حالا نگاهم کن ! تویی که زن ! تویی که مثل ِ من !

طاهره خنیا

از کاربرد ِ جنسی ات در فحش های آبدار

از شور- اشکی ِ لبت ، تا تلخنای ته- خیار

از اولین شعری که در وصف ِ تنت ، یا دامنت

از ریسه های روشنا بر شانه های آبشار !

از بوسه ات ، از سینه ات ، از گردنت ، از باسنت

از هر چه " تو" اما تن ی .. از عشق های در کنار

از اولین زخم ِ تو با انگشت های تجربه

از اولین مستی ِ تو با پیک های زهر مار

از رگ به رگ های تن ت، از زخمهای واژن ت

از بند ِ ناف ِ پاره ات ، از سالهای باردار..

از شیره ی انگور ِ تو ، تا گریه پای گور ِ تو!

..از شب.. شب ِ بی خرده-نور..از روز.. روز ِ شب-مدار

از بیمه ی درمانی ات ، پشت ِ شب ِ پیشانی ات

از قحطی ِ آرامبخش.. از دردهای بیشمار..

از صبر ، از تسلیم ، از سازش ، از الگوی کهن !

خرطوم ِ فیل ِ مصلحت ، سوراخهای در فشار...

از حق ِ تو که خورده شد..از قلب ِ تو که مرده شد !

از تبصره..از بند..از تک گویی ِ قانونگذار...

از چشم ِ باران-دوست ت ، از ریشه زیر ِ پوستت

تا خنده ای که حذف شد از صورتت بی اختیار..

از کنج ِ مطبخ نان شدن..تا شرم ت از عریان شدن..

از آینه، این روبه روی چشمهای در فرار

از خود- خوری ، تا خیرگی به زخمهای خوردنی

با طاقتی که طاق ، از این رخت و بخت ِ بد- بیار!

حالا نگاهم کن ! تویی که زن ! تویی که مثل ِ من !

غمگین ترین تصویر از یک مثله ی امیدوار!

آغوش وا کردم برای گریه ی طولانی ات !

این گریه ی آتشفشان..این گریه ی دنباله دار..

می گیرمت با هر چه دستم می رسد حتا تفنگ

می گیرمت از گرگ های خون –پرست ِ در شکار

با هر چه دستم می رسد می گیرمت از زخمهات

می بوسمت ، با بخیه ای بر سینه ات ، جای انار.....

طاهره خنیا اسفندماه ۱۳۹۲

برگرفته از فیسبوک شاعر