|
سیاست ماجراجویانه هسته ای رژیم , عامل افزایش خطر تشدید تحریم اقتصادی مردم ایران
گفتار سیاسی رادیو راه کارگر روز جمعه ۶ آذر۱۳۸۸ برابر با ۲۷ نوامبر ۲۰۰۹
شورای حکام آژانس انرژی هسته ای, در قطعنامه جدید خود با انتقاد از پنهانکاری رژیم اسلامی در ایجاد تاسیسات هسته ای قم, خواستار توقف هر چه سریع تر ساخت و ساز این مرکز, اطلاع رسانی در باره اهداف و جزئیات آن و ارائه تضمین پیرامون نداشتن تاسیسات هسته ای ساخته شده و یا در دست ساخت دیگر شد.
دو نکته مهم در رابطه با این قطعنامه آن است که اولا رژیم اسلامی پس از سه سال بار دیگر در این شورا صریحا محکوم می شود و ثانیا چین و روسیه همراه با سایر اعضای گروه پنج باضافه یک به این قطعنامه رای داده اند.
اهمیت نکته اول در این است که قطعنامه محکومیت در شورای حکام می تواند بار دیگر مساله اعمال تحریم های گسترده تر اقتصادی در مورد ایران را فعال سازد و اهمیت نکته دوم در این است که این بار روسیه و چین نیز به قطعنامه پیوسته اند و از این طریق برگ برنده ای که رژیم تاکنون از آنها برای توجیه ناکارایی تحریم ها, از جمله در سطح افکار عمومی, بهره برداری می کرد, از دستش خارج شده است. پنهان کاری در مورد تاسیسات فردو در قم , عدم ارائه تضمین در مورد نبود تاسیسات هسته ای جدید و بازی وقت کشی رژیم اسلامی در زمینه طرح تهیه سوخت هسته ای در خارج از ایران و خودداری از ارائه پاسخ شفاف در این زمینه ها, بسترهایی بوده اند که قطعنامه محکومیت شورای حکام بر مبنای آنها شکل گرفته است.
روشن است که در متن بقای نظام آپارتاید هسته ای موجود در جامعه باصطلاح بین المللی, اعمال فشار یک جانبه بر یک کشور در زمینه تاسیسات هسته ای, خواه بر مبنای هر ملاحظات سیاسی و استراتژیک که صورت پذیرفته باشد, نمی تواند عادلانه تلقی شود. اما ناعادلانه بودن آن ذره ای از نقش و مسوولیت فاجعه بار رژیم اسلامی در این زمینه کم نمی کند. درست در شرایطی که بیکاری و تورم بیداد می کند, تولید از رمق افتاده است, طرح شوک تراپی که معنایی جز دستبرد هدفمند به آخرین لقمه های نان مردم ندارد مراحل تدارک اجرایی خود را طی می کند, کشاندن مردم زجر دیده ایران به گرداب تحریم های گسترده تر اقتصادی دیگر جنایتی است که به هیچ وجه نمی توان از آن گذشت و بر آن چشم بست. دختران و پسران جوان, مادران و پدران, فعالان و کنشگران اجتماعی و سیاسی, این روزها که رژیم شمشیر خود را از رو بسته است تا صدای اعتراض مردم را خفه کند, آشکارا می بینند که حاکمان چگونه مانند بیگانگان اشغالگر با آنان رفتار می کنند؛ می بینند که حاکمیت جز بقای خویش به قیمت اعدام و زندان و شکنجه و سرکوب و تصفیه, به هیچ چیزی اندیشه نمی کند. این رژیم نماینده مردم ایران نیست که بخواهد و حق داشته باشد به نام تولید انرژی هسته ای, درد و رنج و محنت های بیشمار دیگری هم بر این مردم تحمیل کند.
سزای این مردم نیست که به خاطر وجود رژیمی فاسد, عتیقه و قرون وسطایی؛ و سیاست های ماجراجویانه و رویاهای قدرت طلبانه اش, که هیچ ربطی به منافع واقعی اکثریت عظیم آنان ندارد, از سوی دولت ها و قدرت های بیگانه مجازات شوند. پیشرفت و توسعه اجتماعی, علمی, فرهنگی, سیاسی و اقتصادی ایران تنها در یک نظام مردم سالار مبتنی بر خودحکومتی کارگران و زحمتکشان ممکن است. مردم ایران از قدرت های بیگانه نه انتظار حمایت دارند, نه فشار و محاصره اقتصادی را برمی تابند. این مردم رژیم فقاهتی و دولت امنیتی/ نظامی آن را عامل و مسبب سیه روزی خود می دانند و با استمرار حرکت های اعتراضی خود آن را به زباله دان تاریخ خواهند انداخت. گذشت آن زمان که نظامیان و امنیتی های قاچاقچی, شکنجه گر,متجاوز جنسی و دستگاه ولایی همدست آنها بتوانند با داغ کردن پرونده هسته ای در صفوف مردم ایران شکاف ایجاد کنند و از این طریق جنبش اعتراضی مردم را به بیراهه بکشند و خود در این میانه جان سالم بدر ببرند. این اگر نقشه آنهاست, همان بهتر که آن را پشت پخ بنویسند. نه فقط سرنوشت رای مردم که ضرب و شتم وحشیانه آنها توسط پاسداران و بسیجی ها در خیابان ها و میادین و خون های پاک به ناحق بر زمین ریخته ی فرزندانشان؛ سهراب ها و نداها جای هیچ تردیدی باقی نگذاشته است که قدرتمندی و تسلیح اتمی رژیمی چنین وحشی و سرکوبگر, نه مایه غرور و عزت که اسباب مذلت و سرافکندگی است. داغ شدن پرونده هسته ای و احتمال تشدید تحریم های اقتصادی ایران, در نزد مردم تنها برگی دیگر بر پرونده قطور تبهکاری و ماجراجویی های بدفرجام این رژیم خواهد افزود. نه از یک سو که از هر سو این رژیم محکوم است
|