پایان دادن به موازی کاری به شیوه احمدی نژاد!

یوسف لنگرودی

برکناری منوچهرمتکی، وزیر امورخارجه رژیم ولایت فقیه، که ازسوی احمدی نژاد صورت گرفت، چندان هم غیرمترقبه نبود. کشمکشی که بین این دو نفر در حدود چند ماه قبل بر سرکنترل و هدایت دستگاه دیپلماسی کشور آغاز شده بود، نشان از آن داشت که منوچهرمتکی درمقام وزیر خارجه، آینده ای نخواهد داشت. اما آنچه که تا حدودی شگفت آوراست، نحوه برکناری وی می باشد. او هنگامی از مقام خود خلع مسئولیت شد که به عنوان رییس دیپلماسی کشور در آفریقا در ماموریت رسمی به سر می برد. این نحوه برکناری نه فقط تحقیر کننده بود بلکه نشان گر آن است که باند احمدی نژاد برای پیش برد سیاست ها واهداف خود به همه روش ها متوسل می شوند. او با این شیوه عمل خود، همچنین پیام روشنی نیز برای سایر اصولگرایان مخالف افزایش گسترده اختیارات قویه مجریه ارسال داشته تا بدانند یا باید چشم و گوش بسته پیرو سیاست های رییس جمهور بود و یا در غیراین صورت به سرنوشت منوچهر متکی دچار خواهند شد.

حقیقت این است، منوچهر متکی که در دولت نهم نیز وزیر امور خارجه  بود و از وفاداران بی چون چرای رژیم ولایت فقیه به شمار می رفته، دوشادوش احمدی نژاد، نقش بسیار زیادی در پیش بردن سیاست خارجی ورشکسته و ارتجاعی رژیم در عرصه بین المللی داشته و ضربات زیادی را به منافع کشور و مردم وارد ساخت. او کسی است که در سرکوب مردم در داخل کشور وفعالان سیاسی مخالف حکومت در خارج از کشور نقش زیادی داشته است.

اما پس از تشکیل دولت دهم، که با بزرگترین مبارزات و ناآرامی های مردمی علیه رژیم ولایت فقیه همراه بود،  ساختار نظام سیاسی جمهوری اسلامی  دچار دگرگونی قابل توجه ای شده که با آن نظام جمهوری اسلامی که همه می شناختند، از لحاظ ساختاری تفاوت دارد. بدین معنا که حکومت به طور شتابان از یک نوع تنوع جناحی  که در دستگاه روحانیت شیعه وجود داشت، فاصله گرفت ودر ادامه، خود امروزه به جایی رسید که رد ولی فقیه - یعنی حکومت سید علی خامنه ای- را انکار اراده خداوند می داند و جمهوریت کذایی این نظام نیز به نفع اسلامیت آن دارد هر چه بیشتر تضعیف و از دور خارج می شود. در این میان قوه مجریه برای مقابله با بحران های عمیقی که حکومت اسلامی با آن دست به گریبان است، به سوی استبداد و تمرکز گرایی هر چه بیشتر گام بر می دارد.  معنای عملی این سیاست این است که بر پایه سمت گیری جدید ، نه تنها مخالفان همیشگی و سنتی حکومت، مثل گذشته و به طور سیستماتیک سرکوب خواهند شد، و در هم شکستن اصلاح طلبان تداوم خواهد داشت، بلکه آن دسته از خدمت گزاران واصول گرایان حکومتی نیز که از سرعت عمل لازم و وقف دادن بی چون چرای خود با تغییرات ساختاری و سیاست های قوه مجریه برخوردار نیستند، یا باید سرجای شان بنشینند و خفه خون بگیرند و یا از صحنه قدرت پس زده می شوند.

در همین رابطه بود که در ابتدای شکل گیری دولت دهم، محسن اژه ای، وزیر اطلاعات ، از مقامش برکنار گردید و علی لاریجانی که مذاکره کننده ارشد حکومت اسلامی با گروه موسوم به پنج + یک بود نیز به طور ناگهانی از سمتش کنار گذاشته شد. اکنون نیز منوچهر متکی قربانی اختلافات میان جناح های حکومتی گردید. هرسه این افراد به جناح اصولگرایان متعلق به تیم لاریجانی، که خودشان نیز به نوبه خود با روحانیون محافظه کار در ارتباط هستند، تعلق دارند.

 بی اعتنایی آشکار به مجمع تشخیص مصلحت نظام، دهن کجی و به مسخره گرفتن مجلس شورای اسلامی و اظهارنظر درباره لزوم برچیدن بساط همین انتخابات نمایشی، و تضعیف و تحت فشار قرار دادن قوه قضاییه از طریق وزارت اطلاعات، نشان دهنده تمرکز گرایی شدید و استبداد فاشسیتی است که در نظام جمهوری اسلامی در حال قوام یافتن است. چند ماه قبل، هنگامی که جنجال انتصاب تعدادی نماینده ویژه رییس جمهوری در امور بین المللی بروز کرد و طی آن، خامنه ای به دولت توصیه کرد که از موازی کاری دست بردارد، کمتر کسی به معنای واقعی سخن او پی برد. بسیاری تصور می کردند که نوعی سازش بین طرفین به وجود خواهد آمد و احمدی نژاد با تقلیل رتبه منصوبین خود از سمت ِ نماینده به سمت ِمشاوررییس جمهوری، قصد داردتوصیه خامنه ای را عملی سازد. اکنون با برکناری تحقیر آمیز منوچهر متکی، روشن شده که پایان دادن به موازی کاری مورد نظر خامنه ای، در واقع همان پایان دادن به کار منوچهر متکی بوده و احمدی نژاد با جدیت تمام و به شیوه خودش، توصیه خامنه ای را عملی ساخت.

برکناری منوچهرمتکی، که به نظر می رسد با حمایت خامنه ای صورت گرفته، احتمالا یک رشته تسویه حساب ها و برکناری های جدید را در بسیاری از نهاد ها و ارگان های حکومتی  به همراه خواهد داشت و بسیاری از مدیران ارشد حکومتی ممکن است از کاربر کنار شوند. حکومت که اکنون در وضعیت بسیار دشواری قرار گرفته اعتماد به نفس خود را از دست داده وبر سر نحوه سرکوب مردم و پیش بردن طرح حذف  یارانه ها و همچنین نحوه پیش بردن سیاست خارجی و بحران هسته ای، دچار اختلافات زیادی است .  درست به همین دلیل است که جناح های خودی آن، اکنون به جان هم افتاده اند و دایما یکدیگر را تضعیف می کنند. مسئله بسیاربا اهمیت این است که بحران حکومتی اکنون برخلاف بحران های گذشته، به مرکزی ترین هسته نظام جمهوری اسلامی رسوخ پیدا کرده است. و این چیزی است که در صورت فراهم شدن یک رشته شرایط دیگرمی تواند امر فروپاشی این نظام جهنمی را تسهیل و تسریع نماید.

بیست و چهارم آذرماه هزاروسیصدو هشتاد و نه