|
گفتار سیاسی رادیو راه کارگر چهارشنبه ۹ دی ۱۳۸۸ و ۳۰ دسامبر ۲۰۰۹
جنبش ضد دیکتاتوری مردم ایران با عاشورای خونین ۱۳۸۸ از جهت صراحت بخشی به هدف بلافصل اش , از جهت قاطعیتش و شکل مقاومتش گام تازه ای به پیش برداشته است. اکنون همه حشو و زوائد به کناری رفته و جنبش اعتراضی صریح و پیگیر سر نظام را نشانه گرفته و درهم شکستن اصلی ترین سنگر دیکتاتوری را به شکلی قاطع با شجاعت و شهامتی حماسی در مصافی رویارو با دستگاه ولایی و ارگان های مختلف سرکوبگرش پیش می برد. از آن سو رژیم ولایی نیز با برافتادن پرده ریا و تزویر و نور تابیدن بر چهره کریه جنایتکارش عریان تر از هر زمان در برابر جنبش مردم به سرکوب و سرنیزه پناه برده است و با کشتار جوانان, دستگیری های گسترده و شکنجه و اعدام و زندان می خواهد بقای خویش را حفظ کند. خشونت طلبی کودتاچیان اما همه از ترس و وحشت از خیزش توده ای و قدرت فزاینده مقابله جویی این جنبش است. خشونت طلبی آنان با هدف کشاندن جنبش اعتراضی به مصاف با حکومت در حوزه ای از نبرد است که نتواند با بیشمارانش که تنها با پیشتازانش در آن شرکت کند و همین خود مجال فراهم کند که با سرکوب شدید این پیشتازان جنبش را پراکنده سازد و مجال تکمیل محاصره و هجوم به نقطه ضعف کودتاچیان را به جنبش ضد دیکتاتوری ندهد. برای خنثی کردن این تقلای رژیم و درهم شکستن قدرت سرنیزه اش, اولا و پیش از هر چیز گسترش هر چه وسیع تر دامنه جنبش اعتراضی اهمیت حیاتی دارد. جنبش اعتراضی به شرطی گسترش می بابد که بتواند همچنان فضای تحرک و اقدام برای بخش ها و لایه های مختلف مردم فراهم سازد و آهنگ فعال شدن آنان و توانایی بالفعل در پرداخت هزینه مشارکت در مقابله با حکومت را به درستی لحاظ کند. این به معنای آن است که حرکت های گسترده اعتراضی خیابانی در پیوند با شکل های دیگر اعتراضات مثل اعتصاب, کم کاری, تمرد و نافرمانی عمومی و فلج کردن رژیم پیوند یافته و ورود به فاز رویارویی علنی و آشکار به موازات تشدید محاصره کودتاچیان از جوانب مختلف و در سطوح متفاوت تعقیب شود. ثانیا: به همان شکل که کودتاچیان در عرصه سیاسی دچار شکاف های ترمیم ناپذیر شدند و توانایی تامین وحدت اراده برای مقابله با جنبش اعتراضی را از دست دادند, در عرصه نظامی نیز باید این شکاف پدید آمده و گسترش یابد. البته با گسترش دامنه رویارویی میان مردم و دستگاه سرکوب, پدیده تمرد که به دنبال دستور تیراندازی مستقیم به مردم در عاشورای خونین ۱۳۸۸ از سوی نیروهای انتظامی دیده شد, گسترش خواهد یافت. با این حال جنبش اعتراضی برای درهم شکستن قدرت سرنیزه رژیم ناگزیر است تفاوت های موجود در میان گروهبندی های مختلف سرکوب را در نظر بگیرد ودر وضعیت فعلی خلاقانه شکل هایی از اعتراض را در دستور بگذارد که می تواند این تفاوت ها را به شکاف های آشکار تبدیل کند. پس از عاشورای خونین که در کنار مقاومت حماسی مردم در برابر دیکتاتوری یکپارچه شور و همبستگی مردمی نیز بود, چند هزار نفر در تهران و شهرستان ها دستگیر شده اند. خبرهای تکان دهنده ای در باره وضعیت بازداشت شده گان انتشار یافته است. مبارزه برای آزادی فوری و بی قید و شرط این بازداشت شده گان, همبستگی با خانواده های جانباختگان در در شرایطی که رژیم موج پردامنه ای از بازداشت ها را به قصد ارعاب سازمان داده است, از اهمیت فوری برخوردار است. به محض برچیده شدن سنگربندی روز عاشورا در خیابان های تهران, مبارزه برای آزادی فوری همه اسرای جنبش اعتراضی, و سازماندهی ادامه اعتراضات به سنگرهایی برای ادامه مقابله با کودتاچیان تبدیل شده است. در نبردی وسیع, در سنگرهایی متعدد است که به تدریج قدرت سرنیزه رژیم درهم می شکند و آزادی به دست می آید.
|