Rahe Kargar
O.R.W.I
Organization of Revolutionary Workers of Iran (Rahe Kargar)
به سايت سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) خوش آمديد.
شنبه ۱۷ آبان ۱۴۰۴ برابر با  ۰۸ نوامبر ۲۰۲۵
 
 برای انتشار مطالب در سايت با آدرس  orwi-info@rahekargar.net  و در موارد ديگر برای تماس با سازمان از;  public@rahekargar.net  استفاده کنید!
 










اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
اما، مهمترین جرم آن ها این است که در کشوری که باندهای مافیایی ثروت، قدرت و رسانه به چپاول تمامی هست و نیست کشور مشغولند و مردمان یک کشور ثروتمند را به خاک سیاه نشانده اند، صادقانه علت های این وضعیت را در عرصه اقتصاد و جامعه شناسی با زبانی رسا و بی لکنت بیان کرده اند. حملات هیستریک رسانه های الیگارش های فربه کشور به این نظرات و دیدگاه ها و متهم کردن آنها به آگاه کردن مردمان فرودست جامعه، زمینه ساز دستگیری آنها شده است. غارتگران هست و نیست کشور، در شرایطی که اکثریت عظیم مردم دست شان را خوانده اند و از آنها عبور کرده اند، نسبت به هر عنصر آگاهی بخش بشدت حساس و نگران شده اند. سازمان ما دستگیری این فعالان عرصه اندیشه و ادب، علوم اقتصادی و جامعه شناسی را قویآ محکوم می کند. ما بر این باوریم که باید با تمام قوا این سیاست های سرکوبگرانه فاشیستی را افشاء کرده و افکار عمومی مردم جهان را نسبت به این اقدامات ضد انسانی بسیج نمود. نباید اجازه داد سکانداران قدرت برای نجات خود از خشم مردم، فرزندان آگاه این مرز و بوم را به زنجیر بکشند.
واکنش ها به بازداشت نویسندگان، مترجمان علوم اجتماعی، پژوهشگران مستقل، چپ و فمینیست
جامعه اما نباید در برابر این سرکوب سکوت کند. سکوت استادان، روزنامه‌نگاران، روشنفکران و دانشجویان هزینه‌ای سنگین دارد. امروز هر که از ترس لب فروبندد، فردا شاید نام دوستان یا شاگردانش را در فهرست بازداشت‌شدگان ببیند. پرویز صداقت و محمد مالجو نماد وجدان بیدار ملی‌اند. آن‌ها نشان دادند که می‌توان بی‌وابستگی، بدون فرمان خارجی و بدون امتیاز داخلی، آزادانه اندیشید و سخن گفت. بازداشت آن‌ها یعنی بازداشت حق اندیشیدن و انتقاد آزاد. قدرت می‌تواند نویسنده را دستگیر کند، اما نه کلمه را. اندیشه در سلول هم زنده می‌ماند؛ در نوشته‌های ممنوعه، در ذهن شاگردان و در گفت‌وگوهای پنهان. تاریخ بارها ثابت کرده است که آن‌چه باقی می‌ماند، نام اندیشمندانی است که در زمانه ترس، از عقل و وجدان دفاع کردند، نه نام بازجویان. روزی فرا خواهد رسید که سخنان امروز صداقت و مالجو نه در سلول، که در کلاس‌های درس و کتابخانه‌ها بازخوانی شود. تا آن روز، هر تکرار اندیشه، خود مقاومتی است در برابر اسارت عقل.

بیانیه کانون نویسندگان ایران





ارزیابی هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
اکنون نیز با سیاست گسترش تحریم ها و یارگیری در میان شیخ نشین های خلیج فارس و مطرح کردن جزایر سه گانه قصد دارند زمینه های اعتراضات داخلی برای یافتن راه های روی کارآوردن نیروهای وابسته به خود را ، در صورت مقاومت جمهوری اسلامی فراهم آورند. نگاهی به سیاست های تبلیغاتی شان در رسانه های امپریالیستی جنبه های این سیاست را به روشنی آشکار می سازد. بازی با کارت «صنعت حقوق بشر» و حمایت از جریانات و افراد مدعی مبارزه برای حقوق بشر مردم ایران را باید در راستای سیاست سلطه جویانه قدرت های امپریالیستی مورد ارزیابی قرار داد. فراموش نکنیم که از نگاه مردمی و انسانی، افراد، شخصیت ها و جریاناتی که در دو سال گذشته نه کلامی علیه نسل کشی در غزه گفته اند و نه کلمه ای در محکومیت جنایات اسرائیل نوشته اند، اخلاقآ حق ندارند خود را مبارز حقوق بشر و مدافع حقوق مردم ایران تحت حاکمیت فاشیسم دینی بدانند. این امر بویژه در مورد افراد و جریاناتی که از «صنعت حقوق بشر» نان می خورند، با تاکید بیشتری باید مد نظر باشد.

