خیابان زرد در برابر خیابان سرخ

حماد شیبانی

با استفاده از نوشته دانی حداد مسئول سایت ام. تی .وی  mtv

از صبح امروز (یکشنبه سوم نوامبر ۲۰۱۹) برگ تازه ای در دفتر (وقایع اتفاقیه) لبنان رقم زده شد. (خیابان زرد در برابر خیابان سرخ) تیتر برگزیدۀ من برای این برگ تازه است.

بعد از شکست تهاجم چماقداران حزب الله و و امل برای پایان دادن خشونتبار به جنبش اعتراضی مردم، احزاب ائتلاف حکومتی تحت عنوان "نجات لبنان" از "آشفتگی" و با قصد حمایت از ژنرال عون، طرفداران خود را به خیابان ها کشاندند تا حمایت پایه های توده ای از برنامۀ موسوم به اصلاحات را در بوق های تبلیغاتی خود بدمند و به رخ معترضان بکشند. حزب الله و امل با چراغ خاموش از این بازی حمایت می کنند تا مگر خیابان را، بزعم خود، از انقلابیون پس بگیرد.

امروز طرفداران حکومت به رهبری وزیر خارجه، آقای باسل ـ داماد رئیس جمهور و از منفورترین چهره ها از نظر انقلابیون ـ فرمان ماشین "پشتیبانی مدنی" حکومتی را در دست گرفته و از انقلابیون می خواهد که دست از مخالفت با رئیس جمهور دلسوز بردارند و پشت سر او به جبهۀ مدنی شفافیت و پرده برداشتن از اسرار مالی کلیۀ سران رژیم در سی سال گذشته بپیوندند و به تحقق اصلاحات مورد نظر رئیس جمهور کمک کنند.

جالب توجه این که بخش قابل توجهی از معترضانی که تاکنون زیر پرچم سرنگونی کل حاکمیت حرکت می کردند و همچنان هم خود را به اهداف آن وفادار می دانند، هرچند با شک وتردید، تحت تأثیر این ایده هستند که برای "تقویت" روند انقلاب کنونی می توان با اتکا به فشار خیابانی تودها از سنگرهای هرچند پوسیدۀ قانونی ـ از جمله اختیارات رئیس جمهور و مجلس ـ استفاده کرد.

خبرنگاران مستقل که تلاش دارند با بیطرفی، تظاهرات دهها هزار نفری "حمایت یا اعتماد" به پرزیدنت عون را پوشش دهند، تأکید می کنند که انبوهی از مردم مصمم هستند تا از ساعت دو و نیم بعد از ظهر امروز (یکشنبه)، این تظاهرات را به سوی میدان ریاض صلح یعنی میعادگاه هر روزۀ انقلاب تغییر مسیر دهند. این فضا چنان قوی است که گردانندگان تظاهرات حکومتی را وادار می کند تا مدام بر به اصطلاح حمایت عون از کلیات اساسی مطالبات مردم بپاخاسته و همبستگی با میدانها تأکید کنند.

خلاصه آن که روزی با ابعادی پیچیده در جریان است. گروه های هماهنگی در میدان ریاض صلح امروز در برابر چالش های ناشی از متغیرهای سیاسی بعد از استعفای حریری و گذار از خلاء قدرت ایجاد شده به طرف تشکیل یک دولت مدنی - تخصصی و کوچک برای ورود به مرحلۀ دولت گذار قرار دارند. ساعت های آینده لحظه های تعین کننده در آزمایش قدرت جنبش تغییر انقلابی خواهد بود.

دانی حداد مسئول سایت mtv ، یک روزنامه نگار لیبرال است . او امروز در مقاله ای با عنوان "از قطع جریان عبور ومرور در جاده ها تا قطع دست دزدان " نگاه خود را نسبت به اوضاع کنونی در سایۀ روند طی شده با مردم در میان می گذارد:

" طی دو هفتۀ گذشته، تظاهرکنندگان در خیابانها و میدانها شعارهای پراکنده و متعددی را با خود حمل کرده ویا فریاد می زدند، برخی حتی "نامربوط" و برخی غیرمنطقی. اما بسیاری از این شعارها بواقع بیانگر دردهای انباشته شده در دل مردم و ناشی از ستمگری طبقۀ سیاسی حاکم بر لبنان، بویژه از زمان پایان جنگ داخلی، بود.

افرادی که به خیابانها سرازیر شدند و نیز بخش عظیمتری که در خانه ماندند، و با جنبش ابراز همدردی و یگانگی کردند همه و همه، سالها فقط وعده های دروغین شنیده اند. در این سالهای طولانی همۀ مردم شاهد بودند که هر کس که مدعی مبارزه با فساد بوده، خودش تا جائی که دستش می رسیده در فساد شرکت می کرده و افراد فاسد و شرکای آنها را در دولت و مجلس و کل حاکمیت، از پیگرد قانونی معاف می کرده است، خود با آنها همدست و چتر حفاظتی آنها می شده  و راه  را برای گروهی که حتی توان حسابداری و ادارۀ یک شرکت کوچک را هم ندارند باز می کرده تا  به کرسی وزارت خانه ها با بودجه های نجومی و یا نمایندگی مجلس برسند.

