قطعنامه مصوب در اولین مجمع عمومی سازمان  پس از کنگره بیست و دوم

در ضرورت تدقیق یکی از شعارهای سازمان

"زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم" ، یکی از شعارهای کلیدی ما (و همچنین بعضی سازمان های چپ ایران) محسوب می شود که درپای همه اعلامیه های سازمان می آید. اما این شعار به حد کافی شفاف و گویا نیست ؛ مخصوصاً در افق های پیش رو که جنبش سوسیالیستی نیازمند شفافیت بیشتری است. این شعار به سه دلیل نمی تواند بیان تعهد ما به پیکار معطوف به سوسیالیسم باشد:

۱ - کلمه "آزادی" به خودی خود ، پای بندی به آزادی های بنیادی را بیان نمی کند ، و حتی درکشور استبداد زده ما که سنت مبارزه برای آزادی های فردی و جمعی بسیار ضعیف بوده ، معمولاً به معنای آزادی (= رهایی) از استبداد حاکم فهمیده می شود. این را در انقلاب سال ۵۷ تجربه کردیم و هنوز هم بسیاری از جریان های سیاسی (از جمله بعضی جریان های چپ) در عمل آن را به همین معنا به کار می برند. 

۲ - تجربه نشان داده است که آزادی های فردی و جمعی در حکومت های غیردموکراتیک  عموماً شکننده اند و نمی توانند از حدی ابتدایی فراتر بروند. و باز به تجربه می دانیم که دموکراسی بدون آزادی های فردی و جمعی نمی تواند پا بگیرد و در بهترین حالت ، به برگزاری یک رشته انتخابات های صوری و توخالی فرو کاسته می شود. در یک کلام آزادی های بی قید و شرط سیاسی و دموکراسی لازم و ملزوم یک دیگر هستند. 

۳ - جنبش سوسیالیستی بدون مرزبندی روشن و قاطع با نظام های "سوسیالیستی" غیر دموکراتیک و همه الگوهای حزب - دولت های "کمونیستی" ، نمی تواند به تجدید آرایشی کارساز  (برای فراتر رفتن از سرمایه داری و پی ریزی یک جامعه واقعاً سوسیالیستی برخاسته از پائین و متکی به پائین) دست بزند. در یک کلام ، سوسیالیسم بدون آزادی های سیاسی بی قید و شرط و دموکراسی فعال و مشارکتی ، همیشه رویائی تعبیرناپذیر باقی خواهد ماند.

با توجه به دلائل یاد شده ، ما برای بیان تعهدمان به آزادی های سیاسی ، دموکراسی و سوسیالیسم به شعار شفاف تر و گویاتری نیاز داریم و بنابراین ، به جای شعار تاکنونی ، این شعار را به کار می گیریم: "زنده باد آزادی ، دموکراسی و سوسیالیسم"  ، تا از این طریق بتوانیم درهم تنیدگی ، این سه مفهوم کلیدی را مورد تأکید قرار بدهیم.

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

چهارشنبه ۱۵ آذر ۱۳۹۶ برابر با ۰۶ دسامبر ۲۰۱۷