از انسان و نظم منحط سرمایه داری ریشۀ تمامی مصیبت هائی است که بر نوع بشر و بر محیط زیست ما وارد آمده است. امروز که خاورمیانه ما در تاریکی فرورفته، پیکار خون باری که با رشادت های زنان و مردان کوبانی برای رهائی روژاوا جریان دارد ، به یادمان می آورد که آن خط خونین مبارزه برای آزادی، برابری و حرمت و همبستگی انسانی استمرار دارد و جوانه های امید هر روز بارآورتر می شوند. این چنین است که رزم پرشور برای آزادی و سوسیالیسم، اینجا و آنجا به هم گره می خورد و جویبارهای کوچک ولی روان، اندک اندک به هم نزدیک می شوند تا نهرهای جوشان و خروشان رزمی پرشور را سازمان دهند و بساط تاریک اندیشی، جهل و استثمار سرمایه را در هم بپیچند و جامعه ای بنیان نهند که در آن «شکوفائی آزاد هر فرد، شرط شکوفائی آزاد همگان باشد».

ما راه کارگری ها، یک بار دیگر در سالروز یازده دی ماه، روز شهدای سازمان، با یاران شهید خود پیمان می بندیم که راه آنها را با عزمی استوار و با فروتنی تمام ادامه دهیم و از آرمان های انسانی مان گامی به عقب برنداریم.

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

۱۱ دی ۱۳۹۳ برابر با ۰۱ ژانويه ۲۰۱۵