سرکوب  شدید فعالین دانشجویی , نشانه ترس رژیم از تکرار

 13 آبان در 16 آذر است.

گفتار رادیو راه کارگر

روز جمعه ۶ آذر۱۳۸۸ برابر با ۲۷ نوامبر ۲۰۰۹

هر چه به روز 16 آذر نزدیک تر می شویم, سرکوب دانشجویان و فعالیت های دانشجویی شدیدتر, وحشیانه تر و دامنه دارتر می شود. این رویارویی میان رژیمی که همه ابزارهای سرکوب را به دقت و با سازماندهی به خدمت گرفته, با توده میلیونی دانشجویان کشور یک رویارویی آشکار و علنی, گسترده و سراسری است. سرکوب های شدید قبل از هر چیز نشان وحشت شدید رژیم از تکرار 13 آبان در 16 آذر به شکلی دیگر است, نکته مهم بعدی که در مورد 16 آذر نباید از آن غفلت کرد, اعتراضاتی است که هم اکنون در دانشگاهها به عنوان پیش درآمد این روز جریان دارد. در واقع در وضع  حاضر هم ابعاد سرکوب و هم ابعاد اعتراضات دانشجویی واقعا گسترده است.

احضار نزدیک به 100 دانشجوی دانشگاه آزاد اهواز, احضار بیش از 50 دانشجوی دانشگاه آزاد نجف آباد به دلیل شرکت در اعتراضات مردمی, احضار دستکم 10 دانشجو به کمیته انضباطی در دانشگاه خواجه نصیر, احضار گسترده دانشجویان دانشگاه گیلان به کمیته انضباطی, ادامه بازداشت دستکم 8 دانشجوی زندانی دانشگاه شیراز, صدور حکم زندان و شلاق برای دانشجویان دانشگاه مازندران, اعلام اسامی بیش از 70 فعال دانشجوئی در بند, تهدید خانوادههای دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی شیراز توسط حراست دانشگاهها, بازداشت استاد دانشگاه علم و صنعت, ایجاد کمیته های ویژه برای اخراج اساتید از دانشگاهها, و کلا احضار حدود 200 دانشجو از دانشگاههای مختلف در ظرف چند روز اخیر رئوس بخشی از خبرهای مربوط به سرکوب اعتراضات دانشجویی است. همروند با این سرکوب ها و درست به موازات آن اعتراضات دانشجویی جریان دارد.

پنج روز تحصن دانشجویان واحد ماهشهر پلی تکنیک در اعتراض به ضرب و شتم یک دانشجو , طومار اعتراضی در دانشگاه علامه در اعتراض به موج احضارها, تحصن دانشجویان دانشگاه بین المللی قزوین در اعتراض به بازداشت دوستان دانشجوی خود, تحصن و اعتصاب غدای دانشجویان دانشگاه صنعتی شاهرود در اعتراض به مشکلات صنفی, تجمع  در دانشگاه خواجه نصیر در اعتراض به بازداشت 2 تن از دانشجویان که این تجمع توسط نیروهای لباس شخصی و اعضای بسیج به خشونت کشیده شد, اعتراض دانشجویان دانشگاه آزاد شهر کرد, تحصن دانشجویان دانشکده برق و کامپیوتر دانشگاه تهران با خواست آزادی دانشجویان زندانی , تجمع دانشجویان دانشگاه آزاد نجف آباد در اعتراض به تفکیک جنسیتی و نصب دوربین مدار بسته در محیط دانشگاه, تجمع در دانشگاه شیراز در اعتراض به حمله لباس شخصی ها به دانشجویان, تهدید به تحصن و اعتصاب در صورت اخراج اساتید دانشگاه از سوی فعالین دانشجویی, تجمع اعتراضی دانشجویان دانشگاه سهند تبریز, اعتصاب سراسری دانشجویان در دانشگاه شیراز, اعتراض دانشجویان دانشگاه تربیت معلم کرج به حضور صفار هرندی در دانشگاه بخش هایی از اعتراضات دانشجویی در کمتر از یک هفته اخیر است.