از پایان جنگ داخلی تا به امروز، گرگ سیری می رود و گرگ های گرسنه و آزمندی بر جای او می نشینند. و ما مردم فقط حرف های توخالی را با صدای  بلند و کلمات زیبا می شنویم بی آن که  هیچ نتیجه و دستاوردی ببینیم. حتی آخرین انشای زیبا دربارۀ اصلاحات در رابطه با هزینۀ گزاف  تلفن های همراه، و ماجرای اسکایپ و بهای برق هم چیزی مثل بقیۀ وعده ها توخالی بود. مثلاً در مورد برق، از دهۀ 90 تا امروز بسیاری از دولت مردان، به شمول شخص رئیس جمهور و رهبران احزاب و وزیران و دلالان، چه دزدی های هنگفتی که از جیب مردم نکرده اند. و هنوز هم باندازۀ کافی  برق وجود ندارد و دودهای مسموم کنندۀ کارخنه های برق خصوصی و محلی  دارد مردم را می کشد و هیچ وزیری تاکنون از آنها در برابر آلودگیهای سرطان زا محافظت نکرده است.

مردم سر به شورش برداشته و به انقلاب روی آورده اند زیرا می دانند که ورودیها و خروجیهای گمرک فرودگاه فاسد و کثیف است، قاچاقچیان در بندرگاهها جولان می دهند و حکومت می کنند و مرزهای کشورشان به دست اراذل و اوباش و قاچاقچیان و باندهای مسلح افتاده است که برخی از آنها عضو پارلمانی هستند که با اتکاء به بدترین قوانین انتخاب شده اند. مردم از آن رو شورش کرده اند که در جاده های بین روستاها و شهرها هر ساله صدها نفر کشته می شوند، دریا آلوده می شود و خاک سواحل به سرقت می رود و برخی از آنجاها (از جمله جنگلها) به محل دفن زباله تبدیل شده است.

مردم قیام کردند زیرا سیاستمدارانشان آنها را  شب و روز فریب می دهند و همزمان با وعدۀ مبارزه با فساد و نشان دادن پاکیزگی کف دست آلودۀ خود، پشت پرده در حال چانه زنی با باندهای رقیب و درگیر انجام معاملات کثیف بوده اند.

مردم  قیام کردند زیرا سیاستمدارانشان دست خود را در دست دستگاه قضائی فاسد، قاضیان نالایق و متنفذ قوۀ قضاییه می گذارند، با برخی نیروهای امنیتی فاسد و افراد حاکم بر نهادهای نظارتی فاسد پیمان می بندند و با آنها در اخذ قراردادهای میلیون دلاری و رشوه خواری شریک می شوند.

می پرسید چرا مردم قیام کردند؟ از پدر ایلاطنوس بپرسید که سالهاست که در یافتن پاسخ به علت قطع دستهای فرزند خود ـ در جریان یک عمل جراحی اشتباه و یک خطای پزشکی ثابت شده ـ در دادگاه جمهوری لبنان سرگردان است و باید دید که تا چه میزان در این پروندۀ نمونه، بی اخلاقی  و بی وجدانی مسئولان حکومتی، به روشنی تجلی یافته است.

از کسانی که سالها بدون محاکمه در زندان خوابیده اند، بپرسید. از کسانی که سالهاست فرزندانشان به ناحق از اخذ شناسنامه و حق شهروندی لبنان محروم هستند، در حالی که ثروتمندانی را می بینند که بصورت غیرقانونی، با رشوه دادن به دلالان و قاچاقچیان، ملیت لبنانی می گیرند.

آنها همچنین شورش کرده اند و بازهم شورش خواهند کرد زیرا آنها می دانند که دبیرکل یک حزب از رئیس جمهوری کشورشان، از رئیس پارلمان آن، از نخست وزیر، از وزیران و نمایندگان مردم در پارلمان بسی قویتر است.

چه بسا آنچه این روزها در خیابان اتفاق افتاده به هیچ نتیجۀ عملی  چشمگیری منجر نشود. شاید این جنبش هم مثل سایر موارد تبدیل به صحنۀ عربده کشی  و مغلوب زورآزمائیهای  گردنکشان تازه کار جدیدی شود. یا کار به جائی بکشد که همچنان جاده ها را بدون دستیابی به هدفی مشخص ببندند. ممکن است خرابکاری عوامل نفوذی ضدانقلاب در جنبش موجب خونریزی شود. اما تنها حقیقت ثابت این است که مراکز قدرتی  که تا امروز بر ما حاکم بوده و امروز نیز همچنان حکومت می کند، یا ناموفق و ناتوان است و یا  فاسد و یا هر دو با هم است و در هر حال لیاقت ندارد. بنابراین "شورشیان" کاملا حق دارند و می بایست که از این پس بجای بستن راهها و قطع جاده ها، دست آن دزدهائی را قطع کنند که ثروتهای لبنانیها را به یغما برده اند."

و انقلاب همچنان ادامه دارد.

سوم نوامبر ۲۰۱۹