اعلامیه هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

ریحانه جباری را هم اعدام کردند

سه روز پس از تظاهرات شکوهمند و اعتراضی مردم  اصفهان علیه اسیدپاشان داعشی و در آستانۀ  حرکت های اعتراضی مردم اصفهان و تهران  در روز شنبه، در سحرگاهان شنبه  سوم آبان ۱۳۹۳ ، صندلی را از زیر پای  ریحانه جباری کشیدند  و جانش را گرفتند.

ریحانه جباری قربانی تسویه حساب های باندهای درونی وزارت اطلاعات شد که پایش بی جهت به این ماجرا کشانده شده بود و قتل یک مامور وزارت اطلاعات به دست مامور دیگری را بر گردن او انداختند و قصاص قتل را به خانواده مقتول سپردند تا ردی از جنایت وزارت اطلاعات بر جای نماند. این دیگر راز سر به مُهری نبود؛ تمامی وکلای پرونده، اعترافات ریحانه و کل ماجرا این حقیقت را کاملا روشن  ساخته بود. وزارت اطلاعات و قوه قضائیه مجری دستورات  بیت رهبری، به پایان بردن این جنایت را بر دوش خانواده سربندی مقتول انداختند تا ماجرا را یک قصاص مرسوم اعلام کنند.

اما اعدام ریحانه بیش از آنکه یک ماجرای حقوقی باشد، یک تصمیم سیاسی حاکمیت اسلامی است. آنها ریحانه را به همان دلیلی اعدام کردند که محسن امیراصلانی را در مقطع برگزاری مجمع عمومی سازمان ملل اعدام کردند. آنها ریحانه را اعدام کردند تا به تمامی درخواست ها، خواهش ها، اعتراضات  و مبارزاتِ وکلا ، هنرمندان، موسیقی دانان، نویسندگان،  روشنفکران، فعالان مدنی، کنشگران سیاسی و  اعتراضات بین المللی دهن کجی کرده باشند؛ آنها ریحانه را بدان خاطر اعدام کردند تا به مردم اصفهان که فریادشان از حملات شیمیائی حاکمیت داعشی به زنان اصفهان به آسمان رسیده و خشم شان  به مرحله انفجار رسیده ،  نشان دهند که جمهوری اسلامی تا چه حد بیرحم و جنایت کار است؛  آنها ریحانه را بدان علت کشتند تا به مردمی جان به لب رسیده نشان دهند که برای حفظ حاکمیت کثیف شان در شرایطی که مجبورند در برابر آمریکا و غرب زانو بزنند، از هیچ جنایتی روی گردان نخواهند کرد؛ آنها ریحانه را کشتند تا ترس شان از انفجار خشم توده های مردم  را با قدرت نمائی کاذب بپوشانند، همانگونه که امروز نیروهای امنیتی و انتظامی شان را به خیابان های تهران و اصفهان گسیل داشته اند تا مانع تظاهرات مردم شوند.؛ آنها به همان دلیلی ریحانه را بزدلانه به دار آویختند که پس از پذیرش قطع نامه پایان جنگ، هزاران زندانی سیاسی گروگان را به دار آویختند. اعدام ریحانه معنای روشن سیاسی دارد. این اعدام، یک اقدام سیاسی است با پیامی کاملآ  مشخص.

در برابر این اعدام سیاسی نباید سکوت کرد. این جنایت سازمانیافته که از پیش برنامه ریزی شده است و در زمان ویژه ای به اجرا در می آید، نباید عزم ما برای در هم شکستن قدرت جمهوری اسلامی را متزلزل سازد. این جنایت، نباید باعث ناامیدی تلاش گران اجتماعی شود که از هیچ کوششی در همراهی با مادر و پدر و عزیزان  ریحانه فروگذار نکردند. این خشونت لجام گسیخته و خونسردانه ضدبشری، نباید ترسی بر دل ما راه دهد: «گر ما ز سر بریده می ترسیدیم، در مسلخ عاشقان نمی رقصدیم». این جنایت بیشرمانه حاکمیت داعشی را باید به خشم خروشانی تبدیل کرد که شعله هایش سراسر ایران  را در برگیرد و حاکمیت استبدادی را در خود بسوزاند. این جنایت نشان داد که حاکمیت جمهوری اسلامی را نمی توان با خواهش و تمنا، با پند و اندرز و با امید بستن به این جناح و یا آن جناح به تغییر سیاست های داعشی اش واداشت. تنها با متشکل شدن، با همراه شدن، با گردهم آمدن و با حرکت های توده ای و همبسته مردمی آنگونه که در اصفهان و تهران شاهدش بودیم، و با گسترش آن به  هر گوشۀ این مملکت، می توان قدرت حاکمیت را به چالش کشید، به افشای جنایت هایش پرداخت و زمینه شکل گیری یک جنبش توده ای و فراگیر ضداستبدادی و آزادیخواهانه  و عدالت طلبانه را فراهم آورد.

برای پایان دادن به احکام جنایت کارانه اعدام ؛ برای لغو مجازات اعدام بعنوان یک شیوه مجازات ضدانسانی ؛ برای پایان دادن به حملات شیمیائی  حاکمیت داعشی به زنان کشور؛ برای ایجاد شرایطی که مردم خود بر سرنوشت خود حاکم باشند و حاکمیت دین بر دولت برچیده شود، راهی جز متشکل شدن در هر رشته، در هر محله، در محل کار و سازماندادن مبارزه ای متحد و توده ای وجود ندارد. غم مرگ ریحانه ها،  امیراصلانی ها، ستار بهشتی ها و هزاران گل پرپرشده؛ و غم دختران چهره سوخته و چشم از دست دادۀ حملات شیمیائی حاکمیت و اسیدپاشی های زنجیره ای را به اراده ای مصممم برای در هم شکستن حاکمیت دینی با قدرت مردمی تبدیل کنیم.

سازمان ما، خود را در غم خانم شعله پاکروان (مادر ریحانه) و آقای جباری (پدر ریحانه) و دیگر اعضای خانواده شان شریک می داند و مرگ او را به آنها تسلیت می گوید. ما مرگ ریحانه را به تمامی وکلا، هنرمندان، موسیقی دانان، نویسندگان، فعالان مدنی و سیاسی که برای نجات جان این دختر جوان تلاش گسترده ای کردند، هم تسلیت می گوئیم و تلاش هایشان را ارج می نهیم.

سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی

زنده باد آزادی ، زنده باد سوسیالیسم

هیئت اجرائی سازمان کارگران انقلابی ایران (راه کارگر)

شنبه ۳ آبان ۱۳۹۳ برابر با ۲۵ اکتبر ۲۰۱۴