در مراسم تدفین ناصر تقوایی چنان که وصیت کرده بود، بدرقه‌کنندگان لباس سفید بر تن داشتند. خبری از روحانی دینی و واژگان رسمی مرگ نبود. به جایش موسیقی جنوبی نواخته شد. ریتم زیبای خاک و دریا؛ یعنی زیباترین روی زندگی. این آخرین اثر زیبای هنرمندی بود که وداعش را با شکوه و خرد کارگردانی کرد. اگرچه عنوان اثر «وداع» بود اما هنرمند برجسته آن را به سلامی به زندگی بدل کرد. با لباس سفید و موسیقی خاک و دریا و شاهنامه و دست زدن و بندر و شرجی و عرقِ کار. هنرمند در آخرین اثرش نشان داد که چگونه جامعه دارد آیین‌های خودش را بازمی‌سازد؛ آیین‌هایی که نه از آسمان می‌آیند، بلکه از زمین، از تجربه‌ی زیسته، از بدن و حافظه‌ی جمعیِ زخمی. نشان داد ایمان از «آنچه باید باور کرد»، بدل شده «به آنچه می‌توان زیست.» این مراسم لبخند به جهان نوینی بود که قدرت از آن بیرون رفته و معنا به آن بازگشته است. درست در همان لحظه که موسیقی جنوب در خاک پیچید، می‌شد شنید که جامعه ایران، آرام و چون همیشه صبور، دارد می‌گوید: ما زبان شما را دیگر نمی‌خواهیم؛ ما حتی مرگ‌مان را به زبانِ خودمان، زندگی می‌کنیم.


این گفت‌وگو در سال ۹۱ انجام شده است؛ گفت‌وگویی که آن زمان امکان انتشارش ممکن نشد. شاید استاد در یکی از حالت‌هایش بود که علاقه به بودن در ملأعام نداشت. دوست داشت در انزوا بماند، دوست داشت دیگران از او یاد کنند و خود نظاره‌گر باشد. مراجعه به آن چیزی که حدود ۱۳ سال پیش بیان کرده است و هنوز می‌تواند تأثیرگذار باشد، نشان از عمق ذهن ناصر تقوایی دارد. او نکته‌هایی را بیان کرده است که هنوز و در این روزگار همچنان می‌تواند مهم و مؤثر باشد. می‌تواند برای آیندگان مؤثر باشد. این گفت‌وگو یادمان می‌آورد بر یکی از مهم‌ترین فیلم‌سازان و هنرمندان این سرزمین چه رفته است. خواندن این گفت‌وگو از پس این همه سال نکته‌ای را یادآوری می‌کند: استاد سینما پیش‌بینی کرده بود زنان تغییرات زیادی را به وجود می‌آورند. هرچند اگر ایشان این گفت‌وگو را دوباره می‌خواندند، قطعا با ادبیات خاص خود بازنویسی می‌کردند و یا تغییراتی در آن می‌دادند اما این یک گفت‌وگوی بدون روتوش با ناصر تقوایی از دل تاریخ است، با همان بی‌حوصلگی‌های گهگاه یا حس استادانه‌ای که در محضرش به گفت‌وگوکننده دست می‌داد.

بیانیه جمعی در واکنش به دستگیری‌های اخیر
بیانیه‌ی ۱۷۰ نفر از فعالان فرهنگی، اجتماعی و سیاسی در محکومیت برخوردهای امنیتی با نویسندگان و‌ فعالان فرهنگی و اجتماعی چپ








اعلامیه مشترک
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
کمیته مرکزی حزب کمونیست ایران



اعلامیه مشترک
حزب کمونیست ایران
هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران(راه کارگر)



اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
سازمان ما به عنوان مدافع آزادی های بی قید و شرط سیاسی، دمکراسی فراگیر و از پائین، تامین اجتماعی فراگیر و همگانی و مخالف سرسخت مجازات غیرانسانی اعدام، خشم و نفرت خود از اعدام ها در جمهوری اسلامی را با تمام توان اعلام می دارد و از جبنش گسترده «نه به اعدام» قاطعانه حمایت می کند. ما بر این باوریم که برای از کارانداختن ماشین کشتار جمهوری اسلامی ، حمایت گسترده از جبنش رو به رشد «نه به اعدام» و همگرایی و همبستگی تمامی جنبش های اجتماعی با این مبارزات، یک ضرورت اساسی است. برای نجات جان انسان ها و برای احترام به حق حیات تک تک انسان ها، راهی جز گسترش مبارزه همگانی و متحد علیه فاشیسم مذهبی حاکم بر کشور نیست. تنها از طریق گسترش این جنبش و به میدان آمدن توده های کار و زحمت می توان بنیان های سیستمی را ساخت که قدرت از آن تمام مردم باشد و از این طریق می توان هم زمان توطئه های سلطه جویانه تمامی قدرت های خارجی و مزدوران ایرانی شان را نیز نقش بر آب کرد.

اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
به مناسبت درگذشت ناصر تقوایی

بیانیه کانون نویسندگان ایران
به مناسبت درگذشت ناصر تقوایی



اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
به مناسبت دهم اکتبر
روز جهانی مبارزه با اعدام

ارزیابی هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)





دفتر یاد بود چانباختگان راه کارگر
آرشیو از دیگر تلویزیون ها
مطالب این ستون لزوما ديدگاههای راه کارگر را بازتاب نميدهند!
بیست و سه تشکل مستقل زنان
به مناسبت سومین سالگرد خیزش انقلابی ژینا
تداوم جنبش انقلابی زن،زندگی ، آزادی
آرشیو گزیدۀ مقالات رسیده ،
از دیگر رسانه ها

مطالب این ستون لزوما ديدگاههای راه کارگر را بازتاب نميدهند!










راه کارگر در توئیتر
روابط عمومی راه کارگر در فیسبوک
تلویزیون راه کارگر در فیسبوک
آرشیو تلویزیون اینترنتی راه کارگر
سایت خبری راه کارگر
وبلاگ کارگری راه کارگر
اتحاد داوطلبانه
آرشیو رادیو راه کارگر
آرشیو وبلاگِ رادیو راه کارگر
آرشیو نشریه
اطلاعیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)
اسناد بحران و انشعاب دز "راه کارگر"
در سایت خبری راه کارگر

تمامی حقوق برای سازمان کارگران انقلابی ايران (راه کارگر) محفوظ است. 2025 ©