این وضع که با وجود سرکوب های شدید رژیم قادر نیست  جلوی گسترش اعتراضات را بگیرد, نشانگر آن است که رژیم  تا چه حد  در سطح دانشگاهها منزوی است و ظرفیت اعتراض در جنبش دانشجویی بالاست. توامان شدن دستگیری و احضار و تهدید جمع وسیعی از فعالان شناخته شده دانشجویی با بیشتر شدن اعتراضات دانشجویی در عین حال به معنی آن است که استمرار اعتراضات تا حدودی از فعالین سرشناس دانشجویی فاصله گرفته است؛ امری که  یک علامت مهم در حرکت جنبش دانشجویی به سمت توده ای و سراسری شدن است. گرچه کاملا روشن است که  جنبش دانشجویی به آوانگاردیست ها و پیشروانش احتیاج دارد و نباید به رژیم اجازه داده  که یک نسل کامل از این فعالین را به قصد به رکود کشاندن اعتراضات دانشجویی راهی زندان کند و یا  با اخراج از دانشگاه و صدور حکم شلاق از تحرک باز دارد.

البته این یک واقعیت  است که تلاش برای تداوم مبارزه و حفظ روند تودهای شدن حرکتهای دانشجویی به فعالین دانشجویی و سازمانگران این درس را آموخته است که در شرایط ترس از جنبش تودهای، رژیم به هر اقدامی دست خواهد زد. در نتیجه تلفیق کار علنی و مخفی از ملزومات یک فعالیت سازمان یافته و ادامهدار است. 

اکنون که دستگاه سرکوب، برای جلوگیری از سازماندهی موفق مراسم 16 آذر به سیاست دستگیری گسترده و به زیر شکنجه بردن فعالین دانشجویی روی آورده است، تکیه بر عنصر تودهای بودن حرکتهای دانشجویی و مشارکت هر جه بیشتر دانشجویان در حرکتهای اعتراضی ، میتواند  ترفند جدید رژیم را خنثی کند. حضور توده دانشجویان یک دانشکده در حرکتهای اعتراضی و هماهنگ سازی این حرکتها با اقدامات اعتراضی دیگر دانشگاهها، قدرت مقابله دانشجویان با پلیس سیاسی را صد چندان خواهد کرد. اما برای سازماندهی موفق چنین اقدامی, یعنی هم حفظ تودهای ماندن حرکتهای دانشجویی و هم هم آهنگ کردن آن با دانشگاههای گوناگون، ضرورت شکلگیری هستههای مخفی دانشجویی که بر پایههای اعتمادهای شکل گرفته و آزمایش پس داده استوار باشد، بیش از پیش مطرح خواهد شد. بدون سازماندهی ضرور برای حفظ و تداوم و هماهنگی حرکتها نمیتوان مقاومت موثری در برابر تهاجم سرکوبگرانه دستگاه ولایت سازمان داد.

هم زمان با تاکید بر ضرورت حفظ فعالین و شبکه های سازمان یافته، می بایست روی جلب حمایت اقشار گوناگون مردم نیز کارکرد و آنها را به کمک فراخواند. گسترش اخبار دستگیریها، همراه شدن با خانوادههای آنها و سازماندهی اعتراضات در مقابل زندانها و ادارات قضائی، امکانات رژیم برای سرکوب در سکوت را درهم خواهد شکست و جرات مقابله توده ای مردم در برابر دستگاه ولایت را افزایش خواهد داد. اکنون زمان آن فرا رسیده است که دانشجویان از هر طریق ممکن بر جلب حمایت مردمی بکوشند و زمینه های پیوند و همگرایی میان جنبش دانشجویی و دیگر جنبش های اقشار معترض را فراهم آورند. از این طریق می توان با سرکوب لجام گسیخته رژیم اسلامی مقابله کرد و امکان پیشروی را فراهم ساخت.