اعلامیه
کانون
نویسندگان
ایران
پیرامون
احکام متهمان
پروندهی هفت
تپه
روز شنبه
شانزدهم
شهریور پس از
ماهها
بازداشت
گروهی از
کارگران
معترض هفت تپه
و حامیان آنها
رای شعبهی ۲۸ دادگاه
انقلاب
اسلامی به
ریاست قاضی
مقیسه اعلام
شد:
یکصدویازده
سال زندان و
دهها ضربه
شلاق برای هفت
متهم جوان
پروندهی هفت
تپه؛ شامل دو
کارگر معترض و
پنج روزنامهنگار
مدافع
کارگران! حکم
صادره چنان
آشکار و ظالمانه
مرزهای
معمولِ بیعدالتیِ
چنین دادگاههایی
را پشت سر
نهاد که در
ساعتهای
آغازین اعلام
آن، موج عظیم
اعتراض و انزجار
گروههای
مختلف مردم را
برانگیخت؛
موج چنان
قدرتمند بود
که در واکنش
به آن و البته
بیشتر به
منظور تخلیهی
فشار اجتماعی
، برخی
وابستگان و
مقامات حکومتی
نیز در مجلس
شورای اسلامی
و قوهی
قضاییه صدای
واعدالتا!
واانصافا!
سردادند. یک
بار دیگر ثابت
شد که صدای
اعتراض مردم
قادر است طرحهای
وسیع و جدی
سرکوب و رعبافکنی
در جامعه را
به "طرح
سوخته" بدل
کند و ناکام
بگذارد. هنوز
روزی از اعلام
حکمها
برنگذشته بود
که از قول
رییس قوه
قضاییه گفته
شد: به احکام و
پرونده
"منصفانه
رسیدگی" شود.
"انصاف" و
عدالت اما فقط
به حکمها و
دادگاه خلاصه
نمیشود و
بسیار پیش از
آن زیر پا
گذاشته شده
است؛ از جایی
که کارگران به
سبب اعتراض به
نقض بدیهیترین
حقوقشان
بازداشت شدند
آغاز شده، با
شکنجهی
بازداشتشدگان
و مجبور کردن
آنها به
اعترافهای
طراحی شده
ادامه پیدا
کرده و اکنون
در پردهی
آخرِ این
نمایشِ بیعدالتی
و "بیانصافی"،
با
یکصدویازده
سال حبس و دهها
ضربه شلاق
سرانجام یافته
است. در
پروندهی هفت
تپه و پروندههای
مشابه،
"دادگاه" و
"قاضی" و
احکامِ آن فقط
بخشی از
فرایند "بیانصافی"
و بیعدالتی و
ستم است. اگر
قرار بر رعایت
انصاف باشد
باید به کل
فرایند، از
آغاز تا
پایان، تسری
یابد. معنای
عملیاش این
است که در
نقطهی شروع،
آزادی بیان،
آزادی تجمع و
اعتراض و
اعتصاب تضمین
شود. دیگر هیچ
کارگر و
نویسنده و
شهروندی به سبب
اعتراض و
اعتصاب و بیان
اندیشه و
عقیدهاش
بازداشت
نشود، در این
صورت نه تنها
پروندهای
گشوده نخواهد
شد بلکه
بسیاری از
پروندههای
جاری، از جمله
پروندهی هفت
تپه، مختومه
میشود.
"انصاف"
واقعی چنین
است و "منصف"
بودن در پروندهی
هفت تپه، چانه
زدن در بارهی
میزان حکم
زندان نیست،
اعتراض به خود
حکم و نفی آن
است.
کانون
نویسندگان
ایران نه فقط
حکمهای
ظالمانه
علیه
اسماعیل
بخشی، محمد
خنیفر، سپیده
قلیان، امیرحسین
محمدیفرد،
ساناز
اللهیاری،
امیر امیرقلی
و عسل محمدی را محکوم
میکند بلکه
بازداشت و
شکنجه و تشکیل
پرونده برای
آنها را نیز
محکوم میکند
و خواهان
آزادی بیقید
و شرط بازداشتشدگان
و مختومه شدن
پروندهی
آنها و پروندههای
مشابه است.
کانون
نویسندگان
ایران
۱۸ شهریور۱۳۹۸